De Haagse honkbalgeschiedenis is rijk en kent vele hoogtepunten en uitdagingen. Een prominente club in deze geschiedenis is Storks, later bekend als SSK Honkbal Den Haag. Dit artikel duikt in de vroege jaren van Storks, de successen en tegenslagen, de verhuizingen en de transformatie tot SSK Honkbal Den Haag.
De Moeizame Start en Snelle Groei van Storks (1952-1967)
Na de Tweede Wereldoorlog leek het doek te vallen voor de prille honkbalsport in Nederland. Houten knuppels waren verstookt tijdens de hongerwinter en het leer van de handschoenen was gebruikt om schoenen te maken. Om een vereniging op te richten, was een minimum van 12 leden vereist. Jan Kieft nam het initiatief en wist genoeg leden te verzamelen om op 15 januari 1952 Storks officieel op te richten.
De vereniging groeide snel, van 12 leden in 1952 tot drie honkbalteams en een dames softbalafdeling in 1956. Het eerste team speelde in de 3e klasse en de Haagse derby's werden uitgevochten tegen ADO 2 en Laakkwartier 1. In 1959 promoveerde Storks naar de tweede klasse, mede dankzij spelers van de Antillen.
In 1964 kende Storks een crisisjaar met veel opzeggingen, maar de groei zette snel weer door, resulterend in een ledenstop. De dames promoveerden naar de hoofdklasse en Storks verhuisde. Van 1965 tot 1975 deelden ADO en Storks het complex Escamp III op de hoek van de Erasmusweg en de Dedemsvaartweg. Inmiddels was Storks de vijfde vereniging van Nederland, met 5000 betalende bezoekers per jaar. Hoewel de promotiewedstrijden tegen HCAW verloren gingen, kwam Storks in 1967 toch op het hoogste niveau uit door een fusie van twee andere Hoofdklassers.
Hoogtepunt en Verhuizingen (1967-1975)
In 1970 bereikte Storks de tweede plek in de Hoofdklasse, het hoogste niveau ooit. Tot 1973 wist Storks zich in de Hoofdklasse te handhaven. De club kende in die periode een aantal sterke spelers, waaronder Winneke Remmerswaal, een pitcher die later in de Major League speelde voor de Boston Red Sox.
Lees ook: De opkomst van ADO Den Haag Honkbal
Storks verhuisde regelmatig in de beginjaren. Tussen 1952 en 1957 werd gespeeld bij voetbalvereniging Te Werve (Rijswijk) en op het Oostersportpark (Clingendael). In 1957 verhuisde de vereniging naar het VCS terrein (Escamp I). In 1975 nam Storks het terrein aan het Schapenatjesduin in gebruik, waar later het 'mooiste honk- en softbalcomplex van Nederland' zou ontstaan.
Jeugdopleiding en Nieuwe Successen (1975-2013)
De degradatie uit de Hoofdklasse zorgde ervoor dat veel spelers vertrokken. De club focuste zich op gezelligheid en de jeugdopleiding. Vanaf midden jaren zeventig bouwde Storks via de jeugd aan nieuwe successen. Het Storks Jeugdkamp werd een jaarlijkse traditie. In 1979 werden maar liefst zes jeugdteams kampioen in hun klasse. In 1981 werden de honkbal aspiranten Nederlands kampioen, een prestatie die de junioren in 1983 herhaalden. In 1989 promoveerde Storks Honkbal 1 weer naar de 1e klasse.
Sinds 1985 had Storks een eigen ploeg voor het onderhoud, Durmazon (Dur Mag Zo Veel Niet), die het complex een metamorfose gaven. In 1995 vond de eerste van een serie Haagse Softbaldagen met een internationaal deelnemersveld plaats. Bij 750 jaar Den Haag in 1998 bezochten 5000 bezoekers het toernooi. In datzelfde jaar bereikten de softbalheren de Hoofdklasse.
Vanaf 2007 kwam Storks 1e dames softbalteam uit in de 1e klasse. In 2013 volgde promotie naar de Overgangsklasse. Echter, het bleek moeilijk om voldoende training- en coachingstaf te vinden en om het team bij elkaar te houden, mede door de wervingskracht van de softbalschool en softbalteams van de Blue Angels.
Honkbal in de Lift en Promotie (2013-2017)
In 2013 zette Storks met het beleidsplan Honkbal in de lift 2013-2017 in op een brede basis met topsportambitie. Dit plan leidde tot promotie naar de Overgangsklasse in 2015. In 2016 kon Storks via play-offs promoveren naar de Hoofdklasse, maar dit werd te risicovol gevonden. In 2017 deed de kans zich opnieuw voor en besloten het team en het bestuur er samen met de hoofdsponsor Silicon en met hulp van SSK voor te gaan. Dit leidde uiteindelijk tot promotie naar de Hoofdklasse.
Lees ook: Gids voor honkbalfans in Den Haag
Uniform van The Stags
Een traditioneel honkbal/softbal uniform, zoals dat van The Stags, bestaat uit een pet, een overshirt, een ondershirt, een broek en sokken. De Stagspet is een dichte flexpet in de kleur navy blue, met het Stagslogo (2 kleurig) gedrukt. Het overshirt van The Stags is wit met een blauwe pinstripe, met de clubnaam Stags en het logo gedrukt. De broek van The Stags is geheel navy blue. Leden worden aangemoedigd in een lange honkbalbroek te spelen, dames mogen eventueel ook spelen in een korte navy blauwe broek. Een honkbalshirt kan zonder ondershirt ongemakkelijk zitten, een ondershirt is niet verplicht maar wordt wel aanbevolen. In de pupillen- en de aspirantencompetitie zijn schoenen met metalen spikes of metalen noppen verboden.
Materialen en Winkels
Voor honkbal- en softbalspullen kan men terecht bij verschillende winkels, zoals Eastpro Sporting Goods, Forelle en Janssen. Deze winkels bieden een breed scala aan materialen, van honkbalknuppels en handschoenen tot jassen, windbreakers, hoodies, t-shirts, ondershirts en compression gear.
Lees ook: Storks op de Dedemsvaartweg: Een terugblik
tags: #ssk #honkbal #den #haag #geschiedenis