John de Bever, een naam die onlosmakelijk verbonden is met zowel de Nederlandse muziekwereld als de zaalvoetbalgeschiedenis. Dit artikel duikt in de bijzondere carrière van deze veelzijdige artiest en sporter. We belichten zijn vroege muzikale successen, zijn opmerkelijke prestaties in het zaalvoetbal en de recente erkenning die hij heeft gekregen voor zijn bijdrage aan deze sport.
Van zangtalent tot voetbalprof
Op 7 april 1965 werd Johannes de Bever geboren in Berlicum. Al op jonge leeftijd bleek zijn muzikale talent. In 1980 werd hij ontdekt door Pierre Kartner, beter bekend als Vader Abraham, die speciaal voor hem het lied "Als ik later eens trouw" schreef. Ondanks dit vroege succes besloot John de Bever zijn zangcarrière tijdelijk op een laag pitje te zetten en zich te concentreren op zijn andere passie: voetbal.
Hij was actief als zowel veld- als zaalvoetballer. Op het veld speelde hij onder andere voor Dordrecht '90 en in België voor La Louvière, Diest en Dessel. Echter, het was in de zaal waar De Bever echt zou schitteren.
Wereldtop in het zaalvoetbal
De Bever ontwikkelde zich tot een absolute topspeler in het zaalvoetbal. Zijn talent, techniek en inzet werden alom geprezen. Het absolute hoogtepunt van zijn carrière bereikte hij in 1997, toen hij tijdens het WK in Brazilië werd uitgeroepen tot beste zaalvoetballer ter wereld.
Route naar de Wall of Fame
Wiljan van Vijfeijken beschreef zijn eigen ontwikkeling als talentvol voetballer tot A-international, een weg die gekenmerkt werd door hard trainen en zweetdruppels. Hij speelde als eerstejaars A-junior bij RKSV Braakhuizen en voetbalde voor de lol in de zaal met vrienden. Ondanks aanbiedingen van FC Eindhoven en PSV bleef hij bij zijn vrienden voetballen. Later kwam hij erachter dat hij voor veldvoetbal net tekort kwam om prof te worden.
Lees ook: Recordlange tenniswedstrijd
Zijn trainer bij RKSV Braakhuizen, Huub van Gulik, haalde hem bij het eerste team. In hetzelfde seizoen werd hij gevraagd om bij Vandeputtensport te komen spelen, waar hij al snel voelde dat hij de jongste maar zeker niet de slechtste was. Tijdens zijn militaire dienst bij de C-sportgroep Oirschot viel hij op door zijn zaalvoetbalkwaliteiten. Hij werd gevraagd om bij Sporting Piet Bruel te komen spelen. Harry van Megen leerde hem dat hard rennen niet altijd slim was en bracht hem tactisch een stap verder.
Hij maakte de stap naar het op een na hoogste niveau en ging in Eindhoven spelen bij Sporting Piet Bruel en later bij Les Carreaux. Met dit team werd hij kampioen en promoveerde hij naar het hoogste niveau. Na twee seizoenen werd hij gevraagd om voor Marco Fit te komen spelen, waar hij leerde dat hij niet vanzelfsprekend basisspeler was en dat er druk op het team zat. Een jaar later werd hij met VandePuttensport kampioen.
Tijdens zijn plaatsing op de KMS kwam hij in aanraking met Nico Spreij, die hem leerde tactisch denken. Met mannen als Fokke Zwart, Henny Austerman, Jeroen Mecking, Doris Klomberg, Henk ten Kleij, Mario Kanters, Marcel Valk en Taco van de Velde won hij vele toernooien. Op 27-jarige leeftijd werd hij naar Tilburg gelokt, waar hij 10 jaar lang speelde en vaak kampioen werd.
Het 'Haasje' als erkenning
Een bijzonder moment in de recente geschiedenis van John de Bever was de toekenning van het zogenaamde 'Haasje'. Dit speldje wordt traditioneel uitgereikt aan debutanten in het Nederlands (veld)voetbalelftal. Sinds kort is deze onderscheiding ook beschikbaar voor spelers die voor het eerst hun opwachting maken in het nationale zaalvoetbalteam.
