Ook in Nederland is er een bloeiend illegaal gokcircuit. Daarom is het niet ondenkbaar dat ook hier een omkoopschandaal kan voorkomen. Onderzoekers van Integrity & Investigation van KPMG waarschuwden in opdracht van het ministerie van Justitie dat het betaald voetbal kwetsbaar is voor inmenging van criminele organisaties. Zolang er profvoetbal bestaat en er op wedstrijden wordt gegokt, zullen er omkoopschandalen voorkomen. De geschiedenis leert ons dat dit een hardnekkig probleem is, dat zich in diverse vormen en landen manifesteert.
Een lange geschiedenis van omkoping in het voetbal
Omkoping in het voetbal is geen nieuw fenomeen. Al in 1900 kreeg Burnley-doelman Jack Hillman een schorsing van een jaar, nadat hij spelers van Nottingham Forest probeerde om te kopen om degradatie van zijn club te voorkomen. Vijf jaar later werd Manchester City-aanvoerder Billy Meredith voor een jaar uitgesloten omdat hij collega-aanvoerder Alec Leake van Aston Villa wilde omkopen.
In 1964 beleefde Engeland een heuse rel toen de Sheffield Wednesday-spelers Peter Swan, David Layne en Tony Kay (net verkocht aan Everton) levenslang werden geschorst wegens hun betrokkenheid bij een gokschandaal. Dit gebeurde onder het bewind van manager Vic Buckingham, de voormalige Ajax-trainer. Na acht jaar werd de straf kwijtgescholden. Swan speelde nog voor Bury, Layne tekende een contract bij Hereford United, terwijl Kay nooit meer heeft gevoetbald.
Een jaar later werden tien Engelse profs beschuldigd van omkoperij. Jimmy Gauld, een voormalig speler van Charlton Athletic die intussen voor Mansfield Town uitkwam, kreeg een gevangenisstraf van vier jaar. Negen andere spelers moesten vier tot vijftien maanden brommen.
In 1980 moesten in Italië AC Milan en Lazio Roma terug naar de Serie B, terwijl de doelverdedigers Ricky Albertosi en Massimo Cacciatori een levenslange schorsing kregen. In 1984 lekte in België uit dat Standard Luik-aanvoerder Erik Gerets de spelers van Waterschei twee jaar eerder geld had geboden om het rustig aan te doen, waardoor Standard Luik kampioen werd. AS Roma-voorzitter Dino Viola probeerde de scheidsrechter om te kopen voor een UEFA Cup-wedstrijd tegen Dundee United, waardoor zijn club vier jaar geen Europees voetbal mocht spelen.
Lees ook: Essentiële keepersuitrusting
In Hongarije werden veertig spelers beschuldigd van omkoperij, onder wie international Sandor Sallai, en in Frankrijk bleek dat Olympique Marseille steekpenningen had verstrekt aan de spelers van Valenciennes. De club degradeerde naar de tweede divisie en voorzitter Bernard Tapie kreeg een jaar gevangenisstraf.
Nederlandse betrokkenheid bij omkoopschandalen
Ook Nederland is niet immuun voor omkoopschandalen. De Nederlandse Wimbledon-doelman Hans Segers, zijn Liverpool-collega Bruce Grobbelaar en spits John Fashanu moesten zich in 1995 verantwoorden voor de rechter. Die sprak het drietal vrij, maar de Engelse voetbalbond schorste de spelers voor een halfjaar omdat ze de regels op weddenschappen hadden overtreden.
In hetzelfde jaar werd Dinamo Kiev uitgesloten van Europees voetbal omdat de club voor de wedstrijd tegen Panathinaikos een poging had ondernomen scheidsrechter Lopez Nieto om te kopen. Anderlecht-voorzitter Constant VandenStock leende in 1984 scheidsrechter Emilio Guruceta Muro 25 duizend euro voor de halve finale van het UEFA Cup-toernooi tegen Nottingham Forest.
Daarnaast namen de Nederlanders Coen Burg en Mark Cox steekpenningen aan van illegale gokkers om hun club Westerlo te laten verliezen van KV Kortrijk. Het brein achter deze omkoping was de Nederlander John de Bever, ooit een befaamd zaalvoetbal-international, die in België een illegaal gokcircuit runde.
Wim Landman: Een tragisch voorbeeld van omkoping in Nederland
Zo was de legendarische doelman Wim Landman betrokken bij de meest spraakmakende omkoping uit de historie van vijftig jaar betaald voetbal. De stijlvolle keeper speelde tussen 1952 en 1956 zeven interlands, namens Sparta, Holland Sport en SHS. Hij beschikte over een fluwelen dropkick en verrichtte spectaculaire reddingen. Maar Landman had de pech dat Piet Kraak en Frans de Munck ook deel uitmaakten van zijn generatie.
