Voetbal en zaalvoetbal, sporten die wereldwijd geliefd zijn, evolueren voortdurend. De techniek van de keeper in het zaalvoetbal is een cruciaal aspect van het spel. De rol van de keeper is niet langer beperkt tot het simpelweg tegenhouden van de bal; hij is vaak de eerste spelmaker van het team. Tegelijkertijd zien we steeds meer technologische ontwikkelingen in de sport, zoals de Connected Ball Technology en geavanceerde camera’s. Daarnaast is de veiligheid rondom de velden belangrijk, waarbij ballenvangers een essentiële rol spelen. Dit artikel duikt in deze aspecten en geeft een overzicht van de technieken, technologieën en veiligheidsmaatregelen die relevant zijn voor zaalvoetbal en voetbal.
De Essentiële Rol van de Keeper in Zaalvoetbal
De keeper in het zaalvoetbal is een sleutelpositie. Zijn werk bestaat niet alleen uit springen, vliegen en vangen. Tegenwoordig wordt er qua prestatie en niveau steeds meer van een keeper gevraagd. De keeper is de eerste spelmaker van het veld, en met zijn spelopening kan hij een offensief snel opbouwen. Daarom moet de keeper ook in toenemende mate geschoold zijn in de tactische grondbeginselen. De specifieke lichamelijke eisen die aan een keeper gesteld worden, vereisen een specialistische en doelgerichte voorbereiding.
Jens Abrams, een ervaren keeperstrainer, benadrukt het belang van gespecialiseerde keeperstraining. Hij stelt dat keepers tegenwoordig tactisch inzicht moeten hebben en in staat moeten zijn om het spel snel te openen. Dit vereist een specifieke voorbereiding en training.
Keeperstraining: Meer dan Alleen Stoppen
Een goede keeperstraining is meer dan alleen het oefenen van reflexen. Het omvat verschillende aspecten, waaronder coördinatie, techniek en mentale voorbereiding.
Coördinatie en Techniek: De oefeningen dienen qua coördinatie complex te zijn, maar ook op techniek gericht te zijn. Het verscherpen van de coördinatie is een hoofdbestanddeel van keeperstraining.
Lees ook: Essentiële keepersuitrusting
Duiken: Als de bal vanuit stand niet meer gehaald kan worden, dan moet de keeper duiken. Om dat te laten lukken, dienen het voetenwerk, de sprongtechniek, het uitstrekken van het lichaam en de valtechniek allemaal op elkaar afgestemd te zijn. Om de bal effectief af te stoppen, dient de keeper altijd licht voorwaarts te duiken.
Sprongkracht en Explosiviteit: Ook de sprongkracht en explosiviteit van een keeper moeten flink getraind worden. Om een beweging zo snel mogelijk te kunnen uitvoeren, moet de maximaalkracht, de fMax, goed ontwikkeld worden.
Mentale Voorbereiding: Een sterke concentratie en een goede manier van met fouten omgaan zijn net zo belangrijk. Elke keeper moet zijn eigen wedstrijdvoorbereiding kunnen doorlopen. Het is optimaal als zowel team als keeper voor de wedstrijd een gezamenlijke warming-up uitvoeren. Ook tijdens de wedstrijd moet een keeper het hoofd koel houden.
Abrams adviseert om de training op te bouwen uit drie pijlers:
- Hoofdcomponent: Hier is het belangrijk om op de individuele leerlingen te letten. Heeft een keeper het bijvoorbeeld lastig met hoge ballen, dan probeer ik dat zo snel mogelijk te identificeren en er iets mee te doen.
- Afsluiting: Hoe wordt afgesloten is afhankelijk van het thema van de training. Als de ene training teveel op de andere lijkt, of de oefeningen weinig afwisselend zijn, ligt het gevaar van verveling op de loer.
- Rompstabiliteitsoefeningen: Abrams raadt tevens aan om ook eens een blik op andere sporten te werpen: „ Ik haal ook veel inspiratie uit andere sporten, en deel ook graag ervaringen met collega-trainers uit andere disciplines. Het kan af en toe helpen om eens 'out of the box' te denken.
De Kunst van de Uittrap
Een goede uittrap is essentieel voor een keeper. Het is niet alleen belangrijk om de bal ver te kunnen trappen, maar ook om dit met precisie te doen. Veel jongeren worstelen met het ontwikkelen van goede uittrappen, maar met de juiste techniek en mentaliteit kan dit worden verbeterd.
Lees ook: Humphrey Mijnals in Oranje
Mentaliteit: Als je gelooft dat je een slechte trap zal maken, dan zal je een slechte trap maken. Je moet een zuiver contact met de bal visualiseren en je voorstellen dat de bal een ‘geloofwaardige’ afstand bereikt voor jouw leeftijd en vaardigheid.
Techniek: Maak geen enorme aanloop. Het enige wat je moet onthouden is dat de belangrijkste stap in de doeltrap de laatste is, het moet een fatsoenlijke pas zijn om een goede achterzwaai te maken. Sommige doelmannen hebben een vast ritueel bij het neerleggen van de bal, ze nemen een grote stap ‘recht’ achteruit. Markeer dit punt mentaal of met een noppen streep, neem dan een paar kleinere passen terug. Neem dan een grote zijwaartse stap naar links of rechts, afhankelijk van met welke voet je gaat uittrappen.
Contact met de Bal: Mik een beetje links van het midden van de bal, net onder de middenlijn als je je voorstelt dat de bal van links naar rechts in tweeën wordt gesneden, zoals de evenaar van de aarde. Met de enkel op slot en je ogen heel lichtjes naar links van het midden gericht, streef je ernaar de bal te raken met je wreef.
