De voetbalgeschiedenis van Rijswijk en omgeving kent een rijke traditie, van de vroege balspelen in China en Japan tot de moderne variant die in Engeland in 1883 vorm kreeg. In Nederland duurde het even voordat voetbal algemeen geaccepteerd werd, mede door weerstand van de kerk. Toch kwam de sport op en werden er steeds meer verenigingen opgericht, ook katholieke. Dit artikel duikt in de geschiedenis van een van die verenigingen, Verburch, en belicht de taken en het vrijwilligersbeleid die essentieel zijn voor het voortbestaan ervan.
Vroege Voetbalactiviteiten in Rijswijk
Voordat Verburch ontstond, waren er al diverse voetbalinitiatieven in Rijswijk. Na het vertrek van kapelaan De Moel in 1921 leek voetbalvereniging Bonifacius een stille dood te sterven. Pas in 1926 werd de draad weer opgepakt met de oprichting van De Valkeniers, een onderafdeling van de St. Josephgezellenvereniging Den Haag VIII. Er was een samenwerkingsverband met Rijswijk, omdat veel Rijswijkse voetballers van de St. Josephgezellenvereniging lid waren. In 1929 waren er al plannen voor een afscheiding. Kapelaan H.M. van Spanje schreef in het Rijswijkse parochieblad “De St. Bonifatius Klok”: “Hoewel aanvankelijk plannen bestonden om onze jongens indien enigszins mogelijk in een eigen club te laten spelen, is het toch om verschillende redenen beter geoordeeld om zeker nog voor dit jaar in “De Valkeniers” te blijven samenwerken”. Eén van de initiatiefnemers, Gerard Wubben, was lid van de Rooms Katholieke Voetbal Vereniging Bonifacius (R.K.V.V.B.), die onder leiding stond van de Patronaats-geestelijke Kapelaan De Moel. Gevoetbald werd er op het grote plein voor het patronaatsgebouw in de Doelenstraat. R.K.V.V.B. speelde niet in competitieverband omdat men niet over een veld beschikte.
De Oprichting van K.R.V.C.
Op 1 juni 1931 kwamen Gerard Wubben, Jan Beijersbergen, Willem Heetkamp, Antoon Trouwborst en de gebroeders Aad, Jan en Theo van der Velde bijeen in hun stamcafé “De Geestbrug” te Rijswijk. De moeder van de gebroeders Van der Velde exploiteerde het café “De Geestbrug” (vlakbij de Geestbrug aan de Voorburgse kant) en daar werd onder het genot van een biertje de oprichting een feit. Als eerste voorzitter werd gekozen Theo van der Velden, terwijl Jan Beijersbergen werd benoemd tot penningmeester en Gerard Wubben als secretaris.
De Rol van de Kerk en de Geestelijk Adviseur
Al snel bleek dat een ‘leek’ (Theo van der Velden) van de D.H.V.B. geen voorzitter mocht zijn en zodoende benoemde de bisschop van Haarlem een Geestelijk Adviseur (kapelaan H. K.R.V.C. startte het seizoen 1931-1932 met twee elftallen aan de Noordweg te Wateringen.
In het begin van de vorige eeuw, zo tussen 1900 en 1930, was de katholieke geestelijkheid in Nederland fel tegen sport in het algemeen en voetbal in het bijzonder. De kerken reageerden buitengewoon verkrampt op de aandacht voor het lichaam en het lichamelijke. De Kerk moest wel overstag en parochiegeestelijken kregen de opdracht om als het nodig was een katholieke voetbalvereniging op te richten: als het maar om het spel zou gaan en niet om de punten! Er mocht daarom alleen in “roomsch verband” en niet in algemeen competitieverband worden gespeeld en vanzelfsprekend al helemaal niet om geld.
Lees ook: Wie bestuurt Hockeyclub Heeze?
Veldproblemen en Gemeentelijke Steun
Al heel snel kon K.R.V.C. het terrein aan de Noordweg verlaten, omdat er een veld aan de Van Vredenburchweg beschikbaar kwam. Althans dat was het plan. Het weiland, eigendom van Bouwmaatschappij Hofstad, werd door boer Jansen voor zijn koeien gebruikt. Deze was bereid het door te verhuren aan de vereniging. Maar het probleem was dat Hofstad zich het recht voor behield om de huur met een termijn van zes weken op te zeggen. Dankzij de inspanningen van de gemeenteraadsleden Smulders sr. en Henri ter Hall ging de gemeenteraad akkoord met het huren en toewijzen van het terrein aan K.R.V.C. Het voorstel haalde het net, met één stem meerderheid.
