Het ijshockeytoernooi op de Olympische Spelen is een prestigieus evenement, waarbij landen strijden om de felbegeerde gouden medaille. Canada heeft zich in de loop der jaren ontpopt tot een dominante kracht in het herenijshockey, met een recordaantal van negen olympische titels. De Sovjet-Unie volgt op de tweede plaats met acht gouden medailles, behaald tussen 1956 en 1992.
De Dominantie van Canada op de Olympische Spelen
Canada's dominantie in het olympisch ijshockey is onmiskenbaar. Het land heeft niet alleen het vaakst de gouden medaille gewonnen, maar heeft ook een lange en trotse traditie in de sport. De overwinning van Canada in Sotsji in 2014, waar ze Zweden met 3-0 versloegen, was een bewijs van hun consistentie en toewijding aan het ijshockey.
Olympische Spelen van Sotsji 2014
De Olympische Spelen van Sotsji in 2014 werden gekenmerkt door een klinische en zakelijke aanpak van het Canadese team. Alsof de spelers al met hun gedachten bij hun volgende wedstrijden in de NHL waren, domineerden ze het toernooi met hun vaardigheid en ervaring. Ondanks de aanwezigheid van grote sterren uit de NHL, wist het toernooi in Sotsji echter nooit echt tot leven te komen. Dit kwam mede door het strakke schema, waarbij dertig duels in slechts twaalf dagen werden afgeraffeld om de schade voor de NHL tot een minimum te beperken.
De NHL-spelers, afkomstig uit Canada, de Verenigde Staten en andere toplanden, werden kort na de openingsceremonie ingevlogen. Het tijdsverschil zorgde voor een jetlag bij sommige spelers, wat hun prestaties beïnvloedde. Na het toernooi keerden de spelers direct terug naar Noord-Amerika om hun NHL-verplichtingen na te komen. Voor de NHL, met zijn miljoenenomzet, blijven de Olympische Spelen vooral een hinderlijke onderbreking.
Een andere factor die bijdroeg aan de teleurstellende sfeer in Sotsji was de tegenvallende prestatie van het thuisland, Rusland. De Russische ploeg bezweek onder de druk en werd al in de kwartfinales uitgeschakeld. Dit had tot gevolg dat zelfs de finale tussen Zweden en Canada niet volledig uitverkocht was, aangezien veel toeschouwers liever de Russen hadden zien spelen.
Lees ook: Olympisch waterpolo onder de loep: kritiek en analyse.
De finale zelf was wat saai en kon niet tippen aan de bloedstollende wedstrijd tussen Canada en de Verenigde Staten in Vancouver 2010. Bovendien werd de Zweedse sterspeler Nicklas Bäckström vlak voor de finale van het wedstrijdformulier geschrapt wegens een positieve dopingtest, wat een zware domper was voor het toernooi.
Sleutelmomenten en Spelers
Ondanks de uitdagingen wist Canada in Sotsji te zegevieren dankzij een solide teamprestatie en individuele klasse. Aanvoerder Sidney Crosby, die ook al in Vancouver 2010 de gouden medaille had gewonnen, scoorde in de finale en benadrukte het belang van teamwork en consistentie. Verdediger Duncan Keith merkte op dat de druk in eigen land in Vancouver veel groter was dan in Rusland, wat de verschillende dynamiek van beide toernooien illustreert.
De Impact van de NHL op Olympisch IJshockey
De betrokkenheid van NHL-spelers bij de Olympische Spelen heeft een aanzienlijke impact op het toernooi. Aan de ene kant brengt het de beste spelers ter wereld samen, wat resulteert in hoogwaardige wedstrijden. Aan de andere kant zorgt het strakke schema en de druk van de NHL voor uitdagingen, zoals jetlags en vermoeidheid, die de prestaties van de spelers kunnen beïnvloeden.
Andere Nederlandse Olympische Successen
Hoewel dit artikel zich primair richt op de olympische kampioenen in het herenijshockey, is het de moeite waard om te vermelden dat Nederland ook in andere sporten aanzienlijke successen heeft behaald op de Olympische Spelen. Denk bijvoorbeeld aan de gouden medailles die recentelijk zijn gewonnen tijdens de spelen van Parijs 2024.
Enkele voorbeelden van Nederlandse olympische kampioenen zijn:
Lees ook: Volleybaluitdagingen na de Spelen van 2012
- Harrie Lavreysen: Baanwielrennen (keirin en sprint)
- Sifan Hassan: Atletiek (marathon)
- Vrouwenploeg: Hockey
- Mannenploeg: Hockey
- Sharon van Rouwendaal: Zwemmen (10 km open water)
- Mannenploeg: Basketbal 3x3
- Mixed team: Atletiek (4x400 meter estafette)
- Karolien Florijn: Roeien (skiff)
- Mannenploeg: Roeien (dubbelvier)
Deze atleten en teams hebben Nederland trots gemaakt en laten zien dat Nederland een veelzijdig sportland is.
