Hockey is al jaren een enorm populaire sport in Nederland. In dit artikel worden de basisregels van veldhockey uitgelegd, zodat je zelf kunt beginnen met spelen of je kennis kunt opfrissen. De spelregels van hockey in Nederland worden opgesteld door de KNHB, de hockeybond. De KNHB volgt hierin over het algemeen de internationale regels van de International Hockey Federation (FIH). Eigenlijk zijn de hockeyregels in Nederland dus hetzelfde als in alle andere landen waar hockey wordt gespeeld (er zijn natuurlijk uitzonderingen).
Het Spel en de Teams
Net als voetbal is hockey een spel waarbij twee teams van elk elf spelers tegen elkaar spelen. Van deze 11 personen is er 1 keeper (er zijn ook uitzonderingen). De keeper mag binnen de cirkel (het doelgebied) de bal aanraken met zijn hele lichaam dat beschermd is met een keeperspak. In tegenstelling tot voetbal mag er onbeperkt worden gewisseld. Een team bij hockey bestaat bij een officiële wedstrijd nooit uit meer dan 16 personen: teams kunnen dus altijd 5 wissels meenemen om spelers die in de basis staan (de 11 spelers die starten bij het beginsignaal) af te wisselen. Een team kan bestaan uit meer dan 16 personen, maar bij officiële wedstrijden is het niet mogelijk om meer dan 16 spelers op het spelformulier te zetten. Iemand die niet op het spelformulier staat, mag niet deelnemen aan de wedstrijd. Alle spelers hebben een stick, waarmee alleen met de platte kant wordt gespeeld. Dus niet met de voet of met andere delen van het lichaam. Je wint een wedstrijd door meer doelpunten te maken dan je tegenstanders. Een goal is pas geldig als de aanvallende partij de bal binnen de cirkel, het doelgebied vergelijkbaar is met het strafschopgebied bij voetbal, heeft geraakt.
De eerste hockeyers in Nederland speelden met andere regels dan andere landen. Zo had hun stick twee platte kanten en was de bal gemaakt van gevlochten touw en canvas. De bal was groter en veel lichter dan nu. Vanwege zijn oranje kleur werd hij de sinaasappel genoemd. Spelers mochten de bal met de voet stoppen en ze mochten de tegenstander met hun stick haken. Deze regels waren natuurlijk niet zo handig in wedstrijden tegen teams uit andere landen. Terwijl Nederland juist graag met het heren hockeyteam wilde deelnemen aan de Olympische Spelen van 1928 in Amsterdam.
Speelduur en Indeling
Een reguliere hockeywedstrijd bestaat uit 70 minuten. Een wedstrijd duurt op het hoogste niveau (Hoofdklasse en internationale toernooien) vier keer vijftien minuten. Op alle niveaus daaronder - van jong tot oud - duurt een wedstrijd 4 x 17,5 minuut. Op dat topniveau wordt de tijd stopgezet als het spel stilligt. Vanaf 01-08-2019 worden alle elftalwedstrijden gespeeld in vier kwarten van elk 17 ½ minuut. Er ontstaan hierdoor twee extra coach- en rustmomenten, waardoor teams nog beter kunnen worden begeleid. De rust tussen de kwarten "1 en 2” én "3 en 4” bedraagt maximaal 2 minuten. De rust tussen kwart "2 en 3” bedraagt maximaal 5 minuten. Bij de invoering van de 4 kwarten is de rusttijd tussen kwart 2 en kwart 3 voor alle teams aangepast naar 5 minuten, tenzij er tijdens de rust moet worden gesproeid. De rust voor standaardteams (Dames 1 en Heren 1 uitkomend in de Bondscompetitie) duurt vanaf 01-08-2020 tien (10) minuten. Er is geen blessuretijd.
Elke kwart start vanaf de middenstip. Een team speelt met max.10 spelers en een volledig uitgeruste keeper of met max. 11 spelers. Als ervoor wordt gekozen te spelen met 11 veldspelers dan is er niemand die de rechten heeft van een keeper.
Lees ook: Voetbalregels verenigingswissel
Het Veld
Hockey wordt gespeeld op kunstgras. Een hockeyveld is 91,40 meter lang en 55 meter breed. Het veld wordt in tweeën verdeeld door een middenlijn. Ieder speelhelft heeft een 23-meterlijn en de cirkel rond beide doelgebieden heeft een straal van 14,63 meter. Aan beide uiteinden van het veld liggen de achterlijnen, met precies in het midden een doel (3,66 meter breed). Voor elk doel is een halfronde cirkel getrokken. De doelen hebben een breedte van 3,66 meter en zijn 2,14 meter hoog.
