Anne Veenendaal is een bekende naam in de Nederlandse hockeywereld. Met haar indrukwekkende carrière als keepster, contractverlengingen bij Amsterdam en haar maatschappelijke betrokkenheid, is ze een inspiratie voor velen.
Een Lange Carrière in de Hoofdklasse
Anne Veenendaal (momenteel 29 jaar) maakte al op 16-jarige leeftijd de overstap van Laren naar Amsterdam. Ze is al jaren de onbetwiste nummer één onder de lat bij de Amsterdamsche Hockey & Bandy Club (AH&BC). Haar prestaties hebben bijgedragen aan het succes van de club, die regerend landskampioen en Europees kampioen is.
Contractverlenging bij Amsterdam
De club heeft Anne Veenendaal langer aan zich weten te binden. Veenendaal zette haar handtekening onder een contract dat haar nog twee seizoenen bij Amsterdam houdt. Dit nieuws volgde op een reeks contractverlengingen binnen het team, waaronder Felice Albers, Marijn Veen, Fay van der Elst, Freeke Moes, Fiona Morgenstern, Michelle Fillet, Sabine Plönissen en Gabrielle Mosch. Ook hoofdcoach Teun de Nooijer bereikte een akkoord over een langere samenwerking met Amsterdam. Samen met Anne Veenendaal verlengde ook middenvelder Stella van Gils haar contract met twee seizoenen.
International voor Oranje
Anne Veenendaal is een ervaren international met 138 interlands voor Oranje achter haar naam. Deze zomer beleefde ze haar eerste Olympische Spelen in Parijs. Haar ervaring en kwaliteiten maken haar tot een waardevolle kracht in het Nederlands hockeyteam.
Tweede Carrière als Fotograaf
Buiten het hockeyveld bouwt Anne Veenendaal stiekem aan een tweede carrière als fotograaf. Haar belangstelling voor beeld begon tijdens de studie Animatie & Audiovisuele Vormgeving, met een minor fotografie zo’n tien jaar geleden. Daarna leerde ze zichzelf veel via YouTube. Fotografie ziet ze als creatieve vrijplaats: geen strakke deadlines, veel nabewerking en vooral het vastleggen van het verhaal achter de sporter spreken haar aan. Op termijn wil ze daar fulltime mee verder.
Lees ook: Van jong talent tot ervaren rot: hockey
Veenendaal neemt haar camera vaak mee naar wedstrijden en toernooien en koos vijf beelden die voor haar iets bijzonders vangen. De eerste toont Xan de Waard na de EK-titel in Mönchengladbach - een portret waarin de medaille, de beker, een vlag met haar naam en een stadionlamp samen de triomfcontext creëren. Ze fotografeerde vanuit iets lager om achtergrond en houding mee te pakken. De tweede foto is het Olympisch goud met de Eiffeltoren vaag op de achtergrond: de medaille scherp, Parijs herkenbaar vervaagd, en een bewerkingskeuze die haar nog meer plezier gaf dan het schieten zelf - het beeld hangt volgens haar nog steeds op iemands telefoonachtergrond.
De derde selectie is een intieme close-up van Floris Middendorp tijdens de play-offfinale van Amsterdam; dankzij een geleende telelens maakte ze een moment tussen twee kwarten waarin de speler totaal gefocust is terwijl om hem heen chaos plaatsvindt. Nummer vier toont Casper Berkman in de halve finale in Den Bosch, waarin Veenendaal bewust werkt met harde schaduwranden om het shirt te laten opvallen en de rest in duisternis te laten verdwijnen - een voorbeeld van haar voorkeur voor contrastrijk, soms niet-alledaags wedstrijdbeeld dat niet snel in kranten terechtkomt maar wel een ander perspectief biedt op hockey.
Haar favoriete foto maakte ze tijdens een trip naar Buenos Aires, vlak na de WK-finale die Argentinië won: een spontaan, uitzinnig feest op een vliegveld en later in de stad, vastgelegd op het juiste moment. Dat beeld noemt ze mogelijk haar beste ooit omdat het de atmosfeer achter de schermen en de pure emotie van dat moment samenvat.
