Het stoppen met een sport, zeker een teamsport als hockey, is een beslissing die voortkomt uit diverse factoren. Om inzicht te krijgen in deze factoren, heeft de Koninklijke Nederlandse Hockey Bond (KNHB) samen met onderzoeksbureau VODW een uitstroomonderzoek uitgevoerd. Dit artikel belicht de belangrijkste bevindingen van dit onderzoek en andere relevante overwegingen rondom het stoppen met hockey, zowel vanuit het perspectief van de speler als de club.
Onderzoek naar Redenen voor het Stoppen
Het doel van het uitstroomonderzoek is om inzicht te krijgen in de vraag waarom mensen stoppen met hockey. Wat geeft voor hen daarin de doorslag? Naast deze inzichten brengen we ex-hockeyers op de hoogte van het flexibele hockeyaanbod, proberen we inzicht te krijgen in de vraag of ze het aanbod aantrekkelijk vinden, of ze zouden overwegen om hieraan deel te nemen en of ze denken ooit weer terug te keren op de hockeyvelden. Deze enquête is in de zomer van 2024 (dus na afloop van seizoen 2023-2024) bijna 6.000 keer ingevuld. De groep respondenten is representatief voor wat betreft leeftijd en geslacht. Dat betekent dat het grootste aantal respondenten in de leeftijdscategorie 15 t/m 19 valt, gevolgd door de categorieën 10 t/m 14 en 20 t/m 24-jarigen.
Belangrijkste Redenen voor het Stoppen met Hockey
Respondenten konden meerdere redenen aangeven waarom zij gestopt zijn. Van alle respondenten noemde 25% ‘vanwege mijn team’ als reden, 18% noemde ‘omdat hockey te veel (vrije) tijd in beslag nam’ en 16% ‘omdat ik heb gekozen voor een andere sport/hobby’. Het onderzoek toont aan dat een gebrek aan plezier een cruciale factor is. Uit het onderzoek blijkt dat 49% van de respondenten is gestopt vanwege een gebrek aan plezier in de sport. Ex-hockeyers die gestopt zijn vanwege een gebrek aan plezier gaven in 60% van de gevallen aan dat dat kwam door hun team (‘ik voelde me niet welkom in het team’, ‘mijn team viel uit elkaar’ of ‘er was geen passend team voor mij’). Daarnaast gaf 26% aan dat ze gestopt zijn vanwege ‘zaken binnen de vereniging’ en 23% omdat ze het spelletje niet meer leuk vonden.
Wanneer we kijken naar de verschillen tussen geslacht en leeftijd, vallen een aantal zaken op. Zo zien we dat meisjes/vrouwen vaker ‘vanwege mijn team’ noemen als reden om te stoppen dan jongens/mannen (23% van hen geeft dit als reden). Jongens/mannen noemen juist weer vaker ‘omdat ik heb gekozen voor een andere sport’ als reden (17%). Voor wat betreft de verschillen tussen leeftijdscategorieën geldt dat kinderen tot 12 jaar vooral aangeven dat ze zijn gestopt ‘omdat ze het spelletje niet meer leuk vonden’ (35% van de respondenten in deze leeftijdscategorie) en ‘omdat ze hebben gekozen voor een andere sport/hobby’ (31%). Voor jongeren van 12 t/m 18 jaar wordt de reden ‘vanwege mijn team’ verreweg het meest genoemd. Bij de jong volwassenen zijn de redenen wat meer uiteenlopend, maar logischerwijs wordt de reden ‘omdat ik ben begonnen met studeren’ daar relatief vaak genoemd (17% van de respondenten). Voor volwassenen van 26 t/m 35 jaar blijkt de reden ‘omdat hockey te veel vrije tijd in beslag nam’ verreweg het meest genoemd te zijn (34% van de respondenten in deze leeftijdscategorie).
