Het Nederlandse honkbal kent een rijke historie, waarin verschillende clubs een belangrijke rol hebben gespeeld. Dit artikel duikt in de geschiedenis van UVV (Utrechtse Voetbal Vereniging) binnen de honkbal hoofdklasse, waarbij we zowel de gloriejaren als de latere ontwikkelingen belichten. We maken hierbij gebruik van de door de gebruiker aangeleverde informatie, aangevuld met achtergrondkennis om een zo compleet mogelijk beeld te schetsen.
De Vroege Jaren: Een Voetbalclub Ontdekt Honkbal (1948-1960)
Het begon allemaal in 1948, toen honkbal nog een relatief onbekende sport was in Nederland. "Ook het bestuur is van mening, dat honkbal bij uitstek geschikt is voor voetballers…", aldus een mededeling in het U.V.V.-Nieuws van februari 1948. Deze gedachte sloeg aan, en op 21 mei 1948 werd de honkbalafdeling van UVV officieel opgericht.
In 1949 startte UVV in de 3e klasse, waar ze direct een gedeelde 2e plaats behaalden. Opmerkelijk was dat ze aanvankelijk niet op hun eigen veld mochten spelen, maar uitweken naar het Voorwaartsveld. Ondanks deze beperking begon een gestage opmars. Al in het derde jaar promoveerde UVV. In 1959 legde UVV een eigen honkbalveld aan, "het tweede blijvende veld in Nederland." Philips had kort daarvoor een veld aan P.S.V. gegeven.
De Gouden Eeuw: Spelen in de Eerste Klasse (1960-1970)
Anno 1962 speelde UVV in de 1e klasse met een team bestaande uit een mix van talenten: Amerikaanse, Antilliaanse (Leysner, de Vries) en Nederlandse spelers (Jan Kars, Cees Hiele, Jan van Ewijk, Wim v.d. Ster, Tom Stamer). Dit "bere-team" zorgde voor vele successen.
De turbulent jaren 80 en 90
Na jarenlang in de hoogste klasse van het Nederlandse honk- en softbal te hebben meegespeeld, zakte UVV langzaam terug naar de top van de breedtesport.
Lees ook: Kinheim in de Hoofdklasse: Historisch Overzicht
Een Honkbalmuseum in Utrecht?
Van de oprichting van een honkbalmuseum mocht het in Utrecht niet komen. Dan maar middagen herinneringen ophalen met museumstukken van vlees en bloed van UVV. Zoals Henk Ferwerda.
Straathonkbal en Amerikanen
Jan van Ewijk houdt het erop dat ‘het verdwijnen van het straat- en wijkhonkbal op termijn zijn tol heeft geëist’. Zoals ook ‘het in de ban doen van de Amerikanen van de vliegbasis’. Eigenlijk kon UVV niet zonder. Zeker niet waar het in de jaren zestig werpers betrof. Met Ron Sampson lichtte UVV in 1968 de hand met het afzweren van Marschallhulp. Gehaald als ‘redder in de nood’, luidde de kop boven zijn artikel als medewerker van de krant ‘Het Centrum’.
De Jaren Zeventig: Internationale Ambities en Clubiconen
Het jubileumboek 70 jaar UVV beschrijft de club als een club met historie. Gedurende het 40-jarig bestaan werd al stilgestaan bij het roemrijke verleden, mede dankzij de bezielende leiding van mevrouw Klein.
Honkbal op de TV
Ferwerda trouwde in 1957 uitgerekend op de dag dat voor het eerst het honkbal live op tv kwam. Het Nederlands team tegen de Sabres van vliegbasis Soesterberg. Voor het eerst honkbal op de het toestel met daarop nog een spriet voor ontvangst. Maar ging de boot in, de huwelijksboot. ‘Daar had ik zo verschrikkelijk de pest over in. Die wedstrijd werd nota bene bij UVV gespeeld. Mijn zwager Jan Da…
Fusie en Terugval: Honkbal en Softbal Verenigd (1999-heden)
In 1999 gingen honk- en softbal samen en vormen nu één afdeling met allebei een roemrijk verleden. Na jarenlang in de hoogste klasse te hebben gespeeld, is UVV langzaam teruggezakt naar de top van de breedtesport. In 2023 promoveerde UVV naar de hoofdklasse.