Gezelligheid en Prestatie: Een Balans
In alle verhalen over het begin van K.R.V.C. komt terug dat de vereniging is opgericht in een café. Daarmee zou vanaf het allereerste begin de gezelligheid een belangrijk kenmerk van K.R.V.C. - en later Vredenburch - zijn geweest. Burgemeester Bogaardt schrijft in het jubileumboekje uit 1956: “K.R.V.C. De aftredende voorzitter Adriaan van der Voort meldt in 1962 dat Vredenburch voor de keuze stond of gezelligheidsvoetbal, of prestatievoetbal te gaan spelen. En vele jaren later (in 1991) vertelde de toenmalige trainer Frank Kuyl dat hij gewaarschuwd werd, toen hij bij de club zou gaan werken. De spelers zouden meer geïnteresseerd zijn in gezelligheid dan in grootse prestaties!
De Eerste Bestuursperikelen
Het eerste bestuur van K.R.V.C. bestond uit Theo van der Velde (voorzitter), Gerard Wubben (secretaris) en Jac Beijersbergen (penningmeester). Toch werd kapelaan J.N. Verkley pas drie jaar later in mei 1934 voorzitter van K.R.V.C. In de periode 1931- 1933/1934 speelden er twee problemen. De eerste was een financiële. Door de bouw van het nieuwe patronaatsgebouw “Pax Intrantibus” (1930) was er geen ruimte voor de parochie om nieuwe financiële verplichtingen aan te gaan: een voetbalvereniging met een veld en een kleedgebouw. Dat de kapelaan voorzitter moest worden van de club, was het tweede probleem. In 1933 blijkt de zaak opgelost en is K.R.V.C officieel een onderafdeling van de St. Josephgezellen geworden. Hoe het ook zij, deze situatie: een kapelaan als voorzitter zou tot in oorlog blijven bestaan.
Het Eerste Veld en de Start van de Competitie
De club was nu opgericht, maar wel moest er nog een veld worden gevonden. Het lijkt er op dat de oprichters al wisten dat zij het oude veld van VELO aan de Noordweg in Wateringen konden huren. K.R.V.C. werd ingedeeld in de derde klasse J van de Diocesane Haarlemse Voetbal Bond. De allereerste officiële wedstrijd was tegen Velo uit.
Trainerperikelen en Kampioenschappen
Op de bestuursvergadering van 7 mei 1934 doet A.v.d. Sman het voorstel om Ben Eijken aan te wijzen als voetbaltrainer. Vooral het lid zijn van deze neutrale club werd hem kwalijk genomen. Kennelijk was er een goed gesprek geweest tussen de G.A. Bij de start van het seizoen 1934-1935, op 16 september 1934, zijn de oprichtings- en bestuursperikelen (eindelijk) achter de rug. De vereniging start dit tweede seizoen met zeven elftallen. Er komt nu een betaalde trainer, de heer Smit, die bovendien ook de afdeling atletiek zal gaan trainen. Al in november wordt Smit toegesproken door commissaris C. Fagel, want bestuur en spelers zijn ontevreden over hem. Desalniettemin wordt het eerste elftal kampioen.
Lees ook: Passie en Kritiek NAC Breda Ultras
Vrijwilligersbeleid bij Verburch
Geen enkele amateurvereniging kan tegenwoordig nog bestaan zonder de inzet en bijdrage van (veel) vrijwilligers. Onder het mom ‘vele handen maken licht werk’ zorgt Verburch ervoor dat het plezier in de vrijwilligersfuncties en -taken blijft, zodat de continuïteit van de vereniging niet in het geding komt. Sporten in teamverband is vooral samenwerken. Niet alleen in het veld, maar ook daarbuiten. Omdat de vrijwilligers het fundament van Verburch vormen is het van groot belang dat er een gedegen vrijwilligersbeleid bestaat.
Nieuwe Vrijwilligerscommissie
Onlangs is er door het bestuur een nieuwe vrijwilligerscommissie opgezet. De commissieleden zullen de tussenpersoon zijn tussen alle leden (vrijwilligers) en de commissies.
Richtlijnen Vrijwilligersbeleid
Het vrijwilligersbeleid heeft betrekking op alle spelende leden van vv Verburch. Elke vrijwilliger wordt geacht minimaal 6 uur per seizoen een vrijwilligerstaak uit te voeren. Jeugdleden (tot en met 18 jaar) kunnen vrijwilligerstaken uitoefenen maar juridisch gezien zijn het hun ouder(s) of verzorger(s) die als wettelijke vertegenwoordiger van het actieve lid verantwoordelijk worden gesteld voor het invullen van de vrijwilligerstaak van de vereniging. Jeugdleden van 15 jaar en ouder (die spelen dus in de JO16 of t/m JO19) zijn per seizoen verplicht tot het fluiten van 3 a 4 wedstrijden.
Opleidingen voor Vrijwilligers
Vv Verburch verzorgt opleidingen op diverse gebieden zodat vrijwilligers een goede invulling aan hun functie of taak kunnen geven. Denk hierbij aan trainers- en scheidsrechtercursussen en opleidingen voor de kantine.
