Pirmin Blaak, de 36-jarige keeper van het Nederlands hockeyteam, heeft zijn carrière op maandag beëindigd. Hij stopt op zijn hoogtepunt, met een Olympische gouden medaille op zak. De openhartige goalie blikt terug op zijn tijd in Oranje. Een tijd die eindigde met een gigantische piek, maar ook dieptepunten kende.
De Olympische Finale: Een Beslissend Moment
Augustus, de Olympische finale tegen Duitsland: Blaaks 154e en allerlaatste interland. Shoot-outs bepaalden wie er met de belangrijkste gouden medaille in het hockey vandoor ging. De doelman vervulde met drie gekeerde shoot-outs een heldenrol. ‘Ik besloot tijdens die laatste shoot-out dat het mijn laatste wedstrijd was in Oranje’, begint Blaak zijn verhaal. Tot dat moment had hij er nog niet over nagedacht, zegt-ie. Hij wilde namelijk niet afgeleid worden door de gedachte. Er was maar een ding dat telde: Olympisch succes. Maar toen Telgenkamp begon aan zijn (beslissende) een-op-een, wist hij het. Hij voelde het. ‘Het schoot ineens door mijn hoofd. Heel kort. Maar ik wist het zeker. Het wordt nooit mooier dan olympisch goud.’
Een Carrière van Geduld en Doorzettingsvermogen
Blaak debuteerde al in 2011 in het Nederlands team. Jarenlang was hij tweede keuze achter Jaap Stockmann. Hij stond al op de Spelen in Londen (2012) en Rio de Janeiro (2016) maar kwam toen niet verder dan de reserverol. Blaak moest bakken met geduld hebben tot ook zijn moment kwam. Nadat Stockmann stopte, wisselde hij het Oranje-doel twee jaar af met Sam van der Ven. Pas in 2018 werd Blaak voor het eerst de echte nummer één van Nederland, tijdens het WK in India.
‘Ik heb alle eindtoernooien gespeeld sinds 2018. Maar telkens worden je prestaties weer opnieuw tegen het licht gehouden’, doet Blaak zijn oprechte verhaal. ‘Dat is zo typisch Nederlands. De gevolgen daarvan heb ik op mentaal en fysiek vlak onderschat. De druk heeft me soms echt uitgeput.’ De stress deed veel met de goedlachse Rotterdammer. Tussen 2018 en 2021 kreeg Blaak inderdaad de voorkeur onder toenmalig bondscoach Max Caldas. Won hij keer op keer weer de selectiestrijd. Speelde hij niet alleen een WK, maar ook twee EK’s (2019, 2021) en de Olympische Spelen in Tokio.
Maar toen het vertrouwen langzaam groeide, werden daarna de kaarten bij bondscoach Jeroen Delmée opnieuw geschud. Blaak begon weer op nul. ‘Dat vond ik de lastigste periode’, blikt hij terug. ‘Heb toen mezelf soms onnodig veel pijn gedaan in situaties’, vertelt hij. ‘Dan zit je na zeven trainingen in de week in de kleedkamer en denk je: ga ik het nog wel redden? Ben ik nog goed genoeg? Ik heb vaak serieus getwijfeld. Was het niet beter als ik gewoon zou stoppen? Ik had geen idee waar ik aan toe was.
Lees ook: Een diepgaande blik op de historische prestaties van het Duitse Dames Hockeyteam.
‘Tien maanden per jaar strijd je voor die ene plek. Vraag je het maximale van je lichaam’, gaat Blaak verder. ‘En dan krijg je vier weken voor een toernooi het vertrouwen. Moet je ineens laten zien waarom jij gekozen bent. Dat heb ik altijd een heel ongezonde relatie gevonden. Mijn vertrouwen wordt tien maanden lang een beetje ter discussie gesteld’, vertelt de doelman. ‘Je verdwijnt in een soort van ballenbak. En als je eruit komt, heb je een paar potjes om je te laten zien. Maar het lukte hem. Hij stond er. Keer op keer.