Lees ook: Humphrey Mijnals in Oranje
Als doelman van SHS kreeg hij op 26 mei 1956 drie heren uit Den Bosch op bezoek in zijn woning in Rotterdam Noord. Het bleken BVV-supporters, die hem geld boden als hij ervoor zorgde dat BVV zou winnen van SHS. Daardoor zouden de Bosschenaren deel gaan uitmaken van de nieuw te vormen eredivisie. Landman ging meteen akkoord, hetgeen de bezoekers zeer verbaasde. Ze lieten vijfhonderd gulden cash achter en na de wedstrijd zou Landman nog eens 1.900 gulden ontvangen.
Twee dagen later leverde hij op Houtrust in Den Haag een wanprestatie, waardoor BVV met 1-5 won. De pers en het publiek vertrouwden het niet, maar omkoping was moeilijk te bewijzen. Landman ontkende glashard dat hij geld had aangenomen. Na een onverwachte bestuurscrisis bij BVV onthulde het rancuneuze, weggestuurde bestuurslid Anton Lieven dat de heren T. van Hezik, H. van den Dungen en H. Passon Landman hadden omgekocht.
Onder leiding van Sparta-voorzitter Jos Coler volgde er een onderzoek door de KNVB. Daarbij kwamen eerdere onbegrijpelijke blunders van Landman ook in een ander daglicht te staan. Zo verloor Sparta op 13 mei 1952 in een uitverkochte Kuip door een blunder van Landman met 1-0 van Hermes DVS, waardoor Sparta geen kampioen van Nederland werd. En SHS verloor al eens een beslissende wedstrijd tegen NAC doordat de doelman een offday had.
De bewijzen stapelden zich op en uiteindelijk was er geen ontkennen meer aan voor de populaire keeper. Terwijl hij met Feyenoord-voorzitter Cor Kieboom onderhandelde over een transfer naar Rotterdam-Zuid, gaf Landman opening van zaken. De bekentenis sloeg in als een bom en hij zag zijn eerlijkheid beloond met een milde straf. Hij werd geschorst van 16 maart 1959 tot 1 juli 1960.
Zijn transfer naar Feyenoord was van de baan, hij realiseerde zich dat andere clubs geen interesse meer hadden en dat het ook niet meer in aanmerking zou komen voor het Nederlands elftal. Tot 1961 speelde hij met SHS in de eerste divisie B. Daarna trok de adonis zich verbitterd terug in de anonimiteit. Intussen had hij ook privé met tegenslagen te kampen. Er liepen twee huwelijken stuk, hij verloor zijn baan als vertegenwoordiger in stropdassen en werd dagelijks gekweld door reuma. Hij leefde teruggetrokken en doodde zijn tijd met tekenen, want Landman was een begenadigd tekenaar. In de bestuurskamer van zijn oorspronkelijke club, het Rotterdamse Neptunus, hangen nog steeds een paar kunstwerken van hem aan de muur.
Lees ook: De nasleep van het ongeluk: een analyse
Intussen verdiende hij de kost door vanuit een houten kiosk langs de snelweg bij Schiedam soep te verkopen aan vrachtwagenchauffeurs. Omdat de voetballerij hem had uitgekotst, onderhield hij geen contacten meer met voormalige medespelers. De flamboyante keeper, een waanzinnig populaire volksidool, veranderde in een in zichzelf gekeerde zwaarmoedige tobber. Op 27 januari 1975 parkeerde hij zijn auto voor het Station Kleiweg in Rotterdam. Vervolgens pleegde hij zelfmoord door voor een trein te springen.
Achraf Nait Brahim: Van Gibraltar naar Málaga, en een mogelijke matchfixing-zaak
Het verhaal van Achraf Nait Brahim, een speler die in Gibraltar speelde, werpt een ander licht op de problematiek van matchfixing. In het late voorjaar van 2018 sprak een Engelsman hem aan op het complex van Zeeburgia, de amateurclub uit Amsterdam waar Nait op dat moment in het eerste elftal speelde. De Engelsman was zaakwaarnemer en keek in Europa rond voor versterkingen van Gibraltar United. Hij was een vriend van Michel Salgado, de voormalige rechtsback van Real Madrid en het Spaanse nationale elftal. Met compagnon Pablo Dana had hij de club overgenomen en wilde die nu laten meedoen om het landskampioenschap.
Nait deed research en sprak persoonlijk met Salgado. Hij vertelde me dat ze precies op zoek waren naar een speler zoals ik. Het rotseiland met dertigduizend inwoners tegen de zuidgrens van Spanje bij de entree van de Middellandse Zee, op veertien kilometer van de Marokkaanse kust, is een onderdeel van het Britse Koninkrijk. Tussen Spanje en Gibraltar is er douanecontrole, er wordt betaald met ponden en het lijkt inderdaad net alsof je in Engeland rijdt. Het land is niet groot, kent veel mooie uitzichtpunten en iedereen gaat op de foto met de vele apen, die er op de rotsen leven. Al moet je opletten, want ze stelen zo je mobiele telefoon, haha. De apen zijn nergens bang voor.
