Dit artikel beschrijft de rijke geschiedenis van de voetbalclub Sint Jozef Voetbal Vereniging (SJVV), van haar bescheiden begin tot de successen en uitdagingen die de club door de jaren heen heeft gekend.
Oprichting en Vroege Jaren (1948-1965)
SJVV werd opgericht op 1 juli 1948 door Gerard Manders, Noud van de Westerlo en Jan van de Westerlo. Het eerste voorlopige bestuur bestond uit Tinus Lintermans, Sjang Cleutjens, Tinus Huisman, Jan Knapen en Bernard van. De eerste wedstrijden werden gespeeld op een terrein aan het Heieind, dat al snel werd ingeruild voor een nieuw terrein dat in de volksmond bekend stond als het terrein "achter de kerk".
Na de moeilijke aanloopjaren behaalde zowel het eerste als het tweede elftal in het seizoen 1950-1951 het eerste kampioenschap. Sportief gezien was er na het seizoen 1964-1965, waarin het vaandelteam voor het laatst kampioen werd en promoveerde naar de 4e klasse, lange tijd geen reden meer tot juichen.
Groei en Uitdagingen
SJVV groeide langzaam uit zijn jasje, waarbij met name het onderhoud, het aantal velden en het ontbreken van een eigen clublokaal grote problemen opleverden. Toch duurde het nog tot aan het zilveren jubileum in 1973 voordat aan deze problemen een einde kwam door middel van de opening van het sportpark De Dreef op 19 augustus 1973.
Per 1 januari 1994 werd de vereniging geprivatiseerd, wat betekende dat het volledige onderhoud in eigen beheer werd gegeven. Vanaf die periode werd er enkel gedegradeerd tot in de kelder van het amateurvoetbal.
Lees ook: Uitdagingen voor de Sint Maartense voetbalbond
Diamanten Jubileum en Vernieuwingen (2008-2015)
In 2008 werd het diamanten jubileum van de vereniging groots gevierd, waarvoor een 10-daags programma was samengesteld waarbij aan iedereen was gedacht. De hele parochie was voor dit jubileum rood wit versierd, maar de topper van het jubileum was zonder twijfel de Rood-Wit avond m.m.v.
Ook het ledenaantal zat na enkele magere jaren weer in een stijgende lijn, waardoor verdere aanpassing van de accommodatie niet kon uitblijven. In 2010 werd extra aandacht besteed aan verdere optimalisering van de accommodatie nadat vorig jaar kleedlokalen, bestuurskamer en materiaalruimte zijn gerealiseerd, was het dit jaar de beurt aan de velden. Deze werden voorzien van een automatische sproeiinstallatie. In 2011 is de gehele kantine van een facelift voorzien inclusief nieuw meubilair.
In 2012 behaalde het vaandelteam het kampioenschap in de 5e klasse en realiseerde daarmee promotie naar de 4e klasse. Het standaardteam kwam voor het eerste seizoen uit in de 4e klasse en werden de goede prestaties doorgetrokken wat resulteerde in periodekampioenschap. De nacompetitie verliep uiterst succesvol. In de finale tegen Panningen (terrein van Wittehorst) werd met 5-1 gewonnen wat promotie naar de 3e klasse betekende. In 2015 is de omheining van het hoofdveld vervangen en later voorzien van een complete opvulling met reclameborden.
Recente Jaren en Uitdagingen (2016-heden)
De afgelopen jaren heeft SJVV zich overtuigend kunnen handhaven in de 3e klasse KNVB. Hoewel het actieve aantal senioren voetballers afneemt, neemt het aantal leden bij de jeugdafdeling aanzienlijk toe. In het seizoen 2016-2017 begint SJVV goed aan de competitie en haalt het net niet de 1e periodetitel binnen. Daarna volgt een slechte reeks wedstrijden waarbij sprake is van veel blessureleed. Uiteindelijk degradeert SJVV via de nacompetitie naar de 4e klasse.
Sinds zondagavond 6 mei staat er een stukje geschiedenis op deze site. Het is de bedoeling dat er regelmatig iets aan toegevoegd zal worden. Er is in het archief voldoende materiaal aanwezig om nog even door te gaan, maar er zijn ook seizoenen waarvan niet zoveel bekend is. Heeft u als leider of ouder wel eens een foto gemaakt van een elftal van v.Nispen? Kort geleden, lang geleden of heel lang geleden? Graag willen wij daarvan een kopie hebben of maken. Met de moderne kopiëermethoden is dit niet moeilijk en hoeft u uw foto niet lang te missen. Zijn er nog sterke verhalen waar niemand iets van af weet? Speelde u in het kampioenselftal van 1948-1949? Hoe beleefde u dat kampioenschap, hoe ging dat in die tijd?