Nooit was hij zo onomstreden als zijn voorbeeld Ronald Jansen. Toen hij hem zag keepen op de Olympische Spelen van 2000 in Sydney wilde hij maar een ding: net zo goed zijn. Net als zijn idool heeft hij nu olympisch goud op zak. Hij vervulde een heldenrol en heeft zijn jongensdroom waargemaakt. ‘Ik zie mezelf niet als zo’n held als Ronald. Ik hoop vooral dat ik jonge jongens kan inspireren’, vertelt hij. ‘Laat ze mij maar als voorbeeld zien wat betreft mijn doorzettingsvermogen. Ik hoop dat ze me een doorzetter vinden. De jeugd stopt als het even tegenzit.
De Impact van Olympisch Goud
Alle twijfels verdwenen tijdens de olympische finale, met dus de drie gestopte Duitse shoot-outs. Hij schreef hockeyhistorie. Blaak ontving na de gouden plak in totaal zo’n 1800 berichtjes. De sympathieke sluitpost is vandaag de dag nog bezig met het lezen en reageren op alle felicitaties. ‘Het was zwaar de laatste maanden. Er gebeurde veel. Ook in mijn privéleven’, vertelt de doelman. Die - zoals we hem kennen - even twijfelde of hij wel kon presteren in Parijs. Hij was fysiek door de malaise bovendien niet op zijn best. ‘Maar ik was rustig in mijn hoofd. En dan komt het vaak wel goed’, vertelt hij. ‘Ik belandde weer in de grote Pirmin-show. Ik gedij het beste op toernooien. Het team, de entourage, de media. Ik absorbeer dat zo hard. Dan voel ik het. Dan stijg ik echt boven mezelf uit. En doe soms een beetje gek.
Familie en Toekomst
De jongens zeiden tegen me dat onze gouden plak ook een beetje van Keje is. Ik heb hem zoveel moeten missen. Ik zag hem zitten tijdens de finale. Zijn kleine handjes over de railing. Maar vanaf nu moet hij zijn vitamines uit andere dingen halen. En daar heeft hij zin in. ‘Het is tijd voor een andere carrière. En dan is papa zijn het allerbelangrijkste. En dat vind ik zo mooi. Keje is zo’n vrolijk mannetje’, vertelt hij trots. ‘De jongens zeiden tegen me dat onze gouden plak ook een beetje van Keje is. Ik heb hem zoveel moeten missen. Ik zag hem zitten tijdens de finale. Zijn kleine handjes over de railing. Na de wedstrijd hebben we samen een foto gemaakt. Hij moest lachen toen hij me in mijn keeperspak zag. ‘Ik ga Oranje ook missen hoor’, besluit hij. ‘Het oplopen van een veld. Beginnen aan je eigen show. Lekker in dat moment komen. ’s Avonds in bed nog een keer aan de wedstrijd denken of visualiseren hoe het gaat zijn. Ik heb mezelf heel wat overuren bezorgd. En veel druk opgelegd.
Ondernemerschap en Motivatie
Olympisch kampioen hockey, ondernemer en motivator: Gouden olympisch hockeykeeper Pirmin Blaak is een open en uitdagende spreker. Vol passie vertelt hij over de ups-and-downs richting olympisch goud. Hoe onzekerheid en focus hem naar grote internationale successen leidde en waarbij zijn teamgenoten hem op de been hielden op koers naar Parijs. Hoe piek je op dat ene moment waar je nog nooit bent geweest?
Lees ook: De evolutie van hockey: een gedetailleerde analyse
Hij spreekt over de zware combinatie van topprestaties leveren op en naast het veld, waarbij hij in aanloop naar de Olympische Spelen plotseling zijn zakenpartners zag vertrekken en twee missies had: een bedrijf runnen met 35 werknemers en goed presteren op de Olympische Spelen. Het succes had twee kanten en met name de ongeziene meters worden besproken en welke parallellen heeft dit met het bedrijfsleven. Pirmin staat voor het totale mens principe, waarbij de ontwikkeling van het individu en als team centraal staat."Zonder het individu geen team"
Pirmin Blaak brak in 2018 door als keeper van het Nederlands hockeyelftal op het WK in India. Na de verloren Olympische Spelen van Tokio besloot hij vanaf de bank dat het anders moest. Hij kon niet stoppen in een verloren generatie en ging als een van de weinige door.