De Scheidsrechters
De wedstrijd wordt geleid door twee scheidsrechters. Bij hockey zijn er altijd twee scheidsrechters op het veld om de wedstrijd te leiden. Elke scheidsrechter is verantwoordelijk voor een helft van het veld. Elke scheidsrechter is verantwoordelijk voor een helft van het veld. Bij finalewedstrijden op het hoogste niveau van hockey is er ook nog een VAR: dit zijn 1 of 2 extra scheidsrechters die niet op het veld staan, maar achter een computerscherm zitten buiten het veld. Zij bekijken de videobeelden van de wedstrijd om te zorgen dat de wedstrijd zo eerlijk mogelijk verloopt. De scheidsrechters hebben andere kleuren shirts aan dan de teams die de wedstrijd spelen.
Scheidsrechters, ook wel de arbitrage genoemd, hebben in de basis de volgende taken:
- De scheidsrechters grijpen in als ze een overtreding zien. Dit doen zij door middel van een fluitje (net als bij veel andere sporten). Als er is gefloten zal de wedstrijd vervolgd worden door een bepaald soort vrije bal (hierover later meer in dit artikel) die genomen mag worden door het team waartegen de overtreding is gemaakt.
- De scheidsrechters houden de score bij. Dit betekent dat ze de doelpunten die gescoord zijn, tellen en bijhouden, maar ook aangeven en toekennen! Vaak schrijven scheidsrechters de gescoorde doelpunten op een papiertje, waardoor ze dit niet hoeven te onthouden. Het komt wel eens voor dat er met dubbele cijfers wordt gewonnen (of natuurlijk verloren), en dan komt zo'n papiertje goed van pas! Het aangeven van doelpunten gebeurt door middel van een fluitsignaal waarna beide teams zich opstellen op hun eigen helft (de helft die dat team moet verdedigen, dus waar hun keeper staat) en een nieuwe aftrap wordt genomen.
- De arbitrage bij hockeywedstrijden zorgen ook dat de tijd wordt bijgehouden en dat de kwarten en wedstrijd op het juiste moment worden afgefloten. Ze zetten de tijd ook stop bij een bepaalde blessure of situatie waardoor de wedstrijd tijdelijk niet verder kan. De tijd die dan niet gespeeld wordt, wordt vanzelfsprekend aan het einde van dat kwart nog doorgespeeld.
- De scheidsrechters zijn ook verantwoordelijk voor het officieel doorgeven van de uitslag van de wedstrijd aan de KNHB, die dit zal verwerken voor de voortgang van de competitie. De scheidsrechters doen dit door middel van het wedstrijdformulier: een digitaal invulformulier waar de doelpunten en eventuele kaarten (hierover later meer in dit artikel) op worden doorgegeven.
- Tot slot zorgen de scheidsrechters ook voor een sportief verloop van de wedstrijd! Wanneer er onsportief gedrag wordt vertoond door de teams of bepaalde spelers zullen scheidsrechters de aanvoerders of de individuele spelers aanspreken, en waar nodig ook straffen uitdelen in de vorm van kaarten.
Tijdens wedstrijden van het Nederlands elftal en bij sommige wedstrijden van de Hoofdklasse is er een videoscheidsrechter. Deze doet alleen mee als er een vraag wordt gesteld. Beide teams mogen een zogenaamde video-referral aanvragen voor alle situaties in het 23-metergebied die leiden tot een strafcorner, strafbal of een doelpunt. Krijgt het team gelijk? Dan mag het team later nog een video-referral aanvragen.
De Aanvoerder
Elk team heeft een aanvoerder. Ieder team bij hockey heeft een aanvoerder. De aanvoerder kan worden gezien als de leider van het team in het veld. De captain is ook het aanspreekpunt voor de scheidsrechter richting een bepaald team en deze zorgt er vaak ook voor dat zijn team zich netjes gedraagt. Ook praat de aanvoerder voor de wedstrijd even met de scheidsrechters en de aanvoerder van het andere team over de toss. De toss bepaalt welk team er mag uitnemen en welk team welk goal verdedigt in de eerste en tweede helft. De aanvoerder ziet er ook op toe dat zijn team netjes wisselt: dit betekent dat er op het juiste moment wordt gewisseld (er zijn bepaalde momenten dat er niet gewisseld mag worden) en dat de nieuwe speler pas het veld betreedt als degene met wie hij wisselt buiten de lijnen is. Als de aanvoerder het veld verlaat, bijvoorbeeld door een blessure of een kaart, wijst hij een ander als aanvoerder aan.
