Onthul de Fascinerende Geschiedenis, Regels en Cultuur van Rugby!

Steeds meer Nederlanders raken geïnteresseerd in rugby, maar de sport wordt vaak verward met American football. Hoewel beide sporten met een ovale bal worden gespeeld, zijn er fundamentele verschillen. Dit artikel duikt diep in de verschillen tussen rugby en voetbal (inclusief American football) en biedt een uitgebreide vergelijking voor zowel de beginnende kijker als de ervaren sportliefhebber.

Uiterlijke verschillen in materiaal

Een eerste, duidelijke onderscheid is de bal zelf. Hoewel beide ovaal zijn, is een rugbybal groter en ronder dan een American football. Daarnaast is de uitrusting van de spelers opvallend verschillend. Rugby wordt gespeeld met minimale bescherming, vaak slechts een scrumcap en wat verstevigde kleding. American football-spelers daarentegen zijn zwaar bepakt met beschermende kleding, wat de intensiteit van de sport benadrukt.

Spelverloop en regels

Dynamiek en continuïteit

Een belangrijk verschil is de dynamiek van het spel. Rugby kent een meer continue spelverloop. Na een tackle gaat het spel snel door, met korte onderbrekingen voor ‘uit’ ballen en overtredingen. Bij American football daarentegen, is er na elke poging een pauze waarin de aanvallende ploeg zich kan hergroeperen en een nieuwe tactiek kan bedenken.

Voorwaartse pass

Het meest fundamentele verschil is de manier waarop vooruit gespeeld mag worden. In rugby mag de bal alleen achteruit worden gegooid, rennend of met een trap. American football introduceert de voorwaartse pass, waardoor het spel in één keer tientallen meters vooruit kan worden gebracht. Een lange pass door de lucht kan het spel in één keer wel vijftig- of zestig meter vooruit helpen.

Tackelen en de Ruck

Een speler in bezit van de bal (de baldrager) mag worden getackeld door een tegenstander. Andere spelers dan de baldrager mogen niet worden gehinderd (obstruction). Een tackel bestaat uit het naar de grond brengen van de tegenstander gebruikmakend van armen (en handen). Daarbij mogen hoofd of nek niet worden geraakt (high tackle). Een speler geldt als getackeld als een knie of hoger lichaamsdeel de grond raakt. De baldrager moet dan onmiddellijk aanstalten maken om de bal af te geven. Niet op tijd afgeven kan worden bestraft (holding the ball).

Lees ook: Uitslagen en finales Districtsbeker Zuid II

De tackelaar moet onmiddellijk aanstalten maken de getackelde speler de ruimte te geven de bal af te staan. Na een tackel ontstaan er 2 buitenspellijnen. Aan de uiterste lichaamsgrens aan de zijde van de tegenstander en aan de uiterste lichaamsgrens aan de eigen zijde. De spelers moeten zich gaan opstellen aan hun eigen zijde aan weerszijde van deze lijnen. De enige weg die open staat naar de zijde van de tegenstander is over de getackelde speler heen vanaf de eigen zijde. De begrenzing van deze doorgang wordt gevormd door de lichaamsgrenzen van de spelers betrokken bij de tackel. Een baldrager heeft het recht na een tackel nog één beweging te maken alvorens de bal af te geven.

Na de tackel gaat de strijd om de bal gewoon verder. Boven de spelers op de grond vormt zich gewoonlijk een ruck. De beste vertaling hiervan is wellicht “de meute”. De meute die de tackel volgt. Van beide zijden komt een meute (staande) spelers die elkaar de ruimte betwisten. Het is echter niet de bedoeling om op de getackelde spelers te duiken. Wat ontstaat doet denken aan een scrum. Het wordt ook wel eens een loose scrum genoemd. Spelers betwisten elkaar de positie boven de bal door tegen elkaar aan te duwen. Doordat de getackelde speler nog één beweging heeft, brengt deze de bal gewoonlijk naar zijn eigen zijde. Daardoor is het meestal makkelijker voor zijn medestanders om de bal te beschermen. In de meeste gevallen komt de bal aan de zijde van de baldrager uit de ruck.