In 2023 werd hij gekozen tot beste keeper van de wereld en een jaar later in augustus 2024 werd hij Olympisch kampioen. Door zijn unieke prestaties op de Olympische Spelen maakte hij zijn dromen waar en stopte hij direct op het absolute hoogtepunt. “mooier dan dit wordt het niet” waren zijn laatste woorden in Oranje.
Hij worstelde met ongeveer alles wat in het lijf zat: onzekerheid, fysieke klachten, angstaanvallen en bovenal een slecht zelfbeeld. Omdat perfectie niet bestond zocht hij in aanloop naar de Olympische Spelen naar de beste versie van zichzelf, maar dit keer niet in de rol van keeper maar als vader.
Pirmin rondde in 2015 zijn studie Bedrijfskundige MER af en stortte zich tijdens zijn carrière ook in het ondernemerslandschap.
Lees ook: Een overzicht van de carrière van Chloe Hockey en haar bijdrage aan het Nederlandse hockey.
Waarom Pirmin Blaak inhuren als spreker?
Pirmin Blaak heeft een inspirerend verhaal over waarin hij openlijk vertelt over zijn droom naar Olympisch goud. Hoe een enorme focus, discipline, onzekerheid en een zware concurrentiestrijd hem op de rand van de afgrond zette in de maanden voor Parijs. Waarin de grenzen van menselijkheid meermaals werden overschreden.
Een centraal punt in zijn presentaties is de rol van het individu in de organisatie. Welke functie leiders hebben om een groep mee te krijgen naar succes. Hij benoemt de keerzijde van een topsportfocus in combinatie met het runnen een bedrijf, topsport en hoe de geboorte van zijn zoon het leven op z’n kop zette.
Naast de presentaties is Pirmin inzetbaar als coach of trainer voor vraagstukken binnen de thema’s verbondenheid, vertrouwen en mind-set. Hoe bouw je een succesvol team op de werkvloer en hoe haal je het maximale uit het individu. Een clinic of workshop kan plaatsvinden op of naast het veld.
Pirmin Blaak: Een Terugblik op de Olympische Spelen en Persoonlijke Uitdagingen
Pirmin Blaak kijkt terug op een mooie Olympische Spelen in Parijs. Hij wint goud en vertolkt een absolute hoofdrol in de finale tijdens de shoot-outs. Zijn gouden plak, kent echter ook een keerzijde. Het gaat voor de wind met Pirmin Blaak. Hij is net vader geworden, uitgeroepen tot beste keeper ter wereld, geselecteerd voor het olympisch hockeyteam als eerste doelman en succesvol zakenman. Dan stort opeens zijn wereld in. De zaken lopen niet meer goed en zijn relatie gaat uit. En dat allemaal in aanloop naar de Olympische Spelen in Parijs. Hij zet alles voor even opzij, voor dat ene ultieme doel: goud. “Ik word beste keeper van de wereld. Daar heb ik het altijd voor gedaan. Mooier wordt het niet”, vertelt Pirmin trots. Die eretitel levert hem ook een plek op in het nationale hockeyteam, waarmee hij de hele winter - voorafgaand aan de Olympische Spelen - op reis is in het buitenland. In totaal is hij in die periode 9 weken in het buitenland, terwijl hij dan ook net vader is geworden. “Dan komt er ook een punt dat je ineens thuiskomt en het er met elkaar over hebt of het nog wel kan, richting de Olympische Spelen”, vertelt de hockeydoelman openhartig. “Vlak voor de Olympische Spelen crasht mijn relatie. Dat is super pijnlijk.
