Het Syrische voetbalelftal vertegenwoordigt Syrië in internationale voetbalcompetities. Het team staat onder toezicht van de Syrisch-Arabische voetbalbond. Het elftal heeft een rijke geschiedenis en wordt geconfronteerd met unieke uitdagingen, waardoor het een fascinerend onderwerp is voor voetballiefhebbers en diegenen die geïnteresseerd zijn in de complexiteit van sport in een door conflicten geteisterde natie. Dit artikel duikt in diverse aspecten van het Syrische voetbalelftal, van de huidige stand van zaken tot de impact van de Syrische burgeroorlog op spelers en hun prestaties.
Actuele wedstrijden en kwalificaties
Volg de live voetbalwedstrijd van de Asian Cup Qualification 2027 tussen Afghanistan en Syrië met Eurosport. De wedstrijd begint om 19:15 op 10 juni 2025. Ontdek het laatste nieuws over Afghanistan en Syrië en zoek actuele standen, resultaten, topscorers en voorgaande winnaars van de Asian Cup Qualification 2027. Voetbalfans kunnen het laatste voetbalnieuws, interviews en commentaar van experts lezen en gratis herhalingen bekijken. Blijf op de hoogte van wat er gebeurt in de Premier League, UEFA Champions League en andere wedstrijden. Maak van Eurosport uw bron voor sport online, van voetbal tot tennis, wielrennen, snooker en meer.
Volg ook de live voetbalwedstrijd van de Asian Cup Qualification 2027 tussen Syrië en Afghanistan met Eurosport. De wedstrijd begint om 18:00 op 31 maart 2026. Ontdek het laatste nieuws over Syrië en Afghanistan en zoek actuele standen, resultaten, topscorers en voorgaande winnaars van de Asian Cup Qualification 2027. Voetbalfans kunnen het laatste voetbalnieuws, interviews en commentaar van experts lezen en gratis herhalingen bekijken. Blijf op de hoogte van wat er gebeurt in de Premier League, UEFA Champions League en andere wedstrijden. Maak van Eurosport uw bron voor sport online, van voetbal tot tennis, wielrennen, snooker en meer.
Tarek Kharboutly: Een verhaal van hoop en doorzettingsvermogen
Het verhaal van Tarek Kharboutly, een Syrische keeper, is een krachtig voorbeeld van de impact van de Syrische burgeroorlog op individuele levens en de rol die voetbal kan spelen in het bieden van hoop en een nieuw begin. Kharboutly's verhaal is er een van vluchten voor de Syrische dictator Bashar al-Assad en het vinden van een nieuw thuis in Nederland.
Vlucht en asiel
Eind februari nam het leven van Tarek Kharboutly - op de vlucht voor de Syrische dictator Bashar al-Assad - een wonderbaarlijke wending. In de asielopvang in Zaanstad had hij niets om handen. Hij was depressief en kreeg geen hap door zijn keel. Zijn vrouw had hij al bijna drieënhalf jaar niet meer gezien. Kharboutly was ten einde raad.
Lees ook: Zaalvoetbalvereniging lidmaatschap
Samen met haar man en dochter reisde Van Notten eind vorig jaar voor vluchtelingenwerk af naar het Griekse eiland Leros, waar Kharboutly op dat moment verbleef. Dat de familie Nederlands is en woonachtig in Amsterdam, wist hij niet. Op hoop van zege stuurde Kharboutly vanuit de Zaanse asielopvang ‘Hello, I am Tarek’ naar Van Notten. Kharboutly antwoordde met een foto van zijn locatie. Hij bleek slechts tien kilometer verwijderd van de Amsterdamse Prinsengracht, waar Van Notten en haar man Jan Petit al twintig jaar woonden. Van Notten aarzelde niet en haalde Kharboutly direct uit de asielopvang in Zaanstad, een voormalige gevangenis. De familie kocht nieuwe kleren en schoenen voor hem. Zijn voeten zaten onder de blaren, zijn oude schoenen waren veel te krap.
