OGC Nice, een Franse voetbalclub uit Nice, en Olympique Marseille, een andere Franse voetbalclub, hebben beide een rijke en boeiende geschiedenis in het Franse voetbal. Dit artikel duikt in de oorsprong, successen, rivaliteiten en de betekenis van deze clubs in de Franse voetbalcultuur.
De geboorte van OGC Nice
Op 9 juli 1904 werd Gymnaste Club de Nice (GCN) opgericht. Vier jaar later ontstond er een splitsing binnen de club, waarbij een voetbalafdeling werd gevormd. In 1919 werden de kleuren rood en zwart geïntroduceerd door de overname van Gallia Football Athlétic Club. In de beginjaren speelde OGC Nice uitsluitend in regionaal clubverband.
De intrede in het professionele voetbal
Pas aan het begin van de jaren dertig introduceerde de Franse voetbalbond (FFF) een professionele competitie. OGC Nice was er vanaf het begin bij, maar degradeerde in 1934 na een dertiende plaats. Echter, al een jaar later keerde de club terug op het hoogste niveau. Tijdens de Tweede Wereldoorlog nam OGC Nice deel aan een Zuid-Frans kampioenschap. In het eerste jaar werd meteen de titel veroverd, maar dit wordt niet erkend als een officieel kampioenschap. Na de oorlog keerde het team terug in de Division 2 en na drie seizoenen promoveerde OGC Nice terug naar de Division 1.
De gouden jaren van OGC Nice
Het seizoen 1950-1951 markeerde een historisch moment voor OGC Nice. De club wist Lille OSC op doelsaldo te verslaan in de titelstrijd en behaalde zo de allereerste landstitel. Het daaropvolgende seizoen werd de club met één punt voorsprong op Girondins de Bordeaux opnieuw kampioen. Dat seizoen won Nice zelfs de Franse dubbel door ook de Coupe de France te winnen. In 1954 won OGC Nice de Coupe de France opnieuw, ditmaal door Olympique Marseille te verslaan met 2-1. Twee jaar later sleepten de Zuid-Fransen het derde kampioenschap binnen met een voorsprong van één punt op RC Lens. Dit succes leidde tot de eerste deelname aan de Europacup I, de voorloper van de Champions League.
Wisselende successen en degradaties
OGC Nice kon het succesverhaal niet doortrekken. In 1964 degradeerde de club zelfs uit de hoogste divisie, maar keerde na één seizoen terug met een Division 2-titel. In 1968 mengde het team zich weer in de top van de ranglijst, maar het kampioenschap ging naar Saint-Étienne. Na opnieuw een degradatie en promotie in de jaren 70, wist OGC Nice in 1973 en 1976 terug te keren in de Franse top, maar moest beide keren genoegen nemen met een tweede plaats. De volgende jaren stonden in het teken van sportief verval, met de degradatie van 1982 als gevolg.
Lees ook: FC Twente vs. OGC Nice: Een terugblik op de wedstrijd
Financiële problemen en wederopstanding
Na de promotie van 1985 wist OGC Nice een zesjarig verblijf tussen de eliteclubs af te dwingen. Een zesde plaats in 1989 was het hoogst haalbare. In 1991 namen de problemen toe. Niet alleen degradeerde de club opnieuw naar de Division 2, maar ook groeide de schuldenlast in rap tempo. Een faillissement kon worden voorkomen onder leiding van de nieuwe voorzitter André Bois. De club keerde in 1994 alweer terug in de Division 1, maar degradeerde andermaal in 1997.
Terugkeer naar de Ligue 1
In het seizoen 2001-2002 promoveerde OGC Nice als nummer drie terug naar de hoogste klasse, die in de 21e eeuw bekend kwam te staan als Ligue 1. Met een tiende plaats in het eerste seizoen wist de club zich moeiteloos te handhaven. Tussen 2007 en 2014 raakte de club nog wel meermaals verzeild in degradatiestress, maar een nieuwe afdaling bleef uit. Zowel in 2013, 2016 als 2017 wist OGC Nice een top vier-klassering af te dwingen.
Recente ontwikkelingen en overnames
In 2019 kwam de club in handen van INEOS-topman Sir Jim Ratcliffe, die in 2024 ook eigenaar werd van Manchester United. Onder zijn leiding stonden trainers als Patrick Vieira, Christophe Galtier en Lucien Favre voor de groep, maar dat leidde er niet toe dat men in de top bleef meedraaien.
De rivaliteit met AS Monaco
AS Monaco is de aartsrivaal van OGC Nice. Onderlinge wedstrijden worden ook wel betiteld als de Derby de la Côte d’Azur, aangezien beide steden maar een kilometer of twintig uit elkaar liggen.
Europees voetbal
OGC Nice debuteerde in het seizoen 1956-1957 op het Europese strijdtoneel. In de Europacup I wist de club af te rekenen met Glasgow Rangers, maar in de kwartfinale bleek Real Madrid te sterk. In de jaren zestig speelde OGC Nice louter in de Jaarbeursstedenbeker. De Fransen keerden in 1973 terug als UEFA Cup-deelnemer, maar in het restant van de twintigste eeuw speelde men geen rol van betekenis meer. Pas in het seizoen 2022-2023 wist men eindelijk weer eens een kwartfinaleplaats tot stand te brengen.
