De geschiedenis van het vrouwenwaterpolo in de Europa League is een verhaal van gestage groei, opmerkelijke prestaties en de opkomst van dominante teams. Van de vroege pioniers tot de moderne helden, de sport heeft een lange weg afgelegd en blijft fans over de hele wereld boeien. In dit artikel duiken we in de rijke geschiedenis van het vrouwenwaterpolo in de Europa League, waarbij we de belangrijkste momenten, invloedrijke teams en opmerkelijke spelers belichten die de sport hebben gevormd.
Vroege Jaren: Pionierswerk en Demonstratiewedstrijden
De eerste aanzet tot vrouwenzwemmen in Nederland vond al in 1874 plaats, toen de Amsterdamse zwemclub AZ 1870 de mogelijkheden onderzocht. De introductie bleef echter uit vanwege de hoge kosten van de benodigde afscherming, die moest voorkomen dat mannen de vrouwelijke zwemmers konden zien.
Het waterpolo voor vrouwen kwam op in 1906 dankzij de inspanningen van Johanna Triebels-Koen, ook bekend als "De Zwemmoeder". HDZ won een speciale wedstrijd met 3-2 van het Haarlemse HVGB. De sport werd snel populair onder vrouwen, wat in 1911 leidde tot een internationale wedstrijd.
In 1920 kwam HDZ wederom met een idee voor de Olympische Spelen in Antwerpen: een demonstratiewedstrijd tussen een team uit Amsterdam en Rotterdam. Amsterdam speelde gelijk tegen Rotterdam. Rie Beisenherz was de meest opvallende naam bij die demonstratiewedstrijd, omdat zij in Antwerpen ook meedeed aan het zwemmen. Zij was daarmee de eerste Nederlandse vrouw ooit op de Olympische Spelen.
Twee jaar na die historische wedstrijd vervulden Beisenherz, Bolten en Klapwijk opnieuw een pioniersrol in het internationale waterpolo tijdens de tweede "Olympiade voor vrouwen" in Monte Carlo in 1922. Met het Nederlandse team versloegen ze de tegenstanders uit Londen met 6-0 in ijskoud water. In 1948 stond Klapwijk opnieuw in de schijnwerpers, als coach van olympisch zwemkampioene Nel van Vliet.
Lees ook: Alles over het WK Handbal voor Vrouwen
De Lange Weg naar Erkenning
Ondanks de vroege initiatieven duurde het nog decennia voordat vrouwenwaterpolo de erkenning kreeg die het verdiende. De demonstratiewedstrijd in Antwerpen in 1920 was een belangrijke stap, maar de hoop op toelating tot de Olympische Spelen bleek voorbarig. In veel landen waren gelegenheidsteams actief, waarin lokale zwemsters het in geïmproviseerde teams tegen elkaar opnamen. Wel werden er experimentele toernooien georganiseerd. Zo streden twee vrouwenteams uit Amsterdam en Rotterdam in 1910 ter gelegenheid van het twintigjarige bestaan van de Rotterdamse Zwemclub om het Zilveren Ei. De Rotterdammers waren in vorm, wonnen met 3-0 en gingen er met de trofee vandoor. In 1911 speelde de Hollandsche Dames Zwemclub (HDZ) uit Amsterdam de eerste internationale wedstrijd tegen een team uit Engeland. Hierna werd waterpolo onder vrouwen snel populairder. Tussen 1912 en 1914 werden onder meer in Rotterdam, Amsterdam en Den Haag nieuwe clubs opgericht. In 1914 werd door de Nederlandse Zwembond zelfs voor het eerst een landelijke vrouwencompetitie opgezet in het waterpolo. De eerste tien jaar werd alles gewonnen door HDZ uit Amsterdam, maar daarna werd de concurrentie serieus met ook andere kampioenen.
Pas in de jaren tachtig kwam de kentering, met drie Europese titels en uiteindelijk, in 1991, de eerste wereldtitel in Perth. Dit succes markeerde een nieuw tijdperk voor het Nederlandse vrouwenwaterpolo.
De Opkomst van de Europa Cup
De Europa Cup, het tweede Europese clubtoernooi in het waterpolo, heeft in de 25 jaar van zijn bestaan nog nooit een Nederlandse winnaar gekend. Alleen ZWV-Nereus (2007) en Het Ravijn (2011) waren er dichtbij met een tweede plek.
