De Nederlandse hockeymannen hebben in Parijs geschiedenis geschreven door de finale tegen Duitsland na shoot-outs te winnen. Na zestig minuten stond het 1-1. Na 24 jaar mogen de Oranjemannen zich weer olympisch kampioen noemen. De sticks gingen alle kanten op bij Nederland nadat Duco Telgenkamp de beslissende shoot-out had binnengeschoven. Alle spelers stoven naar de hoek van het veld. De hoek van het gele gevaarte dat Duitsland persoonlijk bestreed: Pirmin Blaak. De doelman die drie van de vier Duitse shoot-outs keerde. Nederland was olympisch kampioen. Delmée vloog in de armen bij de huilende Blaak, iedereen werd gek. De heerlijke hockeytempel Yves-de-Manoir ontplofte donderdagavond rond half negen. Ein-de-lijk was het zover. Weer een echte, mondiale hoofdprijs na een ongekend lange droogte voor een groot hockeyland als Nederland. Sinds de Spelen van Sydney in 2000 - met Delmée als speler - waren het ’slechts’ Europese hoofdprijzen die werden bijgezet in de prijzenkast op de bondsbureaus in Bunnik, Nieuwegein en Utrecht. Vreugde bij Floris Wortelboer, Pirmin Blaak, Thijs van Dam, Jonas de Geus en Koen Bijen.
De weg naar goud
Het toernooi waarin de Oranjemannen weer eens geschiedenis schreven. Een overwinning die vorm kreeg onder architect Jeroen Delmée, die na het Tokio-debacle (uitschakeling in de kwartfinales) met een behoorlijk onervaren groep een andere koers ging varen. Eentje waarin de verdediging extra aandacht heeft gekregen en de groep veel hechter is dan voorheen. Dat leidde na een derde plek op het WK en de eindzege op het EK tot een joekel van een mijlpaal. Die jacht op deze hoofdprijs begon Oranje in de finale zonder Tjep Hoedemakers. De aanvaller én eerste uitloper bij de strafcorner, liep in de halve finales tegen Spanje (4-0) een enkelblessure op. De camera’s zochten hem al op, toen hij op de tribune het Wilhelmus meezong. De geblesseerde Tjep Hoedemakers op de tribune. Toen Van Heijningen na een minuut of vier zijn Parijse ontgroening onderging, had Nederland er al een paar aardige aanvallen opzitten. Oranje opende fris en gretig, maar werd tijdens het eerste kwart steeds slordiger. Nederlands balverlies bracht het afwachtende Duitsland beter in de wedstrijd, al was de beste kans in de eerste vijftien minuten voor Oranje. Floris Wortelboer, de beste international in de groepsfase, had een moordend schot in gedachten. Die doelman meldde voor de wedstrijd heel stoer dat Nederland waarschijnlijk wel een beetje bang was voor de Duitsers. Op basis van statistieken klopte het wat de keeper zei. Oranje won maar twee van de laatste dertien duels van Duitsland. Waardoor dat kwam? Dat bleek donderdag maar al te goed. De regerend wereldkampioen is simpelweg een enorm stugge ploeg. Zo taai als een entrecôte - of een schnitzel - die net wat te lang gebakken is. Niet doorheen te komen. Duitsland kreeg in de eerste helft de enige corner, nadat Oranje op het middenveld te kijk werd gezet. De sleep van Tom Grambusch - weer terug na een handblessure - werd gekraakt door Joep de Mol, die ook meteen maar de rebound onschadelijk maakte. Het was een spaarzaam hoogtepunt in de eerste dertig minuten, die waarschijnlijk heerlijk waren voor de liefhebbers van een tactisch schaakspel. Maar voor de gemiddelde hockeyfan was er bar weinig te genieten. Het publiek veerde wel op toen de sproeiers aan het begin van het derde kwart plots aangingen. Een organisatiefoutje dat snel werd verholpen. Het bracht weinig veranderingen in het spelbeeld. De kansen waren schaars en bovendien niet al te groot. Pirmin Blaak moest na 43 minuten even goed opletten toen Niklas Wellen uithaalde. Maar verder was het vooral wachten op een ingeving. Een gek moment. Derck de Vilder sleepte een bal een beetje ‘vies’, iets van de grond richting de cirkel. Duitsland verwerkte die voorzet niet goed en daar was ineens Koen Bijen, die vogelvrij was. De Haagse spits lepelde de bal richting het doel, waar Thierry Brinkman op de lijn het laatste zetje gaf: 1-0. Koen Bijen loopt juichend weg na de 1-0 voor Oranje in de olympische finale. Het zorgde dat de wedstrijd in een stroomversnelling kwam. Vlak na de openingsgoal werd een inzet van Koen Bijen van de lijn gehaald door Gonzalo Peillat. Het Oranje-publiek reageerde verbaasd. Ze telden ‘m al. De teleurstelling werd een minuut later nog groter toen een spaarzame Duitse aanval de gelijkmaker inleidde. Niklas Wellen, de uitblinker van de Duitse WK-winst in 2023, versierde een corner die in werd geslagen door Thies Prinz, 1-1. In de reguliere tijd kreeg Nederland nog een laatste kans op de winnende treffer. Brinkman pompte een minuut voor tijd een corner de cirkel in, die prompt op een Duitse voet kwam. Geen klus die Oranje erg lekker ligt de laatste tijd. Maar een van de vijf series op een WK of de Spelen werd gewonnen door Nederland. In juni was Duitsland twee keer te sterk in de Pro League. Dat was nu helemaal anders. Blaak stond op, pakte de eerste drie Duitse pogingen en zag ondertussen hoe Brinkman en Van Dam voor een 2-0 voorsprong zorgden. Parijs kleurt Oranje. De mannen doen weer helemaal mee.
