Het Franse voetbalelftal, ook wel bekend als "Les Bleus" (de blauwen), vertegenwoordigt Frankrijk in internationale voetbalcompetities. Het team wordt bestuurd door de Fédération Française de Football (FFF). Frankrijk is een van de meest succesvolle voetbalnaties ter wereld, met een rijke geschiedenis en een gepassioneerde fanbase.
Geschiedenis van het Franse voetbalelftal
Het Franse voetbalelftal werd opgericht in 1904. Het team heeft deelgenomen aan vele internationale toernooien, waaronder het FIFA Wereldkampioenschap en het Europees Kampioenschap. Frankrijk heeft het WK twee keer gewonnen, in 1998 en 2018, en het EK twee keer, in 1984 en 2000.
Vroege jaren
In de vroege jaren had het Franse voetbalelftal moeite om zich te vestigen als een topteam. Het team had geen consistente resultaten en kon zich vaak niet kwalificeren voor grote toernooien. In de jaren 1930 begon het team echter te verbeteren en bereikte het de halve finales van het WK 1938, dat in Frankrijk werd gehouden.
Succes in de jaren 1980 en 1990
De jaren 1980 en 1990 waren een gouden tijdperk voor het Franse voetbalelftal. Onder leiding van spelers als Michel Platini en Alain Giresse won Frankrijk het EK 1984 in eigen land. In de jaren 1990 bereikte Frankrijk de halve finales van het EK 1996 en het WK 1998.
Wereldkampioen 1998
Het WK 1998, dat in Frankrijk werd gehouden, was een historisch moment voor het Franse voetbalelftal. Onder leiding van aanvoerder Didier Deschamps en sterspelers als Zinedine Zidane en Thierry Henry won Frankrijk het toernooi door Brazilië in de finale met 3-0 te verslaan. Deze overwinning was de eerste en enige keer dat Frankrijk het WK won.
Lees ook: De politieke wortels van Frans Timmermans
Europees kampioen 2000
Na het winnen van het WK 1998, won Frankrijk ook het EK 2000 in Nederland en België. In de finale versloeg Frankrijk Italië met 2-1 na verlenging, dankzij een golden goal van David Trézeguet. Deze overwinning bevestigde de status van Frankrijk als een van de beste voetbalnaties ter wereld.
Recente jaren
In de recente jaren heeft het Franse voetbalelftal wisselende resultaten geboekt. Het team bereikte de finale van het WK 2006, maar verloor van Italië na strafschoppen. Op het EK 2016 bereikte Frankrijk opnieuw de finale, maar verloor van Portugal na verlenging. In 2018 won Frankrijk het WK in Rusland door Kroatië in de finale met 4-2 te verslaan.
Selectie van het Franse nationale voetbalelftal richting het EK 2024
Bondscoach Didier Deschamps heeft de definitieve selectie van Frankrijk voor het EK 2024 bekendgemaakt. Het Franse elftal herbergt zoveel kwaliteit dat je er zo twee elftallen mee kan opstellen. Vele spelers komen uit in de topcompetities van Europa. Aan kwaliteit zal het in ieder geval niet liggen en ook aan ervaring ontbreekt het niet. Alle ogen zijn natuurlijk gericht op Kylian Mbappé, die van PSG naar Real Madrid is verkast. Met wie hij de aanval van Frankrijk zal vormen is nog niet helemaal duidelijk. Mbappé vanaf links, Thuram in de spits en Dembele op rechts is een optie.
Groepsindeling EK 2024
Frankrijk is voor het EK 2024 ingedeeld bij Nederland, Oostenrijk en Polen.
Het symbool van de haan
De haan is onlosmakelijk met Frankrijk verbonden. Het dier prijkt op verschillende officiële emblemen, waaronder dat van het Franse voetbalelftal. Franse sporters worden dan ook vaak aangeduid als ‘de Haantjes’. Dat de haan tegenwoordig beschouwd wordt als het nationale dier van Frankrijk, hebben we te danken aan het Latijnse woord ‘gallus’. Dit woord betekent zowel ‘haan’ als ‘inwoner van Gallië’ en werd door de Romeinen veelvuldig gebruikt om de inwoners van het toenmalige Gallië mee aan te duiden. Dit gebied kennen we vandaag de dag als Frankrijk. In Griekenland heeft men het vandaag de dag overigens nog altijd over ‘Gallia’ als het over Frankrijk gaat.
Lees ook: Franse spelers in de NBA
Dankzij de Latijnse aanduiding werd de haan een soort symbool voor de oude Fransen. Men was daar lang niet altijd even blij mee. Tijdens de Middeleeuwen gebruikten de vijanden van Frankrijk, zoals Engeland, de haan bijvoorbeeld geregeld om de Fransen juist belachelijk mee te maken. Na verloop van tijd namen veel Fransen het scheldwoord echter aan als geuzennaam. Tijdens de Renaissance werd de haan meer en meer geassocieerd met de opkomende Franse natie. Onder de koningen Valois en Bourbon beeldde men de haan bijvoorbeeld geregeld af in gravures en op munten, direct naast de koninklijke beeltenis. Ook tijdens de Franse Revolutie werd weer dankbaar gebruik gemaakt van de haan. Toen kreeg het dier bijvoorbeeld een plek op de Écu, een oude Franse munt. De populariteit van de haan groeide hierna dusdanig dat leden van het Directoire (het toenmalige vijfkoppige bestuur van Frankrijk) zelfs een voorstel indienden bij Napoleon om le coq officieel als nationaal symbool aan te nemen.