Lees ook: Statistieken Honkbal Hoofdklasse
UVV in de Huidige Tijd: Een Nieuwe Generatie
Dit seizoen veroverde UVV de titel in de Overgangsklasse, waardoor het zich plaatste voor de Promotie/Degradatie Play-Off. Onder de spelers van dit seizoen waren de Cubaanse powerhitter Fausto Álvarez Rizo, die in de voorgaande vier seizoenen uitkwam voor L&D Amsterdam Pirates, Glenn Romney (die in de Hoofdklasse speelde voor Quick Amersfoort, Mr. Ajax (onderdeel van de fameuze voetbalclub) won de reeks vs. Hierna speelde UVV een 3-game series vs. Schoten versloeg UVV en promoveerde, waarna de laatste ook de reeks vs. Omdat de Hoofdklasse een jaar later werd uitgebreid van acht naar tien teams zouden de twee Eerste Klasse-kampioenen automatisch promoveren. Vorig jaar eindigde UVV op de tweede plaats in de Eerste Klasse, acht punten achter kampioen Almere Magpies, dat toen naar de Hoofdklasse promoveerde na winst in de Promotie/Degradatie Play-Off vs.
Bekende Namen en Hun Betekenis
Een andere Amerikaanse speler die voor UVV uitkwam was Brian Lewis, die in 1978 en 1979 voor de ploeg speelde en een solide slagman was. Jos Kervers, de enige speler die in vrijwel de hele derde Hoofdklasse-periode voor UVV uitkwam, was later Hoofd Coach van de ploeg in de laatste jaren op het hoogste niveau.
Gerard Stenzler: Een Legende in het Nederlandse Honkbal
Gerard Stenzler, die vele jaren één van de meest kleurrijke honkbal-coaches is geweest en een club-icoon was van het Amsterdamse De Spartaan, is op donderdag 26 januari op 90-jarige leeftijd overleden. De heer Stenzler is ruim 65 jaar actief geweest in het honkbal als speler, coach, bestuurder, general manager en veel meer, maar is meer dan 75 jaar betrokken geweest bij de honkbalsport en heeft ook de leiding gehad over de Nationale Ploeg van Frankrijk. Gerardus Cornelis (Gerard) Stenzler werd geboren op 30 november 1932 in Amsterdam.
Al op jonge leeftijd was Gerard Stenzler geïnteresseerd in sport. Ondanks de moeilijke periode net na afloop van de Tweede Wereldoorlog ging Gerard voetballen, maar ook honkballen. In 1947, op veertienjarige leeftijd, meldde hij zich aan bij Quick Amsterdam en dat was het begin van een lange loopbaan in het honkbal, die meer dan 75 jaar zou duren. Stenzler speelde in tien seizoenen voor Quick, dat werd opgericht in 1913 en in maart het 110-jarig jubileum zal vieren als de oudste honkbal/softbal-vereniging in Europa. Vanaf 1957 honkbalde Stenzler ook nog voor THOR, Blauw-Wit, Arsenal, Schoten en De Volewijckers in de volgende elf seizoenen.
