Sint-Truiden, een stad in België, staat bekend om zijn handbalcultuur. Verschillende handbalteams, zowel bij de dames als bij de heren, hebben hier successen geboekt. Dit artikel geeft een overzicht van de handbalactiviteiten in Sint-Truiden, met speciale aandacht voor de dames teams en hun prestaties.
Jeugdteams in Sint-Truiden
Tijdens het Paasweekend speelde de ABC-jeugd in de categorieën U16 en U19 hun wedstrijden in Sint-Truiden. Het deelnemersveld was sterker dan in voorgaande jaren. Naast verenigingen uit Duitsland waren dit jaar veel teams uit de regio Noord- en Zuid-Holland aanwezig, waaronder SEW-Nibbixwoud, Kras-Volendam, KSV Heerhugowaard en Feyenoord Handbal. Alles was weer prima georganiseerd en verliep volgens planning. Zowel de U16 (BC-jeugd) als de U19 (A-jeugd) leden op zaterdag slechts één verliespartij, waardoor ze als tweede eindigden in de poule. Als gevolg hiervan werden op zondag kwalificatiewedstrijden gespeeld voor plek 1 t/m 8. Dit waren wedstrijden van een ander niveau, wel leerzaam maar soms ook een maatje te groot. De U16 (Beau, Amy, Juul, Sara, Bobbi, Imke, Laura, Sjuulke, Nyah en Isa) verloren hun kwartfinalewedstrijd tegen KSV met 7-4, waardoor ze die dag verder speelden voor de plekken 5 t/m 8. De 1e kwartfinale van de U19 (Leanne, Esmée, Isa, Senne, Bo, Eline, Kyra, Celine, Lara en Sara) tegen ook KSV (Topklasse) eindigde in 11-11. Door de hogere ranking van KSV gingen zij door naar de halve finale. In de laatste 2 wedstrijden was toch wel te zien dat het lampje langzaam uit ging. Het was weer een leuk, sportief, maar ook vermoeiend weekend.
Meiden A Beleven Onvergetelijk Handbaltoernooi
Het team van Meiden A heeft een onvergetelijke handbalervaring beleefd tijdens een succesvol toernooi in Sint-Truiden, België. De reis begon op vrijdagmiddag, waarbij het volledige team samen met zes andere teams uit Volendam vertrok richting Sint-Truiden. De sfeer in de bus was meteen feestelijk, met muziek op vol volume en lekkernijen voor iedereen. Op zaterdag begon de dag vroeg voor sommigen, met wedstrijden die al om 8.00 uur begonnen. Het team bracht de ochtend door met het verkennen van de stad, het aanmoedigen van andere teams en het voorbereiden op hun eigen toernooi. Na de wedstrijden was het tijd voor ontspanning en vertier. Een bezoek aan een plaatselijk café en een gezellige discoavond zorgden voor onvergetelijke herinneringen. Coach Linda Haverkort uitte haar trots en dankbaarheid voor het hele team: "Ik ben ontzettend trots op iedereen en heb enorm genoten van deze ervaring.
Beker van België: Handbal Sint-Truiden Dames Triomfeert
Handbal Sint-Truiden heeft in het verleden al vaker succes geboekt in de Beker van België. Zo versloegen ze Hubo Handbal met 28-26 in een felbevochten wedstrijd. De wedstrijd begon met veel overgave van beide kanten. Het duurde ruim 3 minuten voordat Estelle Ghijsens de score opende, 1-0. Hubo Handbal, met coach Natasja Bekker-Kivit en assistent Kaj Verhoeven, ging goed mee in de match en kwam via Maxim Gödden op voorsprong: 2-3. Het combinatieteam uit Hasselt en Tongeren maakte het Sint-Truiden flink moeilijk. Sint-Truiden kwam iets over halfweg de eerste helft op gelijke hoogte waarna Ghijsens haar team opnieuw op voorsprong bracht: 7-6. Bij 9-7 miste Lamotte de kans om de kloof op drie goals te brengen. Hubo Handbal miste die kansen niet en kwam via Geraerts opnieuw op voorsprong. Coach Delpire van Sint-Truiden foetert er langs de lijn op los. Met de rust in zicht redde Cochici een strafworp van Sint-Truiden.
Bij aanvang van de tweede helft liet doelvrouw van het jaar Editch Cochici zich enkele keren opmerken, net als haar collega aan de overkant, Padmé Van Nieuwenbergh, die een strafworp redde. Hubo Handbal plaatste dan een tussenspurtje en liep uit tot 13-15. De vlam zat nu helemaal in de pan. Aangemoedigd door de fans gingen beide ploegen er vol voor. Halfweg de tweede helft had Hubo Handbal nog altijd een voorsprong van twee goals. Met nog zes minuten te spelen hebben Hoogenboom, Lamotte en Schepkens de kloof uitgediept tot 26-21. Bij 24-21 ging lijnspeelster Bo Hoogenboom defensief wat al te fel tekeer waarbij ze haar linkerknie verdraait. Ondersteund door coach Jo Delpire werd de onfortuinlijke Limburgse van het veld gedragen. Sint-Truiden gaf de match niet meer uit handen en wint voor de vijfde keer in de clubgeschiedenis de Beker van België bij de dames.
