Feyenoord, de club met een roemrijk verleden, heeft door de jaren heen vele iconische spelers gekend. Dragende spelers als Santiago Giménez, Lutsharel Geertruida en Orkun Kökcü groeiden uit tot helden van het Legioen. Sommige oud-spelers zijn onlosmakelijk verbonden met Feyenoord. Ook als het gaat om Feyenoordspelers uit 1960 of 1970: zelfs jonge fans kennen de namen alsof ze er zelf bij waren. Dit artikel staat stil bij legendarische oud-spelers van Feyenoord die onlosmakelijk verbonden zijn met de geschiedenis van de club. We keren terug naar de jaren zestig (1960-1970), zeventig (1970-1980), tachtig (1980-1990) en negentig (1990-1990).
Een Droomopstelling: Het Beste Feyenoord Ooit
Wat zou de opstelling van Feyenoord worden als we een keuze mochten maken uit alle oud-spelers die sinds 1908 voor de stadionclub uitkwamen? In de opstelling van het beste Feyenoord ooit vinden we oud-spelers uit de succesvolle jaren zeventig tot aan het begin van deze eeuw. Met verdedigers als Rinus Israël en John de Wolf in het centrum zal geen enkele aanvaller van de tegenpartij graag het Rotterdamse strafschopgebied betreden. Met de middenvelders Ruud Gullit en Willem van Hanegem beschikt Feyenoord over absolute wereldklasse. Op de reservebank vinden we dan ook nog keeper Eddy Pieters Graafland. Als verdedigers zijn daar Wim Rijsbergen en natuurlijk Joop van Daele; de maker van de winnende goal in de Wereldbekerfinale van 1970.
Mr. Feyenoord: Coen Moulijn
Met 455 eredivisieduels is Coen Moulijn de absolute Mr. Feyenoord. De aanvaller kwam van 1955 tot en met 1972 zeventien seizoen onafgebroken voor de Rotterdammers uit. Tegenwoordig is het niet meer voor te stellen, maar Coentje speelde liefst zeventien seizoenen in het eerste van Feyenoord. Na zijn komst in 1955 groeide Moulijn al snel uit tot dé publiekslieveling van het Legioen. Dat kwam vooral door zijn fenomenale schijnbewegingen en dribbels langs de lijn. Niet voor niets werd beweerd dat De Kuip al zou volstromen als Moulijn op de middenstip een potje ging klaverjassen. In 1964 en 1965 werd hij uitgeroepen tot Nederlands beste voetballer, en in 1969 zelfs tot beste linksbuiten van Europa. Met 487 duels voor Feyenoord is Moulijn recordhouder qua aantal wedstrijden. Het lijkt uitgesloten dat daar ooit nog iemand bij in de buurt komt.
Willem van Hanegem: De Kromme
Na Johan Cruijff wordt Van Hanegem gezien als de beste voetballer die Nederland gekend heeft. Zijn geweldige spelinzicht en briljante kromme ballen, die op de centimeter nauwkeurig aankwamen, maakten hem uniek. Onder leiding van de al even legendarische Ernst Happel won hij met Feyenoord alle prijzen die er te winnen zijn. In 1992 keerde van Hanegem terug in De Kuip als hoofdcoach. Als trainer won hij zowel de landstitel als KNVB-beker.
Rinus Israël: IJzeren Rinus
IJzeren Rinus liet zien dat een ras-Amsterdammer ook razend populair kan worden in De Kuip. De voormalig stratenmaker wordt met DWS kampioen van Nederland en vertrekt in 1966 naar Feyenoord. Dat bedrag maakt Israël meer dan waar. Hij wordt bekend als spijkerharde verdediger, die samen met Theo Laseroms de schrik van elke tegenstander werd. Denk maar aan het illustere duo Theo Laseroms - Rinus Israël, dat in 1970 onpasseerbaar was voor alle Europese grootmachten. In 1970 wordt Israël de eerste Nederlander die de Europa Cup 1 mag vasthouden. Feyenoord wint met 2-1 van Celtic; Israël is aanvoerder en tekent zelf voor de gelijkmaker.
Lees ook: Wie won het Heren WK Hockey? Ontdek het hier!