Lees ook: Overzicht voetbalclubs Sint-Petersburg
Andere Tijden en Vergelijkingen
Rond de twintiger jaren werd er al door de Zilker jeugd gevoetbald. Begin twintiger jaren heeft er een club bestaan onder de naam "Z.V.V.", wat ongetwijfeld 'Zilker Voetbal Vereniging' betekende. Zij speelde langs de duinrand ter hoogte van het bedrijf van de firma Zandbergen. Na de opheffing van 'Z.V.V.' zwierven de spelers uit over de streek. Vooral B.S.M. uit Bennebroek, dat toen aan de Margrietenlaan speelde had veel Zilkers onder zijn leden. Hun prestaties werden gevolgd door Zilker jongeren.
Het schoolvoetbalteam van de Sint Jozefschool in Egmond aan den Hoef trad in 1970 voor het eerst aan. Het was direct het meest succesvolle team. Er zijn meer teams ver gekomen, maar nooit meer zo ver. Op zaterdagmiddag werd voor even een Egmondse editie van ‘Andere tijden sport’ georganiseerd. De initiatiefnemers, Peter Groot, Wim Twisk, Peter de Waard en Hans Pepping ontvingen de overige teamleden van het roemruchte schoolvoetbalteam van de Sint Jozefschool in Egmond aan den Hoef. Onder leiding van meester Wim Noteboom liet het team destijds zowel de Alkmaarse scholen als de Noord-Hollandse en die van de regio Amsterdam achter zich. In negen wedstrijden werd negen keer de overwinning binnengesleept, met in totaal slechts drie doelpunten tegen. In zes wedstrijden werd de nul gehouden. De reis naar Amstelveen voor de finale tegen de kampioen van Regio Amsterdam bleek velen het meest bijgebleven. Samen met kampioen PABO Alkmaar, die daar ook moest aantreden tegen hun leeftijdsgenoten, trok het gezelschap per bus naar Amstelveen. De bus werd ter beschikking gesteld door de KNVB… Dat waren nog eens tijden. Op deze gedenkwaardige zaterdagmiddag waren niet alle spelers meer aanwezig. Twee ervan zijn al overleden (Henk Eickhof en Piet Zonneveld) en twee hadden geen gehoor gegeven aan de oproep. De Rinus Michels van het schoolvoetbal, Wim Noteboom, was op het laatste moment helaas ook verhinderd. Om een en ander even in perspectief te plaatsen: in het jaar 1970 werd kort na de zegetocht van de Sint Jozef Brazilië wereldkampioen voetbal (4-1 winst tegen Italië, met hetzelfde tactisch superieure systeem van Wim Noteboom waarschijnlijk).
Context en Vergelijkbare Verenigingen
In 1932 bestond er in De Zilk een bloeiende afdeling van de Sint Jozef-gezellenvereniging. Het doel van deze vereniging was de behartiging van de godsdienstige en culturele belangen van de mannelijke jongeren in de leeftijd tussen 18 en 25 jaar. Pastoor de Kok in 1932 praeses, had zijn taak overgedragen aan kapelaan Paap. Vooral door de stimulerende activiteiten van kapelaan Paap werd tot oprichting van een voetbalclub besloten. De oprichtingsdatum: 22 oktober 1932. Als naam werd 'VAN NISPEN ' gekozen. Monseigneur van Nispen (1836 - 1897) was oprichter en centraal-praeses van de Sint Jozef-gezellenvereniging in Nederland. Door bemiddeling van Kapelaan Paap bleek de heer C.Kerkvliet bereid een stuk weiland aan de vereniging te verhuren. Ongeveer op de plaats waar nu nog gespeeld wordt. Om dit weiland geschikt te maken als voetbalveld moest eerst een droge sloot die dwars over het veld liep met zand worden gedicht. De eerste vorm van zelfwerkzaamheid dus. Niet lang is 'Van Nispen' een afdeling van de Sint Jozef-gezellen geweest. De leeftijdsgrens van 25 jaar zou een te grote belemmering voor het voortbestaan van de club zijn. Andere tijden sport op lokaal niveau…