Historische Overwinning voor ZV de Zaan
In een memorabele finale in 2024 schreef ZV de Zaan geschiedenis door Pallanuoto Trieste te verslaan in de Euro Cup finale met 14-7. De heenwedstrijd in Italië werd al winnend afgesloten met 9-10. Deze overwinning betekende de eerste Europese prijs voor een Zaanse ploeg in 30 jaar, een prestatie die werd gevierd als een mijlpaal voor de club en het Nederlandse waterpolo in het algemeen.
De wedstrijd, gespeeld in een uitverkocht Sloterparkbad in Amsterdam, toonde de kracht van het collectief van De Zaan. Na een spannende eerste helft, waarin De Zaan een nipte voorsprong behield, domineerden de Zaansters de derde periode en liepen ze uit naar een comfortabele voorsprong. De teamspirit en de steun van de 700 toeschouwers gaven de ploeg de energie om de overwinning veilig te stellen.
Lees ook: Klassen en competities dameszaalvoetbal
Speelsters als Malissa van Rijn, Maud Koopman, Nerida Drewes en Lieke Rogge speelden een cruciale rol in de overwinning. Keepster Britt van den Dobbelsteen zorgde met haar verdediging voor een solide basis. Coach Mick van den Bree prees de overtuigende prestatie van zijn team en benadrukte de historische betekenis van de overwinning voor de club en het Nederlandse waterpolo.
De Kracht van het Collectief
De winst van de Euro Cup is een bevestiging dat zowel het volledige team inclusief staf, als alle verenigingsbetrokkenen complementair zijn aan elkaar.
De kracht van De Zaan, dat overall gezien veel te sterk was voor de Italianen, zit in het goed samenwerkende collectief. Zowel in als buiten het water.
Nederlandse Dominantie in het Waterpolo
De recente successen van Nederlandse clubs in de Europa League, zoals de overwinning van ZV de Zaan, zijn een weerspiegeling van de groeiende kracht van het Nederlandse waterpolo. De nationale teams presteren ook uitstekend, met als hoogtepunten de gouden medaille op de Olympische Spelen van 2008 in Beijing en de wereldtitel in 1991 en 2023.
Olympisch Goud in Beijing: Een Historisch Hoogtepunt
Het absolute hoogtepunt in de geschiedenis van het Nederlandse vrouwenwaterpolo is ongetwijfeld de gouden medaille op de Olympische Spelen van 2008 in Beijing. De ploeg van coach Robin van Galen schreef geschiedenis door in de finale de Verenigde Staten te verslaan.
Lees ook: Meer informatie over het kampioenschap vrouwenhockey.
De weg naar de Spelen was echter niet zonder obstakels. Op het WK in Melbourne, iets meer dan een jaar voor de Spelen, eindigde Oranje als negende. De vrouwen schreven elkaar briefjes waarin ze hun ongenoegen over alles uitten. Pas later spraken zij de problemen uit. Van Galen creëerde een enorme teamgeest binnen zijn ploeg. Hij stond voor zijn meiden, zij gingen voor hem door het vuur. Nederland kwam binnen vier minuten met 4-0 voor, maar verspeelde die marge weer in de tweede periode. Toch bleef de ploeg daarna steeds aan de goede kant van de score. De mentale weerbaarheid van de groep was groot. Uiteindelijk nam De Bruijn in de laatste periode, driekwart minuut voor het einde, de beslissende treffer voor haar rekening.
Recente Successen: Wereldtitels en Europese Dominantie
Na het Olympische goud kende het Nederlandse vrouwenwaterpolo een periode van wisselende successen. In de finale versloeg de ploeg van bondscoach Evangelos Doudesis Europees kampioen Spanje na strafworpen. In de reguliere speeltijd was de wedstrijd in 12-12 geëindigd.
Het jaar 2024 begon met een knaller, toen de Nederlandse waterpolovrouwen in Eindhoven Europees kampioen werden. Het was de tweede grote finale op rij die de twee landen tegen elkaar speelden, nadat Nederland vorig jaar al de WK-finale van Spanje won.
Toekomstige Uitdagingen en Kansen
Ondanks de successen zijn er nog uitdagingen voor het vrouwenwaterpolo in de Europa League. De sport moet blijven groeien in populariteit en professionaliteit om de concurrentie met andere sporten aan te kunnen. Meer investeringen in jeugdopleiding, betere faciliteiten en meer media-aandacht zijn essentieel om de sport verder te ontwikkelen.
De toekomst van het vrouwenwaterpolo in de Europa League ziet er echter rooskleurig uit. Met de opkomst van talentvolle speelsters, de groeiende populariteit van de sport en de inzet van clubs en bonden, kan het vrouwenwaterpolo in de Europa League blijven groeien en fans over de hele wereld blijven boeien.
tags: #vrouwen #waterpolo #europa #league #geschiedenis