Veenendaal ervaart de fotografiewereld soms als weinig divers: bij een eerste ervaring langs de lijn bij FC Utrecht viel haar op dat veel collega’s wit, mannelijk en van middelbare leeftijd zijn, waardoor ze zich soms buitenstaander voelt. Ze volgt en fotografeert vrouwenvoetbal liever en spreekt zich ook uit over LHBTIQ+-kwesties, al zoekt ze dat thema niet per se actief op in haar fotografie.
Openheid over LHBTIQ+
Anne Veenendaal is open over haar geaardheid en zet zich in voor LHBTIQ+-kwesties in de sport. Ze ervaart de vrouwenhockey in Nederland als een omgeving waar haar geaardheid geaccepteerd wordt. "In de vrouwenhockey in Nederland heb ik altijd een omgeving gevonden waar mijn geaardheid geaccepteerd wordt. Ik ben er ook eigenlijk nooit bang voor geweest dat dat niet zo was, of dat ik het idee had dat ik mezelf daar niet kon zijn. Het is, in mijn beleving, heel normaal en heel geaccepteerd." Ze vertelt dat er geen "uit de kast komen" was toen ze op haar achttiende haar eerste relatie kreeg; ze zei simpelweg dat ze een vriendin had. "Er was geen ‘uit de kast komen’; het was gewoon wie ik was. Dat was nooit raar en ik heb er nooit een negatieve reactie op gehad."
Lees ook: Het verhaal van Bart Verbruggen
Ze ziet dat het in haar sport, en zeker binnen het vrouwenhockey, gelukkig geen probleem is om openlijk lesbisch te zijn. "Dat zie ik ook in mijn omgeving. Er zijn veel andere meiden ook open over hun geaardheid. Dat heeft me altijd een veilig gevoel gegeven." Ze benadrukt het belang van de steun van haar team: "Bijvoorbeeld wanneer we naar het buitenland reizen, zijn we altijd samen. Ik weet dat mijn team achter mij staat - en ik sta achter mijn team. Dat maakt het heel veilig en vertrouwd."
Veenendaal ziet wel een contrast tussen de vrouwenhockey en de mannenhockey wereld. "Ik ken persoonlijk geen mannelijke hockeyers in Nederland die openlijk homoseksueel zijn. Ik spreek hier niet veel over met de hockeymannen, maar ik denk dat dat deels komt door de cultuur in de mannensport. Er wordt daar bijvoorbeeld veel met gay of homo gescholden. Dat heb ik bij ons nog nooit gehoord. Ik kan me voorstellen dat dat het ook lastiger maakt om open te zijn over je geaardheid." Ze vindt het jammer dat mensen zich niet beseffen wat de impact van woorden is en hier ook niet zo over nadenken. "Je hoort zelfs kinderen op straat met homo schelden. Dat is zo jammer."
Haar ideale wereld is een wereld waarin niemand meer uit de kast hoeft te komen en mensen gewoon de vrijheid voelen om te zeggen met wie ze een relatie hebben, zonder angst of schaamte. "Een wereld waarin we elkaar accepteren voor wie we zijn, dat is voor mij de perfecte wereld." Ze pleit voor meer bewustwording en rolmodellen. "Niet omdat ik mezelf nou zo graag als voorbeeld neer wil zetten, maar omdat ik zie dat mijn openheid anderen kan helpen. Ik schreeuw het niet van de daken, maar ik maak er ook geen geheim van." Ze krijgt via Instagram berichtjes van jonge meiden die aangeven dat ze door haar uit de kast durven te komen. "Laatst kreeg ik een berichtje van een meisje van veertien die zei dat de regenboogvlag, die aan de zijkant van mijn helm zit, haar heel veel hielp. Dat soort momenten zijn voor mij ontzettend waardevol."
NOC*NSF en de sportbonden werken hard aan een sportomgeving die voor iedereen toegankelijk, leuk en plezierig is.
Lees ook: Leer alles over handbal
tags: #leeftijd #keeper #Anne #Veenendaal