In de twintiger en dertiger jaren van de vorige eeuw schoten voetbalverenigingen als paddenstoelen uit de grond maar niet iedereen die voetballen leuk vond werd lid van een officiële voetbalvereniging. Die groep ging liever kijken bij wedstrijden en deed hoogop mee als de personeelsvereniging van een bedrijf het leuk vond om eens een voetbalwedstrijdje te organiseren tegen een ander bedrijf en dat deed in de jaren ’30 haar intrede. In 1935 had je in Alkmaar al een actief politie elftal, de Stadsreiniging had zo’n team, Stabilitas meldde zich in 1937 en ook de firma Met had reeds haar eigen elftal, te weten de Chevrolet Boys. De laatste was de eerste sparring partner van de in oktober 1933 opgerichte voetbalvereniging Oterleek. De oorlog gooide roet in het eten maar na de oorlog werd het serieus. In mei 1947 startte het Alkmaarse bedrijfsvoetbal (ABV) en werden de wedstrijden op het Gemeentelijk Sportpark, bij De Randers in het Ooievaarsnest en op het terrein van Go Ahead’18 bij de Kalkovensweg gedurende de zomer gespeeld. Het eerste seizoen van de competitie in 1947 werd een groot succes maar het wilde karakter ervan en zeker het bewezen succes waren de KNVB een doorn in het oog en zij wilden zelf grip op deze voetbaltak krijgen. Het jaar erop verdubbelde het aantal deelnemende teams en moest een extra veld worden gevonden om de competitie te kunnen afwerken. De oplossing was om op het oude kleine Kolping Boys veld achter de St. De groei zette door en zelfs ontstond er een bedrijfshandbal competitie (1951) en een bedrijfsvolleybalcompetitie (1953). Daarnaast hadden de voetballers hun jaarlijkse feestavond, afwisselend in het Gulden Vlies en het Wapen van Heemskerk waarbij de kampioenen werden gehuldigd. Ook de jaarlijkse zwemwedstrijden in “De Overdekte” in het najaar met o.a. hinderniszwemmen, gekostumeerd zwemmen en komische duiknummers vielen in bijzonder goede aarde. In 1949 was het Randers veld gedraaid geworden en kwam het oude MEVO veldje in het Ooievaarsnest vrij dat meteen als hoofdveld van de bedrijfsvoetballers werd geadopteerd en maximaal benut voor wedstrijden. Het bestuur van de bedrijfsvoetbalvereniging was ingenomen met het niveau van hun beste elftallen en wilde dat bevestigd zien door hun selectie elftal te laten aantreden tegen een echte vereniging en Kolping Boys werd uitgedaagd voor dit treffen. Het vond plaats op zondag 11 juli 1954 in Oudorp en Kolping Boys stuurde de bedrijfsvoetballers met een 8-1 nederlaag terug naar Alkmaar. Zodoende schreven we in 1962 als eerste echte voetbalvereniging een veteranenteam in. Degenen die het mee hebben gemaakt zullen beamen dat er tijdens die wedstrijden genoeg te lachen viel. Toen in de jaren’70 besloten werd om ook actieve voetballers toe te laten veranderde de aard van het voetbal en werd het een stuk fanatieker, regelmatig tot verdriet van de scheidsrechters, wat zelfs een keer tot een heuse arbiterstaking leidde. In de jaren’80 had Kolping Boys zelfs vijf elftallen in competitie, het kon weliswaar niet op maar mindere tijden zouden volgen.
Voetbalclub BVC 's-Heerenberg, een voorloper van MvR vlnr. 5e persoon Willem Schuurman broer van G.W. 1926/1927 Op de voorgrond het bestuur- en daarachter de leden van de BVV. De voetbalvereniging MvR in 's-Heerenberg is in 1920 opgericht met de naam RKBVV (Roomsch Katholieke Berghse Voetbalvereniginging). Op 18 april 1945 werd de vereniging omgedoopt in MvR ter nagedachtenis aan Marinus van Rooijen, één van de Martelaren van 's-Heerenberg. In de mobilisatiejaren, 1916, werd er in 's-Heerenberg niet meer gevoetbald, omdat de meeste spelers van de destijds bestaande vereniging Berghse Voetbal Club BVC in militaire dienst waren. Enkele jongeren, 14- en 16-jarigen, vormden in die tijd een vereniging genaamd Berghse Voetbal Vereniging. Bij een wedstrijd van een door kapelaan Oerbekke opgerichte patronaatsclub tegen Silvolde, waarbij verschillende oud BVV en BVC leden als toeschouwers aanwezig waren, is het plan gesmeed om een rooms-katholieke club op te richten. De heren A. van der Heijden en J. Ebbing hebben met een lijst personen, die in een overleg in het Sint Josephverenigingsgebouw was opgemaakt, medewerking gevraagd aan kapelaan Oerbekke.
