De Olympische Spelen van Londen in 2012, die plaatsvonden van 27 juli tot en met 12 augustus, waren een memorabel evenement waar atleten van over de hele wereld streden om de felbegeerde medailles. Terwijl de Verenigde Staten het medailleklassement domineerden, schitterden ook Nederlandse atleten, met name de hockeydames, die een cruciale rol speelden in het succes van Nederland op deze Spelen.
Algemeen overzicht van de Olympische Spelen van Londen 2012
De Verenigde Staten behaalden de eerste plaats in het medailleklassement met 46 gouden, 29 zilveren en 29 bronzen medailles. China volgde met 38 gouden, 27 zilveren en 22 bronzen medailles, en gastland Groot-Brittannië eindigde op de derde plaats met 29 gouden, 17 zilveren en 19 bronzen medailles.
Individuele prestaties markeerden ook deze Spelen. Michael Phelps, hoewel niet zo dominant als in Beijing 2008, was nog steeds een van de meest succesvolle atleten, met zes medailles (vier goud en twee zilver). Hij is de meest gelauwerde olympiër ooit met 22 medailles, waarvan 18 gouden. Andere opvallende atleten waren Usain Bolt, die voor de tweede keer de 100, 200 en 4x100 meter estafette won, Sir Chris Hoy, die de meest succesvolle Olympische baanwielrenner werd, en zeiler Ben Ainslie, die voor de vijfde keer goud pakte.
Anky van Grunsven pakte haar negende medaille en werd daarmee de meest onderscheiden hippische sporter op de Olympische Spelen. Ook werd zij Nederlands recordhouder qua aantal behaalde medailles en aantal Olympische deelnames (7).
De Nederlandse prestaties
Nederland behaalde in Londen twintig medailles (zes goud, zes zilver en acht brons), wat hen de dertiende plaats in het landenklassement opleverde. Chef de mission Maurits Hendriks toonde zich tevreden over de prestaties van de Nederlandse equipe. "Ons team heeft goed gepresteerd, zowel in de breedte als in de diepte. In acht van de achttien sporten hebben we medailles gehaald. We hebben aan 103 'medaille-events' meegedaan en in 49 daarvan de top acht gehaald. Dat is 47,5 procent tegen 41 procent in Peking."
Lees ook: Olympische basketbaltriomfen van Amerika
De top tien-ambitie bleef onverminderd overeind, ondanks de toegenomen prestatiedichtheid.
De Weg naar het Goud voor de Hockeydames
Na de gouden medaille bij de Olympische Spelen in Beijing 2008, ondervonden de Nederlandse hockeysters meer tegenstand. De Argentijnse vrouwen bleken steeds vaker de bovenliggende partij en namen de macht over, door de winst van de wereldtitel in 2010 in Rosario. Onder leiding van bondscoach Max Caldas, die de ontslagen Herman Kruis na het WK opvolgde, vond Oranje langzaamaan de weg omhoog.
De Finale: Nederland vs. Argentinië
Voor 16.000 toeschouwers in de Riverbank Arena was het Nederlandse team met 2-0 te sterk voor Argentinië. Na een tegenvallende eerste helft, waarin beide landen weinig risico's namen, maakte Oranje na rust het verschil. Carlien Dirkse van den Heuvel opende de score. Haar levenspartner Maartje Paumen besliste het duel door de bal uit een strafcorner hoog en hard in het doel te slaan.
Caldas prees zijn team en benadrukte dat individuele speelsters opstonden om het niveau omhoog te krikken. Hij begon begin 2011 bij de hockeybond en ontwikkelde een speciaal trainingsprogramma. Het team bracht veel tijd door op sportcentrum Papendal. Bij de naburige Arnhemse hockeyvereniging Upward werd zelfs een kopie van het Londense veld aangelegd, in opvallend blauw, met roze stroken aan de zijkanten.
Caldas en de speelsters spraken af wat ze wilden bereiken en wat ze daarvoor wilden doen. Nederland had Argentinië al een paar keer getroffen na de verloren WK-finale van 2010. Ze benadrukte het belang van geduld en teamwork.
Lees ook: Een terugblik op de glorieuze Olympische geschiedenis van het Nederlandse dameshockey.
Kim Lammers, die zowel in 2004 als 2008 buiten de selectie van Oranje werd gelaten en op 31-jarige leeftijd alsnog de olympische titel pakte, zei: "Er zat best wat spanning op. En we moesten geduldig blijven, dat was erg belangrijk. We hebben onze momenten afgewacht en echt als een team gespeeld. Hier heb ik acht jaar lang voor geknokt."