Bennie Wijnstekers: Mister Feyenoord
De verdediger werd geboren op een steenworp afstand van De Kuip, en zat als klein jongetje al op de tribune. Op zijn achtste werd de kleine Bennie gevraagd om bij Feyenoord te komen spelen. De rest is geschiedenis. Wijnstekers stond van 1977 tot 1988 onafgebroken in de basis. Met 419 competitieduels moet hij slechts vier spelers voor zich dulden op de eeuwige clubranglijst. Het leverde hem de naam Mister Feyenoord op. Hij won eenmaal de landstitel en twee KNVB-bekers.
John de Wolf: The Wolfman
John de Wolf was al 26 toen hij bij Feyenoord tekende. De geboren Schiedammer kwam zwaar geblesseerd binnen, en de fans moesten nog een jaar wachten voor hij eindelijk kon spelen. Al snel groeide The Wolfman uit tot een levende legende. Onverzettelijk, meedogenloos en met een ongekende inzet. Samen met Henk Fräser vormde De Wolf het onneembare centrum van de verdediging. Weinig oud-spelers werden populairder dan de bebaarde aanvoerder.
Ed de Goey: Ed Konijn
De 1,97 meter lange Ed de Goey werd met enige scepsis ontvangen toen hij in 1990 overkwam van stadgenoot Sparta. Hij moest immers de immens populaire Joop Hiele doen vergeten. Dat lukte hem binnen de kortste keren. De Goey werd immens populair in de Kuip. Net als temgenoot Kiprich was de doelman een echte anti-held. Zijn koele uitstraling leverde hem de bijnaam ‘Ed Konijn’ op. Maar met zijn uitstekende reflexen werd hij legendarisch. Bij elk thuisduel schalde het ‘Say Oeh Ah Ed de Goey’ door de Kuip. Al snel werd hij de vaste doelman van Oranje en kwam tot 32 interlands.
Jeugdopleiding: De Bron van Talent
Hoewel rivaal Ajax vaak wordt gezien als de club met de meest succesvolle jeugdopleiding, heeft ook Feyenoord een lange rij grote talenten door laten stromen. Met name in 1970 werd de Europacup gewonnen met spelers die waren opgeleid op Varkenoord, of op jonge leeftijd waren overgenomen van kleinere clubs. Ook tegenwoordig blijft de opleiding met Malacia, Geertruida, Wieffer en Bijlow talenten leveren.
Wim Jansen: De Strateeg
Wim Jansen doorliep alle jeugdelftallen van Feyenoord, en werd in 1966 de eerste full-prof bij de club. Stille Willem groeide uit tot dé strateeg op het middenveld, met naast hem strijdmakker van Hanegem. Vijftien seizoenen lang was hij een onmisbare pion, en won er de Europacup 1, Wereldbeker én UEFA-cup. Ook speelde hij met Oranje twee WK-finales. Wel liet hij het Legioen flink schrikken toen hij in 1980 bij Ajax tekende, op aandringen van zijn vriend Johan Cruijff. Later keerde Wim Jansen terug in Rotterdam als hoofdcoach en jeugdtrainer.
Lees ook: Bescherming spelers via KNVB lijst
Wim Rijsbergen: De Onverzettelijke Verdediger
Op 19-jarige leeftijd tekende Wilhelmus Rijsbergen bij Feyenoord. Hij had slechts één jaar ervaring opgedaan in de Tweede Divisie bij PEC Zwolle, maar daar veel indruk gemaakt. Hij groeide er uit tot een uitstekende verdediger, van wie men zei dat hij zijn directe tegenstander tot het toilet aan toe volgde. In 1974 wint hij met Feyenoord zowel de landstititel als de UEFA-cup. Daarna zakte Feyenoord diep weg, maar Rijsbergen bleef de club trouw. In 1978, toen Feyenoord als tiende eindigde (!), stapte Rijsbergen over naar het Franse Bastia.
Ruud Gullit: De Jonge Ster
Ruud Gullit was pas 19 toen hij in de zomer van 1982 de overstap van Haarlem naar Feyenoord maakte. Hoewel verwacht werd dat de jonge middenvelder tijd nodig had om te acclimatiseren, groeide hij meteen uit tot een belangrijke speler. In zijn eerste jaar speelde Gullit al 33 wedstrijden en scoorde acht goals. Een jaar later scoorde hij zelfs 15 keer en werd er zowel landskampioen als bekerwinnaar. Samen met Johan Cruijff was Ruud Gullit de spil van het succesvolle elftal. Zijn derde jaar bij Feyenoord werd grotendeels overschaduwd door een blessure.