Alternatieve Sporten en Activiteiten
Naast de overwegingen om te stoppen hebben we respondenten ook gevraagd of ze een andere sport doen/zijn gaan doen nu ze gestopt zijn met hockeyen. Uit het onderzoek blijkt dat 28% van de gestopte hockeyers naar de sportschool/fitness gaat. 18% van hen is gaan hardlopen en 11% tennist. Wat hierin opvalt is dat vooral individuele/flexibele sporten populair zijn bij ex-hockeyers. Daarnaast blijkt dat de meeste gestopte hockeyers zijn gaan bootcampen/fitnessen (26%), hardlopen (15%) of tennissen (12%).
Lees ook: Een diepgaande blik op de historische prestaties van het Duitse Dames Hockeyteam.
Flexibel Hockeyaanbod en Terugkeer naar de Hockeyvelden
Tenslotte blijkt uit het onderzoek dat 46% van de respondenten het flexhockey aanbod aantrekkelijk of zelfs zeer aantrekkelijk vindt en 35% van de respondenten geeft daarnaast aan zeker of waarschijnlijk te overwegen om deel te nemen aan flexibel hockeyaanbod. Tenslotte geeft 46% van de respondenten aan waarschijnlijk of zeer waarschijnlijk ooit weer terug te keren op de hockeyvelden.
Overgang van Jeugd naar Senioren: Een Kritiek Punt
Veel clubs hebben ermee te maken: A-junioren die stoppen met hockeyen en de overstap naar de senioren niet maken. Omdat ze gaan studeren, omdat de overstap te groot is of om andere redenen. De vraag is: hoe kunnen clubs ze behouden? Het belangrijkste advies: zorg voor een ‘warme overdracht’. Hockeyclub Tilburg heeft liefst zeven Jong Damesteams en één Jong Herenteam. Bestuurslid breedtehockey Ingeborg Beesems is er blij mee. ‘Wij hebben inderdaad met name veel Jong Dames teams. Niettemin geldt Tilburg binnen de hockeybond als een van de voorbeelden van clubs die op een goede manier aandacht besteden aan de overgang van jeugdleden naar de senioren. Die aandacht is noodzakelijk. Want hoewel exacte cijfers ontbreken, stoppen enkele duizenden jeugdleden voor de overstap naar de senioren.
De KNHB heeft daarom samen met onderzoeksbureau VODW een onderzoek gedaan naar de redenen waarom jeugdleden stoppen. Die redenen zijn divers, maar de onbekendheid met de seniorenteams is één van de belangrijkste. De KNHB heeft een lange lijst met tips samengesteld om clubs te helpen hun jeugdleden voor de club te behouden. De belangrijkste: zorg voor een ‘warme overgang’ voor de jeugdleden. ‘Ga met de jeugdleden in gesprek. Bij Tilburg hebben ze goede ervaringen met het vroeg bespreekbaar maken van de overstap van junioren naar Jong Senioren, schetst Beesems. ‘We vragen naar hun plannen en vertellen wat er mogelijk is. Bijvoorbeeld dat ze met het hele team kunnen doorschuiven. Daar beginnen we net na de winterstop al mee. Die gesprekken met jeugdleden kosten veel tijd, maar leveren zeker iets op, merken ze bij HC Tilburg. De jongeren voelen zich serieus genomen. Beesems: ‘Je maakt ze al actief, dan gaan ze onderling ook wel dingen regelen. Als ze maar het gevoel hebben dat ze ergens bij betrokken worden. Ondanks de vroege aanpak maken lang niet alle jeugdleden de overstap naar de senioren of Jong Senioren. Veel stoppen er alsnog, of gaan hockeyen in de stad waar ze gaan studeren. ‘Er komen veel veranderingen in één keer op ze af’, weet Beesems. ‘Studeren, verhuizen, hockeyen in een ander team. Een oplossing daarvoor kan zijn om een A-team vroegtijdig door te schuiven naar de Jong Senioren. Een jaar vóór ze gaan studeren. Daardoor blijven ze de club vaker trouw, blijkt in de praktijk bij HC Tilburg. ‘Vorig jaar hebben we een A-team in zijn geheel vroegtijdig doorgeschoven naar de Jong Senioren. Zij wilden dat graag, omdat veel spelers op zaterdag baantjes hadden.’ Dat team is bij elkaar gebleven en vormt een goed voorbeeld voor het vroeg doorschuiven. Dat heeft overigens nog een voordeel, stelt Beesems. De KNHB is er veel aan gelegen de groep 18- tot 25-jarigen te behouden voor de hockeysport. Verschillende niveaus in de competities zijn ook belangrijk, merkt Beesems. Daarin is de afgelopen jaren, naarmate de Jong Seniorencompetitie groeide, al duidelijk verbetering gekomen. Maar het kan nóg beter. Daarvoor zou Tilburg graag zien dat meer grote clubs, met jeugd die landelijk speelt, ook Jong Seniorenteams gaan opzetten. Beesems: ‘Wij zijn één van de enigen hier in de buurt. Voor de rest zijn het vooral kleinere clubs. Wat betreft de hoogte van het niveau valt er dus nog wat te verbeteren. In het breedte-hockey zijn de jonge seniorenteams in ieder geval een succes. Beesems: ‘De spelers en speelsters vinden het fijn om met en tegen leeftijdsgenoten te spelen. De acht Jong Seniorenteams die er nu zijn bij de Brabantse club, hebben wel meer begeleiding nodig in vergelijking tot de senioren. ‘Van de breedteteams senioren verwachten we bijvoorbeeld dat ze zelf voor een coach zorgen. Van Barneveld heeft wel een tip om dat op te lossen: ‘Wij horen van clubs dat er vaak best ouders bereid zijn om in de eerste periode te helpen met de begeleiding. Dat betekent dat je daar als club wel achteraan moet. Maar dat geldt voor de hele problematiek rond de 18-plussers. Je moet er als club serieus werk van maken.
Het Einde van een Tijdperk en de Liefde voor Teamsport
Bloemen, mooie woorden, een BBQ en vooral gezelligheid. Dat kenmerkt altijd het einde van een seizoen als spelers afscheid nemen van hun team of sport. Ook dit jaar weer nemen diverse spelers afscheid, vaak na jaren met elkaar gespeeld te hebben. De ene speler gaat een stapje lager spelen, naar een andere club of kiest voor een andere sport. De andere kan het fysiek niet meer aan, gaat verhuizen of heeft gewoon weg geen zin meer. Zo ook het team wat hockeyvader jaren gecoacht heeft. Ooit samen als puppy’s begonnen en al die jaren zijn die jongens bij elkaar gebleven tot aan nu de jong-senioren aan toe. En daar komt nu ook een einde aan, helaas. Andere prioriteiten, werk, studeren, andere sport en nog andere redenen zorgen er voor dat velen van de jongens voor komend jaar afhaken. Ik zie ze nog staan als mannetjes van 8 a 9 jaar. De bal ging nog alle kanten op, de ene fanatiek, de andere een dromer. Bitjes en scheenbeschermers vergeten, fruit in de rust en limonade toe. Koude handjes in november en veters strikken. Elk jaar weer coachen en met dezelfde ouders als trouwe supporters. Het was een feest. Nu zijn ze in de 20 en draait hockey om de 3e helft en is het elke week een verrassing wie er is en of er genoeg zijn. Maar de deur staat altijd op een kier. Een leuk studententeam, vriendenteam of ergens invallen. Ik zie het merendeel van die mannen toch wel weer ergens op een hockeyveld terugkomen, want er zijn dan genoeg redenen om te stoppen, maar er zijn nog veel meer redenen om door te gaan of weer te beginnen. Teamsport blijft toch het mooiste wat er is. Samen sporten, samen gezelligheid en samen beleven. Hockeyvader stopt nog niet en gaat nog een jaartje door.
