Sinds 2010 heeft de Ierse tophockeyer David Harte Utrecht zijn thuis genoemd. Op 22-jarige leeftijd verhuisde hij van Cork, Ierland, naar Nederland om zijn sportcarrière een impuls te geven. De Nederlandse hockeyscene is groot, veel groter dan in zijn geboorteland Ierland. Toen David in 2010 werd gevraagd om in de Nederlandse hoofdklasse te komen spelen, was de keuze snel gemaakt. "Ik vind het een enorme eer om hier in Nederland te mogen hockeyen, vooral in de hoofdklasse, de beste competitie ter wereld."
Van Leraar tot Topsporter bij Kampong
Tijdens Davids eerste jaar in Nederland was hij naast topsporter ook leraar. Hij gaf biologie- en gymles op de middelbare school Maupertuus in Driebergen en werkte anderhalf jaar op de International School in Utrecht. Uiteindelijk maakte hij de overstap naar SV Kampong Hockey, waar hij zich vervolgens volledig op zijn sportcarrière stortte. "Kampong is een van de beste clubs in Europa." David brengt menig uurtje door op de hockeyvelden in Maarschalkerweerd. Hij traint 5 à 6 keer per week bij de club en speelt op zondagen en soms vrijdagavonden wedstrijden. "Kampong is voor mij de mooiste vereniging ter wereld. Er zijn negen hockeyvelden, maar er is ook ruimte voor andere sporten zoals voetbal en tennis. Alles is mogelijk. Als hockeyer wíl je gewoon bij Kampong spelen."
Internationale Carrière en Successen
Gelukkig bestaat het verenigingsleven in Utrecht niet alleen maar uit keihard werken. Naast zijn lidmaatschap bij SV Kampong Hockey, speelt David ook voor het Ierse nationale team waar hij aanvoerder is. De afgelopen tien jaar heeft hij met beide teams heel wat mooie titels binnen mogen slepen. Zo stond hij onder andere met het Ierse team op de Olympische Spelen in 2016, won hij met zijn Utrechtse ploeg meerdere keren de Euro Hockey League en werd hij in 2017, 2018 en 2024 landskampioen in de hoofdklasse.
Utrecht als Thuisbasis
Als Ier behoort David tot de steeds groter wordende internationale community van Utrecht. Momenteel wonen er zo’n 45.000 expats in de regio, en dat is te merken. "Je hoort steeds vaker Engels als je op straat loopt. Er zijn veel internationale studenten in de stad." Toch heeft David meer contact met Nederlanders dan met mede-expats. Hij gelooft dat als je snel en goed je plek in een nieuw land wilt vinden, je dan juist moet investeren in de lokale taal en cultuur. "Mijn doel was om hier een hockeycarrière op te bouwen. Als ik hier in Nederland wil hockeyen, dan moet ik ook mijn best doen om de taal te leren en met Nederlanders bevriend te raken. In de kleedkamer en tijdens de teamgesprekken wordt er toch echt alleen Nederlands gesproken." David heeft uiteindelijk geen Nederlandse les gehad.
Wilhelminapark: Een Stukje Ierland in Utrecht
Voor David is het statige Wilhelminapark in het oosten van de stad een bijzondere plek. "De eerste keer dat ik er kwam, was tien jaar geleden met mijn teamgenoten van mijn oude club SCHC. Toen dacht ik ‘wauw, wat een mooie plek!’. Er is zoveel groen, natuur en dieren. Mensen spelen voetbal en in de zomer ruik je de barbecues. Het lijkt wel exact hetzelfde als Ierland. Voor mij voelt Utrecht echt als ‘my home away from home’. Dat vind ik geweldig." In 2019 stapte David in het huwelijksbootje met zijn vrouw Lynn, die ook uit Ierland komt. Toen de vraag ontstond waar de bruiloft plaats moest vinden, was de keuze snel gemaakt. "Lynn komt uit Belfast en ik kom uit Cork. Maar toen we een locatie moesten kiezen, zeiden we tegen elkaar: Utrecht." David en Lynn zijn uiteindelijk getrouwd in de Holy Trinity Church in de buurt van het Wilhelminapark. Een kleine kerk, die dezelfde naam draagt als zijn eigen kerk in Ierland.
