Het Eritrees voetbalelftal, bijgenaamd de Rode Zee Boys, vertegenwoordigt Eritrea in internationale voetbalcompetities. Het team wordt bestuurd door de Eritrese Nationale Voetbalfederatie. Hoewel Eritrea een gepassioneerde voetbalcultuur heeft, heeft het nationale team nog geen grote successen behaald in internationale toernooien.
Recente wedstrijden en resultaten
Hieronder een overzicht van enkele recente wedstrijden van het Eritrees voetbalelftal:
- 10 september 2019: Namibië 2 - 0 Eritrea (FIFA WK Kwalificaties - CAF)
- 4 september 2019: Eritrea 1 - 2 Namibië (FIFA WK Kwalificaties - CAF)
- 13 oktober 2015: Botswana 3 - 1 Eritrea (FIFA WK Kwalificaties - CAF)
- 10 oktober 2015: Eritrea 0 - 2 Botswana (FIFA WK Kwalificaties - CAF)
Deze resultaten laten zien dat het team het moeilijk heeft gehad in recente kwalificatiewedstrijden. Het is belangrijk op te merken dat voetbalresultaten kunnen fluctueren en afhankelijk zijn van verschillende factoren, zoals de kwaliteit van het team, de strategie en de omstandigheden van de wedstrijd.
Achtergrondinformatie Eritrea
Eritrea, vaak vergeleken met het "Noord-Korea van Afrika", staat bekend om zijn levensgevaarlijke regime. Burgers ervaren een beperkt recht op leven en vrijheid. Na de middelbare school volgt doorgaans een periode van militaire dienst, waarvan de duur onzeker is en soms levenslang kan duren.
Veel mensen ontvluchten Eritrea vanwege de dienstplicht, die vaak langer duurt dan tien jaar en door de VN is bestempeld als een vorm van dwangarbeid. Deserteurs en dienstweigeraars worden zwaar gestraft, en ook hun families lopen gevaar.
Lees ook: Alles over het WK Handbal voor Vrouwen
Eritrea kent geen persvrijheid of vrijheid van meningsuiting. Kritische burgers lopen het risico te worden opgepakt, mishandeld en gemarteld. Onafhankelijke journalisten zijn er niet meer in Eritrea en mensenrechtenonderzoekers mogen het land niet in. Ook religieuze minderheden, zoals Jehova's getuigen, zijn niet veilig in Eritrea.
Eritreeërs mogen hun land niet zonder toestemming verlaten. Zij moeten daarvoor een uitreisvisum aanvragen. In de praktijk krijgt echter vrijwel niemand zo’n uitreisvisum, waardoor mensen hun land alleen illegaal kunnen ontvluchten.
Eritreeërs in Nederland
In Nederland wonen ruim 26.000 mensen met een Eritrese achtergrond. Een groot deel van hen kwam al in de jaren '80 en '90 naar Nederland en is goed geïntegreerd. Zij hebben het huidige Eritrese regime nooit meegemaakt en ervaren niet dezelfde onderdrukking als de jongere generatie.
Deze generatie vluchtelingen krijgt hier vaak te maken met de lange arm van het Eritrese regime. Zo worden ze geïntimideerd en afgeperst, waardoor ze zich ook in Nederland niet veilig voelen. Soms vinden er ook heftige confrontaties plaats tussen voor- en tegenstanders van het regime.
Wereldwijd waren in 2023 559.853 Eritreeërs op de vlucht. Tussen september 2022 en september 2023 vroegen 14.922 Eritreeërs asiel aan in de Europese Unie. Jonge mannen en vrouwen afkomstig uit Eritrea zijn de grootste groep Afrikaanse asielzoekers in Nederland op dit moment. In 2021 vroegen 614 Eritreeërs asiel aan in Nederland. Dit is 4% van het totaal van ongeveer 48.000. Hiervan deden ongeveer 330 Eritreeërs een eerste asielverzoek en waren er ongeveer 100 alleenstaande minderjarige vreemdelingen (amv) die asiel vroegen. Het merendeel van de Eritrese asielzoekers waren gezinsherenigers (257). Het aantal Eritrese asielzoekers was met 7.350 het hoogst in 2015. In 2016 nam het aantal af naar 2.870. In 2017 nam het aantal weer toe. Mede door COVID-19 is het aantal asielzoekers afgenomen de afgelopen jaren.