Stenzler als Coach: Van Amsterdam tot Frankrijk
Al tijdens zijn speeldagen ontwikkelde Stenzler een interesse in coaching. Het was in 1960, toen hij speelde voor het Amsterdamse Arsenal, dat hij voor het eerst een team coachte. Stenzler was de spelende coach van de ploeg, die toen uitkwam in de Vierde Klasse van het toenmalige Rayon Amsterdam. Aanvankelijk keerde Gerard weer terug naar een rol als speler, maar zeven jaar later richtte hij zich weer op het coachen, nadat hij van Arsenal was overgegaan naar AMVJ, eveneens een vereniging uit Amsterdam. In 1967 was Stenzler voor het eerst de Hoofd Coach van deze ploeg in wat toen zijn 21e en laatste seizoen was als reguliere speler.
Lees ook: Voorbeschouwing Honkbal Hoofdklasse
Intussen, sinds eind jaren vijftig, was Gerard vader geworden van vier kinderen, Marianne, Ellen, Annemieke en Mike. Zijn dochters gingen allemaal softballen. Zijn eerste echte succes als coach komt in 1969, zijn derde en laatste seizoen bij AMVJ. Stenzler loodst de ploeg naar de eerste plaats in de Eerste Klasse in het Rayon Amsterdam. Echter, na afloop van het seizoen 1969, verhuist Gerard Stenzler naar De Spartaan waar hij Hoofd Coach wordt. In zijn eerste seizoen bij zijn nieuwe vereniging was er in 1970 gelijk succes. De Spartaan veroverde de titel in de landelijke Derde Klasse en promoveerde.
Het was ook in 1973 dat Gerard Stenzler zijn internationale debuut maakte. Een jaar eerder, in april 1972, viert De Spartaan het 35-jarig bestaan en organiseert op eigen veld een internationaal toernooi. Eén van de deelnemende ploegen komt uit Frankrijk. Het is tijdens dit toernooi dat Stenzler wordt benaderd door vertegenwoordigers van de Franse Honkbal Bond die hem vragen Hoofd Coach te zijn van de Franse Nationale Honkbal Ploeg tijdens het Europees Kampioenschap van 1973, dat dan wordt georganiseerd in Haarlem. Stenzler gaat akkoord en begint gelijk met een aantal acties om het Franse honkbal te ondersteunen, zoals een inzameling van materiaal. Hij wordt daarbij gesteund door toenmalig scheidsrechter Henk Ronnenbergh, die destijds de eigenaar was van een winkel voor honkbal/softbal-artikelen en -materiaal in Amsterdam.
Het Europees Kampioenschap van 1973: Stenzler aan het Roer van Frankrijk
Honkbal wordt in Frankrijk al sinds de jaren twintig gespeeld, maar door een gebrek aan internationale contacten was het duidelijk dat de jonge ploeg die deelneemt aan het EK 1973 nog in een leerproces zat. De jongste speler in de ploeg is de 14-jarige Jean-Louis Achille. Gerard Stenzler, die dan 40 jaar is, doet alles om het niveau van de spelers te verbeteren, hij organiseert trainingen, oefenwedstrijden en regelt zelfs nieuwe pakken. 'Ome' Joop van Heuven, de masseur van de honkballers van De Spartaan, verzorgt de spelers tijdens het EK. In 1973 zijn er ongeveer 350 honkballers in heel Frankrijk, de helft daarvan in hoofdstad Parijs, de rest in het zuiden van het land. Frankrijk is één van de zes deelnemende landen, de anderen zijn België, Italië, Nederland, Spanje en Zweden.
Het is Frankrijk dat de openingswedstrijd speelt van het EK op 30 juni 1977. De ploeg van Gerard Stenzler ontmoet dan Zweden in een ochtendwedstrijd, die wordt gespeeld op het honkbalterrein aan het Badmintonpad, dat op dat moment het thuisveld is van Kinheim. Tijdens het toernooi worden wedstrijden ook gespeeld in het Pim Mulier Stadion. Dat wordt een memorabele wedstrijd, want Frankrijk wint met 8-7 van Zweden en boekt daarmee de eerste internationale overwinning in elf jaar. Het is zelfs pas de tweede internationale winst voor Frankrijk na de Tweede Wereldoorlog. Halverwege de eerste inning staat Frankrijk met 4-0 achter, maar komt daarna in de eerste eigen slagbeurt tot een 5-run rally. In de tweede helft van de negende inning werkt Frankrijk een 7-5 achterstand weg en scoort driemaal om te winnen. Jean-Philippe Kunetz gooit het hele duel voor Frankrijk. In de jaren zeventig en tachtig heeft Kunetz zitting in het Bondsbestuur van de Franse Bond.