Lees ook: Alles over het WK Handbal voor Vrouwen
Coach Jo Delpire was, zoals te verwachten, niet te spreken over de prestatie van zijn ploeg en nog minder over de tegenstand van Hubo. In aanloop naar de bekerfinale vertelde de oud-speler van onder meer Vlug en Lenig stoer dat zijn ploeg met tien verschil zou gaan winnen. Bo Hoogenboom is, naast de langdurig geblesseerde Laura Govaarts een van de twee Nederlandse speelsters bij de nieuwe bekerkampioen. Ze stond meteen na de wedstrijd al met twee krukken, geleend van Laura Govaarts die donderdag onder het mes ging vanwege een kruisbandblessure. “Intensieve wedstrijd, twee tijdstraffen. Binnen een seconde was het gebeurd, te fanatiek, willen winnen. Mijn eerste grote blessure. Prijs is verdiend. Hasselt gaf aardig partij, een bekerfinale is altijd anders met zenuwen en zo. Eerste beker gewonnen, vanavond nog even een feestje vieren. Weer een prijs die je pakt, in Nederland moet je er heel wat meer voor doen. Prima sfeer, veel publiek. Een aparte belevenis.
Nederlandse Inbreng bij HUBO Handbal
Spelverdeelster Suzan Jordan die met Eef Toonen, Gayel Duran en Maxim Gödden de Nederlandse inbreng vormt bij verliezend finalist HUBO baalde behoorlijk. “Over de hele wedstrijd gezien hebben we het als team goed gedaan, jammer dat we in de slotfase de draad kwijt raakten. Die grootspraak van de coach van de tegenpartij om met tien verschil te winnen van ons was een goede drive voor onze ploeg, ze konden niet met twee vingers in de neus van ons winnen. Zonde dat in de slotfase onze fouten meteen door Sint-Truiden worden afgestraft. Ben voor mezelf tevreden, we hebben inderdaad teveel last van balverliezen. Verbeterpuntje. Vanuit Arnhem zakte Maxim Gödden - is ze nou 21 of 22 jaar? - enkele jaren vgeleden ia Swift Arnhem, Achilles en Kwiek Raalte af naar Vlug en Lenig waar ze drie jaar speelde. “Veel trainen, te weinig spelen.” Toen een ploeggenote haar in contact bracht met Hasselt, was de overgang snel beklonken en werd meteen de eerste prijs - de beker - gevierd. “Ik woon op Watersley in Sittard, studeer aan Zuyd Hogeschool economie, de combinatie met handballen is prima te doen. Heb nu ook meer het idee dat ik van meerwaarde ben voor de ploeg.” Die meerwaarde legt ze met heel veel flair en inzet aan de dag aan de cirkel van de tegenpartij. Ook in de finale. “Onze assistent Kaj Verhoeven had al de hele week gehamerd op hoe ik daar mijn positie moest kiezen, blok en sper moest zetten, duwtje hier, armpje daar. Dat heeft echt geholpen,” glimlacht de nummer 71 fintjes. “Onze jonge ploeg heeft zich kranig geweerd, jammer dat we de goede lijn niet gedurende zestig minuten konden doortrekken. De komende weken gaan we spelen voor plek drie, achter Sint-Truiden en Eupem, voor ons een verbetering van twee plaatsen ten opzichte van vorig seizoen. Ja, ik volg het Nederlandse handbal zeker, mijn oude clubs en ook mijn vriendinnen bij SEW. Of ik ooit terugkeer? Geen idee.
Gayel Duran was al toe aan de tweede Belgische bekerfinale: in 2019 won ze die met toen nog Initia Hasselt. De voormalig speelster van Gemini en Hellas was trots op deze prestatie met haar ploeg. Na haar verblijf in Zoetermeer en Kwintsheul stopte ze een jaartje en ging op reis door Amerika. Over zes maanden studeert ze in Hasselt af als doctor die onderzoek heeft gedaan naar Multiple Sclerose. “Prima teamprestatie, jammer dat het niet gelukt is. Ja, die gemiste strafworpen van mij aan het einde waren cruciaal. We speelden aanvallend lekker snel, hielden de favoriete ploeg heel lang bij. Jammer dat het uiteindelijk toch niet lukt.