Na een periode van afwezigheid werd de haan in 1830 gerehabiliteerd. De hertog van Orléans ondertekende toen een verordening die bepaalde dat de haan voortaan op alle vlaggen en uniformknopen van de Nationale Garde moest staan. Hierna verdween de vogel nooit meer van het toneel. Tijdens de Eerste Wereldoorlog groeide het dier uit tot een trots symbool van het verzet. De Gallische haan ging moedig de strijd aan met de machtige Pruisische adelaar. Ook in politieke tekeningen en op (propaganda)posters werd de haan steeds vaker gepresenteerd als hét nationale dier. Hoewel de haan nooit officieel is aangenomen als nationaal symbool, fungeert het dier wel als zodanig.
Marianne: Nationale personificatie van Frankrijk
Naast de haan kent Frankrijk Marianne als de nationale personificatie van het land. Dit symbool ontstond ten tijde van de Franse Revolutie. In die periode doken er geregeld beelden op van vrouwen die symbool stonden voor ‘de vrijheid’ en ‘de rede’. Sinds 1792 werd deze vrouw ook door de Franse staat aangenomen als symbool. Marianne werd hierna onder meer afgebeeld op munten, emblemen en postzegels. Marianne is ook te zien op een beroemd schilderij van Eugène Delacroix: De Vrijheid leidt het volk (La Liberté guidant le peuple).
Identiteit en diversiteit in het Franse voetbal
De Amerikaanse hoogleraar Khaled Beydoun, gespecialiseerd in islamofobie, burgerrechten en anti-terrorismewetgeving, feliciteerde in een tweet de Fransen met de winst van het WK voetbal, maar voegde daar venijnig aan toe: “80 procent van jullie team is Afrikaans, dus stop met racisme en xenofobie. 50 procent van jullie team is moslim, dus stop met islamofobie. Spelers met in Afrika geboren ouders zijn in de meerderheid."
Beydoun roept op om niet alleen het diverse Franse team te eren, maar ook om oog te hebben voor de Afrikaanse- en moslimminderheden in het land. Met andere woorden, de Fransen en de Franse staat moeten niet alleen de winnaars van de wereldcup vieren, maar ook hun samenleving inclusiever maken en een einde maken aan de dubbele moraal.
Lees ook: Alles over het Frans van Elst Toernooi
Identificatie en kleur
In Nederland probeerde Trouw-columnist Sylvain Ephimenco een racistisch balletje op te gooien door te stellen dat witte mensen zich vooral met witte elftallen zouden identificeren en zwarte mensen met gekleurde elftallen. De waarheid is natuurlijk dat als teams winnen ook de spelers met een migratieachtergrond gevierd worden als ware kampioenen. Als het team slecht presteert krijgen diezelfde spelers met een migratieachtergrond veelal de schuld.
Het aardige van voetbalonderzoek is dat het laat zien dat identificatie niet via kleur verloopt. Toen Kameroen zich niet kwalificeerde voor het Wereldkampioenschap kozen veel mensen in Kameroen voor het Franse team. Niet vanwege de kleur, maar omdat de voetballer - van Kameroense afkomst - Kylian Mbappé in het Franse elftal speelde en in beiden landen een nationale held is. In Mali ging de keuze vooral tussen fans van Real Madrid en fans van Barcelona. De fans van Real Madrid en Cristiano Ronaldo kozen voor Portugal, terwijl de fans van Barcelona en Lionel Messi voor Argentinië waren.
Culturele beïnvloeding
Voor sommigen zit er wel degelijk een Afrikaans tintje aan het huidige Franse elftal, niet zozeer vanwege vermeende Afrikaanse voetbalstereotypen, maar meer door een bredere culturele beïnvloeding. Na de 4-3 overwinning op Argentinië danste het Franse team, inclusief Antoine Griezmann, op het lied Seka Seka van de Congolese artiest DJ Marechal. Wanneer de Fransen een doelpunt maken wordt in de stadions het nummer Magic in the air gespeeld van de Ivoriaanse groep Magic System. Het werd op dit WK het officiële Franse fan-nummer.
Franse nationaliteit
Tegelijkertijd moet benoemd worden dat het Franse voetbalelftal bestaat uit spelers met een Franse nationaliteit. Het zijn Fransen. Ze hebben een Frans paspoort. Technisch gezien zijn maar drie van de drieëntwintig selectiespelers migranten: Samuel Umtiti (geboren in Kameroen), Thomas Lemar (Guadeloupe) en Steve Mandanda (Congo). Zij zijn op jonge leeftijd naar Frankrijk gekomen. Vijftien van de drieëntwintig spelers hebben ouders die in een Afrikaans land geboren zijn.