Lees ook: De ziel van het voetbal: Italiaanse tribunes
Een minderheid van Eritrese vluchtelingen woont in Nederland in gezinsverband. De ernst van de situatie in Eritrea leidde ertoe dat de meeste Eritrese vluchtelingen in Nederland lange tijd bescherming kregen. Het percentage van het toekennen van een verblijfsvergunning asiel aan Eritrese asielzoekers zakt wel, van 87% in 2016 naar 62% in 2022 (Ministerie van Justitie en Veiligheid, 2022). De mogelijkheid tot het aanvragen van gezinshereniging wordt veel gebruikt. Voor Eritrese vluchtelingen is het vaak lastig om aan de juiste en vereiste documenten te komen, die nodig zijn om de familieband aan te tonen. Daarom wordt een groot deel van de Eritrese aanvragen voor nareis van familieleden afgewezen.
Maatschappelijke en culturele aspecten
Onderwijs staat hoog aangeschreven in de Eritrese cultuur en samenleving. Volgens UNESCO (2018) is ruim 76% van de Eritrese bevolking geletterd. Onder jongeren is deze geletterdheid hoger en ligt rond de 93%. De basisschool in Eritrea heeft 5 leerjaren. Zoals ook voor veel andere Afrikaanse landen geldt, gaan leerlingen in ‘shifts’ van halve dagen naar school. Daar leren zij de staatstaal Tigrinya. Vanaf het middelbaar onderwijs (vanaf 12-13 jaar en de 6e tot en met 12e klas) worden leerlingen geschoold in het Engels. Voor hoger onderwijs komen alleen jongeren in aanmerking die slagen voor een test aan het eind van hun middelbare school. Slaag je niet? Het opleidingsniveau is over het algemeen laag van jongeren afkomstig uit dorpen in de grensgebieden. Redenen hiervoor zijn onder andere minimale toegang tot secundair onderwijs en de sociaal economische ongunstige situaties van ouders. De oudste kinderen moeten vaak meehelpen in de landbouw of doen ander werk om financieel bij te dragen. Een andere reden kan de vlucht op jonge leeftijd zijn. Sommige alleenstaande minderjarige vreemdelingen verbleven enkele jaren in een vluchtelingenkamp voor zij doorreisden naar Europa.
In Eritrea hebben ouders een traditionele rolverdeling. De opvoeding wordt voornamelijk als taak voor moeders gezien. Vaders spelen in de dagelijkse opvoeding een minder grote rol. Dit komt onder andere omdat ze veel afwezig zijn vanwege de dienstplicht. De opvoedstijlen van ouders kunnen echter enorm verschillen en zijn afhankelijk van opleidingsniveau, religie en woonplaats (dorp of stad). Eritrese ouders uit de steden hanteren over het algemeen een vrijere opvoeding dan mensen woonachtig in dorpen.
De lange dienstplicht leidt ertoe dat het merendeel van de mannen en jongens een groot deel van het jaar niet thuis is. Moeders staan alleen voor de opvoeding, en een vaderfiguur ontbreekt in veel huishoudens. De huidige groep Eritrese vluchtelingen heeft vaak te maken met deze situatie. Seksualiteit is een onderwerp binnen de opvoeding waar geen of weinig aandacht aan gegeven wordt.
Gezondheid van Eritrese vluchtelingen
Aan de ene kant gaat het bij Eritreeërs om een grotendeels jonge groep vluchtelingen. Deze groep is vanwege hun leeftijd relatief gezond. Aan de andere kant hebben zij al een lange geschiedenis met veel stressvolle en soms traumatische ervaringen, voor of tijdens de vlucht. Ook hebben zij vaak zeer beperkte gezondheidsvaardigheden vanuit het perspectief van de Nederlandse gezondheidszorg. Hoe gezond zij zijn, hangt ook af van het zo snel mogelijk kunnen oppakken van het normale leven. Daarnaast vindt veel gezinshereniging plaats vanuit Eritrea. Het vaak langdurig op verre afstand van elkaar wonen, veroorzaakt bij hereniging soms gezinsproblemen en opvoedingsproblemen. Jongeren zijn het gezag van ouders ontgroeid. Ook onderling, tussen de ouders, zijn de relaties veranderd. Ook wordt een aanvraag voor gezinshereniging van Eritrese vluchtelingen regelmatig afgewezen, vanwege het ontbreken van de juiste documenten.