De volgende dag, met een 1-0 achterstand, slaagt Frankrijk er in om in de vijfde inning langszij te komen tegen Italië, maar verliest met 14-1. Dat wordt op de derde dag gevolgd door een ruime 19-4 nederlaag tegen België. Het is tijdens deze wedstrijd tegen de Belgen dat Gerard Stenzler aanvankelijk opstapt na onenigheid met de Amerikaanse Pitching Coach Bruce Irving. Hoewel duidelijk is afgesproken dat Stenzler is aangesteld als Hoofd Coach gaat Irving in tegen zijn opdrachten en neemt tijdens het duel verschillende beslissingen. In de tweede inning wordt de Franse starter te laat gewisseld na vijf opeenvolgende vrije lopen. De reliever is niet de werper die Stenzler wilde inzetten. Deze nieuwe werper gooit nog eens negenmaal vier wijd en België scoort in deze slagbeurt 13 punten, waarvan negen met twee uit.
Stenzler's Kritiek en Visie
Op Dag 4 van het toernooi leidt Frankrijk een ruime 21-0 nederlaag tegen Nederland. Hoewel er tijdens het evenement in verschillende wedstrijden vele ruime uitslagen zijn, raakt Stenzler geïrriteerd door het feit dat spelers van het Nederlands Team, maar ook toeschouwers, lachend reageren op acties van zijn spelers. Er is één ding waar iedereen het over eens zal zijn en dat is dat Gerard Stenzler door de jaren heen altijd zijn mening heeft gegeven. En dat is precies wat hij deed in een interview met Hans Doeleman in Het Parool tijdens het toernooi.
Stenzler: ,,Laten die Nederlanders die ons uitlachen liever wat voor ons doen. Ze vergeten wat mijn Franse spelers er financiëel voor over hebben om hier te kunnen meedoen. En ze weten kennelijk niet meer hoe er hier vroeger werd gespeeld. Dat ergert me enorm, dat gelach. Niet alleen van spelers, ook van het publiek. Het Franse doel hier in Haarlem is niets meer dan redelijke resultaten. Dat opent mogelijkheden voor meer Franse staatssteun. Kijk, ze hadden in elf jaar in zo'n 35 wedstrijden verloren, nooit gewonnen. En nou hebben we hier van Zweden gewonnen. Daar moeten we niet om lachen. Mijn Fransen doen gewellidig hun best om in eigen land hun sport van de grond te krijgen. Ze trainen zich hier kapot en zijn bijzonder gewillig om wat te leren. Ieder applausje voelen ze als blijk van waardering. Ook de KNBSB zou aan ondersteuning kunnen doen. Ik opperde het idee om de Franse jeugd deel te laten nemen aan de KNBSB-Jeugdkampen. Als de Nederlandse Bond er niets aan wil doen, haal ik ze naar De Spartaan.
Deze reacties waren typerend voor Gerard Stenzler, niet alleen ter ondersteuning van zijn Franse spelers, maar ook tijdens zijn jaren bij De Spartaan. Frankrijk sluit de voorronde van het EK af met een kleine 4-1 nederlaag tegen Spanje en krijgt dan ook een goed optreden van werper Jean-Philippe Kunetz, die veertien keer drie slag gooit. Hierna ontmoet Frankrijk Zweden in een best-of-three om de vijfde en zesde plaats, waarin het duel uit de voorronde telt als eerste wedstrijd. Voor Gerard Stenzler blijft dit zijn enige internationale coaching-jaar.
