Op maandag overleed Maarten van Gent in Rakvere, Estland. Dat maakte zijn familie bekend. De geboren Rotterdammer leed sinds het voorjaar van 2024 aan alvleesklierkanker en werd 78 jaar. Van Gent was een markante figuur in de basketbalwereld, zowel in Nederland als daarbuiten.
Van Rotterdam naar Groningen: De Start van een Succesvolle Carrière
Maarten van Gent begon op zijn zeventiende met basketbal en werd in 1968 docent lichamelijke opvoeding nadat hij in de landmacht diende. In 1970 startte hij zijn carrière als basketbalcoach. Hij coachte in verschillende landen en won landskampioenschappen in Nederland en België. In 1992 emigreerde hij naar Estland, waar hij het coachen na een aantal jaar weer oppakte. Van 1997 tot 1999 was hij bondscoach van het Estische nationaal basketbalteam. Daarnaast werkte hij drie jaar als scout voor het NBA-team New York Knicks.
In 1980 werd Maarten van Gent naar Groningen gehaald met de opdracht om Nationale Nederlanden Donar de felbegeerde landstitel te bezorgen. Hij twijfelde niet om bij Donar te tekenen: "Ik zei meteen ja. Ik wilde ook wel eens kampioen worden."
Een Coach die Confrontaties Niet Schuwde
Van Gent bleek een coach die de confrontatie met zijn spelers en vooral het bestuur nimmer schuwde. Ook ging hij impopulaire maatregelen niet uit de weg. Zo zegde hij in 1981 publiekslieveling Renso Zwiers de wacht aan. Ondanks alle goede bedoelingen draaide zijn Groningse debuutjaar uit op een sof. Donar werd vijfde, miste de playoffs en zette feitelijk een stap terug.
Een jaar later kreeg hij de vrije hand en mocht hij zelf zijn team samenstellen. Dat werkte. Van Gent haalde Al Faber, Jimmy Moore, Ron Kruidhof en Dave Lawrence naar de Evenementenhal, waar hij al de beschikking had over de jonge Martin de Vries en de talenten Albert van der Ark en Frank Ardon. In een zinderende finale werd rivaal Den Bosch tenslotte verslagen en was de eerste landstitel een feit.
Lees ook: Uitdagingen voor de Sint Maartense voetbalbond
Landskampioen met Donar: Een Historisch Moment
In 1982 leidde Maarten van Gent de Groningse basketbalvereniging Donar naar hun allereerste landskampioenschap. Volgens Gaaike Euwema, de voorzitter van de communicatiecommissie van Donar, heeft Maarten hiermee geschiedenis geschreven. "De fanbase in Groningen is Maarten nog dankbaar dat hij een belangrijke bijdrage heeft geleverd aan het eerste landskampioenschap ooit. Dat is volgens velen nog steeds het mooiste landskampioenschap." En: "Kennissen zeggen nog steeds dat het het beste team is dat Groningen ooit heeft voortgebracht."
Van Gent vond de titel echter niet zijn verdienste, zo liet hij optekenen in het jubileumboek 50 jaar Donar. "Van winnende coaches die de lof opstrijken zakt mijn broek altijd af. Het zijn de spelers die het doen. Kun je een beetje coachen en je hebt de beste spelers, dan win je. Simpel."
Maarten werd door spelers van toen omschreven als een 'fijne coach'. Hij had de bijzondere gave om van een groep een echt team te maken. Toch bleef Maarten destijds altijd bescheiden over zijn prestaties. "Het gaat om de spelers, een coach is secundair", zei Maarten volgens Gaaike altijd.
Vervolg van zijn Carrière: België en Estland
Na het behalen van de titel verdween Van Gent weer even snel bij Donar als hij was gekomen. "Hij had een moeizame relatie met het bestuur. Iets wat wel meer topcoaches hebben", legt Gaaike uit. Zodoende zocht Maarten zijn heil bij onze zuiderburen. In België behaalde hij ook al zulke goede resultaten. Hij won met zijn team bijvoorbeeld tweemaal de beker en werd één keer landskampioen. "In België werd hij ook op handen gedragen", weet Gaaike.
Na zijn Groningse periode was Van Gent onder meer nog bondscoach van Nederland en Estland. Hij werkte ook drie jaar als scout voor het NBA-team New York Knicks.
Lees ook: Alles over het succesvolle Bij Maarten Open Toernooi
In 1992 emigreerde Maarten naar Estland, waar hij in Porkuni ging wonen. Daar pakte hij na een aantal jaar het coachen weer op.
Deelname aan Winter Vol Liefde en Openhartigheid over Zijn Ziekte
Televisiekijkend Nederland kon de eerste maanden van 2025 zien hoe het Maarten verging in Estland: Van Gent deed mee aan de kijkcijferhit Winter Vol Liefde. In het tweede seizoen van Winter Vol Liefde maakte men kennis met Maarten (76), een voormalig basketbalcoach, die zijn pensioen in Estland spendeerde.
Maarten deed mee aan het tweede seizoen van Winter Vol Liefde, dat op 6 januari op Videoland en RTL verscheen. In het seizoen was Maarten op zoek naar iemand met een warm hart en passie voor avontuur. Hij was zelf namelijk avontuurlijk ingesteld, energiek en altijd op pad. 'Het leek me interessant om te kijken of ik beter door de bocht kan met dames uit Nederland in plaats van vrouwen uit Estland,' deelde Maarten in de eerste aflevering.