Implementatie Nieuw Beleid
In september 2024, bij de start van het nieuwe seizoen, zal het nieuwe beleid in gaan.
Lees ook: Kleding en benodigdheden Uganda
Recente Ontwikkelingen
Het bestuur van voetbalvereniging Verburch heeft Dennis van der Steen met ingang van het nieuwe seizoen aangetrokken als nieuwe hoofdtrainer van de selectie. Dit is op oudejaarsdag bekendgemaakt.
Andere Voetbalverenigingen in de Regio
Naast Verburch zijn er in de regio nog andere voetbalverenigingen met een rijke historie. Een voorbeeld hiervan is RVC (Rijswijkse Voetbal Club), opgericht in 1914. De beginjaren van R.V.C. waren zeer succesvol. Het voorzitterschap kwam in handen van Ben Peeters die niet alleen een goed voetballer was, hij bleek ook over zeer bekwame bestuurlijke kwaliteiten te beschikken. Al snel moest R.V.C.
Vroege Jaren van RVC
R.V.C. speelde in het begin alleen maar vriendschappelijke wedstrijden maar omdat het eerste elftal van R.V.C. Bij aanvang van het seizoen 1917-1918 moest R.V.C. Voor aanvang van het seizoen 1918-1919 volgde er de volgende verhuizing. R.V.C. trok samen met de voetbalverenigingen ADO en SVC naar het mooie complex in het Westbroekpark.
Kampioenschappen en Verhuizingen
Het succesverhaal van het 1e elftal hield maar niet van ophouden want tot stomme verbazing van geheel sportlievend Den Haag werd R.V.C. in seizoen 1919-1920 ook nog eens kampioen van de 3e Klasse B van de NVB. In 1922 volgde er voor de club een volgende verhuizing. R.V.C. moest het Westbroekpark verlaten en vond nu een terrein aan de Laan van Meerdervoort. Er was echter één probleem want vervoer per vrachtwagen bleek voor de club te duur uit te komen want R.V.C. had met financiële moeilijkheden te kampen.
Moeilijkheden en Reorganisatie
In 1923 brak er binnen R.V.C. ook nog eens een periode van moeilijkheden aan. Tijdens deze vergadering vonden er bestuurswijzigingen plaats en maar liefst een 20-tal leden, welke volgens het bestuur het bestaan van R.V.C. De verhuizing van R.V.C. naar het Zuiderpark, tijdens het seizoen 1925-1926, leek eindelijk een einde te maken aan de crisisverschijnselen binnen de club. Desondanks de maatregelen binnen de club en de zoveelste verhuizing waren de moeilijkheden bij R.V.C. nog steeds niet ten einde.
Sportieve Resultaten van RVC in de Jaren '30
Gedurende de jaren '30 kende RVC wisselende sportieve resultaten. In een competitie waarin Scheveningen oppermachtig bleek, en uiteindelijk dan ook met 33 punten kampioen werd, speelde RVC geen rol van betekenis. Het seizoen 1933-1934 bleek R.V.C. dan weer eindelijk een kampioenschap te brengen en kreeg het 1e elftal zodoende weer de kans om terug te keren naar de 2e Klasse.
De Tweede Wereldoorlog en de Impact op RVC
In het seizoen 1939-1940 veranderde het dagelijks leven ingrijpend. De Tweede Wereldoorlog was dan ook de oorzaak van dat sportieve activiteiten vrijwel niet meer mogelijk waren. Toch ging het voetbalwereldje, na de capitulatie van Nederland, gewoon weer verder.
Noodcompetitie en Degradatie
De N.V.B. voerde een zogenaamde noodcompetitie in, dat wil zeggen, dat men voor een kampioenschap twee seizoen moest spelen. Door de deportatie van vele jonge mannen, waaronder dus ook voetballers van R.V.C., die in Duitsland te werk werden gesteld, degradeerde het 1e elftal van R.V.C. in dit seizoen naar de 4e Klasse.
Terugkeer naar de Schaapweg
Na de bevrijding van Nederland in 1945 hernam Koning Voetbal, zijn wonden likkend, aarzelend het verloren terrein. Het bestuur van R.V.C. nam hierdoor zelf het heft in handen en ging op zoek naar een eigen geschikte locatie. Men had zijn zinnen gezet op het complex van eigenaar Jonkheer van Vredenburch gelegen langs de Schaapweg en van Vredenburchweg te Rijswijk. Voetbalvereniging VELO bood de helpende hand en R.V.C.
Nieuw Complex en Sportieve Dieptepunten
R.V.C. betrok in 1951 haar nieuwe complex met twee nieuwe velden aan de Schaapweg. In het seizoen 1952-1953 kende R.V.C.1 zelfs in de 4e Klasse degradatiezorgen.