De KNVB heeft recentelijk wijzigingen aangebracht in de officiële statistieken van het Nederlands elftal, waardoor de geschiedenis van de eerste interlands en de rol van sleutelfiguren zoals Bok de Korver opnieuw onder de aandacht komt. Deze aanpassingen werpen een nieuw licht op de beginjaren van het Nederlandse voetbal en de pioniers die de sport in Nederland vorm hebben gegeven.
Onderzoek en correctie van historische data
Een jaar geleden werd in Voetbal International de bewering gedaan dat Bok de Korver, en niet Willem Hesselink, de openingstreffer scoorde in de tweede officiële interland van Oranje. Ook zou het laatste doelpunt in die wedstrijd op naam moeten staan van Dolf Kessler in plaats van Eddy de Neve. De KNVB nam deze bewering serieus en gaf sporthistoricus Jurryt van de Vooren de opdracht om de zaak te onderzoeken. Van de Vooren bevestigde de lezing van Voetbal International, wat leidde tot een correctie in de KNVB-statistieken.
Deze correctie betekent dat Bok de Korver nu officieel wordt erkend als de maker van het eerste doelpunt in de tweede officiële interland van het Nederlands elftal. Deze wedstrijd, die plaatsvond in Rotterdam, werd met 4-0 gewonnen van België. De aanpassing van de statistieken is meer dan een detail; het is een erkenning van de historische betekenis van De Korver en zijn bijdrage aan het vroege Nederlandse voetbal.
Het belang van historische nauwkeurigheid
Hoewel sommigen zich afvragen wat het belang is van een dergelijke correctie, benadrukt historicus Van de Vooren het historische belang van de wedstrijd zelf. De interland trok 30.000 toeschouwers, destijds een recordaantal voor een voetbalwedstrijd op het Europese vasteland. Het is dus van belang dat de gebeurtenissen van die dag correct worden weergegeven in de geschiedenisboeken.
Van de Vooren wijt het verdwijnen van de naam De Korver uit de statistieken aan slordigheid. Door dit recht te zetten, wordt niet alleen recht gedaan aan de prestatie van De Korver, maar wordt ook de nauwkeurigheid van de voetbalgeschiedenis gewaarborgd.
Lees ook: Maatschappelijke betrokkenheid in het amateurvoetbal: een onderzoek.
Bok de Korver: Een legende uit Rotterdam
Johannes "Bok" de Korver werd geboren op 27 januari 1883 in Rotterdam. Hij groeide op in een tijd waarin voetbal nog in de kinderschoenen stond en leerde voetballen op straat met een tennisbal. Op 17-jarige leeftijd sloot hij zich aan bij Constantia, een kleine voetbalclub die later zou opgaan in Volharding. Al snel maakte hij de overstap naar Sparta, waar hij zou uitgroeien tot een clublegende.
De Korver was een speler met een sterke wil en een onverzettelijke instelling. Er wordt vermoed dat zijn bijnaam "Bok" te danken was aan zijn harde manier van koppen of zijn koppigheid in het spel. Hij was een publiekslieveling en stond bekend om zijn inzet en passie voor het spel.
De eerste interlands en De Korvers rol
Bok de Korver maakte deel uit van de selectie voor de allereerste officiële interland van het Nederlands elftal, op 30 april 1905 in Antwerpen tegen België. Nederland won deze wedstrijd met 4-1. Ook in de tweede interland, de eerste officiële wedstrijd op Nederlandse bodem, was De Korver van de partij. In deze wedstrijd scoorde hij het eerste doelpunt, waarmee hij geschiedenis schreef.
Het Rotterdamsch Nieuwsblad beschreef het doelpunt als volgt: "De Korver, Sparta’s captain, die van het begin van den wedstrijd af enorm spel vertoond heeft, ja zelfs Kamperdijk en Kessler heeft overtroffen, neemt den bal van Van der Stappen af, passeert Dedecker, Poelmans en van Hoorden, zal schieten, maar de bal gaat rakelings langs het doel … Reeds juicht een deel van het publiek, maar alles is weer te beginnen! Drie minuten later haalt De Korver ongeveer dezelfde truc uit, thans met succes, want voor het goal gekomen, richt hij den bal en met een niet al te hard maar zeker schot heeft Nederland door een Rotterdammer de leiding gekregen (1-0)."
