Sinds 2019 is het voor Nederlandse voetballers van Surinaamse afkomst mogelijk om uit te komen voor het Surinaams elftal. Dit roept de vraag op waarom dit niet eerder mogelijk was, gezien het potentieel dat Suriname had om een wereldkampioensteam te vormen met deze spelers.
Een Surinaams droomelftal uit Nederlandse internationals
Wanneer men de lijst van Nederlandse internationals bekijkt, valt op dat een aanzienlijk deel van Surinaamse afkomst is. Het is niet moeilijk om hier een droomelftal mee samen te stellen.
De verdediging
Een verdediging bestaande uit Michael Reiziger, Frank Rijkaard en Winston Bogarde behoeft weinig uitleg. Keeper ter wereld die met dank aan Johan Cruyff kon fungeren als extra verdediger. Men kon zijn energie vergelijken met een speelse kat, en zo waren zijn reflexen ook: katachtig. Hij kende wel zijn slechtere momenten, maar was dankzij zijn sympathieke karakter en opvallende outfits een publieksfavoriet.
Het middenveld
Een keihard middenveld met Nigel de Jong, Aron Winter, Edgar Davids en Clarence Seedorf. Noeste werkers die een verfijnde techniek hebben, men moet ze met een vergrootglas zoeken. Deze vier kanjers voldoen ruimschoots. We vergeten de karatetrap van Nigel de Jong maar even. Wereldspeler. Aron Winter zat bij de Oranje-selectie die in ’88 het EK won en ‘pitbull’ Edgar Davids kent ook een ware erelijst. Niet zo vreemd, hij speelde bij onder andere Ajax, Juventus, Inter, Milan, Barcelona. Uiteraard mag ook een van de meest succesvolle spelers ooit niet ontbreken: Clarence Seedorf.
De aanval
De aanval zou bestaan uit Regi Blinker links voorin, Patrick Kluivert in de spits, en Ruud Gullit (tevens aanvoerder) als rechtsbuiten in een vrije rol.
Lees ook: Composition Dutch Team World Championship
Coaches
Als coaches zouden Henk ten Cate en Dean Gorré fungeren. Eigenlijk maakt het met zo’n elftal niet uit wie de coach is. Maar Henk ten Cate die Ajax, Barcelona en Chelsea leidde, mag niet onvermeld blijven, evenals de huidige coach van het Surinaams elftal Dean Gorré. Die had ook als speler kunnen fungeren trouwens. Afijn, de reservebank is zo gevuld, check de lijst met ‘beschikbare’ spelers maar. Het enige dat moet gebeuren bij een eerlijke selectie is prijzenkasten en techniek, persoonlijkheid, strijdlust en energie vergelijken, en men zet een team neer dat naar alle waarschijnlijkheid onoverwinnelijk geweest zou zijn.
Spelers als Xavi Simons, Virgil van Dijk, Ryan Gravenberch, Donyell Malen, Noa Lang, Georginio Wijnaldum; stuk voor stuk grote namen in het Nederlands elftal van nu met Surinaamse roots. Maar niet voor iedereen is een oproep voor Oranje denkbaar.
Nederlanders die kunnen switchen naar Suriname
Er zijn verschillende Nederlanders die nog de overstap naar Suriname kunnen maken.
Ervaren spelers
Danilho Doekhi (25), die ondanks zijn sterke spel bij Union Berlin nog nooit in aanmerking is gekomen voor Oranje. Dat geldt ook voor Gyrano Kerk (27), die na zijn vertrek bij FC Utrecht en avontuur in Moskou tegenwoordig op huurbasis uitkomt voor Royal Antwerp. Beide spelers zullen met hun kwaliteiten niet misstaan bij de Natio. Spelers die nog een internationale loopbaan willen, is het nu de tijd om voor Suriname te kiezen. Namen als Queensy Menig (28), Deyovaisio Zeefuik (25) en Delano Burgzorg (25) lijken voorlopig niet snel in aanmerking te gaan komen voor Oranje. Bij de clubloze Marvin Zeegelaar was dit in november 2016 wél het geval. De nu 33-jarige linksachter schopte het tot een oproep voor het Nederlands Elftal, maar kwam niet in actie. Misschien dat een interlandperiode bij Suriname de verdediger weer op de radar van clubs kan brengen.