Alle spelers die bij een ruck zijn betrokken, moeten zich binden aan de ruck. Dat binden bestaat gewoon uit fysiek contact maken. De buitenspellijnen van de tackel worden door de ruck nog verder uitgebreid. Ook hier geldt: de fysieke grenzen van eenieder die betrokken is bij de ruck bepalen de lijnen, voor en achter, links en rechts. Iedereen die niet gebonden is aan de ruck, moet zich dus achter de laatste voet van zijn medespeler in de ruck opstellen. Niet gebonden spelers moeten de buitenspellijn in acht nemen. In een ruck mag geen van de spelers in de ruck de bal met de hand aanraken (hands in ruck). Men mag wel de bal met de voeten terugbrengen, zodat de tegenpartij er niet meer bij kan. Dit wordt rucking the ball genoemd. De bal wordt zo naar de achterkant van de ruck gebracht. Daar kan de bal worden opgeraapt door een vrije speler, meestal de scrum half.

De Maul

Als een baldrager wordt aangevallen, maar alle medestanders die fysiek contact maken met de baldrager worden niet naar de grond gebracht, dan ontstaat een maul. Net als bij een tackel ontstaan er buitenspellijnen vóór en achter en links en rechts van de maul. Medestanders moeten met elkaar gebonden blijven om bij de maul te horen. Spelers mogen alleen vanaf hun eigen zijde duwen. Het team in balbezit probeert de bal gewoonlijk naar de achterste teamgenoot in de maul te brengen. Als een maul tot stilstand komt en de bal er niet snel genoeg uitkomt, wordt het spel hervat met een scrum.

De Scrum

Een scrum (kort voor scrummage) is een spelhervatting die vaak voorkomt tijdens een wedstrijd. De scrum mag worden gezien als een geordende ruck. In een scrum stellen acht spelers van ieder team zich in een vaste formatie tegenover elkaar op en proberen door duwen in balbezit te komen. De bal wordt in de scrum gebracht door de scrum half. De spelers mogen slechts duwen met de schouders boven de heupen. Het is niet toegestaan een scrum naar de grond te drukken. Dit wordt gezien als een overtreding (collapsing the scrum). Nadat de bal in de scrum is ingebracht zal de hooker proberen de bal met de hak van zijn schoen naar achteren te werken. De inworp moet loodrecht op de scrum worden uitgevoerd. Het is niet toegestaan de bal schuin de scrum in te gooien naar de eigen partij (feeding).

Lees ook: Overzicht volleybal Zuid-Holland

De Line-Out

Een line-out wordt gegeven als de bal over de zijlijn is gegaan. In de eerste plaats is de bal uit, of beter in touch als de bal de grond raakt, hetzij direct, hetzij via een speler. Een springende speler buiten de lijnen, mag de bal dus weer in het veld gooien zolang hij daarbij de grond maar niet raakt met de bal in handen. Verder is het niet zomaar mogelijk om terreinwinst te boeken door buiten het eigen 22-meter-gebied direct over de zijlijn te kicken. Een kick direct over de zijlijn vanuit het eigen 22-meter-gebied leidt gewoon tot een line-out op de plaats waar de bal over de zijlijn ging. Wordt de bal echter indirect over de zijlijn gekickt, dan geldt gewoon de plaats van het passeren van de zijlijn als de plaats van de line-out.

Bij een line-out stellen spelers van beide teams zich op in twee rijen dwars op de zijlijn met 1 m onderlinge afstand. Elk team is vrij om te bepalen hoeveel spelers in de line-out gaan staan. Een speler (meestal de hooker) gooit de bal tussen de 2 rijen door dwars op de zijlijn in. Spelers in de rij mogen worden opgetild om de bal te vangen of naar een teamgenoot door te spelen. belangrijk is dat dit veilig gebeurt.

Punten scoren

Penalty kick: Het trappen van de bal tussen de verticale palen en boven de dwarslat in het verdedigingsgebied van de tegenstander. Dit mag als de scheidsrechter een penalty heeft toegekend na een overtreding. Maar het mag ook vanuit een open-spelsituatie. De kick moet dan echter genomen zijn als drop-kick.
Try: De bal over de tryline van de tegenstander drukken (een ‘try’). Deze score levert 5 punten op. Na het scoren van een try mag een speler trachten een extra score toe te voegen door het nemen van een zogenaamde conversie kick. De conversie kick mag worden genomen ergens in een rechte lijn langs de lengte van het veld ten opzichte van de plaats van de try.