Lees ook: Sint-Oedenrode voetbalclubs
Het was pastoor Horsthuis die in de eerste leden vergadering na de tweede wereldoorlog op 18 april 1945 voorstelde om de naam van de vereniging, die voor 1926 van RKBVV in RK Sportcentrale 's-Heerenberg was veranderd, te veranderen in M.v.R. om zodoende de naam van de oud adviseur, die voor de Sport in ’s-Heerenberg met hart en ziel heeft gevochten, ja ook voor de R.K. Sport zijn leven heeft gegeven, in de vereniging te laten voortleven. De naam M.v.R. In januari 1921 al werd dit terrein verwisseld voor de Bronkhorstwei, van de gelijknamige familie, ook gelegen op het tegenwoordige industrieterrein. Zo werd gevoetbald op een locatie nabij de kruising van het Nachtegaalslaantje en het Varkensstreûtje bij de Plantage. Zoals bij vele andere verenigingen ook het geval was moesten vooraf aan een wedstrijd eerst de koeien uit het weiland worden gejaagd en vlaaien worden geschept. Wassen na de wedstrijd ging ook even anders als tegenwoordig het geval is. Het ging goed met de prestaties van de RK Sportcentrale 's-Heerenberg: na twee promoties voetbalde men in de overgangsklasse afdeling Twente. Er kwam al heel wat publiek op het winnende eerste van die tijd. Een probleem van het veld bij de Plantage was dat het een zijlijn had die gevormd werd door een sloot zodat maar drie kanten beschikbaar waren voor publiek. Het speelveld werd verruild voor het zandige voetbalveld tussen de bulten. Omdat er de ene helft bult op en de andere bult af werd gespeeld werd het veld in 1932 terecht afgekeurd. Na overleg tussen kapelaan Van Rooyen en het Gasthuis is het mogelijk geworden om een stuk grond achter de toenmalige smid Angenent aan de Oude Doetinchemseweg te gebruiken als speelveld. Tot aan 1941 werd, na een degradatie, gevoetbald in de 2e klasse RKF. De Duitse bezetter ontbond de RKBVV als eerste voetbalvereniging in Gelderland. Actieve leden waren verplicht om hun voetbalplezier bij andere clubs (bv. De sportvereniging krijgt na de oorlog de naam MvR. Ter nagedachtenis aan Marinus van Rooyen die veel heeft betekend binnen de sportcentrale. De vereniging speelt, op KNVB niveau, met vijf elftallen en weer op "het olde voetbalveld". Waar andere zich nog moesten omkleden in keetjes of koestallen kon de vereniging, tot december 1950, gebruik maken van een ruimte van café De Sportvriend. Door de successen van het eerste team kwam het voor dat wel 3.000 tot 5.000 mensen op de wedstrijden afkwamen. Een tribune zorgde ervoor dat alle toeschouwers ook alles konden volgen. Het sportveld moest in de ogen van de gemeente Bergh wijken voor woningbouw. De gemeente bleek bereid om grond bij de Boshoek, dat al sinds de oorlog werd gebruikt als tweede wedstrijd-en trainingsveld door zowel MvR als de voorloper van de Bergsche Boys, langdurig van de stichting Huis Bergh te pachten, daarop een sportpark in te richten en dit aan MvR en de scholen in gebruik te geven. Op 25 september 1961 speelde MvR voor het eerst op de nieuwe velden. Helaas waren de successen op de nieuwe velden niet zo groot, het eerste daalde af tot in de onderafdeling. Gelukkig voor de vereniging is het in drie seizoenen weer gelukt om in de KNVB terug te keren. Met de tijd nam het aantal leden toe en een derde veld werd noodzakelijk. In 1975 was het eindelijk zover, samen met het eerste eigen clubgebouw kon MvR gebruik maken van een derde veld. Na sportieve successen in de jaren 80 en 90 waarin het MvR lukte om naar de 2e klasse KNVB te promoveren en de finale van de oostelijke beker te bereiken, zakte de club sportief en organisatorisch ver weg met als dieptepunt de degradatie naar de laagste klasse van het amateurvoetbal in 2005. Op dat moment besloot het toenmalige bestuur dat het zo niet langer kon en stelde de werkgroep ‘Samen Bergh Op’ in. Inmiddels is MvR weer een bloeiende en groeiende vereniging. Door de grote ledenaanwas sinds 2006 (350 naar 650 leden (anno 2018)) kreeg de club te maken met een groot capaciteitsprobleem: Het aantal kleedkamers werd te klein en voldeed ondertussen niet meer aan de moderne eisen en ook de veldcapaciteit bleek te klein. Vandaar dat het bestuur besloten heeft om in te zetten op de bouw van een volledig nieuwe accommodatie tussen het hoofdveld en trainingsveld en de aanleg van een kunstgrasveld. In 2019 fuseerde de vereniging met VVL uit Lengel en VV Stokkum tot FC Bergh.