Andere opties
Naast de eerder genoemde Doekhi, Menig, Zeefuik en Zeegelaar, zijn er nog tal van denkbare opties voor Suriname. Wat te denken van Joël Piroe (24), Jayden Oosterwolde (22), Ki-Jana Hoever (22), Immanuel Pherai (22), Neraysho Kasanwirjo (22), Kenzo Goudmijn (22), Kian Fitz-Jim (20), Jayden Braaf (21) en Melayro Bogarde (21). Maar ook Jay-Roy Grot (25), Dylan Vente (24), Bradley de Nooijer (26), Jason Noslin (24) en Lorenzo Burnet (33) zouden zeker van waarde kunnen zijn.
Lees ook: Nederlandse voetballers en hun vermogen
Voorselectie Suriname in maart 2024
In de voorselectie van de teruggekeerde Stanley Menzo in maart 2024 was te zien dat enkele spelers voor Suriname hebben gekozen. Zo was er onder meer plek voor Virgil Misidjan, Ché Nunnely, Juston Lonwijk, Shiloh 't Zand en Liam van Gelderen. Naast de Nederlandse voetballers hoopt men in Suriname nog dat Denzel Jubitana (24) uit wil komen voor de Natio. De geboren Belg was vorig seizoen goed voor veertien doelpunten op het tweede niveau van Griekenland.
Nieuwe FIFA-regelgeving maakt overstappen makkelijker
Door een nieuwe regelgeving van de FIFA mogen voetballers sinds 2020 ook ná maximaal drie interlands bij een ander nationaal elftal nog ‘switchen’ van nationaliteit. Voor spelers als Jaïro Riedewald (27) kan dit ervoor zorgen dat zijn hun interlandcarrière een nieuw leven kunnen blazen. Riedewald kwam twee keer in actie voor het Nederlands Elftal.
Belangrijke spelers met Surinaamse roots in het Nederlands elftal
Het is al tientallen jaren niet meer voor te stellen, een Nederlands elftal zonder spelers met Surinaamse roots. Deze spelers maken een belangrijk deel uit van de geschiedenis van het Nederlands elftal en hielpen Nederland mee in de jacht op prijzen. We laten hieronder een speler als Georginio Wijnaldum buiten. Hij behaalt zijn successen inmiddels al meerdere jaren in Engeland en wellicht dat hij dit jaar met Liverpool nog het kampioenschap van de Premier League wint. En ook Clarence Seedorf, een van de meest succesvolle clubspelers uit Nederland ooit haalde de lijst niet, omdat zijn aandeel in Oranje toch wat bescheidener was.
Ruud Gullit
Als aanvoerder van het Nederlands elftal dat in 1988 Europees kampioen werd mag Ruud Gullit natuurlijk niet ontbreken in deze lijst. Het verhaal van Ruud Gullit is bijzonder, want hij werd als buitenechtelijk kind geboren met de Surinaamse vader George Gullit en de Amsterdamse moeder Ria Dil. Ondanks dat Ruud opgroeide bij zijn moeder, gebruikt hij de naam van zijn vader. In Oranje kende Gullit grote successen. Hij pakte de Europese titel met Oranje en scoorde daarbij in de finale tegen de Sovjet Unie.
Frank Rijkaard
Nog een lid van het befaamde trio dat Europa veroverde bij AC Milan. Tijdens zijn hoogtepunt in Oranje, in 1988, speelde Rijkaard echter nog in Spanje bij Real Zaragoza. Rijkaard nam uiteindelijk afscheid van Oranje na het WK in 1994 in de Verenigde Staten, waar Oranje in de kwartfinale verloor van de latere wereldkampioen Brazilië.
Lees ook: Koninklijke Korfbal Bond: 75-jarig Jubileum
Patrick Kluivert
Een generatie later kwam de Surinaams-Antiliaanse Patrick Kluivert in Oranje terecht. De spits, die bekendheid verwierf als piepjonge doelpuntenmaker in de Champions League finale van Ajax in 1995, was lange tijd zelfs topscorer van het Nederlands elftal. Hij debuteerde al in 1994 in Oranje, maar kende zijn beste jaren van 1998 tot 2000. In die jaren was hij de vaste spits van Oranje en wist zowel op WK 1998 als EK 2000 de halve finale te bereiken. Twee keer lukte het Oranje echter niet om de finale te bereiken na het nemen van strafschoppen.