De Toekomst van het Olympisch IJshockey
De toekomst van het olympisch ijshockey is onzeker, met voortdurende discussies over de deelname van NHL-spelers en de impact van het toernooi op de NHL-kalender. Het is echter duidelijk dat het olympisch ijshockey een belangrijk platform blijft voor de promotie van de sport en het samenbrengen van landen in een geest van sportiviteit en competitie.
Nederlandse Prestaties op het WK Hockey voor Heren
Nederland heeft een indrukwekkende staat van dienst op het WK hockey voor heren. Het team heeft het toernooi drie keer gewonnen: in 1973, 1990 en 1998. Daarnaast is Nederland vijf keer tweede geworden en drie keer derde.
WK-titels
- 1973: Amstelveen, Nederland
- 1990: Lahore, Pakistan
- 1998: Utrecht, Nederland
Andere medailles
- Zilver: 1978, 1994, 2002, 2014, 2018
- Brons: 1971, 1976, 1990
Recente Ontwikkelingen in het Hockey
Het hockey is de afgelopen jaren aanzienlijk veranderd. Een van de belangrijkste ontwikkelingen is de introductie van de FIH Pro League in 2019. Dit jaarlijkse toernooi brengt de beste landen ter wereld samen en heeft bijgedragen aan de populariteit van het hockey.
FIH Pro League
De FIH Pro League is een internationaal toernooi dat sinds 2019 jaarlijks door de FIH wordt georganiseerd en waar de beste landen ter wereld aan mee doen.
Lees ook: Sydney 2000: Toen Nederland de Top Bereikte
Europees Kampioenschap (EK)
Van 8 tot en met 17 augustus 2025 zijn de EK hockey voor mannen en vrouwen in Mönchengladbach, Duitsland. De Nederlandse hockeyers en hockeysters beginnen aan de EK in Mönchengladbach en gelden als favorieten voor de eindzege.
Huidige Selectie Nederlands Elftal Heren
De huidige selectie van het Nederlands elftal heren bestaat uit 18 spelers. Mannenbondscoach Jeroen Delmée vertelt: “Ondanks dat de selectie bestaat uit veel bekende namen, was het geen makkelijke keuze. Na de Olympische Spelen van Parijs zijn een aantal nieuwe spelers ingestapt en ook aangehaakt bij Oranje. Zij zijn heel dichtbij een eerste titeltoernooi gekomen, maar komen nog net iets tekort. De trainingsgroep van 25 spelers is nu teruggebracht tot een eindselectie van 18 spelers. Van de afvallers blijft een aantal spelers nog wel als reserve meetrainen. Delmée daarover: “Met de start van het EK kan er nog van alles gebeuren. In geval van blessures moeten we direct kunnen schakelen en moeten spelers klaar zijn om in te schuiven. David Huussen en Jonas de Geus zitten niet in deze groep reserves. Door blessures hebben zij lange tijd geen deel uitgemaakt van de trainingsgroep."
Bij de keepers wordt er op dit moment geen keuze gemaakt voor een echte nummer één. Beide keepers zullen in actie komen op het EK. “De verschillen tussen Derk Meijer en Maurits Visser zijn minimaal, nu een voorkeur uitspreken kan en wil ik niet. We hebben twee sterke keepers die allebei op een titeltoernooi kunnen laten zien wat ze waard zijn. Dat geeft waardevolle informatie voor ons in aanloop naar het WK volgend jaar in eigen land.
Talentontwikkeling in Nederland
In het Nederlands elftal spelen de 18 beste hockeyers van Nederland. Als je heel goed kunt hockeyen, kan jouw eigen club je opgeven voor de selectiedag van je district. Word je geselecteerd voor het districtsteam, dan ga je samen met de beste hockeyers uit je district trainen. Op de Opleidings Ontmoetingsdag (OOD) zijn ook de bondscoaches aanwezig van de Nederlandse jeugdelftallen. Vanaf je achttiende kun je worden geselecteerd voor Jong Oranje, dit is het team voor getalenteerde spelers van 18 t/m 21 jaar. Het kan zijn dat je doorstroomt vanuit de jeugdelftallen, maar ook dat je pas wat later opvalt in de competitie.
Overige Hockey Evenementen
Champions Trophy
Sinds 1978 spelen de herenteams uit de zes beste hockeylanden de Champions Trophy. Het Nederlands elftal heren heeft 8 keer de Champions Trophy gewonnen: 1981, 1982, 1996, 1998, 2000, 2002, 2003 en 2006. Het toernooi voor de dames wordt gespeeld sinds 1987. Eerst om de twee jaar, later elk jaar.