Giovanni van Bronckhorst: Jeugdliefde
Als geboren Rotterdammer was de jonge Giovanni dolblij toen hij op zijn zevende in de jeugdopleiding van Feyenoord terechtkwam Hij doorliep er alle elftallen, en kreeg op zijn 15e een profcontract. Na een jaar op huurbasis bij RKC te hebben gespeeld, sloot hij in 1994 aan bij het eerste team. Tot 1998 was van Bronckhorst een vaste waarde bij Feyenoord. Door zijn sympathieke gedrag groeide hij uit tot een zeer populaire speler. Na avonturen bij Rangers FC, Arsenal en FC Barcelona keerde hij in 2007 terug bij Feyenoord. zijn jeugdliefde. Toen Van Bronckhorst begon als Feyenoord-coach had hij op geen enkel niveau ervaring opgedaan als hoofdtrainer. In zijn eerste jaar leerde hij veel, ook van zijn fouten. Dit seizoen liet hij op een aantal cruciale momenten zien een topcoach in spé te zijn. De sinds 2015 aangestelde oud-speler en oud-international bleef de afgelopen seizoenen rustig, óók als zijn team 7 wedstrijden achtereen verloor.
Robin van Persie: Terugkeer van een Wereldster
Robin van Persie wordt op zijn 13e weggeplukt bij stadgenoot Excelsior. Hij is pas 18 wanneer hij in 2002 zijn debuut maakt. Een paar maanden later staat hij al in de finale van de Uefa Cup, die Feyenoord met 3-2 van Borussia Dortmund wint. In de twee jaar erna stagneert zijn ontwikkeling. Het eigenwijze talent heeft het geregeld aan de stok met routinier Pierre van Hooijdonk en trainer Bert van Marwijk. In 2004 vertrekt hij naar Arsenal FC. Daar en bij Manchester United groeit RvP uit tot aanvaller van wereldniveau. In 2018 keert Van Persie op 34-jarige leeftijd terug in Rotterdam. In 37 duels scoort hij 21 keer, waaronder tweemaal in het historische duel tegen koploper Ajax (6-2). Na dat seizoen beëindigt hij zijn carrière.
Culthelden: Meer dan Alleen Voetbal
Cultspelers zijn bij Feyenoord ruim voorradig. Om door het Legioen te worden omarmd moest een speler in ieder geval hard werken, normaal blijven doen en altijd tijd maken voor de fans. Hoewel sommigen geweldig konden voetballen, was dat niet meteen een vereiste. Denk aan oud-spelers als John van Loen, Chris Gyan, Mike Obiku en John Guidetti. Het is bijna ondoenlijk een keus te maken.
Lees ook: Alles over het VTT Toernooi en gezonde keuzes
Cor van der Gijp: Clubtopscorer Aller Tijden
Begin jaren vijftig speelde voetbalclub Emma uit Dordrecht nog betaald voetbal. In het elftal speelden liefst vier broers: Cor, Freek, Janus én Wim van der Gijp. Cor was het grootste talent en vertrok in 1955 naar Feyenoord. In De Kuip scoorde de midvoor alsof het een lieve lust was. In 233 wedstrijden maakte Van der Gijp liefst 177 doelpunten. Daarmee is hij nog altijd clubtopscorer aller tijden. En net zo opzienbarend: Van der Gijp zou het clublied van Emma, ‘Geen Woorden maar Daden’, in die jaren bij Feyenoord hebben geïntroduceerd.
Joop van Daele: De Bril van een Wereldkampioen
In de tien jaar dat Joop van Daele bij Feyenoord speelde, groeide hij nooit uit tot een vaste waarde. Toch kwam hij van 1967 tot 1977 tot 144 wedstrijden in het eerste. Toch groeide Van Daele uit tot een nationale bekendheid. Dat had alles te maken met de winnende goal die hij maakte tegen Estudiantes, in de finale van de Wereldbeker. Door deze 1-0 werd Feyenoord in 1970 de eerste Nederlandse Wereldkampioen. Onmiddellijk na zijn doelpunt werd zijn ziekenfondsbril door woedende Argentijnen van zijn neus gegrist en kapot getrapt. Daardoor werd Van Daele even wereldberoemd. Het lied ‘Waar is het brilletje van Van Daele‘ van Johnny Hoes stond wekenlang in de hitparade.