Terug naar De Spartaan: Successen en Promotie naar de Hoofdklasse
Maar hij gaat natuurlijk verder bij De Spartaan met wie hij op de ranglijst klimt. Vanaf 1974 verovert de ploeg twee titels en promoveert naar de Hoofdklasse. In 1974 eindigt de Amsterdamse ploeg op de eerste plaats in de Tweede Klasse en promoveert naar de Eerste Klasse. Stenzler zorgt er voor dat alles bij zijn club goed is geregeld. Bovendien wordt hij een soort vader-figuur voor zijn buitenlandse spelers, of die nou afkomstig zijn uit Amerika of de Antillen. Hij helpt ze zoveel mogelijk tijdens het seizoen, regelt een baan voor ze en Gerard's toenmalige vrouw Tilly maakt eigenhandig de pakken voor het honkbalteam. In deze jaren zeventig is het overigens niet alleen de familie Stenzler die veel doet voor De Spartaan. Ook Miel van Heuven en zijn vrouw Ria, Jaap van Nifterick en zijn vrouw Diny, Wim Geestman Sr., Freek en Jan Leijen zijn harde werkers binnen de vereniging. Miel van Heuven en Diny van Nifterick zijn verschillende jaren secretaris van de vereniging. Tegen het einde van de jaren zeventig wordt Gerard Stenzler ook voorzitter van De Spartaan, een functie die hij zo'n twintig jaar zou vervullen. Oh, hij coachte ook nog verschillende jaren een softbalploeg van de vereniging. Begin jaren tachtig is Wil Hofer een paar jaar wedstrijdsecretaris en vanaf halverwege de jaren tachtig verzorgt Bert Groot de publiciteit en is bovendien vele jaren de Public Address Announcer. Gerard's dochter Marianne wordt in 1983 secretaris van de vereniging. Andere langdurige vrijwilligers vanaf het einde van de jaren tachtig zijn onder meer John van den Berg en Chris Lubbe.
Het was ook in de jaren zeventig (en tachtig) dat geruchten circuleerden dat er een rivaliteit zou zijn tussen De Spartaan en Amsterdam Pirates. Het leek er zelfs op dat beide clubs nauwelijks contact met elkaar hadden, maar de waarheid is verre van dat, want de rivaliteit bestaat alleen op sportief gebied. De twee verenigingen hadden een prima band met elkaar, werkten samen en hielpen elkaar wanneer nodig. Gerard Stenzler stond er ook om bekend soms dingen anders te doen en was altijd wel in voor iets leuks.
Een Nijlpaard als Eerste Bal: Stenzler's Unieke Aanpak
Zoals bijvoorbeeld in 1977 toen De Spartaan het 40-jarig jubileum vierde en voor aanvang van het seizoen een internationaal toernooi organiseerde met deelname van Mannheim Tornados (West-Duitsland), Navarro (Italië), Hoofdklasser Quick Amersfoort en gastheer De Spartaan. Actrice Willeke van Ammelrooy en zangeres Ria Valk werden benaderd voor het gooien van de ceremoniële eerste bal van het toernooi op 10 april, maar beiden konden op de genoemde dag niet aanwezig zijn. Om toch iets speciaals te doen wist toenmalig De Spartaan's publiciteitsverzorger Rob Jansen voor een grote stunt te zorgen. Hij benaderde de bekende circus-directeur Toni Boltini van het circus met dezelfde naam. Boltini toonde gelijk interesse en wilde onmiddellijk meewerken en zo, op Dag Eén van het toernooi, was het een nijlpaard, genaamd Hugo, die het honkbalveld betrad, compleet met een pet van de De Spartaan en hij 'gooide' de eerste bal om het evenement te openen.
