Het nieuws rondom keepers uit Burkina Faso is de laatste tijd divers. Van hoopgevende ontwikkelingen in de carrières van jonge talenten tot tragische verhalen uit het verleden, er is veel te vertellen over de keepers afkomstig uit dit West-Afrikaanse land. Dit artikel belicht verschillende aspecten, van de huidige situatie bij Europese clubs tot de herinnering aan een legendarische keeper wiens leven abrupt eindigde.
Huidige Situatie: Kilian Nikiema en FC Den Haag
Kilian Nikiema, de doelman van FC Den Haag, staat op het punt om zijn eerste minuten van het seizoen te maken. Maandagavond, tijdens de wedstrijd tegen FC Eindhoven, zal hij zich klaarmaken om het doel van de Haagse club te verdedigen. Nikiema heeft al eerder het doel van het eerste elftal van FC Den Haag verdedigd, namelijk aan het einde van vorig seizoen in de competitiewedstrijd tegen FC Dordrecht (2-2).
De 1.88 meter lange doelman is tevens international van Burkina Faso en heeft al drie interlands achter zijn naam staan. Achter Nikiema zal Thijmen de Koning plaatsnemen. De 19-jarige doelman reist al een aantal weken als derde keeper mee met de A-selectie, omdat derde doelman David van der Riet ook geblesseerd is. Het is nog niet bekend wie er in Eindhoven als derde doelman op de reservebank zal plaatsnemen.
De langdurige blessure van Wentges zal de Haagse club ongetwijfeld aanmoedigen om te kijken naar clubloze keepers. Momenteel zijn Xavier Mous (28 jaar), Robbin Ruiter (36 jaar), Nick Hengelman (33 jaar) en Tim Coremans (32 jaar) zonder club. Een keeper die Kalezic nog kent uit zijn periode bij Jong FC Utrecht is Thijmen Nijhuis. Deze bijna twee meter lange sluitpost heeft meer dan honderd duels in de Keuken Kampioen Divisie achter zijn naam staan en is momenteel ook clubloos. De meeste wedstrijden speelde hij voor Jong FC Utrecht, maar ook een aantal voor MVV Maastricht, waar hij twee seizoenen terug aan werd verhuurd.
FC Den Haag kan in de wedstrijd tegen FC Eindhoven weer beschikken over Dhoraso Klas. De middenvelder keerde laat terug van interlandverplichtingen met Suriname en was zodoende tegen FC Groningen niet beschikbaar.
Lees ook: Essentiële keepersuitrusting
Afrikaanse Keepers in Europa: Een Zeldzaamheid
Van de vier halve finalisten in de Afrika Cup beschikte alleen Burkina Faso over een keeper die in Europa actief is. Daouda Diakité is voornamelijk reservekeeper bij Lierse SK, dat momenteel onderaan bungelt in de Belgische competitie. De andere doelmannen spelen op hun eigen continent of in de tweederangs voetbalcompetitie van Israël.
Afrikanen zijn op alle veldposities te vinden bij Europese topclubs, maar zelden als keeper. Volgens Jan Gösgens, die vijf jaar in Afrika werkte en nu jeugdtrainer bij Feyenoord is, spelen daarbij verschillende factoren een rol. "Keepers zijn het ondergeschoven kindje in Afrika. Fouten worden heel hard afgerekend door het Afrikaanse publiek, dus het nodigt ook niet uit om doelman te zijn." Hij vervolgt: "Keepers moeten de goede lengte hebben, tweebenig zijn, goed communiceren en rust in de kop hebben om steeds juiste beslissingen te nemen. Die spoeling is heel dun, dus Europese clubs hebben weinig interesse."
Robert Mensah: Een Legende met een Tragisch Einde
Echte topkeepers heeft Afrika vrijwel nooit voortgebracht. Thomas N’Kono van Kameroen blonk uit bij het WK van 1990. Echter, de grootste uitzondering op de regel leefde in de jaren zestig van de vorige eeuw in Ghana: Robert Mensah.
In zijn laatste levensjaar werd Mensah tweede bij de verkiezing van beste Afrikaanse voetballer. Maar hij werd bij een nachtelijke ruzie min of meer per ongeluk doodgeslagen met een bierfles. Het hele land rouwde. Zijn begrafenis in 1971 was een nationale gebeurtenis, die het openbare leven volledig lam legde.
Mensah was slechts 32 en op het toppunt van zijn kunnen. Nog maar een paar maanden voor zijn ongelukkige dood hielp hij zijn club Asante Kotoko in Kinshasa aan de Afrikaanse titel, in hetzelfde stadion waar later Muhammad Ali George Foreman versloeg. Mensah speelde in het toenmalige Zaïre de hoofdrol in een heroïsch gevecht tussen Kotoko en TP Englebert. Zelfs een dubieuze strafschop voor Englebert, vlak voor tijd, kreeg Mensah niet op de knieën.
Lees ook: Humphrey Mijnals in Oranje
Osei Kofi, een van de bekendste voetballers uit die tijd en momenteel dominee in de Ghanese hoofdstad Accra, speelde met Mensah bij zowel Kotoko als in het nationale team. Volgens hem hoort zijn oud-teamgenoot in het rijtje van de allerbeste keepers zoals Lev Yashin en Gordon Banks. En volgens de dominee is dat geen grootspraak. "In 1967 - nog geen jaar nadat Engeland wereldkampioen werd - speelde het Britse glamour-team Stoke City, met Gordon Banks op doel, een oefenwedstrijd tegen ons. Thuis in Kumasi wonnen we met 3-1. En in 1969 won Stoke wel van ons met 3-2, maar beide keren scoorde ik tweemaal tegen de grote Banks. Dat lukte mij niet tegen Mensah."