Dave Mitchell: De Onverzettelijke Australiër
Eind jaren tachtig bevond Feyenoord zich in zwaar weer. De resultaten waren slecht, het geld was op en de publieke belangstelling matig. In 1987 werd voor weinig geld Dave Mitchell gehaald. Voetballend kon de Australiër nooit overtuigen. Het was allemaal veel te wild en onbezonnen. Bij zijn debuut kreeg Mitchell meteen een rode kaart. Scoren deed hij nauwelijks. Maar met zijn ongekende mentaliteit en werklust groeide de onverzettelijke spits uit tot een publiekslieveling. Sjorren, sleuren en beuken; niets was hem te gek.
Joszef Kiprich: De Tovenaar van Tatabanya
Veel fans keken raar op toen de Tovenaar van Tatabany in 1989 in Rotterdam arriveerde. Kiprich leek in niets op een voetballer. Met zijn sjokkende tred en gepuf na een inspanning had de Hongaar meer weg van een kantoorklerk. Maar voetballen en doelpunten maken kon hij zeker. Door zijn sympathieke, bescheiden gedrag werd hij door de fans op handen gedragen. Het bekende ‘Jóóózsef !’ galmde bij elke wedstrijd door het stadion. NOS-versslaggever Frank Snoeks vroeg in 1992 aan de Hongaar waarom hij zo pufte na dertig minuten spelen, waarna de spits met zijn antwoorden de harten van heel Nederland wist te stelen. Door in gebrekkig Nederlands te vragen wat puffen betekende, kwam er een hilarisch moment uit het interview. Een ander iconisch moment van Kiprich is de penalty tegen PSV. Feyenoord stond met 1-2 achter en kreeg een strafschop. Kiprich viel zonder warming-up in en benutte de penalty. De Tovenaar van Tatabánya verliet Feyenoord in 1995, na één landstitel, vier KNVB Bekers en de eerste Johan Cruijff Schaal ooit. Bij zijn afscheid verliet hij huilend de Kuip, nadat heel het stadion zijn naam scandeerde.
Culthelden Uitgelicht: Een Top 10
Feyenoord kent een rijke geschiedenis aan spelers. Zo heb je clubiconen als Dirk Kuyt en Robin van Persie, maar ook culthelden als Elvis Manu en Joszef Kiprich. Voetbalflitsen zet de tien grootste culthelden van Feyenoord op een rijtje.
10: Elvis Manu, bijnaam Manutelli
Een speler uit de jeugd van Feyenoord. Manu speelde 46 wedstrijden in Feyenoord 1. Onder trainer Ronald Koeman maakte de buitenspeler in 2012 zijn debuut als 18-jarige jongen. In 2015 verkaste de aanvaller naar het Engelse Brighton. Manu zijn mooiste moment bij Feyenoord was in 2014. Hij produceerde de winnende goal in de 91e minuut tegen Zorya Luhansk, waardoor Feyenoord door ging naar de Europa League: 4-3. Zijn bijnaam in Rotterdam was Manutelli, een verwijzing naar Mario Balotelli. Manu was misschien niet de beste aanvaller die Feyenoord ooit heeft gehad, maar een cultheld was hij zeker.
9: André Bahia, de Rots van Rio
De Rots van Rio. Bahia kwam van 2005 tot 2011 uit voor Feyenoord. De oud-verdediger heeft 213 wedstrijden achter zijn naam staan voor de club uit de havenstad. In Rotterdam wist de Braziliaan één prijs te pakken, namelijk de KNVB Beker in 2008. Mede door zijn onverzettelijkheid groeide hij in De Kuip uit tot cultheld.
8: Stevan Babović en zijn vader die salaris betaalde bij Feyenoord
Babović werd een cultheld bij Feyenoord nadat hij in De Klassieker een elleboog uitdeelde aan oud-Ajacied Jan Vertonghen. De middenvelder speelde maar dertien duels voor de Rotterdammers, aangezien hij van FC Nantes werd gehuurd. Babović zijn vader was steenrijk en betaalde zelfs een deel van zijn salaris. Veel supporters van Feyenoord wilde dat de Servische speler in Rotterdam bleef, omdat ze onder de indruk waren van zijn passie en strijd op het veld. Aan die wens werd geen gehoor gegeven. Een rode kaart tegen Ajax en een goal in de beker tegen FC Den Bosch waren de belangrijkste wapenfeiten van Babovic.
