Basketbal is meer dan alleen een sport; het is een gemeenschap, een passie, en voor velen een levensstijl. Dit artikel duikt in de wereld van basketbal, met een focus op de invloed van individuen en verenigingen, en belicht de unieke aspecten die deze sport zo speciaal maken.
De Stelleplas: Een Metafoor voor Basketbal
Net zoals de Stelleplas in Zeeland een plek is waar verschillende elementen samenkomen, zo is basketbal een sport waar diverse talenten en achtergronden elkaar ontmoeten. De Stelleplas, met zijn grote wateroppervlakte omringd door groen en stilte, biedt een ervaring die verder gaat dan alleen een vangst. Het is een plek waar natuurliefhebbers en vissers samenkomen, net zoals basketbal een plek is waar spelers, coaches en fans samenkomen.
De Stelleplas beslaat meer dan tien hectare en biedt ruimte en rust. Het water is diep genoeg om verschillende soorten vis te herbergen, waardoor iedere visdag verrassend kan verlopen. Snoek, karper, brasem en baars zijn slechts enkele van de soorten die hier rondzwemmen. Voor beginners is het een ideale plek om de eerste technieken onder de knie te krijgen. Voor gevorderden ligt er juist de uitdaging om die ene recordvangst binnen te halen. Het brede bestand maakt dat er altijd iets te beleven valt aan de waterkant.
Ook praktisch gezien is de plas aantrekkelijk. Er zijn meerdere vissteigers en plekken langs de oever die goed bereikbaar zijn. Sommige vakantiehuizen hebben zelfs directe toegang tot het water vanuit de achtertuin. Dat maakt het mogelijk om in alle rust te vissen, zonder je spullen ver te hoeven sjouwen. Deze combinatie van ruimte, variatie en gemak maakt de Stelleplas uniek in zijn soort.
Wat de Stelleplas bijzonder maakt, is dat iedereen er terecht kan. Beginners vinden er overzichtelijke stekken waar de kans groot is om iets te vangen, en dat geeft vertrouwen om door te gaan. Gevorderde vissers hebben juist de mogelijkheid om specifieke technieken toe te passen of zich te richten op grote exemplaren. Het water is groot genoeg om iedereen zijn eigen plek te bieden, zonder dat je elkaar in de weg zit.
Lees ook: De groei van het dameswaterpolo
De sfeer rondom de plas is ontspannen en gemoedelijk. Er is ruimte om tips uit te wisselen, maar net zo goed om je helemaal af te zonderen en alleen de natuur om je heen te horen. Zo combineert de Stelleplas het beste van beide werelden: sociale gezelligheid en pure rust. Voor gezinnen is het een extra voordeel dat de kinderen veilig en dichtbij mee kunnen vissen. Op die manier wordt een visdag een gezamenlijke herinnering.
De kracht van de Stelleplas zit niet alleen in het viswater, maar ook in de omgeving. Het park ligt midden in het Zeeuwse landschap, omringd door natuur en ruimte. Vanaf de oever kijk je uit over velden en bomen, en hoor je de vogels in plaats van verkeerslawaai. Die groene setting maakt elke vissessie een ervaring op zich. Het is de combinatie van natuur, stilte en water die de Stelleplas zo bijzonder maakt.
Daarnaast biedt Hof van Zeeland alle voorzieningen die je verblijf comfortabel maken. Moderne vakantiehuizen, faciliteiten voor gezinnen en de mogelijkheid om direct vanuit je huis te vissen, zorgen voor een totaalervaring. Je combineert sport en ontspanning met gemak en comfort. Of je nu voor een weekend komt of langer blijft, de ligging en het karakter van dit park maken van iedere visvakantie een moment om naar uit te kijken.
De Stelleplas is dus meer dan alleen een visstek. Het is een plek waar ruimte, variatie en natuur samenkomen en waar iedere visser, ongeacht ervaring, zich thuis voelt. Op dezelfde manier is basketbal een sport waar verschillende spelers samenkomen, ongeacht hun achtergrond of niveau.
Rebound: Een voorbeeld van een hechte basketbalclub
Rebound kenmerkt zich door alle jaren heen als een hechte club met een grote betrokkenheid vanuit leden en ouders. De geschiedenis van Rebound laat zien hoe een club kan groeien, bloeien en zich aanpassen aan veranderende omstandigheden.
Lees ook: Peter: sleutelfiguur in de ontwikkeling van voetbal
In 1987 maakten vier leden - Bram de Korte, Kees Helmstrijd, Jan Bender en Henk Wapperom - van Flush uit Papendrecht hun opwachting bij Rebound. Bram de Korte en Henk Wapperom behaalden het trainers A-diploma en het spelniveau binnen de jeugd steeg zichtbaar. In de jaren 90 bereikte de club de 100 leden. Rebound werd ambitieuzer en startte een samenwerking met BOB uit Oud-Beijerland en het voormalige Herons uit Mijnsheerenland. Hierdoor kregen talentvolle jeugdspelers uit de drie clubs de kans om gezamenlijk op hoger niveau te spelen. Een belangrijke aanjager hierin was Harry Gerritse, die als coach nog steeds actief is voor de club. Het Rebound mini 1-team weet in diezelfde periode onder leiding van Harry Gerritse en diens zoon Charley ongeslagen kampioen te worden van kern Rotterdam. Een ander sportief hoogtepunt was de deelname van het heren 1-team in de rayoncompetitie, voor het eerst in de clubhistorie. De vereniging is trots op wat oud-Rebounder Antio Sinterniklaas wist te bereiken binnen basketbal.