Oorzaken van het Stoppen vanuit het Perspectief van een Ouder
Kinderen of jongeren kunnen verschillende redenen hebben om met een hobby te willen stoppen, zo zien we in onderzoeken. Veel kinderen en jongeren die stoppen met sport, doen dat omdat ze geen klik voelen met de trainer of begeleider. Misschien wil jouw kind vooral plezier maken met vrienden, terwijl de begeleider de kinderen naar een topniveau wil brengen. Of je kind wil misschien serieus oefenen en op een hoger niveau komen, terwijl hier geen kansen voor worden geboden. Dat kan dan botsen. Je kunt daarover in gesprek gaan met de trainer of begeleider. Daarnaast is het sociale contact voor jongeren een belangrijke reden om door te gaan met een hobby. Voelt je kind geen aansluiting met de groep? Dan kan dat een reden zijn om niet door te gaan. Jongeren stoppen bijvoorbeeld vaak als hun vrienden ook stoppen of naar een andere groep gaan. Kijk dan of je kind bij een andere groep zou willen. Jongeren worden graag uitgedaagd op een niveau dat bij hen past. Als het niveau te hoog is, voelen ze zich niet goed genoeg. En als het te laag is, vervelen ze zich. Kijk of het mogelijk is om een niveau omhoog of omlaag te gaan. Veel jongeren ervaren regelmatig prestatiedruk. Ze willen het meeste halen uit zichzelf en het leven. Het kan dan helpen om je kind te laten ervaren dat het niet bang hoeft te zijn. Als iets misgaat kun je daarvan leren en als je valt, sta je weer op. Wil je weten hoe je als ouder kunt omgaan met prestatiedruk van kinderen? Sommige hobby's kosten veel tijd. Je kind kan dan het gevoel krijgen geen tijd meer te hebben voor andere dingen. Of misschien komt je kind in de knel met schoolwerk. Dat kun je helpen oplossen door te kijken waar de tijd precies in gaat zitten. Misschien kan je kind het aantal lessen of trainingen verminderen. En kan huiswerkbegeleiding helpen om het schoolwerk te plannen. Of is het nodig dat je kind met iets stopt. Kinderen en jongeren maken zich tijdens hun puberteit meer los van jou als ouder. En leren zichzelf steeds beter kennen. Ze willen meer bij hun vrienden zijn en vinden hun mening steeds belangrijker. Ook onderzoeken ze wat er nog meer past bij hun behoeften. Dat zijn normale ontwikkelingen die gevolgen kunnen hebben voor hun interesses. Gaat je kind met buikpijn naar de training? Of raakt het echt van slag als het over vioolles gaat? Neem die gevoelens serieus, en praat er met je kind over. Probeer erachter te komen waar deze gevoelens vandaan komen. Vindt je kind de hobby niet meer leuk, of is er iets anders aan de hand? Bespreek je zorgen ook met de trainer of begeleider, of met de vertrouwenspersoon van de vereniging.