Pirmin krijgt tijdens zijn relatie genoeg waarschuwingen: je bent te veel weg, je bent te veel met je sport bezig. “Maar dat zie je niet op het moment dat je erin zit”, steekt hij de hand in eigen boezem. “Ik besef nu pas, maanden later, hoeveel ik weg was.” Vaak van huis zijn en een leven lijden als topsporter, kost Pirmin dus zijn relatie. “Mensen hebben niet door hoeveel dit ook van het thuisfront vraagt. Je bent altijd aan het reizen en met sport bezig. Je bent eigenlijk heel egoïstisch bezig. Pirmin is in zak en as, maar besluit de relatiebreuk maandenlang geheim te houden. Hij vertelt het niet aan zijn ouders, vrienden of teamgenoten. Want hij wil voor geen goud de Olympische Spelen mislopen of zijn plek onder de lat kwijtraken. “Je staat continu onder druk en als jij privé niet in balans bent richting zo’n toernooi, heeft de coach een reden om je niet op te stellen. Hoe goed je ook bent. Dan kan ik beter mijn mond houden en hard blijven trainen.
Job Blaak, de vader van Pirmin, reageert verrast als hij pas maanden later te horen krijgt dat zijn zoon niet meer samen is met zijn partner. “Je bent teleurgesteld dat ze 3 maanden poppenkast met je spelen.” Moeder Marian steekt haar een hart onder de riem. “Ze heeft veel offers gemaakt en is veel alleen geweest. De liefde van ons is er, maar we konden niet genoeg doen. Pirmin doet nog een oproep. “Er is veel aandacht voor de mentale gesteldheid van sporters. Het vormt je en maakt je superscherp, alleen ga je vaak over het randje. Uiteindelijk is het alle bloed, zweet en tranen waard geweest. “Er zitten heel veel meters achter de schermen. Die zijn zwaar, soms leuk en best vaak pijnlijk. Je stapt met elkaar in een traject en je weet niet wat het eindstation is. Ik kan hier ook zitten met een achtste plek en dan kijkt niemand naar je om.” Gelukkig is dat niet zo, en presenteert Pirmin zijn gouden medaille. In de serie De Olympische genen van… spreken Carrie en Evert ten Napel met ouders en familieleden van Olympiërs. Je leert en ziet meer van hoe het thuisfront toeleeft naar de strijd voor goud.
Xan de Waard: Beste Speler van het Jaar 2023
De Internationale Hockey Federatie (FIH) heeft zojuist bekend gemaakt dat Oranje-international Xan de Waard is gekozen als ‘Best Player of the Year 2023’. Xan de Waard is de huidige captain van het Nederlands Elftal Dames en debuteerde in 2013. Ruim een jaar later - in de zomer van 2014 - werd ze in Den Haag voor het eerst wereldkampioen. Op 23 november 2017, in de kwartfinale van de Hockey World League tegen China speelde Xan haar honderdste interland. Met 22 jaar was zij toen de op één na jongste international die de grens van honderd interlands bereikte, achter Minke Smeets-Smabers. De erelijst van Xan de Waard is lang. Naast de wereldtitel in 2014 in Den Haag, won ze ook WK-goud in Londen (2018) en Terrassa/Amstelveen (2022). Samen met de OranjeHockey Dames van TeamNL won zij in Rio de Janeiro (2016) een zilveren Olympische medaille. In Tokio (2021) werd Olympisch kampioen.
Blaaks Internationale Carrière
De interlandcarrière van Pirmin begon in 2011. Op 24 januari van dat jaar stond hij voor het eerst onder de lat bij het Nederlands Elftal tijdens een wedstrijd tegen Ierland in Sevilla. Nederland won deze wedstrijd en Pirmin kreeg geen tegengoals in die wedstrijd. Hoogtepunten uit de carrière van Pirmin de zilveren medaille tijdens het WK van 2014 (Den Haag) en 2018 (Bhubaneswar) en goud op de Europese kampioenschappen van 2015 (Londen), 2017 en 2021 (Amstelveen). Tijdens het EK van dit jaar in Mönchengladbach was Pirmin niet aanwezig vanwege de geboorte van zijn zoontje. Jaap Stockmann ging Pirmin als Nederlandse keeper voor en won de FIH Award voor beste keeper in 2014. De verkiezing is onderdeel van de FIH Hockey Stars Awards. Dit jaar waren ook Thierry Brinkman (Player of the Year) en Josine Koning (Goalkeeper of the Year) genomineerd.