Sleutelspelers en Hun Impact
Naomi van As en Maartje Paumen zijn twee van de meest succesvolle hockeysters die Nederland heeft gehad. Beiden wonnen onder andere tweemaal Olympisch goud, twee wereldtitels en drie Europese titels. In 2009 riep de FIH Van As uit tot beste speelster van de wereld, terwijl Paumen deze eer in 2011 en 2012 ontving. Met 195 doelpunten in 235 interlands is Paumen tevens topscorer aller tijden van het Nederlands elftal.
Recente Successen en Toekomstperspectieven
Na een periode van relatieve tegenslagen heeft het Nederlandse vrouwenhockeyteam zich weer stevig aan de top gevestigd. De recente successen van de Nederlandse hockeysters, met speciale aandacht voor de gewonnen titels en de dominantie van clubs zoals Den Bosch, onderstrepen dit.
Dominantie van Den Bosch in de Hoofdklasse
Met de achttiende landstitel sinds het seizoen 1997/1998, en de vierde op rij, heeft Den Bosch zijn dominantie in het Nederlandse dameshockey onderstreept. Sinds de jaargang 1997/1998 hield alleen Amsterdam Den Bosch van de landstitel af, in 2009 en 2013. Den Bosch bleef op een gegeven moment veertig competitieduels op rij ongeslagen. Sinds een thuisnederlaag tegen Amsterdam (0-2) op 15 november 2015 wonnen de Brabantse dames 36 wedstrijden in de reguliere competitie én play-offs en speelden er vier gelijk. Den Bosch boekte ook een reeks van twaalf opeenvolgende zeges in de play-offs.
Als we de gehele historie van het dameshockey bekijken (sinds 1913), dan is Den Bosch met achttien landstitels dicht bij het nationale record van Amsterdam gekomen. De club uit de hoofdstad kroonde zich in de periode vóór de oprichting van de Hoofdklasse elf keer tot kampioen en voegde daar sinds de jaargang 1981/1982 nog acht landstitels aan toe.
Lees ook: Geschiedenis Olympisch basketbal
Europees Kampioenschap en Olympische Kwalificatie
De Nederlandse vrouwen zijn voor de vierde keer op rij Europees kampioen hockey geworden, door in de finale België met 3-1 te verslaan. Daardoor zijn de Nederlandse hockeyvrouwen automatisch verzekerd van een ticket voor de Olympische Spelen in Parijs.
Sinds de Olympische Spelen in Rio de Janeiro hadden de Nederlandse hockeydames geen enkele belangrijke wedstrijd meer verloren. Bondscoach Paul van Ass had België op scherp gezet door te zeggen dat hij niet onder de indruk was van ze. Al na een minuut spelen zette Marijn Veen de Nederlanders op 1-0. Freeke Moes maakte er 2-0 van.
Play-offs en Kampioenschappen
In mei en juni vindt de ontknoping plaats van het seizoen en wordt er in de verschillende categorieën gestreden om het Nederlands Kampioenschap. Alle play-offseries worden gespeeld over 2 wedstrijden. Na wedstrijd 2 worden de uitslagen in een ranglijst gezet en wordt op basis van wedstrijdpunten, doelsaldo en doelpunten voor, bepaald wie de winnaar van de play-offserie is.
Een voorbeeld van de puntentelling: Team A wint wedstrijd 1 met 1-0 van Team B en speelt wedstrijd 2 gelijk met 1-1. Team A heeft hierdoor 4 wedstrijdpunten en Team B 1.
Een ander voorbeeld: Team A wint wedstrijd 1 met 7-0 en verliest wedstrijd 2 met 5-0. Team A en B hebben beide 3 wedstrijdpunten.
En nog een voorbeeld: Team A en team B spelen beide wedstrijden gelijk, 1-1 en 2-2. Alles is hierdoor gelijk, elk team heeft 2 wedstrijdpunten en een doelsaldo van 3-3.
Op Hemelvaartsdag vond in Den Bosch en Amsterdam de ontknoping plaats in de Tulp Hoofdklasse. Beide finalewedstrijden werden beslist met shoot-outs.
Vooruitblik op de Olympische Spelen van Parijs
De Nederlandse hockeydames wonnen woensdagmiddag in de halve finales overtuigend met 3-0 van de grote rivaal Argentinië en kunnen daardoor de in Tokio behaalde titel prolongeren. Het is vrijdag voor de zesde keer in successie dat Nederland olympisch finalist is, alleen in 2016 ging de titel naar Groot-Brittannië.
De vreugde-explosie bij de Oranje Dames was na afloop enorm. De speelsters vielen elkaar in de armen en gaven een groepshug aan keepster Anne Veenendaal. Ook coach Paul van Ass was zichtbaar blij. Hij knuffelde na afloop met zijn speelsters en stafleden. Ze zorgden al tijdens de wedstrijd voor een mooie sfeer en na afloop voor kippenvel door de Oranje Dames te overladen met een klaterend applaus. Een verdiend applaus, want oh wat is het knap dat ze de hoge verwachtingen in de halve finales waarmaakten. Voor het eerst dit toernooi speelde Oranje beresterk en liet het de Zuid-Amerikaansen kansloos. Wat een blijdschap leverde dat op.