Lees ook: Essentiële keepersuitrusting
Afscheid van Kampong en Vertrek naar Belfast
"…een klein dorp." Zijn club noemt hem de ‘meest iconische keeper uit de geschiedenis van Kampong’. Woorden die de bescheiden David Harte zelf nooit in de mond zal nemen. De 36-jarige Ierse doelman trekt in Utrecht na dertien seizoenen de deur achter zich dicht en verhuist naar Belfast. Midden in het gesprek pakt Harte zijn telefoon. Het is ongeveer een half uur nadat hij met Kampong de topper verloor tegen Rotterdam (2-1). ‘Mijn open sollicitatie. Ik wilde zo graag bij een Nederlandse club terechtkomen. In de beste competitie ter wereld mezelf ontwikkelen. Ik had natuurlijk nooit gedacht dat het zo mooi zou worden." Harte in de line-up bij Kampong-Rotterdam. Uiteraard vertelt Harte dit allemaal in het Nederlands. Een taal die hij al zo lang vloeiend spreekt. SCHC, destijds ook al strijdend tegen degradatie, pikte de doelman op. ‘Na twee jaar hoorde ik dat de keeper van Kampong weg zou gaan." Natuurlijk was hij vereerd toen hij de lovende woorden over hem las. ‘Maar het is ergens ook wat ongemakkelijk. Ik moest ervan blozen. Ik verstop me dan het liefst onder mijn helm, haha. Die van meneer Sikking bijvoorbeeld, die in de jaren zeventig twee keer op de Olympische Spelen stond." Harte is dat ook geworden. De Ier stapte in op een moment dat Kampong nog aan het opklimmen was. Na een heleboel magere jaren hadden ze in Utrecht in 2012 de play-offs gehaald. In de zomer daarna kwam Harte erbij en groeide de blauwe brigade uit tot een regelrechte topploeg. Drie keer (2017, 2018 en 2024) werd de doelman met Kampong landskampioen. Harte tijdens zijn eerste Hoofdklasse-maanden bij SCHC. ‘Toen ik in 2010 naar SCHC mocht komen, had ik geen idee waar mijn toekomst lag. Ik was 22, net afgestudeerd in Ierland. Vond dit een mooi avontuur om aan te gaan. Na een paar jaar voelde dit echt als thuis. Ik werd steeds meer een Nederlander.’ Of beter gezegd: een Utrechter. Harte woont er al vijftien jaar. Trouwde in de domstad, zijn twee dochters werden daar geboren. Hij maakte steeds meer Nederlandse vrienden, ging werken bij - nota bene - FC Utrecht. De afgelopen jaren vormden hem. Maakten van een stille, soms wat onzekere jongen een regelrechte ster die twee keer werd uitgeroepen tot beste keeper ter wereld. ‘Ik kwam hier naartoe als iemand uit een C-hockeyland’, zegt Harte. ‘Zo keken mijn teamgenoten vroeger tegen Ierland aan. Maar ook als iemand uit een minder groot hockeyland kan je impact maken. Niet alleen door ‘je werk’ te doen op het veld. Maar ook door je te laten horen. Dat deed ik vroeger veel minder. ‘Door mijn tijd in Nederland ben ik ook opener geworden. Ik moest wel. Ik heb twee jaar met mijn tweelingbroer Conor gespeeld bij SCHC. Daarna ben ik zelf veel vaker mensen op gaan zoeken. Heb ik meer initiatief genomen. Met gasten een biertje gaan drinken of een potje jeu de boules spelen, op Kampong. Dat is eerst wat onwennig, maar later groeit die band." Na de gewonnen Playoff-finale van 2017. Die maten hadden een fraaie verrassing voor Harte in petto. Hij was onlangs te gast in een sportprogramma op RTV Utrecht. Daarin mochten een paar (oud-)teamgenoten, zoals Constantijn Jonker en Sander de Wijn, iets moois vertellen over de doelman. ‘Ik moest mijn best doen niet te huilen. Vond het zo mooi om die gasten te horen. Connie noemde mij de belangrijkste aankoop ooit van Kampong. Zo eervol. Ik zat daar met kippenvel op mijn armen." Maar aan die liefdevolle samenwerking tussen Kampong en Harte komt na dit seizoen dus een eind. ‘Ik heb de club twee maanden geleden gezegd dat ik geen optie ben voor komend seizoen’, zegt Harte. Hij schraapt even zijn keel. ‘Het deed pijn om dat uit te spreken. We gaan met ons gezin naar Belfast, in Noord-Ierland. De stad waar mijn vrouw Lyn vandaan komt. Dit is het moment om een stap te maken." Hij zucht. ‘Het was afgelopen jaar al een gepuzzel, richting de Olympische Spelen. Nog langer van huis, nog meer geregel.’ Lachend: ‘Jullie weten dat ik een paar wedstrijden in de Pro League miste, omdat we geen oppas hadden. Zo’n situatie moet je niet te lang willen. Daarom is het nu goed zo. Meer ruimte. Meer tijd samen." Papa Harte met een nieuwe gouden plak in 2024. Kortom, het gezinsleven in huize Harte staat nu op één. ‘Daarna komt mijn leven als keeper. Ik ben nog steeds Iers international. En ik wil ook graag doorgaan met clubhockey. Op welke manier weet ik nog niet. Het leven in Belfast kan ik niet combineren met tophockey in Nederland. Daarvoor is het seizoen ook te lang. Eerst hoopt Harte natuurlijk op een glorieus einde. Afsluiten met een EHL-beker of kampioensschaal in de hand zou een sprookjesachtig slot opleveren van zijn jongensboek in Nederland. ‘Dat zou prachtig zijn. Hoe het ook eindigt, ik heb hier vriendschappen voor het leven gesloten."