De selectie en hun rol
De Hollandse hockeywereld is even in de zevende hemel en weet dat er morgen nog een finale volgt. Als dan ook de dames goud winnen, kunnen we echt spreken van een unieke Spelen. De Oranje Heren met hun gouden medaille. Er zal dan vooral gekeken worden naar Pirmin Blaak, Jip Janssen, Jonas de Geus, Thierry Brinkman en Duco Telgenkamp. Dit zijn de belangrijkste spelers van Oranje om verschillende redenen. Blaak is de ervaren doelman. In het hockey is deze positie extreem belangrijk, zeker gezien het feit dat er bij een gelijkspel direct shoot-outs volgen. Jip Janssen is de man die de strafcorners binnen moet pushen. Als het loopt bij de lange verdediger geldt Nederland wellicht als topfavoriet voor goud. Jonas de Geus moet centraal op het middenveld de controle behouden, terwijl Thierry Brinkman en Duco Telgenkamp voorin hun duivels moeten ontbinden. Het duo kan uit alle hoeken en standen scoren en zal continu op zoek gaan naar doelpunten. Verdedigers van de concurrentie zullen zich zeker zorgen maken over het duo Brinkman/Telgenkamp.
De Olympische Spelen van Parijs 2024
De Olympische Spelen van Parijs werden door Jeroen Delmee bij zijn aanstelling als absoluut piekmoment aangeduid. Zelfs het WK in India stond in het teken van de voorbereidingen op Parijs. Nederland moest dus presteren met een ploeg die de afgelopen jaren in opbouw is geweest. De generale repetitie was echter niet zoals Delmee hoopte. Tijdens de laatste twee wedstrijden in de Pro League werd er niet gewonnen van Duitsland en België. Tegen Duitsland werd het 1-1, waarna een dramatische shoot-out serie van Nederland volgde. Drie van de vier shoot-outs gingen mis, terwijl de Duitser juist drie keer raak schoten. Tegen België stond het twee dagen later verdedigend niet goed, waardoor Oranje met 5-3 verloor.
Favorieten en concurrentie
Bij de heren waren er vier landen die als grote favoriet voor olympisch goud golden:
Lees ook: Ontdek het verhaal van de huidige Europees Kampioen
- België: Titelverdediger met veel ervaring, maar wellicht over het hoogtepunt heen.
- Duitsland: Regerend wereldkampioen met Niklas Wellen als dodelijke spits en een stabiel team.
- Australië: Winnaar van de Pro League, maar lijkt zijn hoogtepunt te hebben gehad.
- Nederland: Snakt naar een nieuwe prijs op het hoogste niveau met een jonge en gretige ploeg.
Als outsiders moesten vooral Groot-Brittannië en India in de gaten worden gehouden.
Problemen en uitdagingen
Binnen het herenhockey is de strafcorner van cruciaal belang. Voor Nederland was dit een punt waar er zorgen bestonden. Jip Janssen heeft een uitstekende corner, maar de verdediger van Kampong is nog erg wisselvallig. Daar staat tegenover dat vooral België en Duitsland strafcorners van wereldklasse hebben. Een tweede probleem voor Nederland was dat er geen plan B was. Er mogen slechts zestien spelers meegenomen worden naar Parijs en Jip Janssen is de enige speler met een echt sterke corner.
Het toernooi in Parijs
De Nederlandse deelnemer was de hockeyploeg mannen. Het hockey mannen vond plaats in Stade Yves-du-Manoir van 27 juli tot 9 augustus en was te zien op Eurosport 1 & HBO MAX. Nederland zat in Poule A in Parijs met Duitsland, gastland Frankrijk, Groot-Brittannië, Spanje en Zuid-Afrika. Met name Duitsland was als regerend wereldkampioen een sterke tegenstander en ook Groot-Brittannië is altijd gevaarlijk. Het speelschema was Oranje niet ongunstig gezind. Zuid-Afrika was de eerste tegenstander van de mannen op zaterdag 27 juli om 12:45 uur. Een dag later op zondag 28 juli was om 19:45 uur Frankrijk de tegenstander. Daarmee begon Nederland het toernooi tegen de op papier zwakste twee teams van Poule A. Echt zorgen zal Nederland zich niet maken over de poulefase. Van de zes ploegen gaan de beste vier door naar de kwartfinales en dus leek het bijzonder onwaarschijnlijk dat Nederland na de groepsfase al uitgeschakeld was. Toch is van belang om direct scherp te zijn. In Poule B zaten deze Olympische Spelen Australië, Argentinië, België, Ierland, India en Nieuw-Zeeland. Het hockey tijdens de Olympische Spelen van Parijs is van 27 juli tot en met 9 augustus. Het toernooi werd afgewerkt in het Stade Yves du Manoir. Een historische locatie. Het is namelijk de enige venue deze Spelen die ook honderd jaar geleden al werd gebruikt voor de Olympische Spelen. Na de groepsfase, kwartfinales en halve finale was het nu tijd voor de grote finale.