Hoewel De Bever al in 1988 zijn eerste interland in de zaal speelde, bestond deze traditie destijds nog niet. De KNVB heeft deze omissie echter goedgemaakt en De Bever alsnog met terugwerkende kracht beloond voor zijn verdiensten.
Lees ook: Bekijk het verhaal van de nationale zaalhandbaltitel van VZV
Een delegatie van de voetbalbond bezocht De Bever in Den Bosch en overhandigde hem het 'Haasje'. De Bever was zichtbaar verrast en vereerd door deze erkenning. Hij benadrukte dat hij het geweldig vond dat de KNVB hem op deze manier wilde eren, zeker gezien het feit dat hij in zijn actieve periode het zaalvoetbal goed heeft uitgedragen, in een tijd dat die sport lang niet zo veel aandacht kreeg.
De Bever over de ontwikkeling van het zaalvoetbal
De Bever heeft de ontwikkeling van het zaalvoetbal in Nederland van dichtbij meegemaakt. Hij constateert dat de sport in de loop der jaren meer geaccepteerd is, net als het vrouwenvoetbal. Vroeger was er weinig media-aandacht voor zaalvoetbal, terwijl tegenwoordig alle media overal voor uitlopen.
Vic Hermans: Een andere zaalvoetballegende
Ook Vic Hermans, aanvoerder van het Nederlands zaalvoetbalteam dat in 1989 een zilveren medaille behaalde op het WK, is een belangrijke figuur in de Nederlandse zaalvoetbalgeschiedenis. Hij won bovendien de Gouden Bal voor beste speler van het toernooi. Hermans is van mening dat de KNVB destijds een kans heeft gemist om te investeren in de ontwikkeling van het zaalvoetbal. Hij probeerde als bondscoach vanaf 2001 de boel te veranderen, maar liep steeds tegen een muur op.
Hermans is echter positief over de recente ontwikkelingen binnen de KNVB en hoopt dat Nederland in Oezbekistan succesvol zal zijn, zodat de KNVB niet meer om het zaalvoetbal heen kan.
De oorsprong en ontwikkeling van het zaalvoetbal in Nederland
De oorsprong van zaalvoetbal ligt in het Argentinië van de jaren dertig. In de jaren zestig waait het enthousiasme over naar Nederland en begint het zaalvoetbal te leven. Den Helder is de plaats waar de eerste competitie plaatsvindt. De officiële start van zaalvoetbal als KNVB-competitie is in het seizoen 1968-1969. Zaalvoetbal ontwikkelt zich in deze periode als één van de populairste binnensporten in Nederland.
Lees ook: Zaalvoetbalvereniging lidmaatschap
De rol van Marcel Loosveld
Marcel Loosveld is sinds 2003 in dienst van de KNVB en heeft een belangrijke rol gespeeld in de ontwikkeling van het zaalvoetbal in Nederland. Hij begon als assistent-coach van het Nederlands zaalvoetbalteam en Jong Oranje en was tevens in District Zuid II actief als districtscoach. In 2007 kreeg hij de eindverantwoordelijkheid over Jong Oranje, waarmee plaatsing voor het Europees kampioenschap 2008 werd afgedwongen.
Grünholz: Een koning van de techniek
Edwin Grünholz was zeker één van de beste (Nederlandse) zaalvoetballers ooit, die het meerdere keren op het veld heeft geprobeerd. Hij speelde meer dan 10 jaar voor ADO/ FC Den Haag, Roda JC en RBC. Waar hij keer op keer excelleerde in de zaal bleek het verschil met de voetbalwetten op het veld; een groot succes is het nooit geworden.
De toekomst van het zaalvoetbal
In de komende tijd hoopt de KNVB samen met gemeentes en onderwijs te komen tot competities voor scholen. De verenigingen zijn de spil binnen dit verhaal. De KNVB wil de komende jaren in de zes districten regionale zaalvoetbalcentra ontwikkelen, waar veel aandacht zal zijn voor talentontwikkeling.
tags: #john #de #bever #zaalvoetbal #geschiedenis