De historie van voetbalvereniging K.G.B. Voetbalvereniging K.G.B. werd opgericht op 23 juni 1931. De naam ´Kolping´ werd geïnspireerd door het werk van Adolf Kolping, een Duitse priester die ervoor ijverde dat arbeiders na hun werk verpozing konden vinden in zogenaamde gezellenverenigingen. De letters K.G.B. betekenen dan ook ´Kolping´s Glorie Blijft´. In het begin werd de naam voorafgegaan aan R.K. Voordat K.G.B. werd opgericht, werd er uiteraard al gevoetbald in Bovenkarspel. Als ´eerste´ voorloper geldt de vereniging I.D.W. (Inspanning Doet Winnen). Deze vereniging werd in 1916 opgericht. Als speelveld diende het strandje in Broekerhaven. Dit is het gedeelte, waarop nu de camping is gesitueerd. Behalve op dit veld (het grote strand, dat wel eens te nat was) werd er ook wel gespeeld op het zogenaamde ‘kleine strand’ of op ‘het strandje van Jordens’. I.D.W. Ene Gerard Bakker, fanatiek voetballer uit de Broekerhavenweg, heeft er voor gezorgd dat er al gauw weer een nieuwe vereniging werd opgericht, met de naam Vitesse. Men speelde eerst nog op het grote strand, maar later werd verhuisd naar een veldje aan de Broekerhavenweg tussen de Hoofdstraat en de Zuidervoertsloot. In 1931 werd er dus een nieuwe vereniging opgericht. De kerk had hierin een groot aandeel. Toen de mogelijkheid zich voordeed om een terrein te huren, zegde de kerk in de persoon van pastoor Brouwers haar medewerking toe in de oprichting van een Rooms Katholieke voetbalclub. De kronieken vermeldden dat de nieuwe club voortkwam uit de Sint Jozef Gezellenvereniging, maar onduidelijk is wat dit ‘uitvoortkomen’ precies inhield. Het eerste bestuur werd gevormd door een commissie van 7 mannen. Dit waren D. Rood (voorzitter), G. Boon (vice-voorzitter), H. Key (secretaris) en P. Lambert (penningmeester). De heren Peerdeman, van ’t Hof en Klarenbeek completeerden het zevental. Het eerste competitiejaar bestond de RKVV K.G.B. al uit eerst drie en even later zelfs uit vier seniorenteams. Het veld lag achter het z.g. brandspuithuisje. De nieuwe club mocht zich in een grote belangstelling verheugen, want er stonden soms wel 1000 toeschouwers langs het veld. Er werd ook goed gepresteerd, want in het eerste jaar eindigde men op de tweede plaats van de D.H.V.B., de Diocesane Haarlemse Voetbal Bond (in die tijd hadden de katholieken nog hun eigen voetbalbond). In het seizoen 33/34 werd er verhuisd naar het terrein aan de Hoofdstraat, dat bekend is geworden als ‘De Rozenboom’. De openingswedstrijd werd gespeeld tegen A.F.C. uit Alkmaar en deze wedstrijd werd door K.G.B. Dat een club altijd te maken krijgt met ups en downs, leerden ook die eerste jaren al. Het bleek (toen al) een moeilijke opgave om complete teams op de been te brengen. Ook het bestuur kende vele wisselingen. Voorzitter Rood bijvoorbeeld, verhuisde naar Zutphen en werd opgevolgd door D. Koster Cz, maar men haalde het eerste lustrum. Toen er in 1936 weer een nieuw bestuur tot stand kwam werd G. Boon voorzitter. In mei 1940 hield de Katholieke Voetbalbond op te bestaan en samen met andere bonden ging men op in de Koninklijke Nederlandse Voetbal Bond. In de eerste 10 jaren van haar bestaan hebben de diverse elftallen van K.G.B. Na de oorlog was er een wisselvallige periode, geen grote successen en geen grote tegenvallers. Dit duurde tot de jaren zeventig. Door de grote toestroom van nieuwe inwoners naar Bovenkarspel steeg ook het gehalte aan voetballende kwaliteiten binnen de vereniging. De prestaties van het eerste team bleven niet onberoerd en men promoveerde in de jaren zeventig uit de afdeling Noord-Holland naar wat werd genoemd: de KNVB. De laagste klasse daarin was de vierde klasse en hierin kreeg men te maken met eerder zo gerenommeerde tegenstanders als West-Frisia, dat in die jaren steeds slechter begon te draaien.
tags: #sint #jozef #voetbal #geschiedenis