Spelersposities

De vijftien spelers van een rugbyteam zijn in twee categorieën in te delen. De spelers met rugnummer 1 t/m 8 zijn de voorwaartsen, ofwel het ‘Pack’, de spelers met rugnummer 9 t/m 15 zijn de driekwarters, ook wel de ‘backs’ genoemd. Tevens kennen we een verder onderverdeling van het pack en de backs. Zo worden in het pack, de eerste rij, twee props met in het midden een hooker, te samen met de tweede rij, waar de twee locks staan, de front five genoemd. De nummers 6 t/m 8 van het pack vormen te samen de ‘back row’, ofwel derde rij.

De voorwaartsen zijn belangrijk in de spelonderdelen waarvoor geproportioneerde kracht en techniek nodig is, bijvoorbeeld in de scrums, de rucks en de mauls. Deze spelers in de eerste rij zijn vaak zwaarder en sterker dan de backs. De meeste eerste rijers, met name de props boeten hierdoor aan snelheid in, maar er zijn hookers die qua snelheid en behendigheid met de bal in de hand niet voor de driekwarters onder doen. Tweede rijers, de locks, zorgen voor het balbezit vanuit de line-outs en voor het ‘op slot zetten’ van de scrum. Meestal zijn deze spelers langer dan 1,95 m en buiten zij hun lengte gepaard met de benodigde sprongkracht uit om boven hun tegenstanders uit te komen.

De bijdrage van de backs is snelheid en techniek. Zij worden geacht met snelle combinaties de verdediging van de tegenstander uit positie te spelen. Tevens vormen zij het eerste verdedigingsblok, stoppen aanvallende spelers van de tegenpartij af tot het moment dat de derde rijers zich ermee kunnen bemoeien om balbezit veilig te stellen.

Lees ook: Keepersavontuur in Zuid-Afrika

Geschiedenis en oorsprong

Rugby ontstond halverwege de negentiende eeuw in Engeland, in het plaatsje Rugby. Het was een vorm van voetbal waarbij de bal ook gedragen mocht worden. Volgens een bekende legende is rugby in 1823 begonnen toen William Webb Ellis, leerling van Rugby School in Engeland, tijdens een wedstrijd de bal oppakte en ermee naar de overkant van het veld rende. Het groepsgewijs achter een bal aanlopen waarbij de tegenstander fysiek mag worden afgestopt stamt uit de Middeleeuwen. Met name in Zuid-Frankrijk werden zomerspelen georganiseerd tussen dorpen waarbij een voorwerp, meestal een zak gevuld met hooi, op het marktplein van het andere dorp moest worden gebracht. Hierbij waren vrijwel geen regels behalve dat er geen gewonden mochten vallen. Na afloop werden er vaak ceremonieën gehouden en festivals.

Begin 19e eeuw werden dergelijk wedstrijden ook tussen (kost)scholen gehouden waarbij de regels voor de wedstrijd door de leerlingen afgesproken. De regels konden sterk verschillen, bijvoorbeeld of de bal gedragen mocht worden of alleen geschopt. Pas in 1845 werd een aantal regels op papier gezet door leerlingen van Rugby School. De sport won aan populariteit en in 1863 werd in Londen de Football Association opgericht. De doelstelling van deze bond was om duidelijke regels op te stellen voor de nog steeds vele varianten van “football”. Tijdens de vijfde vergadering stelde een van de aangesloten clubs, Blackheath Rugby Club, dat lichamelijk contact en moed kenmerkend waren voor de sport en dus behouden moesten blijven. Toen Blackheath niet in staat bleek deze elementen in de spelregels te behouden, verliet de club de FA, samen met alle gelijkgezinde clubs.

Na de afscheiding van de FA waren er nog steeds geen eenduidige regels voor de sport die inmiddels Rugby Football werd genoemd. Op initiatief van Richmond Club werd in 1871 een vergadering van 22 clubs belegd, die resulteerde in de oprichting van de Rugby Football Union (RFU). In Engeland bestond nu duidelijkheid over de regels, maar internationaal was dit nog niet het geval. In 1884 ontstond een conflict tussen England en Schotland over de geldigheid van een try tijdens een interland. Engelands standpunt was dat de RFU nu eenmaal de regels maakte en dat deze ook internationaal golden. De emoties liepen hoog op en Ierland en Wales kozen de kant van Schotland.