7: Peter van Vossen
Een 31-voudig Nederlands international. Van Vossen speelde van 1998 tot en met 2001 in Rotterdam. Hoewel hij eerder uitkwam voor rivaal Ajax, werd de aanvaller al snel een publiekslieveling bij Feyenoord. Uiteindelijk stond Van Vossen bijna 100 wedstrijden in het veld voor Feyenoord en scoorde hij twaalf keer. In Rotterdam kroonde de aanvaller zich tot landskampioen en won hij de Johan Cruijff Schaal.
6: Ulrich van Gobbel, De Tank van Feyenoord
Acht prijzen won Van Gobbel met Feyenoord. Zo won hij vier keer de KNVB Beker, twee maal de Johan Cruijff Schaal en was hij tot twee keer toe de beste van Nederland met de Rotterdamse club. De verdediger speelde uiteindelijk 287 wedstrijden voor Feyenoord. De bijnaam van Van Gobbel was De Tank. Momenteel is de achtvoudig international assistent-trainer bij Feyenoord O18.
5: John Guidetti, Hattrick tegen Ajax
Een doelpunt maken tegen Ajax als speler van Feyenoord is al bijzonder, maar een hattrick produceren, maakt je onsterfelijk. Guidetti deed dat in 2012, dit was voor het eerst sinds 1964 (Hans Venneker) dat een Feyenoorder een hattrick maakte tegen Ajax. De Zweedse spits kwam uiteindelijk op 23 wedstrijden voor de Rotterdammers, waarin hij twintig keer het net vond. Guidetti pakte in Rotterdam nog een record. Zo maakte hij drie hattricks in drie thuiswedstrijden achter elkaar.
4: Christian Gyan
Helaas overleden in december 2021. Chris Gyan was één van de vrolijkste voetballers die in Nederland heeft gespeeld. Gyan speelde tien jaar in Rotterdam, waaronder twee verhuurperiodes bij Excelsior. Van 1997 tot 2007 was de oud-verdediger actief bij Feyenoord. Hier won hij de UEFA Cup in 2002 tegen Dortmund. Hoewel Gyan niet vaak in de basis stond, mocht hij de finale wel starten door een schorsing van Brett Emerton. Atta Rasta kreeg altijd een groot applaus van de Feyenoord-supporters als hij ging warmlopen. Een groep supporters van Feyenoord startte ook een inzamelingsactie voor Gyan, zodat hij zijn financiële problemen kon oplossen. Op 43-jarige leeftijd overleed de van geboorte Ghanees. Honderden supporters verzamelden zich bijeen om Gyan nog één laatste eer te bewijzen. Met fakkels in de hand scandeerden de supporters zijn naam, terwijl de rouwauto een ronde reed langs De Kuip.
3: Mike Obiku, golden goal tegen Ajax
Obiku speelde van 1992 tot en met 1996 bij Feyenoord. De Nigeriaanse spits wist net niet de 100 duels aan te tikken. In 97 wedstrijden vond Obiku 26 keer het net. Mede door zijn brede lach en inzet groeide de Nigeriaan uit tot een publiekslieveling. De King Of The Gas Station scoorde in de kwartfinale van de KNVB Beker 1994/1995 de golden goal tegen Ajax. Datzelfde seizoen won Feyenoord de beker, mede dankzij deze goal. Tijdens een wedstrijd tegen Willem II maakte Obiku een goal en hij wilde dit vieren met de supporters. Hij rende naar de uitsupporters, klom op het hek en greep vol met zijn handen het prikkeldraad. Zelfs met bebloede handen bleef Obiku lachen.
2: Peter Houtman, stadionspeaker en oud-speler
De bekendste stem van De Kuip. Houtman is de huidige stadionspeaker van Feyenoord. De oud-spits komt uit de jeugd van Feyenoord en speelde drie periodes bij de club. Van 1976 tot 1979, 1982 tot en met 1985 en nog één jaar van 1988 tot 1989. In totaal kwam de spits uit op 152 duels voor de Rotterdammers, waarin hij 91 doelpunten maakte. Bij Feyenoord kroonde hij zich éénmaal tot kampioen van Nederland en won hij één keer de beker. Peter Houtman bezet een plaats in de top10 topscorers aller tijden in de Eredivisie.
