In een regio die door velen wordt gezien als de thuisbasis van twee naties, is de voetbalgeschiedenis tussen Palestina en Israël complex en doordrenkt van politiek. Terwijl Israël een door de FIFA erkende natie is die regelmatig probeert zich te kwalificeren voor internationale toernooien, heeft Palestina een lange weg afgelegd om erkenning te krijgen en te strijden tegen de vele uitdagingen die voortkomen uit het conflict.
De eerste stappen van het Palestijnse voetbal
De eerste tekenen van georganiseerd voetbal in Palestina dateren van 1906, toen een team van jonge Joodse mannen het opnam tegen Franse zeelieden. Deze vroege wedstrijden markeerden het begin van een voetbaltraditie in de regio. Een legendarische figuur uit die tijd is Jabra Al Zarqa, die naar verluidt zelfs de aandacht van Arsenal trok.
In de jaren vijftig, na de stichting van de staat Israël, weken veel Palestijnse stervoetballers uit naar Jordanië. Tussen 1948 en 1997 had Palestina alleen een onofficieel nationaal elftal dat vriendschappelijke wedstrijden mocht spelen.
De geboorte van een officieel Palestijns elftal
Een cruciaal moment in de geschiedenis van het Palestijnse voetbal was 8 oktober 1993, de dag na de Oslo-akkoorden. Het Palestijnse team speelde toen tegen een team van Franse sterren, waaronder Michel Platini en Yannick Noah. Deze wedstrijd werd lange tijd beschouwd als het hoogtepunt van het Palestijnse voetbal.
In 1997 arriveerde Ricardo Carugati, een Argentijnse ex-prof, in Gaza en richtte daar een voetbalteam op in de vluchtelingenkampen. Zijn werk en toewijding gaven het Palestijnse voetbal een nieuwe impuls. In 2008 erkende de FIFA Palestina officieel als land. De eerste officiële wedstrijd, een WK-kwalificatiewedstrijd tegen Thailand, verliep moeizaam omdat acht spelers niet naar Ramallah mochten reizen.
Lees ook: Complexe voetbalrelatie
Politiek en voetbal: een onlosmakelijke band
De politieke spanningen tussen Israël en Palestina hebben een grote invloed op het voetbal. Zo stelde de Israëlische Voetbalbond (IFA) voor om het Euro 2020 kampioenschap in Jeruzalem te houden, wat leidde tot protesten van de campagne "Red Card Israeli Racism". Deze campagne herinnert de UEFA eraan dat Israël ten onrechte claimt dat Jeruzalem zijn "hoofdstad" is en wijst op de recente aanvallen op Gaza. De UEFA claimt sport en politiek gescheiden te houden, maar de keuze voor Jeruzalem zou een politiek besluit zijn.
De UEFA heeft in het verleden boetes opgelegd aan Schotse en Ierse voetbalclubs omdat supporters met de Palestijnse vlag zwaaiden en pro-Palestijnse slogans zongen. Critici vinden deze boetes onterecht, omdat Palestina lid is van de FIFA en de Aziatische voetbalbond.
Beperkingen en uitdagingen voor Palestijnse voetballers
De bezetting van de Palestijnse gebieden heeft grote gevolgen voor de ontwikkeling van het Palestijnse voetbal. Spelers worden vaak geconfronteerd met reisbeperkingen en hebben moeite om uitreisvisa te verkrijgen. Dit maakt het moeilijk voor het nationale team om te trainen en wedstrijden te spelen. In juli besloot de UEFA dat er tot nader order geen wedstrijden in Israël konden worden gespeeld "door de huidige veiligheidssituatie". Jordi Cruyff, manager van Maccabi, zei: "Je kan niet doen alsof er niets aan de hand is. Wedstrijden worden uitgesteld, het nationale team moet in het buitenland spelen, alle Israëlische elftallen moesten buiten Israël spelen".
Racisme en haat in de voetbalwereld
De spanningen tussen Israël en Palestina komen ook tot uiting in het gedrag van sommige supporters. Tijdens het WK in Qatar waren er incidenten waarbij Israëlische journalisten en supporters vijandig werden bejegend door Arabische fans. Ohad Cheimo van Channel 12 vertelde dat er veel pogingen waren om confrontaties met hen te zoeken, omdat zij de normalisatie vertegenwoordigen. Raz Schechnik van Yediot Acharonot zei dat hij had gezien hoeveel haat er was bij de gewone man en hoe ze nog altijd geïnteresseerd zijn om Israël van de kaart te vegen.
Hoop en overwinningen
Ondanks alle uitdagingen en obstakels heeft het Palestijnse voetbalteam ook successen geboekt. In 2019 reisde een voetbalteam uit Saudi-Arabië voor het eerst naar de Palestijnse gebieden om daar een wedstrijd te spelen. Dit werd gezien als een signaal dat Saudi-Arabië en Israël hun relatie wilden verbeteren.
Lees ook: Procedure Klacht Indienen Racisme KNVB
De wedstrijd tussen Palestina en Jordanië in Al-Ram was een historische gebeurtenis, omdat het de eerste thuiswedstrijd was voor het Palestijnse nationale elftal. Het stadion, gebouwd met Saoedisch geld en Nederlandse kunstgrasexpertise, werd gezien als een bevestiging dat Palestina bestaat.
De rol van Nederland
De Nederlandse regering besloot een delegatie naar Qatar te sturen die niet alleen naar de wedstrijden van het Nederlands Elftal zal gaan. De delegatie is ook in Qatar om te spreken over een “duurzame verbetering van de situatie van de arbeidsmigranten” in Qatar. Zoals bekend kwamen naar schatting 6.500 arbeidsmigranten om tijdens de bouw van de faciliteiten van dit WK Voetbal.
Lees ook: Voordelen 7 tegen 7 Voetbal
tags: #palestina #tegen #israel #voetbal #geschiedenis