American football daarentegen, ontstond in Amerika vanuit de regels van Rugby Union. Verschillende denkers gingen met de regels aan de slag. De besproken voorwaartse pass, de snap… Vijftien jaar na de eerste American football-wedstrijd in 1867 was het spel al onherkenbaar veranderd.

Rugby Union vs. Rugby League

Rugby Union en Rugby League zijn de twee bepalende vormen van het spel, met verschillende regels. Rugby Union is de meest bekende vorm van de sport, die ook internationaal wordt gespeeld. Hieronder zetten we de verschillen tussen de twee varianten voor je op een rij:

Rugby Union

Teams bestaan uit 15 spelers
Het belangrijkste onderdeel van de sport is de scrum: een groep van iedere partij probeert elkaar in voorovergebogen houding weg te duwen om de bal in bezit te krijgen.
Na een tackle gaat het gevecht om de bal gewoon door, maar ieder team mag alleen vanaf zijn eigen kant over de liggende spelers heen de situatie benaderen.
De line-out: Spelers die achter elkaar zijn opgesteld proberen de bal te veroveren die vanaf de zijlijn in wordt gegooid.

Rugby League

Teams bestaan uit 13 spelers
De scrum komt veel minder voor dan bij de andere variant en is dus ook minder belangrijk voor het spel.
De line-out is geen onderdeel van het spel bij Rugby League
Na een tackle stopt het gevecht om de bal. De getackelde speler krijgt de bal en brengt deze weer in het spel door de bal met de voet naar achteren te rollen.

De Cultuur en Waarden van Rugby

Een belangrijk aspect van rugby is de cultuur van respect en discipline. Scheidsrechters worden met respect behandeld, en er is een sterke nadruk op sportiviteit en teamgeest. Zo is er de erehaag die de spelers na de wedstrijd voor elkaar maken. Eerst gaan de winnaars in twee rijen klaarstaan, waartussen de verliezers lopen terwijl ze met de steeds terugkerende en ritmisch uitgesproken kreet ‘hiep hoi’ worden toegejuicht. De verliezers sluiten vervolgens aan het einde van de rijen aan, waarna de scheidsrechter dezelfde eer ten beurt valt. De winnaars mogen als laatste door de erehaag heen. Het is een prachtig vertoon van sportiviteit.

Hoewel het er op het veld soms hard aan toegaat, hebben rugbyers een onderlinge erecode die is gebaseerd op respect. Na een wedstrijd bedanken de teams elkaar door voor de tegenstander een erepoortje te vormen. Daarna volgt altijd de ‘derde helft’, waarin de sfeer kameraadschappelijk te noemen is. Tijdens een wedstrijd wordt het als onwenselijk gezien dat de beslissingen van de scheidsrechter worden bekritiseerd door spelers. De enige van wie het wordt gedoogd is de teamcaptain. Bij rugby mogen de scheidsrechters bij openlijke kritiek een penalty geven door de overtredende partij de bal te ontnemen en tien meter terug te laten gaan op het eigen terrein.

Rugby in Nederland

De eerste rugbyclub in Nederland was HFC uit Haarlem, opgericht in 1879 door Pim Mulier. De club koos vier jaar later echter voor voetbal. Op 24 september 1918 werd de eerste officiële Nederlandse rugbyvereniging opgericht. Al na een paar maanden had de Delftsche Studenten Rugby Club 130 leden. Omdat er nauwelijks Nederlandse tegenstanders waren nam deze club het vaak op tegen buitenlandse ploegen. Demonstratiewedstrijden zorgden ervoor dat ook Nederlandse vijftientallen tegen DSR-C wilden uitkomen. De eerste Nederlandse confrontatie viel in het voorjaar van 1919, toen de Amersfoortse voetbalclub Quick, aangevuld met hockeyers, met 3-0 van DSR-C verloor.

Twee nieuwe teams werden officieel opgericht, de Amsterdamse Studenten Rugby Vereniging (ASRV) en de Groningsche Studenten Rugby Club (GSRC) Forward. Deze twee teams en DSR-C werden ondergebracht in de op 7 september 1920 opgerichte Nederlandse Rugby Bond. Nadat twee maanden later de Rotterdamse club RSSV zich als vierde lid had aangemeld besloten deze clubs een toernee door het land te maken.

