De voetbalrelatie tussen Marokko en Algerije is doordrenkt van geschiedenis, variërend van momenten van broederlijke solidariteit tot periodes van politieke spanning. Deze relatie weerspiegelt de complexe verwevenheid van de twee landen, gekenmerkt door gedeelde strijd, politieke rivaliteit en de universele passie voor voetbal.
Een gedeelde geschiedenis: Solidariteit tijdens de Algerijnse onafhankelijkheidsoorlog
Een belangrijk hoofdstuk in de voetbalgeschiedenis tussen Marokko en Algerije is de periode van de Algerijnse onafhankelijkheidsoorlog (1954-1962). In 1958, toen Algerije nog een Franse kolonie was en een bloedige oorlog voerde voor zijn onafhankelijkheid, besloot het Front de Libération Nationale (FLN), de belangrijkste onafhankelijkheidsbeweging, een voetbalteam op te richten om de wereld bewust te maken van de Algerijnse zaak.
Dit team, bestaande uit spelers die in Frankrijk speelden en hun kansen op deelname aan het WK in Zweden opgaven, werd een symbool van verzet en trots voor de Algerijnen. Sterren als Rachid Makhloufi, Mustapha Zitouni, Abdelaziz Ben Tifour en Mohamed Maouche, die allen voor het Franse nationale team hadden gespeeld of hadden kunnen spelen, maakten deel uit van dit team. Het FLN-team, bijgenaamd "de elf van de onafhankelijkheid", speelde meer dan 80 wedstrijden op drie continenten, met steun van landen die sympathiseerden met de Algerijnse zaak.
Marokko, dat in 1956 zijn onafhankelijkheid had verworven, speelde een cruciale rol in de steun aan het FLN-team. Het land bood onderdak, stelde stadions en velden ter beschikking en organiseerde wedstrijden om geld in te zamelen voor de Algerijnse strijders. Marokko wilde in 1958 een toernooi organiseren ter ere van de Algerijnse verzetsstrijdster Djamila Bouhirid, waaraan naast het FLN-team ook Marokko, Tunesië en Egypte zouden deelnemen.
Dit initiatief leidde tot woede in Parijs, dat druk uitoefende op de FIFA om Marokko en Tunesië te schorsen, waardoor beide landen niet konden deelnemen aan de Afrika Cup van 1959. Ondanks de sancties bleef Marokko het FLN-team steunen, een daad van solidariteit die diepe sporen heeft nagelaten in de relatie tussen de twee landen.
Lees ook: Historische analyse van Marokko tegen Algerije
Voetbal als spiegel van politieke spanningen
In recentere tijden is de voetbalrelatie tussen Marokko en Algerije vertroebeld door politieke spanningen. De Sahara-kwestie, waarbij Marokko de soevereiniteit over de Sahara terugclaimt, heeft geleid tot vijandige acties van Algerije, dat probeert Marokko te isoleren en te ondermijnen.
Een voorbeeld hiervan is het incident met het shirt van RS Berkane, dat de volledige kaart van Marokko toonde, inclusief de Sahara. De Algerijnse autoriteiten namen de bagage van het team in beslag op de luchthaven, een actie die werd gezien als een provocatie en een schending van de sportieve principes.
Deze incidenten tonen aan hoe voetbal, ondanks zijn potentieel om mensen te verenigen, ook kan worden gebruikt als een instrument in politieke conflicten. Het is belangrijk dat de autoriteiten de waarden van respect, fair play en sportiviteit hooghouden en voetbal niet gebruiken om verdeeldheid te zaaien.
De opkomst van het Marokkaanse voetbal: Een nieuwe generatie
Ondanks de spanningen met Algerije, beleeft het Marokkaanse voetbal de laatste jaren ongekende successen. Het nationale elftal voor mannen bereikte de halve finale van het WK 2022 in Qatar, een historische prestatie die het land op de kaart zette. Het nationale elftal voor vrouwen deed voor het eerst mee aan het WK 2023 in Australië en Nieuw-Zeeland. Het nationale elftal voor vrouwen U17 kwalificeerde zich voor het eerst voor het WK 2022 in India. Het nationale elftal mannen zaalvoetbal is drie keer achter elkaar kampioen van Afrika. Het elftal staat achtste op de FIFA-ranglijst en strijdt in september 2024 voor de wereldbeker in Oezbekistan. En het nationale elftal U20 mannen is geplaatst voor het WK 2025 in Chili.