Wat de spelers van Frankrijk gemeen hebben is dat ze in Frankrijk zijn opgeleid. Van alle 736 spelers op dit WK zijn er maar liefst 52 geboren in Frankrijk (7 procent). De meeste van hen spelen voor Frankrijk, maar anderen komen uit voor Marokko, Tunesië of Senegal. Opleidingsland Frankrijk heeft praktisch gezien meerdere elftallen aangeleverd op het WK.
De erfenis van het Franse voetbalelftal
Na de meest dramatische en meest besproken “kopstoot” uit de moderne voetbalgeschiedenis (tijdens Frankrijk-Italië in 2006) is de Franse ploeg een beetje z’n mojo kwijtgeraakt. Het team functioneerde zo slecht, dat de spelers zelfs gingen staken omdat een ploeggenoot na een woordenwisseling niet meer mocht spelen. Maar de afgelopen jaren hebben les Bleus een comeback gemaakt. Tijdens het afgelopen EK in Frankrijk wisten ze de halve finale te bereiken en nu zijn ze een van de favorieten om de cup van dit jaar mee naar huis te nemen.
De sterren van het Franse voetbalelftal
De beste clubs van Europa bestaan vaak uit één of meerdere Franse spelers. Hier een paar namen die je echt moet kennen:
- Paul Pogba - positie: middenvelder - club: Manchester United
- Olivier Giroud - positie: aanvaller - club: Chelsea
- Hugo Lloris - positie: keeper - club: Tottenham
- Ngolo Kante - positie: middenvelder - club: Chelsea
- Blaise Matuidi - positie: middenvelder - club: Paris St Germain
- Antoine Griezmann - positie: aanvaller - club: Atlético de Madrid
- Raphaël Varane - positie: verdediger - club: Real Madrid
- Kylian Mbappe - positie: aanvaller - club: Barcelona
De speelstijl van het Franse voetbalelftal: aanvallen!
Dankzij superspitsen en topmiddenvelders als Griezmann, Matuidi en Pogba heeft Frankrijk een uitgebalanceerd elftal met een paar goede aanvalsmogelijkheden. Deze speelstijl is de afgelopen jaren erg doorgeëvolueerd en is tegenwoordig veel meergebaseerd op counteraanvallen en snel spel dan voorheen.
De coach: Didier Deschamps
Didier Deschamps (in Frankrijk staat hij ook wel bekend als “Dédé” of “DD”) was ooit een verdedigende middenvelder bij clubs als Chelsea, Juventus en Marseille. In 1993 won hij de Champions League met Marseille en in 1998 behoorde hij tot de 23 spelers die Frankrijk vertegenwoordigde op het WK. Nadat hij als voetballer met pensioen was gegaan, is hij trainer/coach geworden. Hij begon in 2003 met het coachen van AS Monaco FC, wat tot indrukwekkende resultaten in de Champions League leidde. In 2012 volgde Didier Deschamps zijn oud-ploeggenoot Laurent Blanc op als hoofdcoach van het Franse team.
Voetbalvocabulaire “en Français”
Wereldwijd spreken ongeveer 220 miljoen mensen Frans, in landen die variëren van België en Zwitserland tot Ivoorkust, Kameroen en Algerije. De volgende voetbaltermen moet je absoluut kennen en Français:
- But - doelpunt
- Hors-jeu - buitenspel
- Millieu - middenveld
- Attaquant - aanvaller
- Défenseur - verdediger
- Capitaine - aanvoerder
- Arbitre - scheidsrechter
- Tirs au but - strafschoppenserie
- Prolongation - verlenging
- Coup franc - vrije trap
- Corner - hoekschop
Zing mee met de fans
- “Allez les Bleus, Allez les Bleus!” (vertaling: “Gáán, les Bleus, gáán, les Bleus!”) - dit is de allerbekendste Franse aanmoedigingskreet.
- “Qui ne saute n’est pas français” (vertaling: “En wie niet springt, die is niet Frans”) - hoewel de exacte tekst per stad kan verschillen, is deze kreet een Franse klassieker.
- “Aux armes, nous sommes les Français” (“Ga naar je wapens, wij zijn de Fransen!”) - dit is een typische aanmoedigingskreet met een vleugje strijd.
- “I will survive” - jawel: de superhit van Gloria Gaynor is in 1998 gebombardeerd tot Frankrijks overwinningslied en sindsdien nooit meer uit beeld verdwenen.
Feestvieren op Les Champs Elysées
Als een van de topfavorieten gaat Frankrijk helemaal los met het regelen van gigantische schermen en het organiseren van wedstrijdfeestjes. Toch begint het feest pas écht als Frankrijk de finale haalt of het toernooi wint, zoals in 1998 en 2000.
tags: #frans #voetbalelftal #informatie