In 1932 waren er toch weer vier clubs die rugby speelden: de Amsterdamse Rugby Voetbal Club (ARVC), Rugby Club (RC) Eindhoven, de Hilversumse Rugby Club (HRC) en het in leven gebleven DSR-C. Zij leverden de spelers voor Nederlands eerste interland, die op 13 maart 1932 in Amsterdam gespeeld werd tegen België en in 6-6 eindigde. Ruim een halfjaar later, op 1 oktober, werd de Nederlandse Rugby Bond opnieuw opgericht.

Nederland telt een kleine 17.000 rugbyers, die bij iets minder dan honderd clubs spelen. Het wereldkampioenschap van 2015 heeft het aantal leden fors opgestuwd, meldt Emma Fabri, tot voor kort werkzaam voor Rugby Nederland en nu voor World Rugby. De groei zat vooral bij de jeugd. De Nederlandse rugbymannen promoveerden twee jaar geleden naar het Rugby Europe Championship, de hoogst te behalen klasse in Europa, na een zege op België.

In Nederland heeft het rugby altijd een officieuze scheiding gekend tussen de studentensport en de burgersport. Dit verschil bestond in eerste instantie uit het internationale karakter van de rugbysport waardoor de studenten door internationale medestudenten in eerdere fase in aanraking kwamen met de internationale sport. Het is dan ook niet toevallig dat de Eindhovense, Groningse en Leidse studenten aan de basis stonden van de rugbysport in Nederland. Door deze internationale invloeden heeft de sport haar basis in Nederland kunnen vinden.

Rugby op de Olympische Spelen

Baron Pierre de Coubertin (1863-1937) was een liefhebber van rugby. De stichter van de moderne Olympische Spelen bewonderde de levenshouding, de morele waarden en de fysieke en mentale vaardigheden die nodig zijn om rugby te spelen. Bij de eerste Olympische Spelen, in 1896 in Athene, stond er geen rugby op het menu. Maar in 1900 slaagde de baron erin om drie teams bij elkaar te krijgen voor de eerste Olympische rugbycompetitie in Parijs.

In 2016 stond rugby sinds lang weer eens op het programma van de Olympische Spelen. Voor de eerste keer ging het in 2016 om sevens rugby en waren ook rugbyende vrouwen welkom.

Rugby in Zuid-Afrika

Sport is heel belangrijk in Zuid-Afrika. Als je op vakantie gaat naar Zuid-Afrika behoort het bezoeken van een rugbywedstrijd van bijvoorbeeld Kaapstad’s trots, de Stormers dan ook tot een absolute must.

Rugby Competities in Zuid-Afrika

Super Rugby: Deze league is de grootste rugbycompetitie van het zuidelijk halfrond. De Super Rugby competitie bestaat uit 5 teams uit Australië, 5 teams uit Nieuw-Zeeland en 5 rugbyteams uit Zuid-Afrika.
Currie Cup: Deze landelijke competitie speelt zich elk jaar af van juni tot oktober en is de meest prestigieuze competitie van Zuid-Afrika. Daarnaast is deze ABSA Currie cup ook de oudste rugbycompetitie van Zuid-Afrika; sinds 1889 spelen Zuid-Afrikaanse rugbyteams al om de prestigieuze Currie Cup.
Vodacom Cup: Tijdens de Vodacom Cup krijgen de spelers uit de B-teams van Zuid-Afrika de kans om hun kunsten te op het rugbyveld te vertonen.
Tri Nations Series: De Tri Nations Series duidt op een van de grootste internationale rugbytoernooien, gespeeld tussen rugbygrootheden Zuid-Afrika, Nieuw Zeeland en Australië.

Het nationale team van Zuid-Afrika heet de Springboks en het team speelt in de bekende donkergroene jersey en gouden kraag, waar je de Zuid-Afrikaanse bevolking in het dagelijks leven ook vaak in ziet lopen. Tijdens de Apartheid gold een sportboycot tegen Zuid-Afrika.

Zuid-Afrikaanse rugby Hall of Fame

Rugby is een van de populairste sporten in Zuid-Afrika. In elk café of kroeg staat op speeldagen altijd een wedstrijd aan, en op straat kom je altijd Zuid-Afrikaners tegen in een Springbok jersey - het tenue van het nationale Zuid-Afrikaanse rugbyteam. Waar Nederlanders hun voetballers vereren, gelden in Zuid-Afrika andere normen. Rugby is voor Zuid-Afrikanen namelijk niet alleen een populaire sport, het heeft ook een speciaal plekje in de Zuid-Afrikaanse geschiedenis. Het was namelijk tijdens het WK Rugby in 1995, toen Zuid-Afrika, na een jarenlange internationale boycot van Zuid-Afrikaanse sportevenementen, tegenstander Nieuw-Zeeland in een zinderende finale versloeg.