Nigel de Jong
We zetten Nigel de Jong met name in dit lijstje vanwege zijn belangrijke rol op het WK 2010. Nigel de Jong is de zoon van oud-prof Jerry de Jong, en heeft Surinaamse voorouders.
Virgil van Dijk
Met een Nederlandse vader en Surinaamse moeder heeft ook onze huidige aanvoerder van het Nederlands elftal Surinaamse roots. Ondanks zijn leeftijd van 28 jaar, speelde van Dijk pas 33 keer in het shirt van Oranje.
Humphrey Mijnals: De eerste Surinaamse speler in Oranje
Het zal weinig profvoetballers gebeuren dat ze worden gescout door een dominee. Het overkomt Humphrey Mijnals. Hij wordt geboren in 1930 in het bauxietstadje Moengo en verhuist op 12-jarige leeftijd met zijn ouders naar Paramaribo, waar het gezin zich in de volksbuurt Frimangron vestigt. Met zijn broers heeft hij een hechte band. Samen sluiten zij zich aan bij de populaire voetbalvereniging Robin Hood. Humphrey valt op en gaat samen met zijn broer, keeper Stanley, in 1955 spelen bij Pernambuco in Brazilië. Dat avontuur duurt kort: Humphreys vrouw (ze zijn net getrouwd) heeft heimwee en ze gaan na een half jaar al weer terug naar Suriname. Dominee Eep Graafland, werkzaam in Paramaribo voor de Evangelische Broedergemeente, houdt van voetbal en ontdekt de gebroeders Mijnals. Hij tipt de Utrechtse club Elinkwijk, waarmee hij contacten onderhoudt. Humphrey vertrekt in 1956 naar (het ijskoude) Nederland om er te gaan voetballen. Mijnals krijgt 15.000 gulden ‘tekengeld’ van Elinkwijk, zijn club Robin Hood ontvangt een transfersom van 3.000 gulden. Spoedig volgen zijn drie jaar jongere broer Frank, Michel Kruin (ook uit 1933), Erwin Sparendam (1934) en Charley Marbach (1936). Ze vormen bij Elinkwijk het ‘klavertje vijf’. Humphrey speelt zeven seizoenen in de verdediging van Elinkwijk, daarna enige tijd voor DOS.
In het overwegend witte Nederland van 1956 is hij natuurlijk een opvallende figuur. Later vertelt hij dat een mevrouw in een bus hem kort na zijn komst in Nederland gevraagd had: ‘Heeft u ook zwart bloed?’ Zijn adequate antwoord: ‘Heeft u dan wit bloed?’ Al in zijn eerste wedstrijd voor Elinkwijk, die hij speelt met handschoenen aan en ijsmuts op, krijgt hij te maken met discriminatie. Als hij geblesseerd op een brancard het veld wordt afgedragen, hoort Mijnals een toeschouwer roepen: 'Plak een postzegel van 15 cent op z’n kont en stuur hem terug!’ Ook voetballers laten zich niet onbetuigd, zo bijt Abe Lenstra hem toe: ‘Vieze vuile zwarte, ga terug naar je land!’ Het lijkt Humphrey onberoerd te laten. Het is niet leuk, maar het hoort erbij, laat hij dikwijls weten.
