De geschiedenis van voetbal in Amerika is een complex en fascinerend verhaal, doordrenkt met passie, teleurstelling en onverwachte wendingen. Van de vroege dagen van het vrouwenvoetbal tot de moderne tijd van het WK 2026, het Amerikaanse voetbal heeft een lange weg afgelegd.
De Vroege Jaren: Vrouwenvoetbal en Verboden
Voetbal is al in 2700 voor Christus gespeeld, maar uitsluitend door mannen. In 1902 werd vrouwenvoetbal officieel verboden, omdat het te schadelijk zou zijn voor vrouwen, die te weinig conditie en kracht zouden hebben. Deze regel werd pas in 1969 opgeheven. Twee jaar later werd de Women's Football Association in Engeland opgericht.
In Oost-Europa vonden de snelste ontwikkelingen op het gebied van het vrouwenvoetbal plaats. Uitgebreide medische onderzoeken toonden aan dat voetbal helemaal niet schadelijk was voor vrouwen. Voor 1902 mochten vrouwen wel in het openbaar voetballen, maar moesten zij hun haren wegstoppen in een muts en een kniebroek dragen met hoog opgetrokken kousen, omdat het niet gepast was om een stukje bloot been te laten zien.
De eerste officiële Nederlandse vrouwenvoetbalvereniging startte in 1924: De Oostzaanse Vrouwenvoetbal Vereniging. In 1955 kwam de ontwikkeling van het vrouwenvoetbal weer op gang, toen de algemene damesvoetbalbond werd opgericht. De eerste vrouwenvoetbalcompetitie telde 14 voetbalclubs. Pas in 1971 werd het vrouwenvoetbal erkend door de KNVB, en in 1917 werd het officieel onderdeel van de KNVB. In het begin speelden de Nederlandse vrouwen dertig minuten per helft, later veertig minuten, en pas in 1994 werd dit 45 minuten per helft, net als bij de mannen. Vrouwen speelden in die tijd ook nog met een kleinere bal dan de mannen.
De Opkomst van het Vrouwenvoetbal in Amerika
In 1999 trok de WK-finale tussen Amerika en China 90.000 toeschouwers in het stadion en 40 miljoen mensen thuis. Na deze wedstrijd kreeg het vrouwenvoetbal in Amerika een vaste plaats en werd het zelfs populairder dan het mannenvoetbal.
Lees ook: Duik in de geschiedenis van het voetbal
Het WK 1994 in de Verenigde Staten: Een Invasie van Oranje
In 1994 vond het WK voetbal plaats in de Verenigde Staten. Dit evenement was voor veel Nederlandse supporters een unieke kans om hun land aan te moedigen in een nieuw continent. De "Invasie van Amerika", zoals de reis van de Nederlandse supporters werd genoemd, was een avontuur vol chaos, humor en onvergetelijke momenten.
Een van die supporters was de schrijver zelf, die de ongelooflijk prachtige uitnodiging had geaccepteerd om aan te monsteren bij het Oranjelegioen. Ondanks de bijna-vernedering tegen de Saoedi’s was het bij de incheckbalie van Martinair een gezellige totale chaos. De Nederlandse supporters waren al lang niet meer argeloos en trouwhartig; heden ten dage schopten ze het Nederlands elftal met alle mogelijke middelen, zonder scrupules en zelfverzekerd, naar het wereldkampioenschap. Vele vreemd uitgedoste trouwe belastingbetalers jaagden passerende Japanse toeristen de stuipen op het lijf met gezang, klompengedans en een decorumloos gekrijs.
In het vliegtuig begon men al vlug ‘Hé buschauffeur, we gaan je bussie slopen’ te zingen. Er bleken meer prijswinnaars in het vliegtuig te zitten, wat de Oranjewoede toch een beetje mat maakte, want waarom zou je je uitsloven als je er niet voor hebt betaald? Toch werd er achter in het toestel gezongen en zelfs werd er een polonaise door de gangpaden gehouden.
Op het vliegveld van Orlando moest de schrijver scheiden van zijn nieuwe gezinnetje, want hij mocht in geen van de uitgedoste supportersbussen plaatsnemen, maar moest in zijn dooie eentje met een taxi naar een hotel op drie kwartier rijden van het vliegveld. Bij de balie van het hotel bleek er geen kamer te zijn, en hij werd verwezen naar het crisiscentrum van het reisbureau.
De Wedstrijd België-Nederland: Een Vernedering in de Citrus Bowl
Op zaterdag 25 juni stond de wedstrijd België-Nederland op het programma. De rit van het hotel naar het stadion duurde vijfenveertig minuten. Bij het stadion was er een groot feestterrein, en psychologisch stond het al 1-0 voor de Hollanders, want oranje was de dominerende kleur. De stemming was ronduit mat, maar dat kwam door de allesoverheersende hitte.
Lees ook: De historische context van Muay Thai-wedstrijden
Tijdens de wedstrijd speelde Oranje slecht, ongeïnspireerd en futloos. Toen België een doelpunt maakte, verpestte Oranje het totaal. Een grootscheeps ‘Laat de leeuw niet in zijn hempie staan’ kwam bij de voornamelijk uit klassesupporters bestaande Oranje-aanhang niet op gang, wat de Belgische fans de gelegenheid gaf ongegeneerd feest te vieren. Bij het laatste fluitsignaal was de schrijver zijn stem kwijt, een illusie armer, een vernedering rijker en een paar kilo lichter.