Lees ook: De evolutie van hockey: een gedetailleerde analyse
Commitment, Verantwoordelijkheid en Plezier
Het is belangrijk dat een kind te leren dus vraag ik ze specifiek wil je die sport blijven beoefenen of wil je liever wat anders voordat ik ze voor een nieuw seizoen opgeef. p.s. op het inschrijfformuliertje van blokfluitles op school staat zelfs specifiek vermeld dat het de bedoeling is dat een kind in ieder geval een half jaar blijft blokfluiten (je betaald ook per half jaar) nouja dat vind ik dus ook niet meer dan logisch. helemaal mee eens dus. En inderdaadzelf ik moet inderdaad ook mee naar trainingen en wedstrijden (brr a.s. zaterdag om 7.45 verzamelen) en ik probeer ook zoveel mogelijk rekening te houden met wedstrijden bij het inplannen van onze agenda. Ik vind persoonlijk dat je ook jonge kinderen die commitment kan leren en ook moet leren. Gelukkig kan je vaak wat proeflessen/trainingen bijwonen zodat je vantevoren een idee krijgt van een bepaalde sport/activiteit. Het gaat uiteraard vooral om het plezier maar ook om doorzetten, verantwoordelijkheid en het leren omgaan met anderen, hoe om te gaan met conflicten etc. Ik zou als ik jou was eerst willen weten waarom hij met tegenzin naar zijn huidige sport gaat en kijken of daar iets aan valt te veranderen voordat ik hem weer terug zou doen op zijn oude sport. maar switchen qua les bij de sportschool (dus wel blijven sporten bij de sportschool) of nadat je een duur jaarabonnement hebt aangeschaft bij de sportschool na drie keer sporten besluiten maar te stoppen en daarvoor in de plaats maar te gaan handballen is toch iets heel anders. Nou en dat laatste vind ik erg zonde en laat zien dat je 1. niet hebt nagedacht of de sportschool iets voor je is en 2.
Teamsport versus Individuele Sporten
Hmm tja, je bent een teamplayer of niet. Dat is gewoon erg persoonlijk en karakter-afhankelijk. In dit geval denk ik dat je dan toch de juiste beslissing neemt. Een team valt of staat met het "zwakste" lid en een niet gemotiveerd of angstig teamlid is ook niet leuk voor het team. En voor je zoontje is het natuurlijk al helemaal niet leuk als hij er niet aardt. Hij voelt zich dan gewoon lekkerder in zijn vel bij een individuele sport. In dit geval, gewoon fijn weer terug naar atletiek! En seizoen is voor mij dan "schooljaar". Enig idee hóe lang dat is voor een kind? Weet je nog van jezelf vroeger hoe lang het duurde voordat je weer eens een keertje jarig was? Nou, toch echt maar 12 maanden hoor. Weet je nog hóe eindeloos lang een schooljaar bij een stomme leerkracht duurde? Nou, toch echt maar 40 weken hoor. Een seizoen is voor ons "effe tikken", maar voor een kind? On-ein-dig lang volgens mij. Tja, ook moeders staat straks te blauwbekken aan de zijlijn Maar goed, ik heb het er voor over. Het was wel jammer van het judo; ook zijn leraren vonden het echt jammer dat hij stopte maar ze zagen ook wel in dat zoonlief voetbaltalent heeft (twee van zijn leraren zijn ex-voetballers) en dat hij met zijn fanaticisme en enthousiasme het heel goed zou doen met voetbal. Dat is ook wel gebleken tijdens de proeftrainingen; laat ik het zo zeggen dat de voetbalvereniging enorm blij is met de nieuwe aanwinst En ach, hij kan later altijd nog judo doen of kickboksen of basketbal of een van die andere sporten die hij ook leuk vond… Maar als het straks koud is en regent zal ik ongetwijfeld terugverlangen naar die warme judozaal, hehe. ben ik bij een jong kind minder streng en mag hij/zij dan wel stoppen na een half seizoen en dat is best te overzien. Ik sta eigenlijk liever buiten dan in een lawaaierige sporthal (bij dochter met volleybal) of een benauwd zwembad en tja soms is het erg vroeg en dan ijzig koud maarja we moeten