Op 3 april 1960 debuteert Humphrey Mijnals in het Nederlands elftal tegen Bulgarije, in het Amsterdamse Olympisch Stadion. Aangezien hij al voor Suriname is uitgekomen, moest hij drie jaar wachten tot hij voor Oranje geselecteerd kon worden. Hij speelt op de positie van de afwezige Cor van der Hart. Samen met hem debuteren Ajacieden Henk Groot en Bennie Muller. Coach is Elek Schwartz. De wedstrijd is historisch, allereerst vanwege het feit dat het de eerste wedstrijd is waarin een Surinaamse speler meespeelt in Oranje, maar daarnaast vanwege de opzienbarende omhaal waarmee Mijnals een bal wegwerkt, die na een doelpoging van een van de Bulgaren via de lat weer het veld in komt. De fotograaf van Sport en Sportwereld, die naast het doel zit, knipt op precies het juiste moment af. De foto gaat de hele wereld over. Na de wedstrijd wordt Humphrey ‘gehuldigd’. Het ANP bericht: ‘Hoog op de schouders van tientallen heeft Humphrey Mijnals zijn aandeel in de grote 4-2 zege gevierd. Ovaties daalden van de tribunes. Zijn oranjetrui dook op boven de deinende hoofden. De grote spil schokte op en neer boven de juichende bewonderaars, schokte van ontroering om dit onthaal. In de kleedkamer was een gelukkige Elek Schwartz: “Hij was de beste van de debutanten. Hij heeft beslist verdere kansen.”’
De volgende dag zijn de kranten vol lof. Zo schrijft Faas Wilkes in De Telegraaf dat het ingrijpen van Mijnals doorgaans resoluut en beheerst was. Misschien hield hij een enkele maal de bal te lang vast, ‘maar dat is dan toch het enige dat ik van hem ten nadele zou kunnen zeggen’. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat niet iedereen even enthousiast is. Zo laat de gerenommeerde hoofdredacteur van Sport en Sportwereld, Kick Geudeker, weten ‘dat Mijnals de oorzaak was van onrust in de verdediging. Zijn speelwijze die hij altijd toepast is geen goede. Een stopper moet nuchter, massief en droog spel leveren, nimmer risico nemen en zich aan fantasterijen te buiten gaan. Dit mist Mijnals ten enenmale en juist grote risico’s nemen vormt een der kenmerken van zijn spel.’ Hij voegt er nog aan toe: ‘Wat wij niet willen is een voetbalprestatie afwegen tegen de achtergrond van rassendiscriminatie, hetgeen de laatste tijd te veel is gebeurd. Wij vrezen dat Mijnals’ verkiezing voor een deel onder deze invloed tot stand is gekomen, hetgeen wij betreuren, niet in het minst voor Mijnals zelf.’
Een paar weken na deze wedstrijd schrijft een verslaggever van het Nieuwsblad van het Noorden: ‘Na afloop van die interland vroeg ik Humphrey of hij tijdens de strijd tegen de Bulgaren zenuwachtig geweest was. Bij het debuut van Mijnals in Oranje in 1960 is het elftal nog volslagen wit. Het zal nog zeker twee decennia duren voor de inbreng van Surinaamse spelers als Ruud Gullit, Frank Rijkaard, Gerald Vanenburg de normaalste zaak van de wereld wordt. Maar Humphrey Mijnals is de eerste. Hij speelt nog twee keer in Oranje, tegen België en Suriname. Aan zijn carrière in het Nederlands elftal komt abrupt een einde na een oefentrip naar Zuid- en Midden-Amerika. Tegenover een journalist doet hij zijn beklag over het vertoonde spel en selectiebeleid, tot ongenoegen van de KNVB. Bovendien wordt hem min of meer het 2-1 verlies tegen de Belgen verweten. Voor het Surinaams nationale team komt hij daarna nog zo’n 45 keer uit.
Mijnals blijft nog lang betrokken bij het voetbal, onder meer als speler, leider en trainer van de Utrechtse club Faja Lobi, die geheel bestaat uit leden met Surinaamse roots. Daarnaast begint hij als zovele oud-profs van zijn tijd een sigarenwinkeltje en gaat later als administratief medewerker aan de slag. In 1999 wordt Mijnals - en niet een van de wereldberoemde voetballers met een Surinaamse achtergrond die na hem kwamen - verkozen tot Surinaams voetballer van de eeuw. Mijnals’ omhaal zal daarbij vast hebben geholpen. Op 27 juli 2019 overlijdt hij, 88 jaar oud. In 2020 richt de KNVB de commissie Mijnals op. Deze heeft tot doel inclusiviteit te bevorderen en racisme tegen te gaan.