Symbolische overwinning: Zuid-Afrika's titel als beste rugbyteam ter wereld zorgde voor trots en nationalistische gevoelens onder alle Zuid-Afrikanen. Juist ja, onder ALLE Zuid-Afrikanen. Het was op die dag dat er voor Zuid-Afrika een symbolische nieuwe periode aanbrak: de post-Apartheid periode.

Enkele bekende Zuid-Afrikaanse rugbyers:

Francois Pienaar (1967): Zonder twijfel een van bekendste rugbyers die Zuid-Afrika ooit voortbracht. Onder leiding van (blanke) aanvoerder Francois Pienaar ging de felbegeerde trofee naar Zuid-Afrika tijdens het WK rugby in 1995.
Chester Williams (1970): Voormalig Springbokspeler Chester Williams was, in navolging van Errol Tobias in de jaren ’80, de eerste zwarte speler die in 1993 werd geselecteerd voor de Springboks.
Os du Randt (1972): In 1999 werd Os Durandt door Rugby Wold Magazine uitgeroepen tot de op een na beste loosehead (aanvallende positie bij rugby) aller tijden.
Frik Du Preez (1935): Hij werd uitgeroepen tot de beste Zuid-Afrikaanse rugbyer van de 20e eeuw.
Joost van der Westhuizen (1971): Deze voormalig rugbyspeler kwam uit voor de Springboks in de jaren ’90 en begin 21e eeuw.
Victor Matfield (1977): Niet alleen een selectie bij de Springboks volgde, hij werd zelfs aanvoerder van het team.
Naas Botha (1958): Naas Botha gaat de geschiedenisboeken in als een van de beste kickers aller tijden. Sowieso is hij de beste Zuid-Afrikaanse kicker, dat is een voldongen feit.
Morne du Plessis (1949): Morne du Plessis wordt gezien als een van de beste aanvoerders in de geschiedenis van het Zuid-Afrikaanse rugby, op Francois Pienaar na waarschijnlijk.
Percy Montgomery (1974): Op 13 mei 2003 werd Percy Montgomery tijdens een wedstrijd van het veld gestuurd toen hij een scheidsrechter naar de grond had geduwd.

Topsteden ter wereld voor rugbyfans

Parijs, Frankrijk: Frankrijk is de gastheer van de langverwachte Rugby World Cup 2023. Met meer dan 600.000 internationale bezoekers die naar Frankrijk reizen voor het evenement, zal de rugbykoorts in het land nog jaren aanhouden.
Tokio, Japan: Japan organiseerde de laatste Rugby World Cup in 2019, dit was de eerste keer in Azië.
Kaapstad, Zuid-Afrika: Fans in Kaapstad kunnen meedoen aan het supporteren voor de Springboks in een "shebeen", een traditionele Zuid-Afrikaanse kroeg of pub.
Auckland, Nieuw Zeeland: Nieuw-Zeeland is zo gepassioneerd door rugby dat het een nationale sport is geworden. Het nationale team, bekend als de All Blacks, heeft drie keer de World Cup gewonnen en is daarmee naast Zuid-Afrika het meest succesvolle team.
Dublin, Ierland: Een rugbywedstrijd kijken in een Ierse pub in Dublin lijkt alleen maar passend voor een land met zoveel rugbytraditie en dat lid is van de Six Nations league.
Nice, Frankrijk: In Nice staan rugbyfans bekend als gepassioneerd, levendig en creatief bij het vieren van het Franse nationale rugbyteam, bijgenaamd "Les Tricolores" of "Les Bleus" vanwege hun kleurrijke shirts.
Sydney, Australië: In Sydney is de passie voor rugby groot, vooral wanneer de Wallabies, het nationale team van Australië, in actie komen.
Londen, Engeland: Een van de beste plekken in Londen om in de rugbystemming te komen is het Twickenham Stadium, de thuisbasis van het Engelse rugby.

tags: #zuid #afrika #italie #rugby #geschiedenis