Kampong: Van Net-Niet Ploeg tot Landskampioen
‘Let maar op. Volgend jaar gaat het hier gebeuren’, zeiden ze sinds de jaren negentig elk jaar bij Kampong. De potentie was er altijd, maar Kampong was de ultieme net-niet ploeg. Tot het jaar dat niemand het verwachtte, ze de landstitel pakten. Na de succesvolle jaren tachtig met de zesde landstitel in 1985 en de Europese titel in 1986 met namen als oud-internationals als Tom van ’t Hek, René Klaassen, Jacques Brinkman, Arno den Hartog en Rick Volkers, dachten ze in de jaren negentig dat Kampong alweer snel voor de zevende landstitel zou hockeyen in Utrecht. Maar de ene na de andere speler die international zou worden verliet altijd het korenblauwe nest. Klaas Vermeulen. Paul Frederik van Esseveldt. Thomas Boerma. Eby Kessing. Nick Meijer. Jaap Stockmann. Terwijl andere clubs als Oranje Zwart en Amsterdam aan het begin van deze eeuw begonnen met het betalen van spelers, was de reactie van Kampong er een van traditie: daar geloofden zij niet in. ‘Let maar op." In 2005 werd duidelijk waar deze filosofie in het eerste team - dat vooral studentikoos was - toe leidde: het ‘Grote Kampong’ degradeerde naar de Overgangsklasse. Wél was er al een zaadje gepland onder leiding van clubicoon Naud Naeff, die Quirijn Caspers en Constantijn Jonker onder z’n hoede had in Jongens D1. Deze twee boezemvrienden profiteerden juist van de speelminuten die de Overgangklasse hun bood om zich te ontwikkelen. Terwijl zij hun vriend Klaas Vermeulen - voormalig teamgenoot in Jongens D1 - zagen vertrekken naar topclub Amsterdam, besloten Caspers en Jonker een pact te smeden. Een belangrijke beslissing was het om spelers wel te betalen. Iets wat Kampong overigens weer zo enthousiast deed dat de club in geldproblemen kwam. De entree van tiener Sander de Wijn van Union was achteraf een briljante zet. De toevoeging daarna van Robbert Kemperman ook. Het aantrekken van oud-international Laurence Docherty van Bloemendaal zorgde voor een andere mentaliteit, zeggen ze zelf in Utrecht. Ook strafcornerfenomeen Roderick Weusthof - topscorer aller tijden van de Hoofdklasse - keerde terug bij Kampong. Het was allemaal niet goedkoop, maar een signaal naar de buitenwereld dat ze bij Kampong nu tophockey speelden. ‘Let maar op." Rick Volkers was beslissend in 1986 in de finale van de Europa Cup. Hij was gevraagd om manager te worden. Dat wilde hij alleen, als er na al die tijd echt serieus op de landstitel werd gemikt. Zonder excuses. Kampong protesteert met van links naar rechts Floris de Ridder, Martijn Havenga, Laurence Docherty en Sjoerd de Wert tijdens de play off wedstrijd in de hoofdklasse hockey tussen de mannen van Kampong en Bloemendaal (1-1). Bloemendaal plaatst zich voor de finale. In 2014 volgde daarop hét moment. Volkers had zijn invloed laten gelden als oud-tophockeyer en werkte in zijn laatste jaar als manager. Een nog fitte Dochterty en Weusthof speelden hun laatste seizoen bij Kampong. Het team eindigde knap eerste in de competitie. Eindelijk. Maar op het moment dat Kampong volledig in de startblokken stond om kampioen te worden, lukte het niet. Weer ging het mis in de halve finale, nu tegen Bloemendaal, met twee schlemielige en onnodige nederlagen. Het jaar erop was het illustere trio al gestopt en verloor Kampong de finale van Oranje Zwart. Kampong leek met deze generatie telkens naast alle prijzen te grijpen. De Europese titel zorgde echter voor extra geloof in Utrecht. ‘Let maar op." Na de 5-2 nederlaag in maart (na een 5-0 achterstand) dit jaar tegen Rotterdam leek het team dood en begraven. Maar op datzelfde veld was het twee maanden later wel raak. Het team had al met alle sportwetten gespot door in de winterstop niet op trainingsstage te gaan, maar doodleuk met elkaar te gaan skiën en daarna biertjes te drinken in de bekende après-ski tent ‘Mooserwirt’ in het Oostenrijkse Sankt Anton. Het fundament voor succes lag er uiteraard, na jaren slijpen en slepen aan de ploeg. Alexander Cox en Kai de Jager in de regen. Coach Alexander Cox was degene die bleef hameren op de verdedigende discipline. De Wijn was zijn rechterhand in de defensie. Dat Kampong nou net in het seizoen kampioen werd, waarin het geen kans leek te maken en van ver kwam, proefde des te zoeter. En maakte het verhaal des te mooier. Keeper David Harte wordt na de shoot-outs besprongen door zijn teamgenoten bij de tweede wedstrijd van de play-offs om het landskampioenschap hockey tussen Rotterdam en Kampong (2-2).