De ambities van Suriname en de rol van Stanley Menzo
"Een goede relatie is belangrijk, daarom zal ik een speler niet oproepen als hij op dat moment belangrijk is voor zijn club’’, zei Menzo. Voor een vriendschappelijk toernooi met Barbados en Guyana eind januari in Suriname heeft Menzo al een aantal van deze spelers opgeroepen. Het gaat om de keepers Warner Hahn en Ishan Kort en de veldspelers Kelvin Leerdam, Ryan Donk, Florian Jozefzoon, Damil Dankerlui, Dion Malone, Myenty Abena en Ryan Koolwijk.
Naast de al bestaande groep van 'Nederlandse' spelers heeft Menzo nog zes spelers op het oog om voor Natio in actie te komen. Deze zijn gescout door het bureau van spelersmakelaar en ex-voetballer Brian Tevreden. Tevreden wilde de namen van deze spelers vrijdag echter niet bekendmaken. Daarvoor is er nog te veel onzekerheid, vindt hij. Pas als hun Surinaamse sportpaspoort in orde is en alle andere administratieve rompslomp is weggewerkt, zal Tevreden laten weten wie het zijn.
Menzo benadrukte dat hij alleen realistische doelen wil stellen. Het belangrijkste voor hem en de SVB is om in de A-groep van de Concacaf (federatie van Noord-Amerika, Midden-Amerika en de Cariben) te blijven en te stijgen op de FIFA-ranking, waar Suriname nu op nummer 139 staat. Daarnaast is het ook de bedoeling dat Menzo aan de slag gaat om de lokale Surinaamse spelers beter te maken. ‘’We hebben het veel over Natio dat bestaat uit de diaspora-spelers, maar het gaat ook om de lokale jongens. Ik zie het als een taak voor mij om het gehele Surinaamse voetbal te ontwikkelen.’’
Dinsdagochtend schreef Suriname voetbalhistorie. Door een overwinning op Nicaragua plaatste het land zich voor het eerst in de geschiedenis voor de Noord-Amerikaanse Gold Cup.
De rol van Dean Gorré en de focus op het WK 2022
Er is echter één grote uitzondering in de ploeg: Nigel Hasselbaink. De spits van Hapoel Beer Sheva begon een week geleden aan zijn interlandcarrière bij Suriname en was daarbij één van de eerste spelers die in het buitenland speelde. Bondscoach Dean Gorré is alweer verder aan het kijken. Plaatsing voor het WK van 2022 is het volgende doel. Met de huidige selectie lijkt dat echter onmogelijk. Toch is de doelstelling van Gorré niet heel bijzonder.
Hasselbaink is namelijk de eerste speler die voor Suriname uit mag komen zonder zijn Nederlandse paspoort te verliezen. Door deze nieuwe regelgeving wordt het veel aantrekkelijker voor spelers om voor Suriname te spelen. Het Nederlands paspoort blijft immers behouden.
Mogelijke versterkingen voor het Surinaams elftal
Virgil van Dijk, Justin Kluivert en Georginio Wijnaldum hebben inmiddels al een carrière bij het grote Oranje, maar verschillende spelers zonder interlands worden door de Surinaamse voetbalbond op dit moment al benaderd. Kenneth Vermeer en Michel Vorm lijken uitstekende keepers voor Suriname, maar zij hebben al interlands voor Oranje achter hun naam staan. Er is echter nog een andere uitstekende optie over voor de nationale ploeg van Suriname. Warner Hahn kwam immers nooit verder dan Jong Oranje.
Haps heeft al bijna zes jaar Eredivisie-ervaring opgedaan bij AZ en Feyenoord, maar kwam nooit voor in de selectie van Oranje. De 26-jarige verdediger uit Utrecht kan daardoor hopen op een oproep voor Suriname. In zijn periode bij Ajax leek hij bijna door te gaan breken in Oranje, maar de concurrentie bleek voor Stefano Denswil net iets te groot. De 21-jarige Shaquille Pinas debuteerde het afgelopen seizoen al in de selectie van ADO Den Haag, maar is dit seizoen definitief door gebroken in de Eredivisie. Pinas groeit snel uit tot een van de betere spelers in Den Haag. Dat zal ook bij Suriname niet onopgemerkt blijven.