Controverses en erkenning
Ondanks zijn populariteit en talent werd De Korver niet altijd opgeroepen voor het Nederlands elftal. In 1907 werd hij zelfs gepasseerd ten gunste van Willem Janssen van Prinses Wilhelmina uit Enschede. Dit leidde tot felle protesten van de Rotterdamse journalist Doe Hans, die in De Sport pleitte voor de terugkeer van De Korver in de selectie. Uiteindelijk werd De Korver weer opgeroepen, maar hij was niet altijd gelukkig met de gang van zaken binnen het Nederlands elftal.
Lees ook: KNVB-overschrijvingen: Een complete gids
Na 31 interlands nam De Korver in 1913 afscheid van Oranje. Hij was toen recordinternational. Als blijk van waardering werd hij benoemd tot erelid van de KNVB.
De mens achter de voetballer
Bok de Korver stond niet bekend om zijn liefde voor huldigingen en officiële gelegenheden. Hij was wars van alle aandacht voor zijn persoon en gaf zelden veelzeggende antwoorden in interviews. Hij was een nuchtere Rotterdammer die liever op het veld stond dan in de spotlights.
Na zijn voetbalcarrière bleef De Korver actief bij Sparta. Tot 1944 was hij bestuurslid technische zaken. Ook was hij lid van de gemeenteraad van Rotterdam namens de Liberale Vrijheidsbond en werd hij hoofd van de afdeling sport & recreatie van de gemeente.
Tragiek en nalatenschap
Het leven van Bok de Korver kende ook tragische momenten. Zijn zoon John, die ook bij Sparta speelde, werd in 1939 uitgezonden naar Nederlands-Indië en overleed tijdens de Tweede Wereldoorlog aan malaria, nadat hij als dwangarbeider naar de Birmaspoorlijn was gestuurd. De dood van zijn zoon greep De Korver enorm aan en hij raakte in een depressie.
Bok de Korver overleed in 1957 op 74-jarige leeftijd aan een longontsteking. Na zijn overlijden werden diverse straatnamen, pleinen en clubs naar hem vernoemd, als eerbetoon aan zijn betekenis voor het Nederlandse voetbal. Zo is er in Amsterdam een voetbalclub naar De Korver genoemd (BDK = Bok de Korver), in Gouda bevindt zich een plantsoen dat zijn naam draagt en ook een tribune van Het Kasteel, het stadion van Sparta, draagt zijn naam.
Lees ook: Scheidsrechter niet aanwezig? Dit zijn de stappen
De eerste generatie internationals
Bok de Korver maakte deel uit van een bijzondere generatie voetballers die aan de wieg stonden van het Nederlandse voetbal. Deze spelers, vaak afkomstig uit de hogere sociale klassen, combineerden sport met studie en beroep. Ze waren pioniers die de sport in Nederland populair maakten en de basis legden voor de successen die later zouden volgen.
Een andere belangrijke speler uit die tijd was Mannes Francken, die wordt beschouwd als de eerste topschutter van het Nederlands elftal. Francken scoorde 17 doelpunten in 22 interlands en was een van de grote sterren uit de beginjaren van het Hollandse voetbal.
Ook Reinier Beeuwkes, de eerste doelman van het Nederlands elftal, speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van het team. Beeuwkes was een robuuste en onconventionele keeper die bekend stond om zijn onorthodoxe stijl.
DFC: Een belangrijke club in de beginjaren
Naast Sparta speelde ook DFC (Dordrechtsche Football Club) een belangrijke rol in de beginjaren van het Nederlandse voetbal. De club leverde in 1905 maar liefst drie internationals voor de eerste officiële interland van het Nederlands elftal: Reinier Beeuwkes, Dirk Lotsy en Willy de Vos.
DFC was een club met een sterke discipline en een uitgesproken mening over hoe voetbal gespeeld moest worden. Zo was het tot aan het betaaldvoetbal verboden voor de leden om te roken of te drinken.