Lees ook: Olympische basketbaltriomfen van Amerika
De Uitrusting
De spelers van elk team dragen kleding van de club waarvoor zij spelen. De kleding bestaat uit hetzelfde shirt, broek of rokje en dezelfde sokken. Elke club heeft zijn eigen kleuren. Wat als twee teams dezelfde kleuren hebben? Dan trekt één van de teams hesjes aan of andere sokken aan. De keeper draagt een shirt dat afwijkt van beide teams.
Een hockeyteam heeft maximaal elf spelers tegelijk in het veld: een keeper en tien veldspelers. Alle veldspelers moeten hetzelfde tenue dragen. Keepers moeten een shirt dragen dat een andere kleur heeft dan de tenues van de veldspelers. Dames dragen bij hockey bijna altijd rokjes, terwijl heren spelen een korte broekjes of short.
Wat heb je nodig om hockey te spelen?
Hockey is naar ons idee de sport waarbij je het meeste aandacht moet besteden aan het uitzoeken van de juiste spullen, maar vooral ook dat je niets mist! De hockeyballen kunnen namelijk heel hard gaan, en zonder de juiste bescherming zal zo een bal iemand veel pijn kunnen doen. Daarnaast heb je ook veel verschillende soorten sticks voor verschillende soorten spelers!
- Hockeystick: Een hockeystick is een stok die aan de onderkant uitloopt in een kromme haak. De haak heeft een bolle kant (aan de rechterkant) en een platte kant (links). De bal mag alleen met de platte kant worden gespeeld. Dat is niet zo erg, want de bal met de bolle kant spelen is heel onhandig. De hockeystick is het allerbelangrijkste om hockey te kunnen spelen, zonder stick kan het namelijk niet! Een goede hockeystick heeft de lengte van je voet tot aan je navel: een te kleine stick zal ervoor zorgen dat je te veel voorover moet buigen, en een te grote stick zal zorgen voor ongemak bij het spelen van de bal! Er zijn sticks met veel verschillende kleuren, en zelfs met verschillende vormen! Zo kan de kromming van de stick verschillen (de boog in de stick), net zoals de verschillen in de krul (met een rechte hoek of juist een iets smallere krul). Zaalhockeysticks zijn een stuk dunner dan veldhockeysticks: met zaalhockeysticks mag je de bal namelijk alleen pushen (het duwen van de bal), dus hoeft de stick ook niet zo dik te zijn. Verschillende spelers hebben verschillende voorkeuren bij de dikte, kromming, krul, materiaal en het gewicht van een stick!
- Bitje: Het bitje, of de mondbescherming, is sinds 2015 verplicht gesteld door de KNHB. Het bitje zorgt voor bescherming van het gebit en de kaken wanneer een eventuele bal of stick hier tegenaan komt. Bitjes zijn gemaakt van kunststof. Bitjes zijn vaak te koop in een junior en senior maat. Echter moeten bitjes altijd worden 'gehapt'. Dit houdt in dat het bitje zich moet vormen naar het gebit van de speler. Over het algemeen gebeurt dit door het bitje voor 30 tellen in kokend heet water te leggen, deze in je mond te doen en dan voor twee minuten in je mond te laten zitten. Het bitje zal tijdens het afkoelen zich vormen naar je mond zodat het prettiger is om deze te dragen. Tot slot kan de drager er zelf voor kiezen om het bitje nog een stukje af te knippen aan de achterkant als deze nog als iets te groot wordt ervaren. let op! Lees altijd goed de gebruiksaanwijzing wanneer je een bitje koopt. Het kan namelijk zijn dat deze op een andere manier moet worden gehapt.
- Hockeyschoenen: Hockeyschoenen zijn nodig voor grip op het kunstgrasveld, maar kunnen ook zeker helpen om de pijn van een hockeybal tegen je voet te dempen. Hockeyschoenen zijn een schoen apart en niet te vergelijken met voetbalschoenen, basketbalschoenen of tennisschoenen. Onder hockeyschoenen zitten korte nopjes die ervoor zorgen dat je niet makkelijk wegglijdt en makkelijk kan draaien op het veld. Daarnaast moeten de hockeyschoenen net als alle andere schoenen de juiste maat hebben voor jouw voeten.