De Halve Finale tegen Argentinië
Blijdschap bij Oranje. Want vooraf was het de verwachting dat Nederland tegen Argentinië een kraker zou worden. De strijd tussen de twee rivalen is al decennia heftig, al slaat de balans doorgaans door naar Nederlandse kant. Van de 92 officiële interlands won Oranje er 46, 25 keer kwamen Las Leonas als winnaar uit de strijd. Duel 93 was alles, maar geen moment echt spannend. Daarvoor was Oranje simpelweg te goed. Zelfs tegen een Argentinië dat vooraf zeer gebrand was op een goed resultaat.
Oranje had Las Leonas december vorig jaar immers vernederd in eigen huis door in het Argentijnse Santiago del Estero in het kader van Pro League met 4-1 en 7-1 te winnen. Nederlagen die de Argentijnse vrouwen tot in hun ziel raakte. Voor Van Ass waren de wedstrijden in december de meetlat waarlangs hij zijn speelsters graag legde. In zijn ogen liet Oranje daar zien waar toe het in staat is. Een missie die tot de halve finales nog niet slaagde. Oranje won alle voorgaande zes duels, maar soepel liep het niet. De ploeg ondervond veel last van de druk die op de ploeg ligt. Het was dus vooral de vraag hoe Oranje daarmee zou omgaan in de halve eindstrijd.
Het begin was meteen al goed. De eerste kans voor Oranje viel precies halverwege het eerste kwart. Freeke Moes kreeg de bal via een Argentijnse stick pardoes voor haar voeten. Ze sloeg hard, maar wel precies op de benen van keepster Cristina Cosentino. Geen goal, wel de eerste strafcorner omdat Marleen Jochems attent reageerde en de bal op een Argentijnse voet legde. Yibbi Jansen pushte, maar een Argentijnse stick bracht redding.
Joosje Burg wordt op het veld behandeld. Het was niet de enige tegenvaller voor Oranje in de openingsfase. Vlak voor het einde van het eerste kwart, viel bij Oranje ook aanvaller Joosje Burg uit. De aanvalster kreeg de bal, nadat die via haar eigen stick omhoog vloog, vol op haar neus. De fysio en de dokter brachten de hevig bloedende Burg naar de kleedkamer. Oranje was in shock. Frédérique Matla zat minutenlang geëmotioneerd in de dug-out.
De eerste opsteker van de halve finale gaf Oranje zichzelf na twintig minuten spelen. De lange bal van Renée van Laarhoven was precies op maat. Luna Fokke nam geweldig aan, zette een enorme sprint in hield het hoofd ongekend koel voor een olympische debutant en legde de bal met een fraaie stickbeweging achter de kansloze Cosentino: 1-0. Opnieuw dus een treffer voor Fokke, die ook al twee keer scoorde in de kwartfinale.
Wat heet. Want een paar minuten later stond Fokke aan de basis van de 2-0. Met een prachtige klap joeg ze de bal in de Argentijnse cirkel, daar was het Laura Nunnink die attent reageerde en heel fraai de tweede treffer op het scorebord zette. Nunnink is al jarenlang onomstreden op het middenveld, grossierde in hoofdprijzen, maar is niet zo van het scoren. Deze halve finale-treffer was pas haar derde (!) in haar 196ste interland. Met die stand zochten beide ploegen de rust op.
De statistieken van de eerste helft waren veelzeggend. Argentinië was volstrekt kansloos. Met nul cirkelpenetraties, nul corners en nul schoten op doel. Ja, daarmee ga je dus nooit een finaleplaats afdwingen. Tot overmaat van ramp voor de Argentijnen was Oranje na rust ook weer op volle oorlogssterkte, want Burg keerde getooid met watten en pleisters na rust terug op het veld.
Het slot ging vijf minuten na de rust al op de wedstrijd, toen Yibbi Jansen toesloeg. Dat kon natuurlijk niet uitblijven. Haar corner is - door jaren en jaren trainen - de beste van de wereld. Een klasse apart. Ook de Argentijnse goalie Cosentino was kansloos op haar harde lage push: 3-0 voor Nederland. Argentinië probeerde het daarna nog wel. Kreeg zowaar een paar strafcorners en haalde ook de hatelijke nul met een doelpoging uit de statistieken. Maar in gevaar kwam de overwinning geen moment. Oranje was de baas op het blauwe olympische veld en kon zelfs in de laatste minuten haar krachten sparen voor vrijdagavond.