Na de opnames van Winter Vol Liefde, die plaatsvonden in de winter van 2023, liep Maarten rond met relatief onschuldige rugpijn. Na een aantal scans werd er alvleesklierkanker in het laatste stadium geconstateerd. De artsen vertelde hem dat hij nog maar drie maanden te leven had. Op aandringen van zijn omgeving besloot Maarten tóch chemotherapie te doen en inmiddels was hij er negen maanden later nog steeds.
"Nog drie maanden te leven was de prognose. Geen probleem voor mij. Iedereen gaat dood en ik weet waaraan en wanneer", schreef hij. Uiteindelijk hield hij het nog tien maanden vol.
Lees ook: Het Avontuurlijke Leven van Maarten van Gent
Maarten wilde zich in eerste instantie niet laten behandelen en gaf aan niet te verwachten het jaar 2026 te mogen meemaken. De emotionele reactie van zijn dierbaren hebben hem uiteindelijk op andere gedachten gebracht. Hij besloot toch een chemokuur te starten. "Er was maar 20 procent kans dat de chemokuur zou aanslaan, maar die heeft toch enigszins gewerkt." Na enkele maanden besloot Maarten alsnog te stoppen.
Maarten kreeg na de opnames heftig nieuws over zijn gezondheid te verwerken. Niet lang na de opnames werd bij hem alvleesklierkanker geconstateerd. ''Je hebt nog drie maanden te leven', zei m'n Russische dokter.' De opnames van Winter vol Liefde vonden vorig jaar februari al plaats.
Nuchterheid en Acceptatie
"Ik ga dood. Nou en? Dat is voor mij de normaalste zaak van de wereld," zei Maarten in het blad. "Ik maak me er totaal niet druk om. Maar kennelijk ben ik dan niet normaal, want ik moet overal horen dat ik moet vechten, bij wijze van spreken God moet zoeken."
Voor Maarten draaide het niet om het vermijden van de dood, maar om de kwaliteit van het leven dat hij nog had. "Het enige wat ik niet wil, is pijn lijden en daar heb ik pillen voor." Oxycodon werkte vooralsnog goed, liet hij weten.
De gevolgen van zijn ziekte waren zichtbaar: Maarten was inmiddels 30 kilo afgevallen. Ondanks deze fysieke veranderingen bleef hij kalm over zijn situatie. "Mensen wensen mij nu ook steeds 'veel sterkte'. Maar waarmee dan? Met doodgaan?" zei hij. "Ik weet dat ze het goed bedoelen, daar gaat het om."
Zijn grootste zorg was het verdriet dat zijn overlijden bij zijn dierbaren zou veroorzaken. "Voor de achterblijvers is het veel erger dan voor degene die overlijdt," zei Maarten. Hij had dan met name over zijn zoons Jan Aare (29) en Robin (20) en hun moeder Piret, met wie hij nog steeds een goede band had.
Reflectie op Zijn Leven en Carrière
Maarten was trots op zijn carrière in het basketbal. In Winter Vol Liefde vertelde hij vol trots over zijn successen als basketbalcoach in verschillende landen.
Tijdens de eerste aflevering van Winter Vol Liefde kwamen Van Gents basketbalplakboeken op tafel. 'Ik ben kampioen geworden in Nederland, België en Estland', horen we hem zeggen. In het laatste land is hij blijven plakken vanwege de rust. 'Als je in Nederland bekend bent, willen ze altijd wat van je. Hier negeren de mensen je gewoon.'
Ondanks zijn succesvolle carrière, had Maarten helaas te maken met een ernstige ziekte: alvleesklierkanker. Eerder deze week liet Maarten in gesprek met RTV Noord weten dat hij zich zwak voelt. “De haaruitval valt mee, maar ik ben wel dertig kilo lichter dan voor de diagnose. Die dertig kilo ben ik de afgelopen maanden kwijtgeraakt, wat op zich natuurlijk geen slechte zaak is. Maar als ik nu in de spiegel kijk, zie ik wel een oud mannetje. Ik ben de afgelopen zes maanden echt tien jaar ouder geworden.”
Uiteraard lichtte Van Gent ook de programmamakers in over zijn ziekte. Of hij met RTL afspraken had gemaakt mocht hij voor uitzending zijn komen te overlijden? 'Ja, daar hebben we het wel over gehad. Zij mogen beslissen wat ze uitzenden, heb ik gezegd. Ik zou er immers toch niet meer zijn. M'n nabestaanden? Natuurlijk vinden die er misschien ook wel wat van, maar dit is toevallig wel mijn leven.
Afscheid met een Nuchtere Blik
"Ik heb namelijk geen behoefte aan mensen die me sterkte wensen. Sterkte waarmee? Met doodgaan? Ik wil niet horen dat mensen zeggen dat ik moet vechten en positief moet blijven. Of erger nog: dat ze me gaan lastigvallen met berichten over God en Mohammed, of hoe zij het zelf overleefd hebben. Daar zit ik niet op te wachten."
Dat is een wel erg nuchtere kijk. Van Gent: 'Ja, wat moet ik dan? Moord en brand schreeuwen dat ik niet dood wil, dat ik wil leven? Heeft toch geen zin. Het is wat ik zeg. En dat is: ik heb een mooi leven gehad. Als het mijn tijd is, dan is dat zo. Ik bedoel: 78 jaar geleden was ik er toch ook niet?'
Dat hij nu wel openheid van zaken geeft, heeft te maken met Winter vol Liefde. 'Zodat mensen niet ineens op tv horen dat ik ziek ben. Dat mag iedereen ook gerust weten, dat ik ziek ben. Hier negeren de mensen je