Behalve een atletische en fysiek sterke doelman, was ‘Bob’ zoals Mensah liefkozend werd genoemd, een groot sportman. "Volgens mij heeft hij nooit een gele kaart gehad", herinnert Kofi zich. De kwaliteit lag vooral in zijn stijl. "Bob was lang en breed en kende geen angst. Zijn berekening was echt perfect. Hij stond gewoon op de goede positie. Goede keepers duiken bijna nooit. Als ik hem met iemand moet vergelijken, dan is het met Lev Yashin."
Internationaal kreeg Mensah nauwelijks de kans om zich te bewijzen, vooral omdat Afrikaanse landen vrijwel geen toegang hadden tot het WK. Bij de Olympische Spelen van 1968 in Mexico hield Ghana met Mensah in de selectie de latere kampioen Hongarije op een 2-2 gelijkspel.
Hoewel er in zijn geboortestad Cape Coast nog altijd een voetbalstadion naar hem is vernoemd, heeft Mensah geen onberispelijke reputatie. Zo wil het verhaal dat hij zelf ook stevig had gedronken op de avond waarop hij in de bar om het leven kwam.
Osei Kofi vertelt moeiteloos nog een anekdote om het gebrek aan discipline van de doelman te illustreren. "In 1970 speelden we met Ghana in Soedan de Afrikaanse kampioenschappen. Tot zijn schrik kwam Mensah er vlak voor de finale achter dat zijn voorraad wiet op was. Robert gaf wat geld aan een jongetje met de opdracht om wat verse oogst te halen. Dansend en zingend kwam Robert Mensah zich even later melden voor de finale. Hoewel we met 1-0 verloren, werd hij verkozen tot beste keeper van het toernooi."
Lees ook: De nasleep van het ongeluk: een analyse
Bertrand Traoré: Succes Ondanks Moeilijke Jeugd
Bertrand Traoré, de Burkinese aanvaller van Ajax, heeft in een openhartig gesprek verteld over zijn moeilijke jeugd en de impact die deze periode op zijn leven heeft gehad. Opgegroeid in armoede na het vroege overlijden van zijn vader, moest hij samen met zijn familie vechten om te overleven. Dankzij zijn succes in het voetbal kan Traoré zijn familie financieel ondersteunen. “Het voelt fijn om nu voor mijn familie te kunnen zorgen,” zegt hij.
Traoré’s vader, die zelf een talentvolle voetballer was en in het nationale team van Burkina Faso speelde, overleed toen Bertrand Traoré nog een baby was. Het verlies bracht niet alleen verdriet, maar ook financiële onzekerheid. Hoewel Traoré’s vader vlak voor zijn dood een huis had laten bouwen voor het gezin, verliep dat niet zoals gehoopt. “Mijn oom, die destijds ook het huis bewoonde, verkocht het huis zonder ons medeweten. Ineens stonden mijn moeder, zus en ik op straat,” vertelt Traoré. Het gezin moest daardoor jarenlang met beperkte middelen zien te overleven.
Ondanks de tegenslagen wist zijn moeder voor hem en zijn zus te zorgen. Ze werkte als onderwijzeres en handelde in rijst om wat extra inkomen te genereren. “Mijn moeder kocht een pak rijst, verdeelde het in kleinere zakjes en verkocht het met een kleine winst. Zo konden we naar school en zonder honger naar bed,” zegt Traoré. Het harde werk van zijn moeder en de steun van zijn broers - waarvan een ook als voetballer actief was en een ander als zaakwaarnemer - heeft het gezin door de moeilijke tijden geholpen.
Traoré geeft toe dat hij op het punt stond zijn voetbalcarrière te beëindigen in 2021, na een reeks blessures en operaties. Maar het terugdenken aan zijn jeugd hield hem op de been. “Na alles wat ik heb gedaan om de top te bereiken, mocht ik niet opgeven. Ik ben gemaakt om moeilijkheden te overwinnen.”
Traoré komt uit een familie met een rijke voetbalgeschiedenis. Zijn vader en broer speelden ook voor het nationale team van Burkina Faso en zijn neef, Lassina Traoré, speelde voor onder andere Ajax en Shakhtar Donetsk. Hoewel hij zijn vader nooit heeft zien voetballen, spreekt Traoré met trots over diens talent. “Mensen zeggen dat mijn neef, broer en ik niet eens de helft van zijn talent hebben."
Hassane Bandé: Degradatie en Toekomst bij Ajax
Hassane Bandé is uitgevoetbald in België. De Belgische club KV Mechelen degradeerde afgelopen weekend rechtstreeks uit de Jupiler Pro League en speelt ook geen play-offs meer. Ajax probeerde Bandé afgelopen winter al koortsachtig naar de Arena te halen, maar ving toen bot bij de Belgen. De club zat in zwaar weer en stelde de aanvaller uit Burkina Faso keihard nodig te hebben in de strijd tegen degradatie.
Ondanks de degradatie van Mechelen, meldt Ajax Life dat Bandé zich niet eerder dan de ingangsdatum van zijn contract op De Toekomst zal melden. Bandé, die werd opgeroepen voor het nationale elftal, traint door in Mechelen tot 30 maart 2018.
De degradatie van Mechelen heeft nog een lelijk staartje gekregen. De ploeg won op de laatste speeldag, mede door een treffer van Bandé, met 2-0 van Waasland-Beveren, maar concurrent Eupen hield Mechelen op doelsaldo onder zich door in de laatste twintig minuten liefst vier keer te scoren tegen Excelsior Moeskroen. De uitslagen en de bizarre ontknoping waren het startschot voor een enorme rel bij onze zuiderburen, waarbij het woord matchfixing veelvuldig viel.