De Nederlandse waterpolodames hebben door de jaren heen een indrukwekkende reis afgelegd, vol hoogtepunten en uitdagingen. Van de gouden medaille in Beijing 2008 tot de recente halve finale op de Olympische Spelen in Parijs, de ploeg heeft laten zien over veerkracht en talent te beschikken. Dit artikel duikt in de recente prestaties, de historische context en de toekomstperspectieven van dit team.
Een Gouden Verleden: Beijing 2008
De Olympische Spelen van 2008 in Beijing markeren een absoluut hoogtepunt in de geschiedenis van het Nederlandse dameswaterpolo. Op donderdag 21 augustus 2008 staarden de waterpolosters vol ongeloof naar elkaar, met gouden medailles om hun nek. Coach Robin van Galen kon zijn tranen niet bedwingen. De immense inhaalrace naar de internationale top culmineerde in een gouden plak.
Van Galen, die bijna drie jaar met de ploeg werkte, had een cruciale rol in dit succes. Uren voor de finale verzamelde hij zijn speelsters op het Olympisch plein en hield een emotioneel betoog over vertrouwen en geloof in elkaar. Dit was extra belangrijk omdat het ambitieuze plan van de KNZB en NOC*NSF iets meer dan een jaar eerder, tijdens het WK in Melbourne, een flinke deuk had opgelopen toen Oranje als negende eindigde. De speelsters hadden destijds briefjes naar elkaar geschreven waarin ze hun ongenoegen uitten, maar uiteindelijk spraken ze de problemen uit.
"In die tussentijd is er iets moois ontstaan," zei Van Galen. Routinier De Bruijn, die er in Sydney al bij was toen de olympische missie faalde met een vierde plaats, prees Van Galen om zijn vermogen om een team te bouwen, mensen persoonlijk te raken en zijn emoties te tonen.
De enorme teamgeest die Van Galen creëerde, was cruciaal. Hij stond voor zijn meiden, en zij gingen voor hem door het vuur. "Voor hem wil je vechten," zei De Bruijn, die al jaren met de bondscoach werkte bij GZC Donk.
Lees ook: Analyse van de Ierse hockey finale kwalificatie
In de finale kwam Nederland binnen vier minuten met 4-0 voor, maar verspeelde die marge weer in de tweede periode. Toch bleef de ploeg steeds aan de goede kant van de score. De mentale weerbaarheid van de groep was groot. De Bruijn scoorde uiteindelijk zeven keer, wat op dat niveau hoogst uitzonderlijk is. "Ik wist niet dat ze dit kon," zei Van Galen oprecht. "Ze was een stuk minder in de halve finale tegen Hongarije. Ik dacht dat haar piek voorbij was. Dat bleek dus niet het geval te zijn." De teamgenotes van De Bruijn werkten zich het ongeluk om de aanvalster vrij te spelen en te laten schieten. Alles lukte de 30-jarige speelster vervolgens. Ze nam in de laatste periode, driekwart minuut voor het einde, uiteindelijk ook de beslissende treffer voor haar rekening. "Ik heb ze gezegd dat ze in mij moesten geloven en in elkaar. Deze meiden zijn zo toegewijd geweest. Ten eerste moet je fit zijn, ook om mentaal heel sterk te zijn. Daarna moeten alle puzzelstukjes op het juiste moment in elkaar vallen."
Recente Prestaties en Uitdagingen: Parijs 2024
Op de Olympische Spelen in Parijs in 2024 stonden de Nederlandse waterpolodames voor een nieuwe uitdaging. Ze plaatsten zich voor de halve finale, maar wisten zich uiteindelijk niet te plaatsen voor de finale. In een spannende halve finale tegen Spanje, in een tot de nok gevuld Paris La Défense Arena met 14.500 toeschouwers, keek TeamNL halverwege tegen een ruime achterstand aan (5-10).
Lieke Rogge scoorde de eerste Nederlandse treffer nadat Spanje al drie keer had gescoord (1-3). Spanje sloot de eerste periode af met een 1-6 voorsprong. Met Sarah Buis in de goal voor Laura Aarts vocht Nederland zich terug in de wedstrijd. Een boogbal van Bente Rogge en een hard schot van Simone van de Kraats brachten Nederland op 3-6. In de tweede periode was Kitty-Lynn Joustra nog trefzeker en Van de Kraats zorgde voor de 5-10 stand na twee periodes.