Historisch Succes en Clubcultuur van HB Sint-Truiden
Het begon in 2006 toen de vrouwenploeg van HB Sint Truiden voor het eerst in de clubhistorie de nationale titel veroverden. Niet dat de geel-blauwe ploeg ieder jaar kampioen speelde, maar de opleiding van eigen talenten, af en toe aangevuld met een serieuze buitenlandse versterking, bracht met enige regelmaat sportief succes. De damestak werd ‘losgekoppeld’ van de moederclub, een groep zakenmensen koos voor een wat ‘andere koers’ en zorgde voor nog meer faciliteiten. Maar het bestuur waakte over alles vanop afstand. Een club ook waar oer-voorzitter Romain Martens (bijna 75) er ieder jaar opnieuw in slaagt om zonder gekke sprongen inkomsten en uitgaven op elkaar af te stemmen.
Voor een goedgevulde en sfeervolle Trudohal was runner up KTSV Eupen in de ‘best of three’ de te kloppen ploeg. Voor de zevende keer stonden de twee beste teams uit de wat schrale Belgische competitie tegenover elkaar. 48 uur eerder had de ploeg van coach Jo Delpire - de 58-jarige kwam tot 185 interlands en was tussen 2001 en 2003 onderdeel van Vlug en Lenig dat de landstitel behaalde - in het Oostkanton de eerste tik uitgedeeld: 27-21 winst. Maar makkelijk liep het in dat duel niet, de ploeg was erop gebrand geen derde duel te gaan spelen. “Ik ben blij dat het er na vandaag op zit,” zou lijnspeelster Karen Macours na afloop verklaren. De inspanningen waren op haar gezicht af te lezen. In het bekerduel tegen datzelfde Eupen vloog ze er al na vijf minuten af met een rode kaart na een vermeende charge op Celine Clermont die daar een gebroken neus aan over hield.
Lees ook: Klassen en competities dameszaalvoetbal
Spannende Wedstrijden en Talentontwikkeling
De eerste tien minuten was het aftasten geblazen: aan alles was te merken dat het geen hoogstaand duel zou worden. Veel trek- en duwwerk, veel tijdstraffen in die aanvangsfase. Aiko Schepkens, een van de beste schutters bij de thuisploeg, mocht al snel tweemaal ‘brommen’ en werd door haar coach terecht op de bank gehouden. Immers, er waren tot dan nog veertig minuten te gaan. “Die tweede straf was overdreven maar wel in mijn nadeel voor de rest van de wedstrijd. Eenmaal terug binnen de lijnen ging op hoek verdedigen om erger te voorkomen,” lachte ze. “Team speelde ook zonder mij goed door. Eupen is niet gelijk gekomen, goed gedaan van ons. De laatste tien minuten weet je al dat het niet meer mis kan gaan. Dit is mijn twee nationale titel naast drie keer winst in de beker. In het begin zat ik meer op de bank, nu heb ik een groter aandeel. Buitenland? Even aan gedacht. Ben heel gelukkig met de situatie waarin ik nu zit: combineren met mijn studie vakleerkracht lichamelijke opvoeding, handballen, genoeg tijd om thuis nog iets te doen.
Een vangbal van de uitblinkende keepster Laura Govaarts op de sprintende Karen Macours betekende een marge van vijf: 7-2. Even leek Eupen, met een hypernerveuze coach Philipp Reinertz langs de kant, het duel te kantelen (7-5) maar bij het rustsignaal hingen de bordjes op 10-6. Bescheiden als altijd, vergezeld van een aanstekelijke glimlach van oor tot oor. “Balen als we voorin niet scoren, ja dat heb ik wel. Dan moet ik de ballen achter weer tegen houden. Als je dan ziet dat de marge groter wordt, krijgen we allemaal meer vertrouwen. Ja, mijn eerste twee titels in België. Genieten. Onze competitie speel je eigenlijk met vijf, zes ploegen. Daarin mag je niet veel fout doen. Kan ik me zelf ook echt voor oppeppen. Die andere wedstrijden is dat een stuk lastiger, omdat de uitslag al min of meer vooraf vast staat. Andere speelster krijgen dan wel de kans om speelminuten te maken. Ik krijg volgend seizoen een nieuwe collega onder de lat. Maar eerst een feestje bouwen!
Na de veldwisseling draafde Sint Truiden in een nog hoger tempo door: niet altijd even mooi en effectief, wel spectaculair. Vinnige duels, inzet meer dan voldoende. Met name Aiko Schepkens kwam vaak in goede schotpositie: hoog opspringend, snoeihard afwerken. Vanaf de negenmeter bijna niet te verdedigen. “Klopt, ik zou zeker meer aan de passeerbeweging moeten gaan werken, zeker als een tegenstander offensief gaat spelen. Bij 15-8 stopte plots de motor. Waarom? Coach Delpire moest het antwoord schuldig blijven. Macours zag de vermoeidheid in de ploeg sluipen na zo’n lang seizoen. Met tweemaal Fien Putzeys vanaf de rechterflank (17-9) en de achttiende en laatste thuisclubtreffer van Estelle Ghijsens was de buit én de titel binnen: 19-12.