Twee uur later zat Kharboutly naast Michael Kinsbergen, voormalig Ajax-directeur en vriend van de familie, in de skybox van de Johan Cruijff Arena voor de wedstrijd Ajax-Heracles Almelo. Verlegen, met rode konen, ging hij op de foto met Edwin van der Sar. Hij ontmoette er ook Bob Duis. Maar dat was niet alles. De familie Petit-Van Notten besloot Kharboutly in huis te nemen. ‘Soms komt iets op je pad’, zei Van Notten aan de telefoon. Ze was met haar man op vakantie in Rome. ‘Het voordeel is natuurlijk dat we een groot huis hebben en onze drie kinderen zijn al een tijdje het huis uit. We kunnen het ons permitteren. Er komen bij ons altijd mensen over de vloer. En ik kan niet zo goed tegen een leeg nest’, lachte Van Notten.
Integratie en voetbal in Nederland
Terwijl Kharboutly begon met meetrainen bij AFC - wedstrijden keepen mocht als vluchteling en zonder KNVB-lidmaatschap nog niet - wachtte hij op een verblijfsvergunning. ‘Als je een BSN nummer krijgt, een nieuwe identiteitskaart, voelt het alsof je opnieuw geboren wordt’, zei Van Notten, die het maandenlange naturalisatieproces van de Syrische keeper van dichtbij ondersteunde. ‘Kun je nagaan: dan ben ik er nog om hem te helpen. Het is voor vluchtelingen zo moeilijk om opnieuw te beginnen. En nu, begin augustus, stond Kharboutly in een strak donkerblauw AFC-trainingspak langs de lijn. Hij behoorde vanavond niet tot de selectie. Hij had al een ruime week griep. En dat was te zien ook. Hoewel het haar strak in de gel zat, gloeiden zijn wangen rood van de koorts. ‘Griep! I am very sick. Whole body!’ Sinds hij in Europa was moest hij flink wennen aan het klimaat.
Waarom hij dan niet thuis onder de wol kroop? Kharboutly wilde zich laten zien aan trainer Ton du Chatinier, laten zien dat hij ambitieus was, gretig. AFC had er al een handjevol oefenduels op zitten, maar Kharboutly moest steevast toekijken. Hij hoopte op een kans. Maar ja, dat op de man af vragen durfde hij niet. Hoewel hij inmiddels wist dat zoiets in Nederland best gebruikelijk was. ‘Ik ben erg verlegen. In Syrië praat je niet over dat soort dingen met de trainer. Maar dit is mijn eerste jaar. Het is geen probleem. Ik moet wachten op mijn kans. Hij gaf bovendien toe dat hij nog niet helemaal op gewicht was. Daarom had hij zichzelf, ook tijdens de griep, op een streng dieet gezet. Hij mocht van zichzelf twintig dagen lang alleen groente, koffie, water en verse jus. Geen pasta, aardappels of rijst.
Na een helft, bij een stand van 3-2 voor AFC, ging Kharboutly toch maar naar huis, hij voelde zich niet goed. Maar niet voor iedereen van AFC de kleedkamer in verdween. Ook koos hij een wat ongebruikelijke weg naar de uitgang. Hij wilde niet dat mensen hem al zagen vertrekken, dat zou tot scheve gezichten kunnen leiden, dacht hij. Kreeg hij een kans bij een Nederlandse voetbalclub, bleek hij ongemotiveerd. Nee, dat beeld wilde hij absoluut vermijden.
Lees ook: Een diepgaande blik op de prestaties van het Moldavisch voetbalelftal door de jaren heen.
Er werd flink verbouwd rond het sportpark van AFC. Kharboutly sprong behendig over een betonnen muurtje, maar zuchtte dan diep. ‘Slapen’, zei hij zacht. Ze spraken af om een week later bij de familie Petit-Notten thuis aan de Prinsengracht, hartje Amsterdam, verder te praten. Dan waren Jan en Marina terug van vakantie. ‘Mijn Engels is niet zo goed. Ik heb Marina nodig. Op weg naar de tram die hem terug zou brengen naar zijn bed neuriede hij een Arabisch lied van zijn favoriete zanger Wael Kfoury, de Libanese popster. Bij het station aangekomen, schudde hij driemaal hartelijk de hand. ‘Tot uuhm woensdag. Dankjewel, hè.