Oefening: De beste manier om het contact te oefenen is niet door de bal de hele tijd als een echte uittrap te oefenen, maar door iemand de bal langs de grond naar je toe te laten spelen vanaf een korte afstand, één baltoets te nemen om de bal te controleren en de bal dan met je 2de aanraking weg te trappen.
Technologie in het Voetbal: Een Nieuw Tijdperk
Technologie speelt een steeds grotere rol in voetbalwedstrijden. Het doel is om de wedstrijden eerlijker te laten verlopen en om scheidsrechters te ondersteunen bij moeilijke beslissingen. Een voorbeeld hiervan is de Connected Ball Technology, die onder andere tijdens het EK in Duitsland wordt gebruikt.
Lees ook: De nasleep van het ongeluk: een analyse
Connected Ball Technology: In het midden van de voetballen zitten twee kleine sensors die met draden zijn verbonden aan de binnenband van de bal. Een zogenoemde inertial measuring unit (IMU) meet de oriëntatie en bewegingen van de bal. De andere sensor is een ultra-wideband-sensor (UWB) en die meet in combinatie met een netwerk van antennes rond het veld heel precies de locatie van de bal. De verzamelde data worden 500 keer per seconde naar de VAR gestuurd en voor een groot deel geanalyseerd door kunstmatige intelligentie.
Camera’s: Er hangen gespecialiseerde camera’s in het stadion die 29 plekken op het lichaam van elke speler volgen. Ook hier helpt kunstmatige intelligentie om al die data zo snel mogelijk te analyseren.
Ballenvangers: Veiligheid en Functionaliteit
Een ballenvanger is een essentieel onderdeel van een veilig, efficiënt en kwalitatief goed sportveld. Ballenvangers worden gebruikt bij veel balsporten waarbij de bal ver weg of hoog kan vliegen. Het doel van een ballenvanger langs een sportveld is om te voorkomen dat ballen het speelveld verlaten en in de omgeving terechtkomen. Dit heeft meerdere voordelen:
Veiligheid: Beschermt toeschouwers, voorbijgangers, verkeer of eigendommen buiten het veld tegen rondvliegende ballen.
Functionaliteit: Voorkomt dat ballen verloren gaan of schade veroorzaken.
Er zijn verschillende soorten ballenvangers, afhankelijk van de sport, locatie en gewenste stevigheid:
Netten: Meest voorkomend, vaak 4 tot 8 meter hoog. Toepassing: voetbal, hockey, tennis. Voordeel: flexibel, vangt ballen goed af zonder terugkaatsing.
Hekken: Materiaal: metaal (staal, verzinkt of gecoat). Toepassing: vaak bij trapveldjes, padel of harde balsporten. Voordeel: zeer stevig, vandalismebestendig.
Combinatie: Hek aan de onderzijde (2-3 meter) voor stevigheid en vandalismebestendigheid. Net aan de bovenzijde (2-5 meter extra) voor het opvangen van hoge ballen.
Mobiele Ballenvangers: Verplaatsbare netten met een frame op wieltjes. Toepassing: trainingen, tijdelijke velden of zaalvoetbal. Voordeel: flexibel inzetbaar.
Ballenvangdoeken: Dichte netten of zeilen die ook zicht of wind kunnen tegenhouden. Toepassing: soms bij hockey of tennisbanen.
Volgens de sportbond KNVB zijn ballenvangers een standaard onderdeel van de inrichting van een wedstrijd geschikt voetbal sportveld. De ballenvangers moeten zich bevinden op minimaal 4 m. uit de grenslijnen van het speelveld (buitenzijde achter of zijlijn). Bij voetbalvelden zijn er twee specifiek functionele ballenvangers. Bij wedstrijd voetbalvelden 11 tegen 11 is een ballenvanger achter het doel van minimaal 25 m lang en 5 m hoog minimaal gebruikelijk.
Specifieke Ballenvangers voor Pupillen
Voor pupillenvoetbal worden vaak speciale ballenvangers gebruikt. Deze zijn kleiner en aangepast aan de behoeften van jonge spelers. Veel sportverenigingen en gemeenten kiezen voor plaatsing van een vaste pupillenballenvanger achter het pupillendoel van 5 x 2 m. Deze pupillen ballenvanger worden dan geïntegreerd in het leunhekwerk, dus 4 m uit de zijlijn.
- Plaatsing: direct achter het pupillendoel, met voldoende afstand voor uitloop.
- Breedte: minimaal 15 meter (5 meter doelbreedte + 5 meter aan elke zijde extra vangruimte). Idealiter 20 meter.
- Hoogte: doorgaans 4 tot 5 meter, soms hoger als er een gebouw (kantine), weg, sloot of hek achter ligt.
Ballenvangers in Andere Sporten
Ballenvangers worden ook gebruikt in andere sporten, zoals hockey, honkbal, softbal, tennis, padel en golf. De specificaties en het ontwerp van de ballenvangers variëren afhankelijk van de specifieke eisen van de sport.
Hockey: De hockey ballenvanger achter het hockeydoel staat ten minste 4.00 meter achter de achterlijnen. De hockey ballenvangers zijn ten minste 4.0 m mm hoog en minimaal 20 meter breed. Verstandig om de hockey ballenvangen te voorzien van baldropnet.
Golf: Hoge netten (driving range netten) zijn vaak tussen de 10 en 30 meter hoog. Ze voorkomen dat ballen van de driving range buiten het terrein terechtkomen.
tags: #vlieg #keeper #zaalvoetbal #techniek