- Handschoen: Bij hockey wordt ook vaak een handschoentje of worden zelfs twee handschoenen gedragen. Deze worden gebruikt om de pijn van eventuele hockeyballen of -sticks die tegen de hand aan komen op te vangen. Bij zaalhockey draagt nagenoeg iedereen handschoenen, daar moet je namelijk heel erg veel laag zitten en komen je handen tegen de grond. Bij veldhockey komen je handen minder op de grond dan bij zaalhockey, maar de kans is nog steeds aanwezig dat de bal of een stick van iemand anders tegen je hand aankomt. Wij raden daarom iedereen aan om handschoentjes te dragen tijdens het hockeyen. Ook hockeyhandschoenen zijn niet te vergelijken met andere handschoenen. Deze hebben namelijk een foamlaagje aan de bovenkant, en de binnenkant is gewoon van stof. Zo is het nog wel gemakkelijk om je stick te gebruiken en draaien.
- Scheenbeschermers: Scheenbeschermers mag je nooit vergeten, deze zijn namelijk verplicht bij zowel hockeywedstrijden als -trainingen! Scheenbeschermers worden onder de kousen gedragen en zorgen voor bescherming aan de voorkant van de scheenbenen. Scheenbeschermers zijn vaak gemaakt van hard kunststof of een stevige laag van foam. Daarnaast zijn er ook scheenbeschermers met sokjes (deze doe je dus helemaal om je voet heen) en met extra stukjes bescherming voor je enkels. Het belangrijkste van de scheenbeschermers is dat deze de goede bescherming bieden maar ook lekker zitten, ze moeten niet te groot of te klein zijn of je belemmeren in het bewegen!
Wat draagt een keeper bij hockey?
Een keeper bij hockey verschilt misschien wel het meest met keepers bij andere sporten. De taak van een keeper bij hockey is wel hetzelfde: zorgen dat er niet gescoord wordt door de tegenpartij. De hockeybal is erg hard en kan enorm snel op het doel af komen. Keepers bij hockey dragen daarom beschermend materiaal, wat ook wel het keeperspak wordt genoemd. Het keeperspak zorgt ervoor dat de doelverdedigers beschermd worden tegen de harde hockeyballen. Het pak bestaat uit een aantal onderdelen:
- De keepershelm dekt het gehele hoofd af, dit is dus anders dan bij een masker. Dit zorgt ervoor dat het hoofd van de keeper is beschermd van ballen van alle kanten. Keepers dragen soms ook nog een nekbeschermer om ook de hals te beschermen tegen ballen die net onder de helm kunnen komen.
- De beenbeschermers van de keeper bedekken de onderbenen (schenen) en de knieën van de keeper.
Het Begin van de Wedstrijd
De wedstrijd begint met een toss. Voor de wedstrijd vindt er een toss plaats tussen de aanvoerders van beide teams. De teams mogen kiezen tussen kop of munt. Het winnende team mag kiezen. Het team dat de toss wint mag kiezen: nemen wij de aftrap of kiezen wij de speelhelft. Als het team dat de toss heeft gewonnen kiest om de aftrap te nemen, mag het andere team kiezen vanaf welke speelhelft zij de wedstrijd willen beginnen. Na het tweede kwart of de eerste helft wisselen beide teams van kant. Je neemt de beginslag vanaf het midden van de middenlijn. De aftrap wordt aan het begin van ieder kwart of iedere helft genomen vanaf het middelpunt van het veld (het midden van de middellijn). Alle spelers moeten op dat moment staan op de helft die zij verdedigen en er moet worden gewacht op het signaal van de scheidsrechter voordat de aftrap mag worden genomen. Je mag in elke richting spelen.
Lees ook: Bekende voetballers in de politiek
Raakte je tegenstander de bal voor het laatst aan bij de zijlijn? Dan mag jij de bal nemen op de plek waar die over de zijlijn ging. Heeft de keeper de bal voor het laatst aangeraakt bij de achterlijn? Dan mag de tegenpartij een corner nemen. Dit geldt niet als de bal expres over de achterlijn is gegaan.