Een nieuw leven in Amsterdam
Op de Prinsengracht, niet ver van het Anne Frank Huis, jengelden fietsers voortdurend met hun bel. Ze waarschuwden de hordes toeristen die langs de grachten slenterden op zoek naar een nieuwe Amsterdamse trekpleister. Op het vredige binnenhofje achter het statige grachtenpand vertelde Marina van Notten dat de Syriër overdonderd was, de eerste keer dat hij zijn nieuwe huis zag. ‘Hij wist niet wat hem overkwam. Het was misschien ook wel een eng idee om ineens bij ons te wonen. Maar hij woonde in Damascus ook in grote huizen. Hij vindt ons huis ouderwets’, lachte ze.
Voor de burgeroorlog in Syrië, bezat Kharboutly twee huizen, met twee auto’s voor de deur, waaronder een matgrijze rallywagen: een Mitsubishi Lancer Evolution. Zeker vier keer per week at hij in restaurants, hij bezocht bijna elke dag de sportschool én de kapper, want scheren deed hij nooit zelf. Hij doorliep de Syrische jeugdelftallen, was vanaf 2011 doelman bij het Syrische elftal en keepte voor grote clubs in Damascus - eerst Al Wahda en later Al Shorta. Ze trainden vaak twee keer per dag. In zijn laatste seizoen voor Al Shorta kreeg hij slechts drie doelpunten tegen in 28 wedstrijden en ontving de prijs voor beste doelman in het Syrische bekertoernooi. Maar als soennitische moslim had hij het zwaar. ‘Tarek had een normaal leven zoals mensen hier in Nederland. Maar opeens ben je alles kwijt’, zei Van Notten. Bij haar thuis probeerde hij zijn leven weer vorm te geven. Stap voor stap. Stap voor stap. Hij had nu een BSN-nummer, een nieuw telefoonnummer, een bankaccount. Van Notten had hem deze zomer een abonnement op Netflix gegeven. Kon hij mooi zijn favoriete serie Shooter kijken. ‘Ik houd van actie’, zei Kharboutly. ‘Maar ik ga ook graag naar buiten, een beetje door de stad wandelen.
Verdriet en verlies
Kharboutly vertelde dat de griep over was, hij kon eindelijk weer trainen. Van echte blijdschap was geen sprake. Hij haalde er zelfs zijn schouders over op. Dan fluisterde hij: ‘My father is dead.’ De tachtigjarige Marwan Kharboutly was een dag eerder in Damascus overleden aan een hartaanval. Tareks voorbeeld, Tareks idool. Ook Marwan was doelman van het Syrische nationale elftal, in de jaren zestig. Tarek was het troetelkind, de jongste van de familie. ‘Tarek heeft er enorm verdriet van. Eten en slapen gaat moeilijk. Hij voelt zich wanhopig’, zei Van Notten als Kharboutly even later koffie ging zetten. ‘Hij heeft geen afscheid kunnen nemen en kan ook niet terug naar Syrië voor de begrafenis. Dan wordt hij opgepakt en krijgt hij de doodstraf.
De gevaren van oorlog en vlucht
Jarenlang probeerde Kharboutly na het uitbreken van de Syrische burgeroorlog in 2011 de plicht om het leger van Assad te dienen te ontlopen. En als bekende Syrische doelman hoefde dat ook niet. Zijn vrouw, kinderen en schoonfamilie besloten voor de zomer van 2014 uit Syrië te vluchten naar Egypte. Via Libië belandden ze uiteindelijk in Denemarken. Eén van Tareks huizen en de restaurants van zijn schoonvader werden gebombardeerd en waren niet veilig meer. In gesprek met de IND zei Kharboutly: ‘Ik was bang voor het leven van mijn kinderen, daarom zijn ze weggegaan. Ik zag dat mijn kinderen psychisch leden onder de oorlogssituatie.
Lees ook: KNVB e-mail bekijken: Hoe doe je dat?