In de loop van 2000 kreeg de vereniging het moeilijker. Het aantal jeugdleden liep langzaam terug tot er in 2012 nog slechts een enkel jeugdlid actief was en er alleen door een heren- en recreantenteam werd gebasketbald. Ook nu lieten betrokken vrijwilligers zich zien met inzet voor de club. Sophia van der Kaaden en Suzanne de Jong namen het voortouw en probeerden de jeugd weer te enthousiasmeren voor de sport. Er werd, net als in de startdagen van Rebound, naar basisscholen getrokken om trainingen te geven en bekendheid te vragen voor de club en met succes. Het eerste competitie spelende jeugdteam is een feit en in de jaren erna zet de groei door en komt de levendigheid weer terug binnen Rebound.
En zo staan 45 jaar na de oprichting de (klein)zonen van Marjo, de volgende twee generaties ‘Van der Giessen’ op het veld. Haar zoon Rutger bij de recreanten, Lennart als trainer van team U14 en zijn twee zoons Tim en Sep trainen bij U14 en U12. Er zijn in al die jaren in de Rebound-historie ontzettend veel leden geweest, naast reeds genoemden, die vele uren in de club hebben gestoken. Zoals Chris Stolk, Leo Hassing en Marien van Zanten in de beginjaren tot Henk Kooij, Marian Vlaswinkel, Johan Lips, Michel Zeelenberg en Leon Baars toen de club ‘volwassen’ was. En dan ontbreken hiertussen nog tientallen namen van betrokken leden die een belangrijke rol hebben gespeeld in wat maakt dat Rebound Rebound is. Eén naam moet in een blik op de historie wel worden genoemd: Ger Brand. Symbool voor een fantastisch clubmens. Hij begon op zijn 40ste met basketballen, was penningmeester zolang het kon en trainde tot zijn 75ste verjaardag mee tot het helaas niet meer ging.
Jaarlijks ontmoeten we onze Engelse basketbalvrienden uit Hythe (ten zuid-westen van Southhampton). Deze traditie is begonnen in februari 1983 met een eerste bezoek van Rebound aan Hythe in Engeland. Dit was naar aanleiding van een uitnodiging van Pieter Hamelink, een basketbalvriend van Wim Seits én Cok Eckhardt die beiden bij Rebound speelden. Pieter woonde en werkte in Hythe en speelde daar bij de plaatselijke basketbalvereniging. Het ene jaar komen zij naar Nederland, het andere jaar bezoeken wij hen. De gasten verblijven dan bij leden van de vereniging. Naast een sportief basketbaltoernooi genieten we van het ophalen van en maken van herinneringen.
Jeugdspelers in de Vrouweneredivisie: Een Blik op de Toekomst
De doorbraak van jonge spelers in de vrouweneredivisie is een teken van de groei en ontwikkeling van het basketbal in Nederland. De vereniging is trots op wat oud-Rebounder Antio Sinterniklaas wist te bereiken binnen basketbal.
Lees ook: Statistieken en de invloed van Peter van Ooijen
Landsmeer 22 oktober 2023 - Vorig seizoen werd de 17-jarige Janna Vogelaar rookie of the year van de vrouweneredivisie. Gisteravond werd de jonge speelster van TopKip Lions ‘lady of the game’ met 15 punten. Week op week staat ze te spelen alsof ze al jaren deel uitmaakt van het team van TopKip Lions en gisteravond zette ze ook weer een puike wedstrijd neer. Maar er is meer jeugd van TopKip Lions dat op de deur klopt. Het is ieder seizoen weer de vraag welke jeugd doorbreekt en in staat is om de dameseredivisie te spelen. Soms zijn ze jong en soms heel jong. Vorig seizoen lukte dat Janna Vogelaar en zij is een aanwinst voor TopKip Lions gebleken.
Mia Lieverst is 14 jaar en lijkt de jongste Lions-speelster in de eredivisie te zijn geworden. Zij is enkele maanden jonger dan Beau Baars, die in 2010 als 14-jarige debuteerde bij toen nog Probuild Lions. 14 jaar is jong, maar niet uniek. Af en toe komt het voor dat extreem jonge speelsters hun eerste stappen in de eredivisie zetten. Zo debuteerde teamgenote Charlotte van Kleef ook op (nog net) 14-jarige leeftijd bij Lekdetec uit Bemmel. Nederlands Team captain Laura Cornelius was ook 14 jaar, net als international Laura Westerik toen zij hun eerste ballen scoorden in de eredivisie. Het kan zelfs nog jonger. Anne van Vlijmen, op dit moment uitkomend voor Startportaal Binnenland, debuteerde in 2011 zelfs op 12-jarige(!) leeftijd bij Lekdetec in Bemmel, in dezelfde wedstrijd als Charlotte van Kleef debuteerde. Een debuut is één, maar vervolgens ook in staat zijn om je staande te houden in de dameseredivisie is twee. We zullen zien wat de toekomst brengt.
De Rol van Trainers en Vrijwilligers
De inzet van trainers en vrijwilligers is cruciaal voor het succes van een basketbalvereniging. Zonder hun toewijding en passie zou de sport niet kunnen bloeien. In de beginjaren tot Henk Kooij, Marian Vlaswinkel, Johan Lips, Michel Zeelenberg en Leon Baars toen de club ‘volwassen’ was. En dan ontbreken hiertussen nog tientallen namen van betrokken leden die een belangrijke rol hebben gespeeld in wat maakt dat Rebound Rebound is. Eén naam moet in een blik op de historie wel worden genoemd: Ger Brand. Symbool voor een fantastisch clubmens. Hij begon op zijn 40ste met basketballen, was penningmeester zolang het kon en trainde tot zijn 75ste verjaardag mee tot het helaas niet meer ging.