Scoren
Een doelpunt is gescoord als de bal helemaal over de doellijn is gegaan. Een doelpunt telt alleen als de bal helemaal over de doellijn is gegaan. Bij veldhockey en zaalhockey mag er alleen gescoord worden als de bal binnen de cirkel van de tegenpartij wordt geraakt en in zijn geheel over de doellijn gaat. Als een gedeelte van de bal de cirkelrand raakt voor een doelpunt wordt deze wel geldig verklaard. Als een verdediger de bal in zijn eigen doel schiet zonder dat de bal in de cirkel aan is geraakt door een aanvaller, is het geen doelpunt maar een corner (of een strafcorner als deze opzettelijk over de achterlijn wordt gewerkt). Het belangrijkste voor een geldig doelpunt is dat de bal binnen de cirkel is aangeraakt door een aanvaller voordat deze over de doellijn gaat. Zoals vanzelfsprekend is het team dat de meeste doelpunten heeft gescoord de winnaar van de wedstrijd. Scoren beide teams evenveel doelpunten of wordt er gedurende de hele wedstrijd niet gescoord, dan is het gelijkspel.
Overtredingen en Strafcorner
Veldspelers mogen de bal niet met hun voeten spelen. Eigenlijk mag er met geen enkel lichaamsdeel gespeeld worden. Alleen de keeper mag naast een stick ook handen en voeten gebruiken, maar alleen om de bal in de eigen cirkel te stoppen. Je mag de bal in het veld niet opzettelijk omhoog slaan met een flats of slag. De scheidsrechter beoordeelt of dit het geval is. Een flats is technisch gezien een slag, daarom mag een hoge flats alleen op doel gespeeld worden.
- Hoge bal: - expres omhoog (boven kniehoogte) slaan mag niet, tenzij het op het doel is. Met een scoop mag je de bal wel omhoog spelen. Speel je de bal omhoog in de richting van een tegenstander binnen 5 meter? Dan geldt dat als gevaarlijk. Elke speler mag de bal omhoog spelen met een push of scoop, zolang het geen gevaarlijk spel is of leidt tot gevaarlijk spel.
- Afstand: Je moet in ieder geval 10 meter van de doelpaal afstaan bij een vrije bal.
- Cirkel: De bal moet eerst buiten de cirkel zijn geweest voordat er gescoord mag worden bij een vrije bal.
- Gevaarlijk spel: Gevaarlijk spel wordt bestraft.
- Strafcorner: Voorkomt een overtreding een doelpunt? De scheidsrechter kan er ook voor kiezen om door te laten spelen, als dit voordeel oplevert. Een strafcorner is een straf voor het verdedigende team en een grote kans om te scoren voor de aanvallende ploeg. Het aanvallende team speelt de bal van het strafcornerstreepje op de achterlijn. Eerst moet de bal buiten de cirkel worden gebracht. Daarna mogen ze scoren. Het eerste schot, wanneer geslagen of geflatst, mag niet hoger dan de plank in het doel eindigen. Tot en met seizoen 2018-2019 was een uitspeelcorner ook ten einde als de bal voor de tweede keer buiten de cirkel kwam. Dit is nu geschrapt. Alle spelers (aanvallers en verdedigers), behalve de aanvaller die de vrije slag neemt, dienen in 23 meter gebied, maar nu ook in de cirkel op 5 meter afstand te staan. Spelers mogen bij strafcorners beschermende kleding dragen enkel binnen de cirkel, zoals een masker. Deze kleding moet direct na afloop van de strafcorner worden verwijderd. Indien een aanvaller bij een strafcorner de cirkel betreedt, voordat de bal is aangegeven, dan wordt de aangever bestraft voor deze overtreding en dient deze zich dan achter de middenlijn op te stellen.
Een vrije slag voor de verdediging voor een overtreding in de cirkel, mag genomen worden op de loodlijn van de achterlijn tot de hoogte van kopcirkel. Eén aanvaller gaat met de bal op een vaste plaats op de achterlijn (minimaal 9,10 meter van de dichtstbijzijnde doelpaal) staan. Deze speler ‘pusht’ de bal naar zijn mede-aanvallers, die vlak buiten de cirkel klaar staan om de bal in ontvangst te nemen. Tot de strafcorner daadwerkelijk is genomen, mogen deze aanvallers niet binnen de cirkel komen. Maximaal vijf verdedigers (inclusief de keeper) gaan achter de achterlijn staan om de strafcorner te gaan verdedigen. Ze mogen zowel binnen als buiten de goal staan. Alle andere spelers van hun team moeten achter de middenlijn gaan staan. Op het moment dat de aanvaller op de achterlijn de bal heeft gespeeld, is de strafcorner genomen. De verdedigers mogen dan de cirkel inlopen om de bal te onderscheppen. De aanvallers moeten er voor zorgen dat de bal eerst buiten de cirkel wordt gestopt. Als het eerste schot op goal een slag is, dan mag de bal niet hoger dan 46 centimeter van de grond komen. Dat is de hoogte van de zij- en achterschotten van het doel.