Toekomstplannen en Spelerswisselingen
Sint Truiden heeft voor komend seizoen Bo Hogenboom en Mirthe Boiten - beiden van Vlug en Lenig - aan de selectie toegevoegd. Coach Jo Delpire begint dan aan zijn laatste seizoen als trainer en stapt daarna in een soort managersfunctie bij de club uit de Limburgse fruitstad. Tweede keepster Geertrui Vautmans verkast naar KTSV Eupen. Of Sara Marteleur - in verwachting van haar tweede kindje - nog terugkeert, is niet duidelijk.
Hij kon de opkomende tranen net niet bedwingen toen scheidsrechter Rob Tuinstra na afloop van het duel in Sint Truiden door de thuisclub in de bloemetjes werd gezet: Tuinstra neemt na vele jaren actief te zijn geweest op het hoogste niveau én de BENE-League afscheid van het handbal. Collega Mario Box zal op zoek moeten naar een nieuwe fluitpartner.
Lees ook: Meer informatie over het kampioenschap vrouwenhockey.
Flanders Trophy en Competitiewedstrijden
Vorig weekend werd er geen competitiewedstrijd gespeeld. Toen speelden 7 teams van DSS, waaronder dames 1, in Sint-Truiden voor de Flanders Trophy. Het was een geslaagd weekend, vol gezelligheid. Maar al snel moest de knop weer om, aangezien dames 1 afgelopen zaterdag een wedstrijd op de planning had tegen ZAP dames 1. Deze wedstrijden zijn altijd leuk en spannend, zo ook deze keer. In de eerste 8 minuten had DSS moeite met de dekking van ZAP. Hierdoor wisten de Heemskerksen niet te scoren. Daarentegen werd er hard verdedigd en wisten de dames uit Breezand ook niet gemakkelijk door de dekking van DSS heen te komen. Dit was ook te merken aan de score: na 10 minuten was de stand 2-1. Langzaam maar zeker begon het te draaien in de Heemskerkse aanval. Er werd met meer tempo gespeeld en dit resulteerde in een aantal mooie kansen voor o.a. Kim de Ruyter (4-4, 5-7). Maar aan de Heemskerkse zijde werd een aantal keer een onnodige 2 minuten tijdstraf gepakt, waardoor zij met 5 speelsters stond te verdedigen. Zo kon ZAP weer terug komen. Gelukkig kon Indy Bangma dit voorkomen door een aantal mooie reddingen. Dit gaf DSS de mogelijkheid om een klein gat te slaan en dit met resultaat. Na 25 minuten was de stand 7-11. Maar ook nu bleef ZAP gas geven en kwam terug tot 9-11. De ruststand was 9-12.
DSS kwam scherp uit de kleedkamer. Er werden mooie kansen gecreëerd en ook afgemaakt. Verdedigend werd er hard gevochten, waardoor ZAP moeite had om er doorheen te komen. DSS kon een klein gaatje slaan (10-14). Wederom ging ZAP niet bij de pakken neer zitten en wist terug te komen tot een verschil van 2 (12-14). D.m.v. een time-out aan Heemskerkse zijde, kon de groep even bij elkaar komen en bespreken over het verdere verloop van de wedstrijd. Dit resulteerde in veel doelpunten in korte tijd, waardoor de stand al snel 14-19 was. Nu was het zaak om deze voorsprong te behouden en niet in te kakken. Dit lukte echter niet helemaal, waarna ZAP weer dichterbij wist te komen (18-20). De spanning was te merken tot in de laatste seconden. ZAP ging iets offensiever spelen, waardoor er grotere ruimtes ontstonden. De ruimtes werden gezien, alleen de kansen werden niet afgemaakt. Gelukkig werd er nog steeds hard verdedigd en gevochten voor elke bal. Daardoor wist ZAP ook niet gemakkelijk te scoren. Met nog 2 minuten te spelen was de stand 21-22. Door een mooie beweging van Kim de Ruyter, kwam de stand op 21-23. In de laatste minuut wist ook ZAP te scoren (22-23). Met nog 10 seconden te gaan, was DSS in balbezit. 6 seconden voor tijd werd er een time-out genomen door coach Wim Groot. Na de time-out deed ZAP alles eraan om de bal nog te veroveren. Dit mocht niet baten, waardoor DSS de winst over de streep wist te trekken met een stand van 22-23. De meiden mogen trots zijn op hun vechtlust. Er is echt een stijgende lijn te zien in het spel en de uitslagen.