het er maar voor over hebben he. Maar het is ook wel weer een leuk gezicht hoor al die fanatieke jochies. denk dat dit uiteindelijk toch dan de goede beslissing is. Het is ook nou weer niet de bedoeling dat een kind echt ongelukkig wordt. Ik denk dat ik dan hetzelfde zou doen maar dan wel even over zou praten met mijn zoontje en dat een tweede keer niet zo makkelijk geswitched kan worden. Och ja, dat is ook zo. Dat zwembad op zaterdagochtend vroeg was ook niet te harden… En ja, ik geniet van het kijken naar die jochies! Echt, super. Zoonlief maakte een doelpunt en hij werd platgeknuffeld en was meteen de bink; doet ook wonderen voor zijn ego Ik moet wel zeggen dat ik zelf ook veel van voetbal hou dus van een vreemde heeft hij het niet Ik hoop gewoon dat hij net zo enthousiast blijft als hij nu is. Maar dat zal wel; hij kreeg gisteren een elleboog in zijn oog en een bal tegen zijn kruis (au!) en voetbalde gewoon vrolijk verder na een traantje te hebben weggepinkt. "Ik ben geen watje mama". En dat terwijl hij tot voor kort best wel een pieperd was… ikzelf vind het ook erg leuk en opa gaat ook altijd mee. Mijn zoontje is keeper en dan staan we altijd achter zijn doel . Mijn vader coacht hem dan (heeft ook altijd gekeeped) en is supertrots op hem (en ik ook). Hij zit nu bij de selectie van de f-jes van zijn club dus dat wordt al wat fanatieker (op een leuke manier) en het spel wordt al beter dus nog leuker om te zien. Tis alleen op wo…
De Rol van Ouders en de Invloed van het Team
Vaak komt er nog nieuw aanwas dus na de winterstop is een minder groot probleem als meteen in het allereerste begin. Ik vind toch echt bij teamsporten dat je ook rekening dient te houden met het team. Ik ben erg van: waar je aan begint maak je ook af. Maarrrr, in dit geval? Ik zou er niet zo'n moeite mee hebben als hij dan weer met lol naar sport gaat. Vraag je je toch af waarom het in deze teamsport niet lukt en waarom hij zo overstuur is. Geen teamplayer? Vervelende kinderen erbij gekomen? Presteert zoon minder goed dan vriendjes en vindt hij dat vervelend? Als ouder zou ik dat toch wel willen weten, en als zoon daar zelf niet mee komt toch eens een balletje opgooien bij de trainer. En verder: Realiseert jouw zoon zich ook dat zijn oude sport nu misschien ook kan tegenvallen? Hij denkt misschien dat hij er zo weer instapt waar hij eruit is gestapt, maar ook dat kna tegenvallen. Andere trainers, andere trainingstijden, er wordt van een anderhalf jaar ouder kind misschien meer verwacht? Ook iets om eens uit te zoeken. En waarom werd er zo geschoven met kinderen?? Misschien wel juist omdat kinderen die nog ingeschreven stonden en ingedeeld waren toch opeens niet meer kwamen. Uit je berichtje lees ik overduidelijk dat je hem zijn zin gaat geven. Het staat er niet zo maar je voert daarvoor alle argumenten al aan. Ik zou er trouwens niet moeilijk over doen. Van zijn huidige sport afhalen en m.i.v. het nieuwe seizoen weer inschrijven bij zijn oude sport. Dan heeft hij eventjes niks maar dat moet hij er voor over hebben denk ik en zo hoef je ook niet dubbel te betalen. een negen jarige is geen zes of zeven jarige meer vind ik. Je kunt best vlak voor een seizoen (of aan het eind) checken met je kind of hij/zij nog een seizoen wilt voetballen/volleyballen etc. Zegt hij na het begin nee ik wilt toch niet meer dan vind ik dat hij/zij toch minstens een half jaar nog moet vol maken. Bij een 15/25 jarige zou ik zeggen het hele seizoen, bij een 9 jarige toch echt wel een half seizoen en eigenlijk zelfs bij mijn zoontje van 7 zou ik toch echt een half seizoen aanhouden. Ik vind dus wel dat je het een 9 jarige kan aanrekenen (dat is wat anders dan kwalijk nemen) en kunt zeggen dat hij