Hockey is een dynamische en boeiende sport, gespeeld door volwassen teams van 11 tegen 11. Alle spelers gebruiken een stick, waarmee ze de bal uitsluitend met de platte kant mogen spelen. Tijdens de wedstrijd mogen spelers onbeperkt doorwisselen, waarbij de inkomende speler pas het veld betreedt nadat de uitgaande speler het veld heeft verlaten. Een wedstrijd wordt geleid door twee scheidsrechters, elk aan een kant van het veld, en duurt normaal gesproken 70 minuten, verdeeld over vier kwarten van 17,5 minuut. Er zijn korte pauzes van 2 minuten na het eerste en derde kwart, en een langere rust van 5 minuten na het tweede kwart. Blessuretijd wordt niet toegepast; de tijd wordt stilgezet bij blessures of wanneer een speler een kaart ontvangt. Dit artikel belicht een specifiek aspect van het hockey: de rode kaart.
Spelregels en Overtredingen
Binnen het veld mogen spelers de bal omhoog spelen door middel van een push of scoop, zolang dit niet leidt tot gevaarlijk spel. Het omhoog spelen van de bal richting een tegenstander binnen een afstand van 5 meter wordt als gevaarlijk beschouwd. Het is niet toegestaan om de bal opzettelijk omhoog te slaan met een flats of slag, waarbij de beoordeling hiervan aan de scheidsrechter is. Een flats, technisch gezien een slag, mag alleen op doel worden gespeeld. Veelvoorkomende overtredingen zijn shoot en afhouden. Shoot ontstaat wanneer de bal een voet, been of ander lichaamsdeel van een speler raakt. Afhouden is het belemmeren van een tegenstander bij het spelen van de bal.
Een overtreding die een doelpunt voorkomt, kan door de scheidsrechter worden beoordeeld als voordeel voor de aanvallende partij, waardoor het spel kan doorgaan. Een strafcorner, toegekend na een overtreding van het verdedigende team binnen hun 23-metergebied of bij opzettelijk over de achterlijn spelen van de bal, biedt een aanzienlijke scoringskans voor de aanvallende ploeg. Hierbij moet de bal eerst buiten de cirkel worden gebracht, waarna een doelpoging mag worden ondernomen. Het eerste schot, indien geslagen of geflatst, mag niet hoger zijn dan de plank in het doel. Een strafbal, vergelijkbaar met een penalty in voetbal, geeft de nemer één poging om vanaf de stip op doel te pushen. Shoot-outs worden gebruikt om een winnaar te bepalen na een gelijkspel, waarbij een speler vanaf de 23-meterlijn richting het doel rent en binnen 8 seconden moet proberen te scoren.
Strafkaarten: Groen, Geel en Rood
Tijdens hockeywedstrijden kan de scheidsrechter overtredingen bestraffen met strafkaarten. Er zijn drie verschillende kleuren kaarten: groen, geel en rood, elk met verschillende consequenties.
Groene Kaart
Een groene kaart is de mildste straf en fungeert als een waarschuwing voor de speler. Het kan worden gegeven voor commentaar op de scheidsrechter of tegenstander, lichte opzettelijke overtredingen of onsportief gedrag. Naast de waarschuwing moet de speler 2 minuten afkoelen buiten het veld, waardoor zijn team tijdelijk met een speler minder speelt. Een groene kaart wordt niet genoteerd op het digitale wedstrijdformulier (DWF), tenzij een speler al eerder een groene kaart heeft ontvangen. Twee groene kaarten voor dezelfde speler resulteert in een gele kaart, tenzij de speler de kaart ontvangt in de functie van aanvoerder.
Lees ook: Een diepgaande blik op de historische prestaties van het Duitse Dames Hockeyteam.
Gele Kaart
Een gele kaart wordt uitgedeeld voor zwaardere overtredingen of herhaaldelijk onsportief gedrag. Dit kan het geval zijn bij verbale misdragingen, opzettelijke fysieke overtredingen of andere acties die niet onder de eerste twee categorieën vallen. Een speler die een gele kaart ontvangt, moet minimaal 5 minuten, of 10 minuten bij zwaardere overtredingen, het veld verlaten. Ook hier speelt het team gedurende deze tijd met een speler minder. Ontvangt een speler in dezelfde wedstrijd twee gele kaarten, dan volgt automatisch een rode kaart. De KNHB registreert gele kaarten, en bij een derde gele kaart in hetzelfde seizoen volgt automatisch een schorsing van één wedstrijd. Voor elke volgende gele kaart volgt eveneens een automatische schorsing van één wedstrijd. Voor de registratie van gele kaarten worden administratiekosten in rekening gebracht.