Kampong in de Euro Hockey League
Kampong heeft zich ten koste van 'oude bekende' Rot-Weiss Köln verzekerd van een plek in de kwartfinales van de Euro Hockey League. In Rotterdam nam Boet Phijffer tegen de Duitse titelverdediger het enige doelpunt voor zijn rekening. Phijffer rondde in de 23ste minuut af na een mislukte strafcorner. Robbert Kemperman haalde hard uit met zijn backhand en Phijffer toucheerde de bal licht, waardoor hij de goal op zijn naam kreeg. In de tweede helft kwam de regen met bakken uit de lucht en bleven grote kansen uit voor beide ploegen. Rot-Weiss wisselde in de slotfase de keeper nog voor een veldspeler in de hoop de partij alsnog winnend af te kunnen sluiten, maar de wissel mocht niet baten. Er werd niet meer gescoord. Het was de vierde keer in vijf jaar tijd dat Kampong en Rot-Weiss Köln elkaar troffen in de Euro Hockey League. Vorig seizoen waren de Duitsers in de achtste finales met 2-1 te sterk voor de Utrechtse formatie. Rot-Weiss stoomde vervolgens door naar de toernooizege door in de finale Oranje-Rood met 3-2 te verschalken. In de achtste finales komen zaterdag ook nog Bloemendaal (tegen het Belgische KHC Dragons) en gastheer Rotterdam (tegen het Duitse Mannheimer HC) in actie. Zondag en maandag worden de kwartfinales gespeeld.
Ambities en Nieuwe Spelers
De oefenmeester van de hockeyers van Kampong vindt dat zijn ploeg absoluut niet meer voor minder moet gaan. Alleen play-offs halen vind ik niet goed voor deze ploeg Roelant Oltmans. Kampong won het oefenduel zondag van Oranje Rood met 3-2. De coach benadrukt dat het spelen van oefenduels belangrijk is. "In de eerste helft was onze organisatie bijvoorbeeld niet op orde. In de tweede helft ging dat beter", aldus Oltmans in Namen en Rugnummers. "Ik heb mensen op andere plaatsen kunnen proberen en jonge jongens meer speeltijd kunnen geven." Eerder won Kampong in oefenduels van SCHC (3-2), HGC (4-2) en Amsterdam (4-1). SCHC komt komend seizoen ook uit in de hoofdklasse. De Bilthovense hockeyers verloren zondag het oefenduel van Rotterdam met 3-2. SCHC begint de competitie tegen Amsterdam. Kampong heeft zeven nieuwe spelers onder wie vijf uit eigen jeugd. "Die moeten wel aanhaken bij het niveau dat we nastreven. Dat gaat geleidelijk. In zulke wedstrijden leren ze om sneller te handelen'", aldus de oefenmeester over de nieuwe aanwas. Mats Gruter, Daan Smits, Tom Veheijen, Freek Schwartz en Julius Schwartz komen uit de jeugd van Kampong. Verder kwam keeper Moritz Kentmann over van Berliner HC en maakte Caspar Dobbelaar de overstap van Hurley naar Utrecht. Routinier Jip Janssen kan de jeugdspelers helpen. "Ik weet waar ze vandaan komen. Ik heb zelf ook die overstap gemaakt. We proberen veel in ze te investeren en ze overal bij te betrekken. Ze doen het goed tot nu toe. Het geeft mij ook veel energie om met dat soort jongens te werken", zegt de strafcornerspecialist. "Ze krijgen van ons ook veel kritiek te verwerken, want je speelt wel in Kampong heren 1. Daar leren ze alleen maar van, het is een intense periode voor ze." Afgelopen seizoen eindigde voor Kampong in de halve finale van de play-offs. "Ik vind dat landskampioen worden de doelstelling moet zijn van Kampong. Dat mag je best uitspreken. Alleen play-offs halen vind ik niet goed voor deze ploeg", aldus Oltmans. Janssen is het met zijn trainer eens. "Dat is het doel. We zijn niet de favoriet maar we gaan zeker Bloemendaal aanvallen. We zullen dit jaar weer alles geven."
Lees ook: Humphrey Mijnals in Oranje
Lees ook: De nasleep van het ongeluk: een analyse