Kharboutly kon zelf niet mee. Ondanks zijn privileges als profvoetballer werd hij ook extra goed in de gaten gehouden. ‘De spelers van het nationale team hebben een reisverbod, wij mogen niet naar het buitenland reizen zonder toestemming van de voetbalbond.’ Hij wist bovendien niet hoe hij het moest aanpakken: illegaal de grens oversteken aan de hand van smokkelaars. Maar een jaar later had Kharboutly geen keus meer. Aan het eind van de zomer van 2015 had hij van een vriend, die bij de paspoortdienst werkte, vernomen dat de doelman ook niet meer binnen Syrië mocht reizen. Bij iedere controle- en grenzenpost was zijn naam rood gemarkeerd. In het Al Iwan Hotel in Damascus, waar hij met de selectie van Al Shorta verbleef, vertelde hij zijn familie via Skype over zijn plannen om uit Syrië te vertrekken. Maar iemand van de club hoorde hem praten en schakelde de veiligheidsdienst van de Syrische luchtmacht in. Anderhalve maand zat hij vast op een militair vliegveld in Damascus. Hij werd verhoord, beledigd, ze noemden hem een landverrader. ‘Ik ben er ook geslagen. Dan werd hij uitgeleverd aan de militaire politie. ‘Ik kreeg tien dagen verlof om mijn spullen op te halen.’
Bij zijn vader thuis, waar hij sinds het vertrek van zijn familie woonde, dook hij achter de computer en zocht contact met een bevriende militair die naar Turkije was gevlucht. Kharboutly kreeg een telefoonnummer van een smokkelaar. Hij verkocht zijn Playstation 4 en Mitshubitshi Evolution om aan geld te komen. De smokkelaar bracht hem naar Idlib in het noordwesten van Syrië, aan de Turkse grens. Het was 15 december 2015 als hij de grens overstak naar de Turkse stad Antiochië, aan de Middellandse Zee. Maar al snel herkenden Syrische rebellen in de Turkse stad hem als doelman van het nationale elftal. Hij moest dus wel voor Assad zijn, dachten ze. ‘De voetballers die nu nog voor Syrië uitkomen zijn pro-Assad of zwijgen uit angst’, legde Van Notten uit. Toch overtuigde hij de rebellen ervan dat hij geen aanhanger van Assad was. ‘Assad is een vreselijke dictator’, zei hij. ‘Het Syrische volk heeft vrijheid nodig. Alle mensen die tegen hem zijn, ruimt hij uit de weg.’
Kharboutly leefde er drie maanden op straat en sliep in andermans tuinen om zich aan het oog van de Syrische rebellen te onttrekken. De reis over zee was zwaar. Op weg naar het Griekse eiland Leros zat Kharboutly -in een zwemvest, zwemmen kon hij niet - op een overvolle rubberen boot. ‘Smokkelaars mikken het zo uit dat de boot net niet aankomt’, zei Van Notten. ‘Dat scheelt benzine en door een maximale bezetting begint de boot een paar uur voor de kust te zinken. Dan bellen alle vluchtelingen de kustwacht.’ Ook de boot van Kharboutly zonk. Hij werd gered en kwam in het vluchtelingenkamp op Leros terecht. Tussen het prikkeldraad deelde hij daar met achttien vluchtelingen een grote container en een enkele badkamer. ‘Iedereen bleef in de containers’, zei hij. ‘Er was niets te doen: Slapen, zitten, koffiedrinken, praten. Het was erg geestdodend.
Hulp en een nieuw perspectief
Eind 2016 ontmoette hij er de twee Nederlandse begeleiders, Jan Petit en Marina van Notten. Petit organiseerde samen met andere vrijwilligers op maandag en dinsdag voetbalactiviteiten. Kharboutly nam als enige vluchteling het voortouw. Hij rende langs alle containers en bonste op de deuren om iedereen te wekken. ‘Go! Go! Het voetbal was het enige dat hem nog een beetje op de been hield. Door te sporten hadden de vluchtelingen iets om voor op te staan. Maar het lange wachten in het kamp zorgde voor onderlinge conflicten tussen de aanwezige Irakezen, Syriërs en Pakistanen. ‘Elke dag werd er wel gevochten. Ook op het voetbalveld.’ Kharboutly raakte er ook een keer bij betrokken. Ze pakten hem als prof extra aan, met ellebogen en al. Hij liet zijn gebit zien, er misten drie kiezen en een voortand.