Rode Kaart: De Ernstigste Straf
De rode kaart is de zwaarste straf in het hockey. Een speler die een rode kaart krijgt, moet direct en definitief het veld verlaten. Dit wordt meestal gegeven bij ernstige fysieke overtredingen, verbaal geweld (schelden) of ander wangedrag. In tegenstelling tot de groene en gele kaart, mag de speler met een rode kaart niet meer in de directe omgeving van het veld komen.
Consequenties van een Rode Kaart
Na een rode kaart ontvangt de speler en de vereniging bericht van de KNHB. De tuchtcommissie van de KNHB beoordeelt de situatie en beslist over de verdere consequenties, wat vrijwel altijd resulteert in een schorsing. Het is belangrijk dat de speler zo snel mogelijk zijn versie van het verhaal naar het wedstrijdsecretariaat stuurt, zodat dit kan worden meegenomen in het verslag van de tuchtcommissie. Voor een rode kaart worden administratiekosten in rekening gebracht, en mogelijk ook een boete.
Procedure bij een Rode Kaart
- Verwijdering: De speler moet direct het veld verlaten en mag niet meer deelnemen aan de wedstrijd.
- Melding: De scheidsrechter meldt de rode kaart bij de KNHB.
- Onderzoek: De tuchtcommissie van de KNHB onderzoekt de situatie.
- Verklaring: De speler heeft de mogelijkheid om een verklaring in te dienen.
- Uitspraak: De tuchtcommissie doet een uitspraak over de schorsing.
- Beroep: In sommige gevallen is het mogelijk om in beroep te gaan tegen de uitspraak.
Administratieve Kosten en Boetes
De KNHB hanteert boetes voor gele en rode kaarten. Voor iedere gele kaart geldt een bedrag aan administratiekosten, en bij een rode kaart een hoger bedrag. Deze kosten worden door de vereniging doorbelast aan de speler die de kaart heeft gekregen.
Kaarten voor Coaches en Begeleiders
Niet alleen spelers, maar ook coaches en begeleiders kunnen een kaart ontvangen. Wanneer een teambegeleider zich misdraagt tegen de scheidsrechter, kan de scheidsrechter dezelfde kaarten uitdelen als aan de veldspelers. Bij een groene kaart moet de teambegeleider 2 minuten afkoelen buiten de omheining en mag hij/zij het team niet coachen gedurende de straf. Bovendien moet er een speler van het veld, die na de straftijd weer terug mag keren. Bij een gele kaart gelden dezelfde regels, maar is de tijdstraf ten minste 10 minuten. Bij een rode kaart wordt de coach/begeleider van het veld verwijderd en mag hij zich niet meer langs het veld bevinden. Gedurende de tijdstraf van de coach/begeleider speelt het team met één speler minder, waarbij de spelers wel gewoon mogen doorwisselen.
Lees ook: De evolutie van hockey: een gedetailleerde analyse
Overige Regels en Procedures
Schorsingen naar aanleiding van kaarten gehaald in de veldcompetitie worden uitgezeten in de veldhockeycompetitie. In de zaalhockeycompetitie leidt een tweede en derde gele kaart tot een automatische schorsing van één wedstrijd. Het is de verantwoordelijkheid van spelers om hun eigen kaartenregistratie bij te houden.
Beroepsprocedure
Indien een speler of vereniging het niet eens is met een schorsing, kan er beroep worden aangetekend. De beroepstermijn tegen schorsingen die zijn uitgesproken door de Tuchtcommissie met betrekking tot een speler uitkomend in de Hoofdklasse Veldhockey of Zaalhockey is verkort naar 3 kalenderdagen. Voor alle andere schorsingen van de Tuchtcommissie blijft de beroepstermijn vijf werkdagen. Indien de geschorste persoon of zijn of haar vereniging een beroep indient tegen een schorsing dan dient uiterlijk op de laatste dag dat het beroep kan worden aangetekend door de KNHB een bedrag te zijn ontvangen. Dat betekent dat de straf nog niet in gaat en dat de uitspraak van de commissie van beroep wordt afgewacht. De tuchtcommissie kan in bijzondere gevallen een onmiddellijk speelverbod opleggen, ongeacht het in te stellen beroep.
Lees ook: Een overzicht van de carrière van Chloe Hockey en haar bijdrage aan het Nederlandse hockey.