Strafbal
Een strafbal is vergelijkbaar met de strafschop bij voetbal. De bal wordt op een strafstip gelegd, op een afstand van 6,40 meter recht voor de goal. Een door het team dat de strafbal krijgt aangewezen speler probeert te scoren met één push op de goal. De goal wordt alleen verdedigd door de keeper van de tegenpartij. Alle andere spelers moeten achter de 23-meterlijn staan. Een strafbal wordt om verschillende redenen toegekend. Als het verdedigende team een overtreding maakt in de eigen cirkel of een heftige overtreding binnen zijn 23-metergebied, dan kan de tegenstander een strafcorner toegekend krijgen.
Kaarten
Tijdens hockeywedstrijden kan de scheidsrechter overtredingen bestraffen met een strafkaart.
- Groene kaart: Bij een kleine overtreding kan de scheidsrechter een groene kaart geven. groene kaart. De speler moet dan 2 speelminuten afkoelen buiten het veld. Je team speelt tijdelijk met een speler minder. Sinds een aantal seizoenen geldt bij een groene kaart voor spelers een tijdstraf van 2 minuten. Vanaf 01-08-2020 geldt dit ook voor teambegeleiders. Als een teambegeleider een groene kaart ontvangt, mag hij of zij gedurende 2 minuten niet coachen en moet hij of zij de teambank te verlaten en buiten het veld gaan staan.
- Gele kaart: Bij een zwaardere overtreding kan de scheidsrechter een gele kaart geven. Hij kan dit met een gele kaart aangeven. Bij een gele kaart, dan speelt jouw team tijdelijk met een speler minder. Bij een gele kaart moet een speler het veld ook verlaten. Bij iets zwaardere overtredingen moet de speler het veld voor 5 minuten verlaten en bij zwaardere overtredingen voor 10 minuten. De speler die een gele kaart krijgt, moet plaatsnemen op de spelersbank van je team.
- Rode kaart: Bij een ernstige overtreding kan de scheidsrechter een rode kaart geven. van de wedstrijd uit het veld sturen. Een rode kaart is voor een speler die een ernstige overtreding maakt. De speler moet dan definitief het veld verlaten. Je team speelt dan de rest van de wedstrijd met een speler minder in het veld. Ook een teambegeleider kan een groene, gele of rode kaart krijgen. Bij een gele kaart mag de teambegeleider geen aanwijzingen geven aan zijn team en moet hij buiten het veld gaan staan. Bij een rode kaart moet hij buiten de omgeving van het veld weggaan. Het team speelt dan de rest van de wedstrijd met een speler minder in het veld.
Shoot-outs
Als de stand van een wedstrijd tijdens een belangrijk kampioenschap of toernooi na reguliere speeltijd en eventueel verlenging nog gelijk is, worden shoot-outs genomen. Shoot-outs zijn 1-op-1 duels tussen een speler en een keeper. Ze worden alleen genomen als er na een gelijkspel een winnaar moet worden bepaald. Een shoot-out is een één-tegen-één duel tussen de keeper en een speler, waarbij de speler start op de 23-meterlijn en de keeper in het doel. Vanaf de 23-meterlijn rent de aanvaller richting het doel. Deze probeert binnen 8 seconden te scoren. De speler heeft acht seconden de tijd om te scoren.
Wisselen
Bij hockey mag je onbeperkt spelers wisselen. Dit betekent niet alleen dat je zo vaak tijdens een wedstrijd mag wisselen als jij wilt, maar ook dat spelers die al een keer gewisseld zijn er nog een keer in gewisseld mogen worden (zo vaak als gewenst). Spelers mogen het veld pas betreden als de spe… De speler die in het veld komt, mag pas het veld inlopen als de andere speler uit het veld is.
Overige Regels
Shoot en afhouden zijn veelvoorkomende overtredingen. Bij shoot komt de bal tegen de voet, been of ander lichaamsdeel van een speler. Je mag de bal niet afschermen met je lichaam of met je stick. Een vrije slag voor de verdediging voor een overtreding in de cirkel, mag genomen worden op de loodlijn van de achterlijn tot de hoogte van kopcirkel.
tags: #liggend #spelen #veldhockey #regels