De Drienerlose Hockey Vereniging (DHC) Drienerlo, opgericht in 1964 als studentenhockeyvereniging van Enschede, is een van de oudste verenigingen in het studentenleven van Enschede en heeft een rijke geschiedenis. Al 59 jaar hockeyen studenten hier met plezier, fanatiek in de eerste, tweede en derde helft. De club is gelegen op de campus van de Universiteit Twente aan de Drienerlolaan 5. De vereniging heeft een belangrijke plek in de geschiedenis van de Universiteit Twente en de sportcultuur op de campus.
Oprichting en Vroege Jaren
In 1964, toen de Technische Hogeschool Twente (THT), de voorloper van de Universiteit Twente, werd opgericht, ontstond ook de behoefte aan sportfaciliteiten en -verenigingen. Harry Aarsse, directeur van het Sportcentrum, stimuleerde eerstejaars om zelf verenigingen op te richten. Tijdens een plenaire avond konden studenten die interesse hadden in een bepaalde sport zich melden om een club op te richten. Zo ontstond de Drienerlose Hockey Club.
De naam DHC is pas later vastgesteld op een vergadering in de Boerderij, waarbij de club nog bijna THTH genoemd dreigde te worden. Aanvankelijk heette de club DHC Rubbish, maar de Koninklijke Nederlandse Hockeybond (KNHB) vond deze naam ongepast voor de hockeysport, waardoor de naam werd veranderd in DHC Drienerlo. Deze gebeurtenis was later de aanleiding voor de oprichting van de oud-ledenvereniging E.D.O.C.H. Rubbish (Eerste Drienerlose Oud-leden Club voor Hockeyers).
In de beginjaren had de vereniging twee grote handicaps: geen eigen grasveld en geen lidmaatschap van de KNHB. Ondanks deze uitdagingen had de club een goed elftal met spelers als Willem Koekebakker, Henk Stam en Willem Selman. Er werden veel vriendschappelijke wedstrijden gespeeld tegen omliggende verenigingen.
Sportieve Successen en Hoogtepunten
Een van de meest roemruchte wedstrijden van de Drienerlose Hockeyclub was de ontmoeting op 25 oktober 1967 met het nationale team van Pakistan, dat net goud had gewonnen op de Olympische Spelen. De wedstrijd werd georganiseerd op de THT, en veel kantoren en practicumzalen waren leeg omdat iedereen de wedstrijd wilde zien. Hoewel Pakistan met 9-1 won, scoorde Drienerlo een doelpunt, wat zorgde voor groot enthousiasme. Na de wedstrijd werd er gefeest in de Boerderij.
Lees ook: Een diepgaande blik op de historische prestaties van het Duitse Dames Hockeyteam.
Tussen 1968 en 1971 beleefde DHC Drienerlo een periode van grote sportieve successen. De club werd vier keer achtereen kampioen en promoveerde naar de oostelijke eerste klasse, destijds de hoogste afdeling. Dit was een unieke prestatie, omdat Drienerlo in één run van de reserve vierde klasse naar de hoogste klasse promoveerde.
De Toren: Het Clubhuis
Een belangrijk onderdeel van de identiteit van DHC Drienerlo is de Toren, een authentieke boortoren die in 1969 door AKZO aan de club werd geschonken. De Toren is sindsdien het clubhuis van de vereniging en een centrale plek voor gezelligheid en activiteiten. Penningmeester Egbert Verkaaik nam het initiatief en ging met steun van Frits Drijver en professor Jan Schuyer in onderhandeling met de directie van de Koninklijke Zout om de toren te bemachtigen.
De Toren werd afgebroken, naar de campus vervoerd en daar weer opgebouwd. Na de opening van de Bastille verhuisden de studentenactiviteiten uit de Boerderij, waarna de bar uit de Proffenbar in de Boerderij naar de Boortoren werd verplaatst. De feestelijke opening van de Toren vond plaats op 28 september 1969 tijdens het eerste lustrum van de club. Professor Jan Schuyer opende de Toren door een bal door een papier met zijn beeltenis te pushen.
In de loop der jaren is de Toren meerdere malen uitgebreid. In 2016 werd de Boortoren verkozen tot het meest bijzondere clubhuis van Nederland door Hockey.nl. De Toren is niet alleen een plek om te borrelen na de trainingen, maar ook het toneel van de befaamde Torenzondagen. Op deze dagen worden wedstrijden "op de Toren" gespeeld, is de tap open en wordt er samen gegeten en geborreld.
Accommodatie en Faciliteiten
DHC Drienerlo beschikt over twee velden: het Tjeerd de Vries waterveld en een semiveld. Beide velden zijn voorzien van tribunes en een terras. Het Tjeerd de Vries waterveld is vernoemd naar een belangrijk persoon in de geschiedenis van de club.
Lees ook: De evolutie van hockey: een gedetailleerde analyse
Clublied en Tradities
DHC Drienerlo heeft een eigen clublied, dat bekend is onder de leden. Het lied, met een gekuiste en een minder gekuiste versie, is geschreven door Norbert Stadhouders. Ook de Torenzondagen zijn een belangrijke traditie binnen de vereniging.
Oud-leden en E.D.O.C.H. Rubbish
De oud-leden van DHC Drienerlo zijn verenigd in E.D.O.C.H. Rubbish, de officiële oud-ledenvereniging. De naam Rubbish verwijst naar de oorspronkelijke naam van de club, die door de KNHB werd afgekeurd.
De Jaren na de Top
Na de succesvolle jaren zestig en zeventig heeft DHC Drienerlo verschillende periodes gekend. De club bleef een belangrijke rol spelen in het studentenleven op de campus en in de regionale hockeycompetitie. De gezelligheid en de sterke band tussen de leden bleven altijd centraal staan.
DHC Drienerlo Vandaag
DHC Drienerlo is nog steeds een bloeiende studentenhockeyvereniging met een rijke geschiedenis. De club biedt een plek voor studenten om te hockeyen, vrienden te maken en deel te nemen aan een actieve en gezellige vereniging. De Toren is nog steeds het bruisende hart van de club, waar leden samenkomen voor trainingen, wedstrijden en feesten.
De vereniging blijft zich ontwikkelen en aanpassen aan de veranderende tijden, maar de kernwaarden van gezelligheid, sportiviteit en verbinding blijven behouden. DHC Drienerlo is een vereniging met een unieke identiteit en een belangrijke rol in de geschiedenis van de Universiteit Twente.
Lees ook: Een overzicht van de carrière van Chloe Hockey en haar bijdrage aan het Nederlandse hockey.
tags: #drienerlose #hockey #vereniging #geschiedenis