1: Joszef Kiprich, de Tovenaar van Tatabanya
Geboren in Tatabánya, Hongarije. Joszef Kiprich was zes jaar actief als speler van Feyenoord. De 68-voudig Hongaars international scoorde 59 goals in 156 wedstrijden voor de Rotterdammers. De Hongaar maakte zich snel al publiekslieveling door elke wedstrijd veel inzet te tonen. Ook zijn humor hielp hierin mee, zo grapte hij vaak met de media en zijn teamgenoten. Bij zijn afscheid verliet hij huilend de Kuip, nadat heel het stadion zijn naam scandeerde.
Jones, El Ahmadi, Kuijt en meer: Spelers die het verschil maakten in 2016/2017
Jones kwam in de zomer van 2016 transfervrij over van NEC nadat Feyenoords vaste doelman Kenneth Vermeer zwaar geblesseerd was geraakt. Jones moest gelijk zijn plek innemen. In de met 1-0 gewonnen wedstrijd tegen PSV was Jones erg belangrijk. Hij bouwde op, bokste ballen weg en hield Feyenoord op de been. Ook in andere wedstrijden verrichtte hij cruciale reddingen. De Deense aanvaller scoorde dit seizoen 21 keer en is daarmee topscorer van de eredivisie. Hij kwam halverwege 2016 voor 3,5 miljoen euro over van FC Kopenhagen. In de wedstrijd tegen Vitesse in april maakte hij beide doelpunten, waarna het kampioenschap zo goed als zeker was. De 104-voudig oud-international nam Feyenoord vaak mee op sleeptouw. Hij eindigde dit seizoen op de bank, maar was cruciaal voor de rust en stabiliteit in het team. Karsdorp maakte dit seizoen duidelijk waarom hij een geschikte opvolger was voor Daryl Janmaat. De pas 22-jarige verdediger is haast een extra vleugelaanvaller bij de omschakeling. Hij kwam over van FC Utrecht en scoorde dit seizoen alleen nog maar in de Kuip. Toen het in de tweede seizoenshelft wat minder ging met Feyenoord, zorgde hij dat het team toch goed vooruit kwam. Hij scoorde dit seizoen tot nu toe 14 keer. In 2010 speelde Elia de WK-finale maar hij zakte daarna weg. Toen hij bij Feyenoord kwam, was hij het eerste jaar soms nog zoekende, maar dit seizoen was hij regelmatig een van de gevaarlijkste aanvallers. Hoewel Kramer dit seizoen veel op de bank zit (Jørgensen krijgt de voorkeur), was de lange spits twee keer wel zeer belangrijk. Uit tegen NEC scoorde hij de 2-1 en tegen Utrecht scoorde hij in de 99e minuut de 3-3. Botteghin maakte dit seizoen de meeste speelminuten van alle spelers. Hij stond in totaal 3060 minuten op het veld. De Braziliaan scoorde tegen FC Twente de 0-1 en is ijzersterk samen met Jan-Arie van der Heijden. Vorig seizoen zat Van der Heijden veel op de bank. Omdat Sven van Beek dit seizoen zwaar geblesseerd was, stond Jan-Arie vaak in de basis. De ex-Ajacied vormde samen met Botteghin een sterk duo achterin. Als Kuijt niet in het veld staat, draagt El Ahmadi de aanvoerdersband. Samen met Toornstra zorgde hij dit seizoen voor een stevige as. Bij veel polls staat hij bovenaan als het gaat om hoogst gewaardeerde middenvelder van dit seizoen. Toornstra komt gelijk achter hem. Met zijn opvallende kapsel is Vilhena niet te missen op het veld. Eigenlijk zou Vilhena transfervrij vertrekken, maar door de ziekte van zijn moeder besloot hij bij te tekenen. Voor 6,5 miljoen werd Berghuis van AZ verkocht aan het Engelse Watford, maar in augustus 2016 verhuurde de Engelse club hem aan Feyenoord. De 23-jarige verdediger scoorde dit seizoen eenmaal en zorgde er vaker voor dat zijn team weinig tegendoelpunten hoefde te incasseren. Hij is met name in luchtduels en slidings erg sterk. Toen Daryl Janmaat vertrok, verscheen Karsdorp, opgeleid bij Feyenoord. Toen Karsdorp geblesseerd raakte, was daar opeens de 21-jarige Bart Nieuwkoop, óók uit de eigen jeugd.