Wereldhockeyranking
De wereldhockeyranking is een systeem dat wordt gebruikt om de prestaties en het niveau van de nationale hockeyteams te beoordelen en te vergelijken. Deze ranking, beheerd door de Internationale Hockey Federatie (FIH), is van groot belang voor de teams zelf, hun supporters en voor de sport in het algemeen. Het beïnvloedt onder andere de plaatsing bij grote toernooien en is een graadmeter voor de status van een hockeynatie.
Hoe de World Ranking Wordt Bepaald
De FIH gebruikt een complex algoritme om de world ranking te berekenen. Dit algoritme houdt rekening met verschillende factoren, waaronder:
Lees ook: Olympisch waterpolo onder de loep: kritiek en analyse.
- Resultaten van wedstrijden: Overwinningen, gelijkspellen en verliezen spelen een cruciale rol. Een overwinning op een hoger gerangschikt team levert meer punten op dan een overwinning op een lager gerangschikt team.
- Belang van de wedstrijd: Wedstrijden op grote toernooien, zoals de Olympische Spelen, Wereldkampioenschappen en continentale kampioenschappen, wegen zwaarder dan vriendschappelijke wedstrijden.
- Scoreverschil: Een grotere marge in de eindscore kan ook een positieve invloed hebben op het aantal rankingpunten dat wordt toegekend.
- Frequentie van updates: De ranking wordt regelmatig bijgewerkt, waardoor de meest recente prestaties van een team de grootste impact hebben.
Impact van de World Ranking
De world ranking heeft een aanzienlijke impact op verschillende aspecten van het internationale hockey:
- Kwalificatie voor toernooien: De ranking wordt vaak gebruikt om te bepalen welke teams zich kwalificeren voor grote toernooien. Een hoge ranking vergroot de kans op deelname aan de Olympische Spelen, het Wereldkampioenschap en andere prestigieuze evenementen.
- Plaatsing binnen toernooien: De ranking wordt ook gebruikt om teams te plaatsen in verschillende poules of groepen binnen een toernooi. Een hogere ranking kan leiden tot een gunstigere loting, waardoor de kans op succes toeneemt.
- Prestige en erkenning: Een hoge positie op de world ranking is een teken van succes en erkenning voor een nationaal team. Het kan leiden tot meer aandacht van media, sponsors en supporters, wat de verdere ontwikkeling van de sport in dat land kan bevorderen.
Actuele Stand van Zaken
Volgens de meest recente updates van de FIH world ranking, zijn er enkele interessante ontwikkelingen:
- Nederlandse teams: Bij de dames staat Nederland nog steeds ruim aan kop, een positie die ze al geruime tijd bekleden. Bij de heren blijft Nederland ondanks recente successen, zoals de EK-winst, op de vierde plaats.
- Verschuivingen in de top: Duitsland is gezakt in de ranking na het missen van de finale van het EK, waardoor België is gestegen naar de derde plaats. Bij de dames zijn de Verenigde Staten gedaald, terwijl Australië is gestegen.
Een blik op het verleden
De Nederlandse heren hebben de laatste keer dat Nederland bij de heren olympisch kampioen werd, in Sidney in 2000 onder leiding van Stefan Veen was. Sindsdien waren er vijf teleurstellingen, waarvan met name de zilveren medaille van London 2012 nog altijd pijn doet. Nederland speelde toen droomhockey en versloeg thuisland Groot-Brittannië in de halve finale met 9-2. In Tokio vier jaar geleden was er zelfs een zeer teleurstellende zesde plaats, wat het slechtste resultaat sinds 1984 betekende. De selectie was destijds over de datum en er was grote onvrede rondom bondscoach Max Caldas bij een deel van de selectie. Het grote dieptepunt was Jacques Brinkman die live op televisie appgesprekken van zijn zoon Thierry, die in de selectie zat, voorlas. De woorden van Brinkman over Caldas logen er niet om. Nu is de situatie echter volkomen anders. Hockeydier Jeroen Delmee werd aangesteld als de opvolger van Caldas en Thierry Brinkman is inmiddels aanvoerder van Nederland. Onder Delmee lijkt het plezier binnen de sterk verjongde selectie van Nederland weer terug.