De Echte Supporters: Een Zoektocht naar Passie
Na de wedstrijd baalde de schrijver enorm dat hij nog almaar geen échte supporters had ontmoet. Wel had hij prijswinnaars, kakkerige genodigden, studenten, entomologen, zakenlieden, bescheten echtgenotes en journalisten gesproken, maar mannen die vier jaar lang iedere dag een frikadel speciaal uit hun mond hadden gespaard om hier in Amerika hun landje te kunnen steunen, was hij nog niet tegengekomen.
In een sportsbar ontmoette hij uiteindelijk twee "echte supporters": vader en zoon Lanting uit Houten. Vader Lanting was woedend over het feit dat het Nederlands elftal na afloop van de wedstrijd het publiek niet had bedankt. "Die godverdomme speciaal de moeite hebben genomen om veel geld uit te geven en het elftal te steunen," zei hij. "Maar in Lake Nona vullen ze wel hun zwembaden met champagne, ja? Want zo is het wel. Ze hebben allemaal spatjes, die zogenaamde vedetten. Ze hebben godverdomme allemaal spatjes."
Johan Derksen: Een Kritische Blik op de Voetballerij
Johan Derksen, een bekende Nederlandse voetbaljournalist, heeft een kritische blik op de voetballerij. Hij vindt dat het voetbal verpest wordt door te veel belangen, grof geweld en te grote ego’s. Derksen: ‘De voetballerij is zo gevoelig geworden. Rancuneus. We hebben vijf jaar geleden een negatief verhaal over Feyenoord geplaatst en er zijn nu nog spelers van die club die niet met ons willen praten.’
Derksen is van mening dat veel coaches niet goed met volwassen mensen omgaan en afhankelijk zijn van het spelersmateriaal dat ze van hun voorzitter krijgen. Hij is wel positief over Wiel Coerver, die hij de enige goede trainer vindt die hij heeft meegemaakt.
Lees ook: Miljoenencontracten in Amerikaans Honkbal
Derksen is niet eng van de grote massa voetbalgekken, maar hij vindt het wel beangstigend dat het tegenwoordig onverantwoord is om met je zoontje naar het stadion te gaan. Hij negeert supportersgeweld en laat raddraaiers niet aan het woord in Voetbal International.
Het WK 2026: Een Nieuw Tijdperk voor het Voetbal
Het WK 2026 wordt een uniek en historisch toernooi. Voor de eerste keer in de geschiedenis wordt het wereldkampioenschap georganiseerd in drie gastlanden: de Verenigde Staten, Canada en Mexico. Daarnaast wordt het aantal deelnemende landen uitgebreid van 32 naar 48, wat zorgt voor een compleet nieuw speelformat en meer wedstrijden dan ooit.
Het toernooi begint met twaalf groepen van vier teams, waarbij de beste twee landen én de acht beste nummers drie zich kwalificeren voor de knock-outfase. Hierdoor ontstaat een extra ronde (zestiende finales), wat leidt tot meer wedstrijden en meer kansen voor verrassingen. Met 104 wedstrijden in totaal wordt dit het grootste WK aller tijden!
Voetbal vs. American Football: Een Wereld van Verschil
Voetbal, American football en soccer hebben in veel landen dezelfde naam, maar de overeenkomsten zijn beperkt. Terwijl de meeste mensen over de hele wereld het gewoon "football" noemen, wordt de sport in de Verenigde Staten (en Ierland) "soccer" genoemd. De VS hebben echter ook hun eigen versie van voetbal: "American football'.
De belangrijkste verschillen tussen voetbal en American football zijn:
- De voet: Voetbal dankt zijn naam aan het feit dat je je voeten moet gebruiken. American football daarentegen is vooral gebaseerd op het gooien en dragen van de bal.
- De bal: Voetballen zijn rond en ideaal om tegenaan te schoppen. Amerikaanse voetballen hebben de vorm van een puntig ei en zijn voorzien van stiksels voor een betere grip.
- Het veld: Amerikaanse voetbalvelden zijn gemarkeerd in intervallen van tien yards, met een "eindzone"-lijn en twee rechtopstaande palen aan elk uiteinde. Een voetbalveld is eenvoudiger, met twee halve cirkels in het midden en een "vak" voor de keeper.
- Het doel: Bij voetbal moet je de bal in het net schoppen om een doelpunt te scoren. Bij American football draait het om "touchdowns" - tackles ontwijken en de bal in de eindzone van je tegenstander schoppen.
- Het tempo: American football is langzamer dan voetbal. Voetbal wordt gespeeld in twee vloeiende helften van 45 minuten, terwijl American football is verdeeld in vier kwarten van 15 minuten.
- De spelers: Bij voetbal spelen dezelfde 11 spelers de hele wedstrijd, op een paar wissels na. Bij American football wisselen teams voortdurend van spelers, afhankelijk van of het team aan het aanvallen of verdedigen is.
- De bijnamen: Amerikaanse voetbalteams hebben leuke officiële bijnamen, terwijl bijnamen in het voetbal vaak eenvoudig verwijzen naar de kleur van het shirt van het team.
- De competitie(s): In American football nemen dezelfde 32 teams het jaar na jaar tegen elkaar op in de NFL-competitie. Bij voetbal zijn er veel meer teams en zijn de competities opgedeeld in divisies.
- De verhuizingen: American football-teams kunnen van tijd tot tijd naar een andere stad verhuizen. Dit is totaal ongehoord in het voetbal.
- De fans: Voetbal heeft een veel grotere wereldwijde aanwezigheid dan American football, waardoor de kijkcijfers van de twee aanzienlijk verschillen.
tags: #ned #amerika #voetbal #geschiedenis