Sponsoring en Nieuwe Spelers: Versterking van het Team
De prima seizoenen in de jaren zeventig zorgden ook voor meer sponsoring en overeenkomsten met een aantal grote bedrijven, die hoofdsponsor werden. In 1979 was het bijvoorbeeld het Japanse foto-materiaal bedrijf Canon dat toen voor het eerst sponsor was van De Spartaan. Doordat er nu meer financiële mogelijkheden waren kon ook een aantal nieuwe spelers aan de ploeg worden toegevoegd. Eén van de nieuwe spelers voor het seizoen 1979 was de Canadese pitcher Bernie Beckman. Hij had in 1978 in de Hoofdklasse gespeeld voor Giants Diemen, maar kon niet tot een overeenkomst komen voor een nieuw seizoen. En zo verhuisde Beckman naar De Spartaan. Dat was het begin van een lange en hechte vriendschap tussen Beckman en Stenzler. Beckman werd geboren in Groningen, groeide op in Ter Apel, maar verhuisde met zijn familie op driejarige leeftijd naar Canada. Later speelde hij professioneel, voordat hij weer terugkeerde naar Nederland. Vlak voor het verstrijken van de transferperiode kwam ook catcher Ron van Zuilichem, die eveneens had gespeeld voor Giants, over naar De Spartaan.
De Titel in 1980 en Promotie naar de Hoofdklasse
Daarna, in 1980, was er eindelijk het langverwachte succes. De Spartaan veroverde de titel in de Eerste Klasse B en promoveerde naar de Hoofdklasse. In 1980 speelt Bernie Beckman in zijn tweede en laatste seizoen voor De Spartaan. Daarna keert hij terug naar Canada waar hij een Minor League Coach wordt in de Toronto Blue Jays-organisatie. Later wordt hij Hoofd Coördinator van de Canadese Honkbal Bond. Echter, na enige jaren keert Beckman weer terug naar Nederland en wordt weer herenigd met Stenzler. Andere spelers naast Beckman in de kampioensploeg zijn Hennie Heijsteeg, Louis Hofer, Frank Koot, Totti Martina, Jan Prinsen, Erik Ronnenbergh, Anthony St. Aubyn, Fred Stakelborough, Mike Stenzler, Jack Zijlstra en de Amerikanen Brian Lewis en Eddy Packard. De Spartaan pakt de titel op 26 juli in een thuiswedstrijd met een 13-3 winst tegen stadgenoot OVVO.
Een Tragische Gebeurtenis: Het Overlijden van Brian Lewis
Helaas hebben de festiviteiten rondom de titel 1980 een zwart randje. Na afloop van het seizoen 1979 kwam de 26-jarige tweede honkman Brian Lewis naar De Spartaan na in de Hoofdklasse te hebben gespeeld voor UVV en hij had het duidelijk naar zijn zin in Amsterdam. Maar in de vroege nacht van maandag 7 juli sloeg het noodlot toe. Op zondagavond had Lewis een bijeenkomst bijgewoond van het Dutch American All Star Team, een team samengesteld uit in Nederland spelende Amerikanen die jaarlijks oefenwedstrijden speelde tegen het Nederlands Team ter voorbereiding op internationale toernooien van Oranje. Na afloop gingen Lewis en landgenoot Gary Robson (speler van The Herons) het centrum van Amsterdam in om nog wat te eten. Echter, zij kwamen in een ruzie terecht en een handgemeen volgde.