Nationale Competities
In mei en juni 2025 vindt de ontknoping plaats van seizoen 2024-2025 en wordt in de verschillende categorieën gestreden om het Nederlands Kampioenschap. Alle play-offseries worden gespeeld over 2 wedstrijden. Een wedstrijd hoeft niet tot een winnaar te leiden. Na wedstrijd 2 worden de uitslagen in een ranglijst gezet en wordt op basis van achtereenvolgens wedstrijdpunten, doelsaldo en doelpunten voor, bepaald wie de winnaar van de play-offserie is.
Team A wint wedstrijd 1 met 1-0 van Team B en speelt wedstrijd 2 gelijk met 1-1. Team A heeft hierdoor 4 wedstrijdpunten en Team B 1. Team A wint wedstrijd 1 met 7-0 en verliest wedstrijd 2 met 5-0. Team A en B hebben beide 3 wedstrijdpunten. Team A en team B spelen beide wedstrijden gelijk, 1-1 en 2-2. Alles is hierdoor gelijk, elk team heeft 2 wedstrijdpunten en een doelsaldo van 3-3.
Op Hemelvaartsdag vond in Den Bosch en Amsterdam de ontknoping plaats in de Tulp Hoofdklasse. Beide finalewedstrijden werden beslist met shoot-outs. Bij de Dames ging Den Bosch er met de winst vandoor en bij de Heren won Amsterdam. Hieronder vind je een overzicht met alle data waarop de play-offs en kampioenschappen worden gespeeld. Nr 10 HK neemt het op tegen nr 3 PK, de nr 11 HK tegen de nr 2 PK. Ronde 1 betreft play-offserie tussen de nrs 2 uit de OK. Ronde 2 betreft een play-offserie tussen de winnaar van ronde 1 en de nr 10 uit de PK. Ronde 1 betreft play-offserie tussen de nrs 2 uit de 1K.
Topscorerslijst Vrouwenijshockey
De eeuwige topscorerslijst van de nationale vrouwenploeg is bijna helemaal geactualiseerd. Tijd om de lijst te publiceren en hier tien belangrijke feiten uit te halen. Voor de topscorerslijst van de vrouwenploeg 1986 tot en met heden is voortgebouwd op uitgebreid onderzoek van Marion Pepels van enkele jaren geleden. Een team van enthousiaste vrijwilligers is de afgelopen periode op zoek geweest naar de ontbrekende statistieken en heeft daarmee enorme progressie gemaakt. Dat betekent dat de ranglijst inmiddels bijna compleet is, maar dat nog niet alle statistieken zijn gevonden. Het project gaat dus door.
- Savine Wielenga, oorspronkelijk van Leiden Lions heeft als enige vrouweninternational de grens van honderd punten in het shirt van de nationale ploeg doorbroken. In haar 87 interlands die in de statistieken zijn verwerkt zorgde ze voor 65 goals, 49 assists en dus in totaal 114 punten. Dat is een flinke voorsprong op Marion Pepels (69 punten in 81 wedstrijden) en Mieneke de Jong (59 punten in 49 wedstrijden). De nummer twee onder de nog actieve speelsters is Julie Zwarthoed met 56 punten in 59 interlands.
- De eerste speelster in de geschiedenis van het Nederlandse ijshockey die de grens van honderd interlands heeft bereikt is de nog altijd in het ijshockey zeer actieve Myrthe Martens. De verdediger van Geleen speelde van 1999 110 interlands, waarin ze 13 goals en 15 assists verzorgde. Als alles komend seizoen goed gaat, bereikt Glynis Barton als tweede de mijlpaal van honderd interlands, zij zit op dit moment op 95 interlands. Onder de actieve speelsters is Savine Wielenga met 87 de nummer drie. Twee inmiddels gestopte speelsters hebben ook meer dan negentig interlands gespeeld, Nancy van der Linden (94) en Lieke Boelhouwers (92).
- In totaal hebben 25 vrouwelijke internationals minimaal 50 interlands gespeeld. De ranglijst wordt, zoals hierboven al vermeld, aangevoerd door Myrthe Martens. Kayleigh Hamers was de recentste speelster die deze mijlpaal wist te doorbreken. Zij zat volgens de statistieken zoals nu bekend aan het einde van het afgelopen seizoen precies op 50.
- Van de goalies die voor de nationale vrouwenploeg hebben gespeeld is Claudia van Leeuwen de recordinternational. Zij kwam 63 keer in actie voor Oranje. Dat is één interland meer dan Helena Kysela van Den Bosch, die haar in 1994 begonnen loopbaan afsloot met 62 interlands. Onder de actieve internationals is Nadia Zijlstra de doelman met de meeste interlands (34).
- Vijf spelers hebben in de geschiedenis van de nationale vrouwenploeg 25 doelpunten of meer gescoord.
