In de wereld van het voetbal, waar passie, rivaliteit en sportiviteit samenkomen, is de strijd tegen racisme en discriminatie een steeds belangrijker thema geworden. Een van de meest zichtbare uitingen van deze strijd is het knielen voor de wedstrijd, een gebaar dat in de afgelopen jaren veel aandacht heeft gekregen. Dit artikel gaat dieper in op de betekenis, de achtergrond en de impact van deze knielingen, en onderzoekt de verschillende perspectieven en ontwikkelingen rondom dit onderwerp.
De Context: Racisme in het Voetbal
Racisme is helaas geen onbekend fenomeen in de voetbalwereld. Van racistische spreekkoren op de tribunes tot online haatberichten, spelers en fans van kleur worden al lange tijd geconfronteerd met discriminatie. Historisch gezien waren zwarte spelers lange tijd een zeldzaamheid op de Engelse voetbalvelden. Pas in de jaren 70, en vooral in de jaren 80 en 90, speelde een groeiend aantal zwarte voetballers op het hoogste niveau van de Engelse mannencompetitie. Deze generatie zwarte profvoetballers had in die jaren geregeld te maken met racistische spreekoren, apengeluiden vanaf de tribunes en bananen die naar ze werden toegegooid.
De Opkomst van het Knielen
Het knielen als protest tegen racisme vond zijn oorsprong in de Black Lives Matter-beweging, die in 2020 wereldwijd aan kracht won na de dood van George Floyd. Veel sporters, waaronder voetballers, begonnen te knielen als een symbool van solidariteit met de strijd tegen racisme en politiegeweld tegen zwarte mensen. Het gebaar werd al snel overgenomen in verschillende competities en toernooien, waaronder de Premier League en het Europees Kampioenschap voetbal.
De Duitse Solidariteit
Een voorbeeld van de internationale solidariteit in de strijd tegen racisme is te zien bij het Duitse nationale elftal. Voorafgaand aan hun wedstrijd tegen Engeland op het EK voetbal, besloot de Duitse basiself om te knielen als steunbetuiging aan de Engelse spelers, die dit gebaar al bij aanvang van elke wedstrijd maakten. Aanvoerder Manuel Neuer droeg ook een aanvoerdersband in de kleuren van de regenboog, net als zijn Engelse collega Harry Kane, als een teken van inclusie en diversiteit.
Verdeeldheid en Weerstand
Ondanks de brede steun voor het knielen, is er ook weerstand en verdeeldheid rondom dit gebaar. Sommige mensen zijn van mening dat het knielen zijn effectiviteit heeft verloren en dat er andere manieren moeten worden gevonden om racisme te bestrijden. Anderen zien het als een politiek statement dat niet thuishoort in de sport.
Lees ook: Rode Kaarten en Voetbalregels Uitgelegd
Weerstand in Oost-Europa
In sommige Oost-Europese landen is de weerstand tegen het knielen groter. Tijdens het EK voetbal werden de spelers van België uitgejouwd door Russische fans toen ze knielden voor de wedstrijd. De Hongaarse premier Orbán verdedigde de boe-roepende fans en stelde dat men de cultuur van een land moet respecteren en niet moet provoceren.
Kritiek in West-Europa
Ook in West-Europa is er kritiek op het knielen. Uit een Britse enquête bleek dat een aanzienlijk deel van de bevolking niet achter het gebaar staat. Zelfs in Engeland, waar het knielen wijdverspreid is, werden de spelers soms uitgejouwd door een deel van het eigen publiek.
Alternatieve Benaderingen
Vanwege de verdeeldheid en de afnemende impact van het knielen, zijn sommige teams en competities op zoek naar alternatieve manieren om racisme te bestrijden.
Beperking van het Knielen in de Premier League
In de Premier League is besloten om het knielen te beperken tot slechts twee wedstrijden per seizoen, in het kader van Black History Month. Het doel hiervan is om het gebaar weer meer betekenis te geven, aangezien de impact ervan na enkele seizoenen minder sterk werd ervaren.
Stopzetting van het Knielen door de Lionesses
Het Engelse vrouwenelftal, de Lionesses, heeft onlangs besloten om helemaal te stoppen met knielen, omdat ze van mening zijn dat het gebaar zijn kracht heeft verloren. In plaats daarvan willen ze op zoek naar andere manieren om racisme te bestrijden.
Lees ook: Preventie van rugklachten
Focus op Sociale Media
Een van de grootste uitdagingen in de strijd tegen racisme is de anonimiteit en de verspreiding van haatberichten op sociale media. Clubs en autoriteiten hebben effectieve middelen ontwikkeld om racisme in de stadions aan te pakken, maar het is een stuk moeilijker op sociale media, waar racistische fans zich kunnen verschuilen achter anonieme accounts. Er wordt dan ook steeds meer aandacht besteed aan het aanpakken van online racisme en het verantwoordelijk stellen van sociale mediabedrijven.
De Rol van het Vrouwenvoetbal
Het vrouwenvoetbal is de afgelopen jaren enorm in populariteit gegroeid, maar helaas is ook het aantal racistische incidenten toegenomen. Zwarte speelsters van het Engelse nationale elftal, zoals Jess Carter en Lauren James, hebben te maken gehad met een stroom racistische uitlatingen, vooral op sociale media.
Solidariteit met Jess Carter
Na de racistische scheldpartijen aan het adres van Jess Carter, besloot haar team om te stoppen met het knielen voor wedstrijden, uit protest en solidariteit met Carter. De spelers gaven aan dat ze een andere manier moeten vinden om racisme aan te pakken.
De Noodzaak tot Verandering
De gebeurtenissen rondom Jess Carter hebben de noodzaak tot verandering in de aanpak van racisme in het voetbal nogmaals benadrukt. Er is meer nodig dan alleen symbolische gebaren; er moeten concrete maatregelen worden genomen om racisme te bestrijden en de verantwoordelijken ter verantwoording te roepen.
Lees ook: Homoseksualiteit en korfbal