Deze successen zijn het resultaat van een combinatie van factoren, waaronder de investeringen in de jeugdopleiding, de professionalisering van de competities en de toewijding van de spelers en trainers. De huidige generatie Marokkaanse voetballers, met sterren als Achraf Hakimi, Hakim Ziyech, Noussair Mazraoui en Sofyan Amrabat, staat voor de uitdaging om de hoge verwachtingen waar te maken en de Afrika Cup te winnen.
Lees ook: Verwachtingen en trauma in het Marokkaanse voetbal
De beginjaren van het voetbal in Marokko: Van Europees initiatief tot verzet
De geschiedenis van het voetbal in Marokko gaat terug tot het begin van de 20e eeuw, toen de eerste clubs werden opgericht door Europeanen in Casablanca. De eerste club, Casablanca (CA), werd opgericht in 1902. In 1913 volgde Union Sportive Marocaine (USM), een club waar alleen Europeanen speelden. De eerste competitie werd in 1916 gelanceerd.
Na verloop van tijd werden ook lokale spelers toegelaten tot de clubs, en ontstonden er vanaf de jaren 1930 lokale clubs die de Franse competitie boycotten als onderdeel van het antikoloniale verzet. Clubs als WAC Casablanca (1937), Union Cosimar (1947) en RAJA Casablanca (1949) werden opgericht als symbolen van Marokkaanse identiteit en verzet tegen de Franse overheersing.
Deze clubs speelden een belangrijke rol in de emancipatie van de Marokkaanse bevolking en droegen bij aan de nationale trots. De successen van de lokale clubs werden gevierd als overwinningen op de Fransen, en voetbal werd een middel om de nationale identiteit te versterken.
De rol van Père Jégo: Een legendarische figuur in het Marokkaanse voetbal
Een belangrijke figuur in de beginjaren van het Marokkaanse voetbal was Père Jégo (1900-1970), wiens echte naam Mohamed Ben Lahcen Affani was. Hij was een verzetsman, speler en bestuurder van de clubs WAC en RAJA. Hij betaalde sportkleding, transport en de huur van de spelers uit eigen zak en werd vier keer landelijk kampioen en drie keer kampioen van Noord-Afrika.
Père Jégo wordt beschouwd als een legende in het Marokkaanse voetbal, en zijn bijdrage aan de ontwikkeling van de sport in Marokko is onschatbaar. Hij was een inspiratiebron voor vele spelers en bestuurders, en zijn naam is voor altijd verbonden aan de gloriejaren van WAC en RAJA Casablanca.
Lees ook: Overzicht Marokkaans Zaalvoetbal
De Afrika Cup: Een felbegeerde trofee
De Afrika Cup is het belangrijkste voetbaltoernooi op het Afrikaanse continent en wordt om de twee jaar gehouden. Marokko heeft het toernooi tot nu toe één keer gewonnen, in 1976. In 2004 was het land verliezend finalist.
De Afrika Cup is niet alleen een sportief evenement, maar ook een belangrijk platform voor de promotie van Afrikaanse cultuur en identiteit. Het toernooi brengt mensen van verschillende landen en achtergronden samen en draagt bij aan de versterking van de regionale samenwerking.
Marokko is aangewezen als gastland van de Africa Cup of Nations 2025, een kans om het land te presenteren als een modern en gastvrij land en om de passie voor voetbal te vieren.
De toekomst: Verzoening en samenwerking
Ondanks de huidige spanningen is er hoop op een verbetering van de betrekkingen tussen Marokko en Algerije. De intellectuele elites van beide landen kunnen een sleutelrol spelen in het de-escaleren van de crisis door hun landgenoten via de media te sensibiliseren en de momenten van solidariteit tussen de twee landen te belichten.
Voetbal kan een rol spelen in het bevorderen van de verzoening en samenwerking tussen Marokko en Algerije. Door sportieve evenementen te organiseren en de dialoog tussen de voetbalbonden en supporters te stimuleren, kunnen de twee landen bruggen bouwen en de basis leggen voor een betere toekomst.
tags: #marokko #algerije #voetbal #geschiedenis