Voorbereidingen op het Hoofdklasse-seizoen en Kritiek
Gerard Stenzler gaat onmiddellijk in gesprek met de Gemeente Amsterdam met betrekking tot renovaties en uitbreiding van het thuiscomplex van De Spartaan op Sportpark 'Ookmeer', maar praat ook over de mogelijkheden tot de plaatsing van lichtmasten. Stenzler kondigt ook aan dat er nieuwe spelers zullen worden toegevoegd voor het debuut-seizoen in 1981. ,,Ons verblijf in de Hoofdklasse zal niet beperkt mogen blijven tot maar één seizoen'', zegt Stenzler in een aantal interviews. Na afloop van het seizoen 1980 trekt De Spartaan inderdaad een aantal nieuwe spelers aan. De club krijgt wel kritiek dat het geld zou betalen om spelers van andere teams weg te halen. Opmerkelijk genoeg, destijds en zeker in verschillende navolgende seizoenen hebben verschillende teams precies hetzelfde gedaan. De Spartaan ziet Ritchie Daal (Kinheim) en Ron Steward (HCAW) overkomen. Voor de laatste was er ook belangstelling van Neptunus, nadat de Rotterdamse ploeg ook al de Amerikanen Kevin McDonald en Steve Donovan had aangetrokken. HCAW wilde aanvankelijk niet meewerken aan de transfer van Steward. Ritchie Daal werd Stenzler's schoonzoon. Ook naar De Spartaan kwamen pitchers Paul Mulder (UVV) en Fred Ernsting (The Herons…
Neptunus in 1981: Een Vergelijking met Sparta en Kinheim
Zondag 9 augustus 1981 is een gedenkwaardige datum in de clubgeschiedenis van Neptunus. Neptunus werd dat jaar voor het eerst gecoacht door Wim Onderstal (ex-Feyenoord). Hij had drie spelers uit Rotterdam-Zuid meegenomen: Henk Kruik, Henk van ’t Klooster en de Amerikaanse midvelder Kevin McDonald. Ten opzichte van het seizoen ervoor waren er nóg twee nieuwe gezichten: de Amerikaanse werper Steve Donovan (ex-Kinheim) en linksvelder Rob Groeneveldt (ex-UVV). Steve Donovan was dat jaar met afstand de beste werper van Nederland. Jan Venema en Kevin McDonald sloegen de meeste homeruns in de competitie (ieder 13). Het kon niet op zou je op het eerste gezicht zeggen. Maar er kwam ook kritiek. Niet van de eerste de beste. Van Cees Herkemeij. Hij was in die tijd bondscoach van het Nederlands team. Hij vergeleek Kok Juweliers/Neptunus met het Sparta uit de glorietijd. “Er zijn zo’n 3 à 4 hitters die altijd slaan. Neptunus heeft en Sparta had een behoorlijke verdediging. Ze maken (bijna) geen fouten. Er is nóg een overeenkomst, al zullen ze dat bij Neptunus niet leuk vinden om te horen: het is een vrij oud team. Maar in het honkbal worden spelers pas echt goed door veel ervaring. Aan de andere kant moet er natuurlijk wel voldoende aanwas van jeugdspelers komen. Succes verblindt. We kennen allemaal het voorbeeld van wat er zou kunnen gebeuren.” Herkemeij had het over Kinheim. Met Neptunus zou niet het jaar daarop, maar wel drie jaar later, hetzelfde gebeuren. De iets te nadrukkelijk doorgevoerde verjonging eiste toen zijn tol. Dat het voor Neptunus toch nog goed afliep is duidelijk. Dit weekend wordt op zaterdag het jubileum gevierd met een Old Star Game met oud gedienden die in de afgelopen decennia voor Neptunus uitkwamen.
Henk Ferwerda: Een Levenslange Liefde voor UVV
Actie eerste honkman Jan van Ewijk, links Mike Howick. UVV-De Volewijckers: 5-4. Hij is al 74 jaar lid van het honkbal bij UVV, Henk Ferwerda. Een eeuwigheid kortom. Maakte de oprichting mee. Weinigen van het eerste uur leven nog. Pas geleden werd hij negentig. We zochten contact. ‘Ik kan nog heel goed uit de voeten. Ik rijd nog auto, en bijna overal naar toe. Maar ik mis mijn vrouw, haar nog veruit het meest van iedereen.’
tags: #uvv #honkbal #hoofdklasse #geschiedenis