Met Laura Aarts weer terug in de goal, kwam Nederland sterk terug in het derde kwart. Een rake knal van Simone van de Kraats, twee treffers van Vivian Sevenich en een treffer van Nina ten Broek bracht TeamNL terug tot 9-10. Na de 9-11 van Judith Forca Ariza was het wederom Simone van de Kraats die trefzeker was. Met een fraaie boogbal bracht Nina ten Broek Nederland langszij. In het vierde kwart kwam Nederland voor de eerste keer op voorsprong na een mooi uitgespeelde aanval met Lieke Rogge als eindstation (12-11). Na de vijfde treffer van de Spaanse Judith Forca Ariza bracht Kitty-Lynn Joustra TeamNL weer op voorsprong (13-12). Nadat Spanje toch weer op voorsprong kwam, was het Brigitte Sleeking die met nog zeven seconden op de klok de 14-14 maakte. Daar bleef het bij, waardoor penalty's de beslissing moesten brengen in het spektakelstuk.
De ervaren Sabrina van der Sloot opende de serie en deed dat overtuigend. Na haar volgden Lieke Rogge, Simone van de Kraats en Maartje Keuning dat voorbeeld. De eerste vier Spaanse penalty's verdwenen ook respectievelijk achter Laura Aarts en Sarah Buis, waardoor er extra druk kwam te staan op Brigitte Sleeking die mocht aanleggen voor de vijfde penalty. Haar inzet werd gestopt, waarna de vijfde rake Spaanse penalty het lot bezegelde voor TeamNL.
Lees ook: Voorbeschouwing op de bekerstrijd
Ondanks de teleurstelling van het missen van de finale, toonde het team veerkracht. De Nederlandse waterpolodames streden om de derde plaats en een bronzen medaille.
Simone van de Kraats verwoordde het gevoel van het team: “We zijn deze wedstrijd niet geconcentreerd genoeg begonnen. Deels spanning wellicht, maar uiteindelijk de veerkracht en weerbaarheid die we als team willen laten zien ook laten zien. ‘Eva’ bleef goed en rustig coachen, we hielden ons aan ons plan. Dat maakt ons zo sterk als team en daar halen we veel vertrouwen uit richting de bronzen finalewedstrijd. Tegen een team als Spanje, die al drie halve finales op rij heeft gespeeld de laatste Olympische Spelen, is het erg knap om je zo terug te vechten in de wedstrijd. Het is absoluut zuur, maar we gaan met onze koppies op richting zaterdag. Er wacht ons een nieuwe mooie wedstrijd.”
Bondscoach Evangelos Doudesis voegde toe: “We hebben alles gegeven, tot de laatste seconde. Het is net niet gelukt. Dit is sport. We zijn uiteraard nog niet klaar.”
Andere Recente Resultaten
Naast de Olympische Spelen in Parijs hebben de Nederlandse waterpolodames recentelijk ook andere belangrijke wedstrijden gespeeld. Zo werden ze tweede op de Waterpolo Cup Rotterdam na een moeizame wedstrijd. Ook stonden ze voor de tweede keer binnen enkele maanden in een finale, na het zilver op het WK. In de halve finale versloegen ze Spanje na strafballen en in de eindstrijd namen ze het op tegen Hongarije. Tijdens de groepswedstrijden waren ze al te sterk voor Hongarije (14-10).
Op de Olympische Spelen speelden de Nederlandse waterpolodames hun laatste poulewedstrijd tegen Canada, die ze met 20-11 wonnen. Hoewel de wedstrijd wat slordig begon, domineerde Nederland al snel en kon het team zelfs nieuwe strategieën uitproberen.
Lees ook: Terugblik op de KNVB Bekerstunts van Spakenburg
De Toekomst: Nieuwe Generaties en Uitdagingen
De toekomst van het Nederlandse dameswaterpolo ziet er hoopvol uit, met een mix van ervaren speelsters en talentvolle nieuwkomers. De ploeg staat voor de uitdaging om de successen uit het verleden te continueren en nieuwe generaties te inspireren.
Een van de uitdagingen voor de KNZB is het sluiten van het KNZB-zwembad in Zeist eind 2024. Dit zwembad heeft een belangrijke rol gespeeld in de training en ontwikkeling van vele waterpolosters. De vraag is hoe de KNZB deze faciliteit zal vervangen en hoe dit de toekomstige trainingen zal beïnvloeden.
Ondanks deze uitdagingen blijft de passie en toewijding van de speelsters en coaches onverminderd groot. Met hard werken, talent en een sterke teamgeest kunnen de Nederlandse waterpolodames in de toekomst nog vele successen behalen.
tags: #finale #vrouwen #waterpolo #olympische #spelen