Lees ook: Stade Vélodrome tickets
OGC Nice tegen Nederlandse teams
OGC Nice speelde tot en met het seizoen 2024-2025 in totaal vijf officiële wedstrijden tegen Nederlandse teams. De balans is behoorlijk in evenwicht met één overwinning, drie gelijke spelen en één nederlaag. Verschillende Nederlanders hebben het shirt van OGC Nice gedragen.
De Allianz Riviera
Sinds september 2023 is de Allianz Riviera de thuisbasis van OGC Nice. Les Aiglons verlieten het Stade Municipal du Ray voor het gloednieuwe stadion met het oog op de EK-organisatie van 2016. De Allianz Riviera heeft een capaciteit van 36.178 toeschouwers.
Olympique Marseille: Een volksclub met historie
Olympique Marseille, in de volksmond l'OM genoemd, is een club met een lange historie en een sterke binding met haar aanhang. De club heeft al verschillende malen het kampioenschap en de beker van Frankrijk gewonnen en won in 1993 de eerste editie van de Champions League. De club verkoopt jaarlijks minimaal zo'n 360.000 voetbalshirts.
Successen en tegenslagen van Olympique Marseille
Het eerste landskampioenschap werd behaald in 1937, waarna nog 8 landstitels volgden. De voorlaatste werd behaald in het seizoen 1991/1992. Na het omkoopschandaal werd de landstitel van 1993 terug afgenomen. OM keerde terug op het hoogste plan in 1996 na twee (verplichte) seizoenen in tweede klasse. In de prijzenkast van Les Phocéens staan de Europacup I, Trophée des Champions evenals twee UEFA Intertoto Cups.
De fanatieke aanhang van Olympique Marseille
Olympique Marseille staat er om bekend enkele fanatieke supporterskernen te hebben. De club en haar supporters zijn onafscheidelijk. De club maakt een groot deel uit van de lokale cultuur en beïnvloed het leven van veel huishoudens in Marseille en omstreken. Het waren de supporters die in de jaren '20 de werkzaamheden aan het stadion betaalden en sindsdien geniet Marseille bekendheid als de grootste Franse volksclub met de Ultra's als bloedfanatieke aanhang. De Ultra's subgroepen CU'84 in het zuidvak en de Dodgers uit het noordvak staan bekend als de meest fanatieke en invloedrijke supporters. De club kent ook een grote aanhang in het buitenland: Er zijn fanclubs in Zwitserland, België, de Verenigde Staten, Canada en Rusland.
Lees ook: Passie en Kritiek NAC Breda Ultras
Recente ontwikkelingen bij Olympique Marseille
Marseille begon moeizaam aan het seizoen en vertoefde de eerste speeldagen in de rechterkolom. Het bestuur van Marseille wist dat er iets moest gebeuren en op 20 oktober werd dan ook Rudi García aangesteld als trainer. García debuteerde meteen in het Parc des Princes in een wedstrijd tegen PSG. Marseille had het de hele wedstrijd moeilijk en slaagde er zelfs niet in om een schot op doel te produceren gedurende de hele wedstrijd. Dit was nog nooit eerder gebeurd in de clubgeschiedenis. Desondanks slaagde Marseille er toch in om mede dankzij het tactisch vernuft van García en een verdedigende 4-5-1 opstelling de brilscore op het scorebord te houden. Deze wedstrijd gaf de selectie van Marseille een echte boost en sindsdien verging het de ploeg veel beter. OM steeg gestaag in het klassement en staat 1 maand na de aanstelling van García al rond de plaatsen die recht geven op Europees voetbal volgend seizoen.
Transfers en tegenslagen
Ook de transferperiode was een groot succes voor Marseille. Ze slaagden erin om de smaakmaker van het EK van 2016 in Frankrijk Dimitri Payet terug naar de club te halen na een periode bij West Ham United FC. Ook trok Marseille de ervaren linksachter Patrice Evra aan. Deze transfers misten hun effect niet: OM slaagde erin om zich te plaatsen voor de achtste finales in de Coupe de France door Olympique Lyon te verslaan met 2-1 na verlengingen. Op 26 februari werd dan weer een nieuw dieptepunt bereikt door in het eigen Stade Vélodrome te verliezen tegen aartsrivaal PSG met zware 1-5-cijfers. Enkele dagen later verloor Marseille dan ook nog in eigen stadion van AS Monaco na verlengingen met 3-4. Desondanks zien de vooruitzichten er goed uit en verwacht wordt dat Marseille erin zal slagen om zich te plaatsen voor Europees voetbal volgend seizoen.
Wedstrijden en resultaten
Op 5 maart won Marseille op de 28e speeldag met 1-4 van FC Lorient. Thauvin werd dankzij zijn doelpunt en twee assists verkozen tot Man van de wedstrijd. Op 10 maart boekte Marseille een vlotte 3-0-overwinning tegen Angers. Vooral de 1-0 was een staaltje genialiteit. Dimitri Payet legde een vrije trap af naar Florian Thauvin en vervolgens poeierde Thauvin de bal vanaf 30 meter met zijn linker in de rechteronderhoek. Op 17 maart speelden OSC Lille en Marseille gelijk in een zoutloze partij: het bleef 0-0. Op 1 april nam Marseille het in een thuiswedstrijd op tegen Dijon FCO. Sertic maakte een knullige owngoal vlak voor de rust maar in de tweede helft slaagde topaankop Dimitri Payet erin om het tegendoelpunt uit te wissen. Het bleef 1-1. Op 9 april speelde Marseille voor de derde keer op rij gelijk. Het werd 0-0 in Toulouse.
tags: #nice #marseille #voetbal #geschiedenis