Na negen maanden mocht hij het eiland verlaten. Zijn aanvraag voor gezinshereniging in Denemarken was eindelijk gehonoreerd, waarna hij op een grote passagiersboot naar Athene vertrok. Weer betaalde hij een smokkelaar veel geld, ditmaal 4.500 euro. De smokkelaar hield hem voor dat daarna enkel een autorit naar Kopenhagen hem nog in de weg stond op hereniging met zijn familie. Het liep anders. Op Schiphol werd hij opgepakt vanwege de valse papieren. Als hij zich moest melden in het asielcomplex in het Groningse Ter Apel, vroeg de doelman zich af hoever het was om vanaf daar op de fiets naar Kopenhagen te rijden. Mede door Marina van Notten stapte hij niet op de fiets. Zijn familie kwam dankzij haar tijdens Pasen even naar Nederland. Op het vliegveld in Eindhoven wachtte hij ze op met een grote bos rode rozen voor zijn vrouw. Zijn kinderen beseften nauwelijks wat er gebeurde. Ze kenden hem van Skype. In Amsterdam voetbalde hij met ze, bezocht museum Madame Tussauds en dierentuin Artis. Beschrijven hoe hij zich voelde kon hij niet.
Toekomst en dankbaarheid
Zijn grootste droom nu is de hereniging met zijn familie in een eigen huis in Amsterdam. Maar dat is voor vluchtelingen een langdurig proces, vertelde Van Notten. ‘Het is een ingewikkelde toestand. De politiek stelt dat vluchtelingen er misbruik van maken. Ik zou zeggen: vrouw en kinderen, kom lekker hier naartoe, maar zo makkelijk is het niet. ‘Ik beschouw Jan en Marina nu als mijn vader en moeder’, zei Kharboutly. ‘Als ze mijn hart nodig zouden hebben, dan zou ik het ze geven. Ze hebben mij zoveel gegeven. ‘Daar kan hij helemaal niet tegen’, zei Van Notten. Hij is al zeer gehecht aan zijn nieuwe moeder. Gelukkig kwam Muqdad hem een paar dagen vergezellen, een goede Syrische vriend en Tareks voormalige trainer in het grootste fitnesscentrum van Damascus. Op zaterdagmiddag hing Muqdad - een kleine, maar gespierde man met een gulle lach - over de reclameborden achter het doel van AFC. Kharboutly, in zwart keeperstenue met witte schoenen en handschoenen, bad voor de aftrap. Lopend van de zestienmeterlijn naar zijn eigen doel vormde hij een kommetje met zijn handen en sloeg ze dan voor zijn ogen. ‘Dat doet hij altijd’, zei Muqdad. Ze hadden vanochtend nog woorden. Muqdad was het niet eens met het strenge dieet van zijn vriend. ‘That’s crazy. Hij is erg koppig. Maar ik begrijp de situatie ook wel, vanwege zijn vader. Het was de laatste drie dagen echt m…
Selectieoverzicht en marktwaarde
Deze pagina bevat het gedetailleerde selectie-overzicht van een club. Alle spelers van de teams worden weergegeven met hun leeftijd, nationaliteit, contractduur en marktwaarde. Bovendien, in een tabel, de gemiddelde leeftijd, de cumulatieve marktwaarde en de gemiddelde marktwaarde van de speler, een keer gesorteerd per posities en een keer in totaal aangegeven.
- 27350 dzd
- 35200 dzd
- 2025 dzd
- 30250 dzd
- 31250 dzd
- 31200 dzd
- 35200 dzd
- 22150 dzd
- 2425 dzd
- 28325 dzd
- 32300 dzd
- 28100 dzd
- 30350 dzd
- 27200 dzd
- 21200 dzd
- 26175 dzd
- 21250 dzd
- 241,20 mln
- 32500 dzd
- 21350 dzd
- 24300 dzd
- 26300 dzd
- 315,00 mln
- 28700 dzd
- 36600 dzd
- 575 dzd
- 192 dzd
- 1,80 mln
- 200 dzd
- 1,18 mln
- 168 dzd
- 8,95 mln
- 994 dzd
- 12,50 mln
- 446 dzd
Deze data geven een indicatie van de financiële waarde van de spelers en het team als geheel. De bedragen variëren sterk, wat kan wijzen op verschillen in ervaring, positie en prestaties van de spelers.
tags: #waar #je #syrisch #voetbalelftal