Gerard van den Herik: Een Bewogen Voorzitterschap
René van DamVan jongs af aan gepassioneerd voetballiefhebber, opgegroeid met illustere clubs als FC Amsterdam en SC Amersfoort. Schreef de afgelopen jaren op het internet over voetbal en schreef samen met Maarten Bax twee boeken, over Wesley Sneijder en het Golden Boys team van Ajax. Hij zei ooit: “Ik ga nooit meer over Feyenoord praten. Nu, ruim tien jaar later, duikt hij toch weer op. Over de reden waarom hij overstag is gegaan, is Van den Herik helder. “Omdat het het laatste kampioenschap, tot op heden, van Feyenoord is. En het was ook een fantastisch elftal. Goeie jongens. Een goeie herinnering. De maker van het programma, David Kleijwegt, huurde voor het interview een hotelkamer in Rotterdam-Zuid. Vanaf het balkon is De Kuip duidelijk zichtbaar. Van den Herik beweert nooit meer achterom te kijken naar zijn voetbalverleden. “Nee, nooit. Feyenoord is een mooie tijd geweest, maar het leven gaat verder. “1998/1999 was een heel bijzonder jaar. Maar ik ben niet iemand van veel terugdenken. Ik heb het ooit bij Feyenoord verboden om over vroeger te praten. Men had het alleen maar over vroeger. En we hebben meer voor de boeg dan achter de rug. “Ik vind dat je altijd vooruit moet kijken. Van den Herik verliet De Kuip niet in een sfeer van harmonie. “De supporters lieten overduidelijk blijken dat ze het met mij niet meer zagen zitten. Nou ja, dan moet je je consequenties trekken. Zo werkt dat in het voetbal. De nu in Zwitserland woonachtige oud-preses vond het ook wel goed geweest. “Ik ben veertien jaar voorzitter geweest. Daarvoor had ik nog een aantal andere functies. In zijn totaliteit heb ik zo’n 25 jaar allerlei verantwoordelijkheden binnen Feyenoord ingevuld. Een kwart eeuw, nou, dan vind ik het ook wel genoeg. “Of ik blij ben dat ik de voetballerij de rug heb toegekeerd? Nou… niet echt blij, maar in mijn voorzitterschap heb ik een periode van acht jaar meegemaakt die me niet in mijn koude kleren is gaan zitten. Van den Herik en Feyenoord werden beschuldigd van strafbare feiten rondom het aantrekken van enkele spelers. Tegen de voorzitter werd een gevangenisstraf van twaalf maanden geëist. “Ik ben tot aan de Hoge Raad volkomen vrijgesproken en Feyenoord trouwens ook. “Ik had al eerder - niet zo veel mensen weten dat - willen stoppen. In 2003 al. Feyenoord won in 2002 onder zijn bewind de UEFA Cup, de laatste Europese hoofdprijs die een Nederlandse club in de wacht sleepte. “Maar in verband met de rechtszaak die liep, werd mij toch geadviseerd dat niet te doen. Van den Herik ziet de feestbeelden van 1999 voor het eerst weer terug. Hij ziet dat Leo Beenhakker hem omhelst en weet nog wat de trainer tegen hem zei. “Gefeliciteerd, pik! Dat was typisch Leo. Geweldig. Zo hoor je ook met elkaar om te kunnen gaan. Als zoiets tegen je wordt gezegd, weet je dat het welgemeend is, dat het uit zijn hart komt. En ik vind dat erg leuk. Beter dan: gefeliciteerd, voorzitter. De voorzitter herkent ook de spelers nog. “Peter van Vossen, Chris Gyan. Ik hoef niet eens te denken van: wie was dat ook alweer? Van Gastel, Kornejev. Het is geweldig om al die spelers te zien. En om het publiek te horen. En het is daarom ook wel een beetje triest dat je nu al in 2016 bent. Of 2017 zelfs. Dat je dat publiek niet meer hebt kunnen geven. Mocht de Coolsingel dit jaar weer vollopen, dan wordt bij Van den Herik thuis de champagne ontkurkt.