De recente Russische invasie van Oekraïne heeft niet alleen een humanitaire crisis veroorzaakt, maar ook diepgaande gevolgen gehad voor de Oekraïense sportgemeenschap. Hockey, een sport die in Oekraïne een hechte gemeenschap kent, is hierop geen uitzondering. Dit artikel belicht de situatie van de Oekraïense hockeydames, hun ervaringen, de uitdagingen waarmee ze worden geconfronteerd en de steun die ze vanuit de internationale hockeywereld ontvangen.
"Nu heb ik een machinegeweer in mijn handen": Een hockeycoach in oorlogstijd
Hien The, assistent-bondscoach van de Oekraïense dameshockeyploeg, staat in nauw contact met zijn spelers en de rest van de staf in Oekraïne. De berichten die hij ontvangt, schetsen een schrijnend beeld van de realiteit in het door oorlog getroffen land. "Vijf dagen geleden was ik een trainer. Nu heb ik een machinegeweer in mijn handen en slaap 's nachts niet om mijn land te verdedigen," luidt een van de vele berichten. Deze woorden, afkomstig van zowel international Zhenya Moroz als fysiotherapeut Yevhen Bondarenko, illustreren de radicale transformatie die velen in Oekraïne hebben doorgemaakt.
De impact van de oorlog op het dagelijks leven is enorm. Waar men zich voorheen bezighield met sportieve prestaties, carrièregroei en het kopen van een huis, draait het nu om overleven, het redden van het gezin en de angst voor bombardementen. The verwoordt zijn gevoel van onmacht en de moeilijkheid om de juiste woorden te vinden om te antwoorden. Hij probeert op afstand te steunen door medeleven te tonen en hun verhaal te delen.
"Our Hockey Family": Een hechte gemeenschap in tijden van nood
De hockeygemeenschap in Oekraïne staat bekend om haar sterke banden. Hien The, die al zo'n vijf jaar betrokken is bij de nationale damesploeg, ervaart dit als "our hockey family," een gevoel dat sterker is dan het verenigingsleven in Nederland. De vriendschap draait niet alleen om hockey, maar ook om de dingen buiten de sport, zoals trouwerijen en de geboorte van een kind. Nu, na de Russische inval, hebben deze vrienden meer dan ooit steun nodig.
De meeste speelsters wonen in Sumy, een stad in Noord-Oekraïne dichtbij de Russische grens. Vluchten is niet voor iedereen een optie. Sommigen willen hun land verdedigen, terwijl anderen praktische obstakels ervaren, zoals het achterlaten van hun man of een gebrek aan benzine om naar de grens te rijden. The focust zich op het bieden van mentale steun en het overbrengen van hun verhaal, in de hoop dat dit een verschil kan maken.
Lees ook: Een diepgaande blik op de historische prestaties van het Duitse Dames Hockeyteam.
Evacuatie van het beloftenteam naar Nederland
Terwijl de situatie in Oekraïne verslechterde, kwam de internationale hockeygemeenschap in actie om hulp te bieden. Michel de Lange, al jarenlang betrokken bij het Oekraïense hockey, ontving een telefoontje van de Oekraïense hockeybond met de vraag om te helpen bij het evacueren van een groep jonge hockeysters. Dankzij de inspanningen van De Lange, de Nederlandse en Poolse hockeybonden, en de gastvrijheid van hockeyclub Victoria in Rotterdam, kon het Oekraïense beloftenteam (onder 21) Oekraïne verlaten en veiligheid zoeken in Nederland.
De reis was zwaar en de omstandigheden waren verre van ideaal. De speelsters vertrokken halsoverkop, vaak zonder shirts of hockeysticks, met slechts een rugzakje. De Lange en anderen zetten zich in om hen te voorzien van de benodigde spullen en ondersteuning.
"Nooit gedacht dat ik vluchteling zou zijn": Een vicevoorzitter in ballingschap
Iryna Kharchenko, vicevoorzitter van de Oekraïense hockeybond, vluchtte kort voor de Russische invasie naar Nederland en vond onderdak in Amsterdam bij Johan Wakkie, oud-directeur van de KNHB. Vanuit haar tijdelijke verblijfplaats zet ze zich in om de toestroom van haar hockeyende landgenoten te coördineren en te ondersteunen.
Kharchenko beschrijft de situatie als een "achtbaan" en benadrukt de prioriteit van het in veiligheid brengen van de Oekraïense meisjes en vrouwen. Ondanks de chaos en onzekerheid, sluimert in het achterhoofd van de Oekraïense bond ook het WK onder 21 in Zuid-Afrika begin april. Hoewel ze niemand willen dwingen te spelen onder deze omstandigheden, geven veel speelsters aan graag hun land te willen vertegenwoordigen.
Een gevoelige trip naar Zuid-Afrika
De mogelijke deelname aan het WK onder 21 in Zuid-Afrika is echter niet zonder controverse. Zuid-Afrika onthield zich van een stem bij een resolutie van de Verenigde Naties waarin de Russische agressie werd veroordeeld, wat vragen oproept over de morele implicaties van een reis naar dit land. Kharchenko benadrukt dat ze de situatie nauwlettend in de gaten houden en alle factoren zullen meewegen bij het nemen van een beslissing.
Lees ook: De evolutie van hockey: een gedetailleerde analyse
De steun van de Europese hockeybond EHF en het besluit om Russische en Belarussische ploegen niet deel te laten nemen aan grote internationale toernooien, neemt in ieder geval wat druk weg voor de Oekraïense ploeg. Kharchenko erkent dat een confrontatie met Rusland emotioneel te zwaar zou zijn.
MSK Soemtsjanka: Hockey in de frontlinie
MSK Soemtsjanka, de succesvolste hockeyvereniging van Oekraïne, komt uit Soemy, een stad in de frontlinie van de oorlog met Rusland. Ondanks de constante dreiging van bombardementen en de verwoesting van delen van de stad, is het sportcomplex van de club onaangetast gebleven. De trainingen worden echter regelmatig verstoord door voorbijvliegende drones, waardoor de speelsters gedwongen worden om naar een schuilkelder te vluchten.
De club wordt geconfronteerd met enorme financiële uitdagingen, aangezien de gemeente vrijwel al het geld besteedt aan de verdediging van de regio. Desondanks reist MSK Soemtsjanka met drie kleine busjes naar Nederland om deel te nemen aan de Euro Hockey League, in de hoop voor een verrassing te kunnen zorgen en de wereld hun verhaal te vertellen.
Johan Wakkie: Gastvrijheid in Amsterdam
Johan Wakkie, oud-directeur van de KNHB, stelt zijn huis in Amsterdam beschikbaar aan Iryna Kharchenko, een vluchtelinge uit Oekraïne. Wakkie, die zelf een verleden heeft met de naweeën van de Tweede Wereldoorlog, voelt een sterke verbondenheid met Kharchenko en de Oekraïense bevolking. Hij beschouwt het als zijn plicht om te helpen waar hij kan.
Wakkie is een opvallende verschijning in de buurt en staat bekend om zijn betrokkenheid bij diverse maatschappelijke projecten. Tijdens de coronapandemie sprong hij bij als fietskoerier voor een lokale boekhandel en hij zet zich nu in voor het verbinden van de Voedselbank Amsterdam en Stichting Samen is niet Alleen (SINA).
Lees ook: Een overzicht van de carrière van Chloe Hockey en haar bijdrage aan het Nederlandse hockey.
tags: #oekraiense #hockey #dames #verdwenen #nieuws