Suriname kan ook uit een aantal uitstekende rechtervleugelverdedigers kiezen. Zo zijn Deyovaisio Zeefuik (FC Groningen) en Damil Dankerlui (Willem II) prima opties. Kelvin Leerdam speelt voornamelijk als rechtsback, maar kan ook als verdedigende middenvelder uit de voeten. De 29-jarige rechtspoot werd geboren in Paramaribo en heeft al aangegeven open te staan voor een interlandcarrière bij Suriname. Lorenzo Ebecilio kennen we nog van zijn periode bij Ajax, maar verdween daarna uit beeld.
Spelers die openstaan voor een interlandcarrière bij Suriname
Roland Alberg zou binnenkort zomaar in de voetsporen van Nigel Hasselbaink kunnen gaan treden. "Het zou een heel grote eer zijn als ik voor Suriname zou kunnen gaan voetballen. Ik heb een heel sterke band met Suriname. Mijn hele familie komt daar vandaan en om het jaar ga ik ook naar Suriname toe. Ik hoop dat ik snel de kans krijg om aan te sluiten," liet de middenvelder van Roda JC onlangs weten. Andere opties op het middenveld zijn Dion Malone (ADO Den Haag), Justin Lonwijk (FC Utrecht), Mitchell Donald (Yeni Malatyaspor) en Ryan Gravenberch (Ajax).
Noa Lang zal op dit moment rekenen op een interlandcarrière voor Oranje. Het twintigjarige talent speelde al een hoop jeugdinterlands en zit dichtbij het eerste elftal van Ajax. Mocht Lang zijn potentie niet waar maken, dan is Suriname een uitstekend alternatief. Door de Surinaamse afkomst van zijn familie mag Lang ook uitkomen voor het Zuid-Amerikaanse land. De mogelijkheden voor linksbuiten lijken echter eindeloos. Alhoewel Nigel Hasselbaink op dit moment nog in de basiself staat, moet de spits hopen dat niet iedereen meteen de overstap naar het Surinaams elftal gaat maken. Zijn basisplaats komt dan immers mogelijk in gevaar. Jay-Roy Grot, spits van Vitesse, lijkt een aardige concurrent. Gyrano Kerk is uitstekend aan het seizoen bij FC Utrecht begonnen. De vleugelaanvaller zou in één klap een absoluut uithangbord van het Surinaams voetbalelftal kunnen gaan worden. Kerk zal de deur voor Oranje echter op een kiertje willen houden. Desondanks zijn Virgil Misidjan (1.
De Surinaamse voetbalbond wil meer spelers met een Nederlandse achtergrond aantrekken
NOS Voetbal•maandag 7 april 2025, 15:08De Surinaamse voetbalbond wil zes spelers met een Nederlandse achtergrond naar het Surinaamse voetbalelftal halen. De bekendste naam is voormalig Feyenoord-speler Jean-Paul Boëtius, die in 2014 een interland voor Oranje speelde, die met 2-0 verloren werd van Frankrijk.
Naast Boëtius, die tegenwoordig speelt voor het Duitse SV Darmstadt, probeert de bond ook ook Yannick Leliendal (FC Volendam), Marcelencio Esajas (TOP Oss), Tayrell Wouter (Apollon Limassol), Nigel Lonwijk (Huddersfield Town) en Jay-Roy Grot (Odense BK) laten uitkomen voor Suriname.
Spelers die voor hun 21ste maximaal drie wedstrijden voor een land hebben gespeeld (duels op eindtoernooien uitgezonderd) mogen volgens de huidige regels nog voor een ander land kiezen."Voor de korte termijn zijn de versterkingen cruciaal om sportieve ambities waar te maken en competitief te blijven op internationaal niveau", stelt algemeen manager Brian Tevreden van de Surinaamse voetbalploeg.
De belangrijke rol van Dean Gorré en Stanley Menzo
Voormalig Oranje-doelman Stanley Menzo is de huidige bondscoach van Suriname. Hij leidde het land voor de tweede keer in de geschiedenis naar de Gold Cup, het belangrijkste landentoernooi van Noord- en Midden-Amerika en het Caribisch gebied.
Menzo volgde Dean Gorré op, die een grote hand had in de samenstelling van de huidige selectie.
tags: #Nederlandse #voetballers #van #Surinaamse #afkomst #namen