zich aan zijn/haar belofte moet houden. Hij /zij heeft beloofd aan zijn team dat ie mee doet dan vind ik ook dat ie dat voor een bepaalde periode moet doen. Behalve als er zwaar wegende redenen zijn zoals pesten of niet mee mogen doen/buiten sluiten o.i.d. maar anders is een half jaar best te overzien en vind ik het ook een leermoment. Als ze dat niet heeft gedaan en een kind dus geen weet van heeft dat er een nieuw seizoen aankomt/is begonnen waarbij je je dus voor een bepaald tijd vastlegt dan is het natuurlijk weer een ander verhaal. Dan vind ik dat je van een negenjarige nog niet kan verwachten daar rekening mee te houden. Ik check namelijk voor de zekerheid altijd even of mijn kinderen er nog wel zin in hebben voordat ik ze voor een nieuw seizoen/periode op geef. snel er afhalen. Ik merk wel dat ik op dit gebied een beginneling ben. Ik heb er nooit aan gedacht om aan het eind/begin seizoen te vragen of de sporten waarop onze zoon zit nog zijn interesse hebben. Hij gaat op vrijdag naar 2 sporten achter elkaar. Nu blijkt hij op vrijdag ook nog schoolsport te hebben, dus de ene sport op vrijdag hebben wij opgezocht. En wanneer ik kijk naar mezelf en anderen op de sportschool: met ons abo. kunnen we alles doen, het fitnessgebeuren maar ook de groepslessen. Ik heb ook niet altijd zin in hetzelfde gebeuren en switch daarom ook rustig. Mijn zoon heeft ook geen idee over tijdstip betalen contributie, wie weet de jouwe ook niet. Akkem. ik vind namelijk wel dat de kinderen hier "iets" moeten afmaken, en dat kan inderdaad een seizoen of deel van een seizoen zijn….Sporthoppen ok, maar niet 3 keer gaan en dan al weer roepen, geen zin….mijn moeder zei altijd, dan maak je maar zin. Zoon zat eerst op judo, vond hij niet zo geweldig meer, maar heb hem toen wel het jaar laten afmaken. Dat vond hij zelf ook wel eerlijk eigenlijk (en toen was hij nog jonger dan Ingrids zoon)…. Hangt er vanaf. In principe vind ik wel dat op zijn minst een heel seizoen afgemaakt moet worden, zeker als er al voor betaald is maar het gaat om de reden(en) waarom een kind het niet leuk (meer) vindt. Als een kind legitieme redenen heeft of problemen die niet opgelost kunnen worden zou ik wel overwegen om hem er halverwege een seizoen vanaf te halen. Maar allereerst vind ik dat de ouder(s) en het kind samen ruim voor de start van ieder seizoen moeten bespreken of er met een bepaalde activiteit/sport doorgegaan wordt of dat er aan iets anders wordt begonnen. Mijn zoontje van acht heeft drie jaar judo gedaan; hij vond het heel leuk (heeft slechts een paar keer verzuimd vanwege ziekte), hij ging ook heel goed en had er wel mee door willen gaan maar hij wilde ook graag op voetbal. Hij mag van mij op 1 sport anders wordt het teveel dus hij moest echt kiezen. Na een paar trainingen te hebben meegedaan voor de zomer besloot hij dat hij toch echt voor voetbal wilde kiezen en sinds vorige week zit hij dus (met veel enthousiasme) op voetbal. Ik heb hem ook heel duidelijk gemaakt dat ik van hem verwacht dat hij dan ook een heel seizoen blijft voetballen ook al zou het straks misschien toch tegenvallen (als het straks kouder wordt bijvoorbeeld). Daarnaast is hem ook duidelijk uitgelegd dat je als je een teamsport doet je rekening hebt te houden met je team dus dat er meer verantwoordelijkheid bij je ligt dan bij een individuele sport. Je kan niet zomaar een keertje thuis blijven van een training en al helemaal niet bij een wedstrijd. Dat geldt uiteraard ook voor mij als ouder: ik moet het twee keer per week trainen en de wedstrijden op zaterdag inplannen dus het kost mij ook veel tijd en energie.
Lees ook: Een overzicht van de carrière van Chloe Hockey en haar bijdrage aan het Nederlandse hockey.