Lees ook: Bekerfinale Den Haag - Heerenveen
Regelmatig krijgt Pharos verontrustende signalen over seksualiteit en geboortezorg. Eritrese jonge vrouwen bevallen vaak niet of onvoldoende voorbereid van een kind. Dit komt door kennisachterstand, (noodgedwongen) seksuele ervaringen tijdens de vlucht, het ontgroeien van ouderlijk gezag en mogelijke andere redenen. Een vrij onschuldige en makkelijk te behandelen infectieziekte. Een beperkt aantal Eritrese vluchtelingen zal in de loop der jaren na vestiging een malaria-aanval krijgen, die meestal mild verloopt. Eritrese vluchtelingen hebben een hoog risico op het ontwikkelen van een actieve tuberculose, vergeleken met andere groepen vluchtelingen in Nederland. Dit geldt voor ongeveer 1% van hen. Direct na aankomst in Nederland wordt het merendeel van de asielzoekers verplicht gescreend. Eritreeërs vormen een hoog risicogroep voor chronische hepatitis B en C, net als andere vluchtelingen uit landen in Sub-Sahara Afrika. Dit kan onbehandeld tot ernstige ziekte leiden. Eritrese vluchtelingen hebben een grote kennisachterstand op het gebied van seksuele gezondheid, o.a. een beperkte kennis over voortplanting, anticonceptie en soa’s. Een aantal van hen heeft ervaringen met seksueel geweld. Dit leidt soms tot ongewenste zwangerschappen. Bij 0.7% van de volwassen in Eritrea wordt hiv geconstateerd (in Nederland 0.2%).
Eritrea kent een hoog aantal gevallen (83%, Unicef 2021) vrouwelijk genitale verminking (vgv). De vormen van vgv die vrouwen en meisjes hebben ondergaan, zijn zeer uiteenlopend. En afhankelijk van verschillende factoren zoals etniciteit, religie, rurale of stedelijke gebieden en het opleidingsniveau van de ouders. Dit houdt in dat alle typen vgv in Eritrea voorkomen. Doordat wetgeving rond het verbod van meisjesbesnijdenis in Eritrea (sinds 2007) strikter is geworden, wordt verwacht dat vrouwenbesnijdenis is afgenomen. Pharos gaat er, met enige voorzichtigheid, vanuit dat tussen de 50% en 75% van de Eritrese meisjes en vrouwen die in Nederlandse gemeenten komen wonen besneden zijn. De huidige groep asielzoeker- en vluchtelingvrouwen behoort vooral tot de Tigrinya-bevolking. Onder deze groep wordt veelvuldig type 1 vgv (clitoridectomie) uitgevoerd. Dit is een gedeeltelijke of gehele verwijdering van de clitoris. Zoals in meer landen in Noord en Centraal Afrika (o.a. Nigeria, Kameroen, Tsjaad, Marokko, Soedan, Ethiopië, Kenia, Tanzania) komt huigverwijdering (uvulectomie) ook in Eritrea voor. Deze harmful traditional practice wordt in Nederland gezien als een onnodige ingreep aan het lichaam, die wordt afgeraden.
Onder invloed van hun ervaringen in het land van herkomst en onderweg, is er een hoger risico op psychische klachten, PTSS en depressie dan gemiddeld in Nederland. Dit geldt ook voor andere vluchtelingen. Eritrese vluchtelingen in gemeenten maken minder gebruik van de zorg in vergelijking met andere vluchtelingen (CBS, 2018). Dit kan te maken hebben met hun leeftijd die gemiddeld lager is dan andere vluchtelingen.
tags: #stand #eritrees #voetbalelftal