- Wie naar de top tien van de recordinternationals kijkt, treft vier speelsters aan die hun ijshockeyloopbaan in Limburg zijn begonnen. De nummers één en twee, Myrthe Martens en Glynis Barton, zijn in Geleen begonnen. Nummers acht en tien, Marion Pepels en Irene Pepels, hebben Valkenburg Falcon Girls als eerste club in het overzicht staan. Ook Leiden Lions is met twee spelers vertegenwoordigd: Savine Wielenga en Jesse Tegelaar. Den Haag heeft met Mieneke de Jong en Natalie Elderhorst tevens twee speelsters bij de tien met de meeste interlands. Bieke van Nes en Saskia Admiraal vertegenwoordigen Zoetermeer in de top van de lijst.
- In totaal hebben 130 speelsters tenminste één interland gespeeld voor de nationale vrouwenploeg, 122 veldspelers en 18 goalies.
- Met 141 strafminuten in 94 interlands is Nancy van der Linden de international met de meeste strafminuten in de nationale vrouwenploeg. Met 121 strafminuten in 49 wedstrijden is Mieneke de Jong de nummer twee op de lijst.
- Het vrouwenijshockey kent een minder lange geschiedenis dan dat bij de mannen. De eerste Nederlandse competitie werd in 1983/84 gespeeld met drie teams en Valkenburg als de kampioen. De eerste officiële wedstrijden werden in 1986 gespeeld. Nederland nam in 1987 deel aan het eerste officieuze wereldkampioenschap voor vrouwen, waarin Oranje onder meer tegen Canada speelde. Pas drie jaar later werd voor het eerst een vrouwen-WK onder de vleugels van de IIHF gespeeld.
- Ondanks uitgebreide inspanningen is de recordlijst bij de vrouwen nog niet helemaal compleet.
Hoofdklasse Zaalhockey
Het duurt niet lang meer of de bal gaat ook rollen in de Hoofdklasse Zaal. Komende zondag is de afslag van de eerste speeldag in Den Haag en Utrecht. Om te beginnen met de olympisch kampioenen. Bij de dames van Den Bosch maken Frédérique Matla, Laura Nunnink en Sanne Koolen deel uit van de zaalselectie. Ook SCHC heeft met Lisa Post een olympisch kampioen uit Parijs in de gelederen. Daarnaast beschikt de landskampioen met Laurien Leurink over een tweede olympisch kampioen. Bij heren staan de olympische kampioenen Justen Blok (Rotterdam), Koen Bijen (Den Bosch) en Floris Wortelboer (Bloemendaal) op de spelerslijst. Frédérique Matla in actie voor Den Bosch in de Hoofdklasse Zaal.
Op de spelerslijst zien we zowel bij de heren (3x) als de dames (10x) voormalig wereldkampioenen zaal staan. De dames van Pinoké en Amsterdam herbergen met elk drie speelsters de meeste zaalwereldkampioenen. Bij Pinoké zijn dat Mila Muyselaar (2015), Elin van Erk (2023) en Kiki Gunneman (2023). Pam Imhof (2023), Noor de Baat (2023) en Gabrielle Mosch (2023) vormen het gouden trio bij Amsterdam. SCHC telt twee wereldkampioenen: Laurien Leurink (2015) en Anna de Geus (2023). Ook zien we aantal spelers en speelsters die op het veld niet meer op het hoogste niveau actief zijn, maar wel de stick ter hand nemen in de Hoofdklasse Zaal. Zoals Julia Müller en Danique Visser (beiden Laren), Ginella Zerbo en Wendela van Dedem (beiden SCHC) en het Pinoké-kwintet bestaande uit Kiki van Wijk, Mila Muyselaar, Klaartje de Bruijn, Lisanne de Lange en Lieke van Wijk. HDM-keeper Patrick Jacobs in actie tijdens de Hoofdklasse Zaal.
Derck de Vilder, Duco Telgenkamp en Lars Balk wonnen afgelopen zomer in Parijs de gouden olympische medaille met Oranje. Balk won in 2015 ook de wereldtitel in de zaal samen met Max Sweering die behoort tot de selectie van SCHC. Eva van ‘t Hoog won in 2023 de wereldtitel met Oranje en speelt dit seizoen voor Hurley in de zaal. Ook de dames van Wageningen hebben een wereldkampioen in de gelederen. 25-voudig zaalinternational Adinda Boeren staat als keepster op de lijst. Daarnaast valt bij de heren van Naarden de naam van Vincent van de Peppel op. De keeper won in 2010 met Oranje zaalbrons op het EK. Bij de dames zien we Willemijn Kuis-Bos op de lijst van Groningen. In 2017 stond ze met de Groningse formatie in de verloren NK-finale.