Gibraltar United trainde ook aan de Spaanse kant, in Del Corcon. Dat was tien minuten van mijn appartement in La Línea. Ik woonde daar uitstekend. Alleen voor wedstrijden kwamen we in Gibraltar. Alle duels in de hoogste divisie, die uit tien clubs bestaat, worden afgewerkt in hetzelfde stadion. Voor de wedstrijd reizen materiaalmannen al af om je naam met stickers op de kastjes te plakken en alles klaar te leggen. In het Victoria Stadium ligt kunstgras. Het bijzondere is dat het hek achter het ene doel grenst aan het vliegveld.
Nait kijkt tevreden terug op zijn jaar daar. Ook al ondervond hij de nodige bizarre situaties. Ik werd uitgeroepen tot beste winger van het seizoen. Best verrassend, want ik speelde niet altijd. Het niveau kon ik gemakkelijk aan. Misschien te gemakkelijk. We begonnen met Lucas Cazorla als trainer, iemand met veel kennis. De beste trainer die ik ooit had. Al vormde de communicatie een probleem, omdat ik toen nog geen Spaans sprak en de trainer geen Engels. Ploeggenoten uit Gibraltar fungeerden als tolk waardoor onderbrekingen op trainingen soms lang duurden. Na drie nederlagen op rij werd Cazorla ontslagen. Onze twee centrale verdedigers, twee Zuid-Amerikaanse beesten, waren geblesseerd waardoor we te gemakkelijk tegendoelpunten incasseerden. Maar dat maakte de investeerders achter de club niet uit. Veel geduld was er niet.
De nieuwe trainer Paco Luna bleek een dictator, iemand die geen enkele tegenspraak duldde. Hij legde ons iets uit en dat moest je uitvoeren. Voor de wedstrijd gaf hij in de spelerstunnel elke speler een harde klap op zijn borst. Om je te motiveren. Dat kwam altijd best hard aan. Een van de jongens, Gonzalo Guijarro, wilde dat niet meer en maakte dat kenbaar. De volgende wedstrijd viel hij buiten de selectie en een maand later moest hij vertrekken.
De finale van de Rock Cup, zoals het bekertoernooi in Gibraltar heet, spande de kroon. Gibraltar United nam het op tegen Europa FC. Een dag voor de finale verzamelden we in het Grand Hotel van Gibraltar. Toen zag ik al verdachte handelingen. Voor de wedstrijd kregen we het opstellingsformulier in handen. Zonder uitleg werden de drie beste spelers op de bank gezet. Moisés Suárez, Chico en ik. Vanaf de aftrap was er vanuit onze kant weinig inzet. Alles liep gezapig en net na rust ging onze keeper flink in de fout bij de 0-1. Niet alleen onze keeper trouwens. Ook de 0-2 en 0-3 vielen gemakkelijk. De bond van Gibraltar stelde een onderzoek naar matchfixing in.
Een uitspraak moet nog volgen, maar alles wijst erop dat er vooraf is gegokt en mensen zijn omgekocht. Onze assistent-trainer zou de spin in het web zijn. Normaal staat hij de hele wedstrijd te gebaren en is hij bloednerveus, nu keek hij gelaten negentig minuten toe. Achteraf was ik blij dat mijn ouders niet waren afgereisd. Mijn vader moest werken, mijn moeder zag er tegenop alleen te vliegen en mijn zusje moest naar school. Zij hadden zich op de tribune ook verbaasd over de gang van zaken. Als bonus voor het bereiken van de finale kregen we 100.000 coins per speler. De hoofdsponsor van Gibraltar United is Quantocoin.
Nait had op dat moment al het besluit genomen om verder te kijken. Veel spelers vertrokken vanwege de trainer. Ik had overleg met mijn zaakwaarnemer en Salgado. Zij vonden dat ik de volgende stap moest nemen, een paar tandjes hoger moest gaan spelen. Ik ging op proef bij Málaga CF (afgelopen seizoen gedegradeerd naar de Segunda División, red.). Via Salgado schoof ik door naar het eerste elftal. Maar vanaf dat moment liep alles mis wat er mis kon lopen. Mijn zaakwaarnemer heeft me toen op allerlei manieren belazerd. Er een zooitje van gemaakt. Op de eerste plaats hield hij interesse van Norwich City, Wigan Athletic en een Duitse club bewust verborgen. Daarnaast bleek hij bij Málaga telkens met nieuwe financiële eisen te bestoken.
Ik heb nu geleerd om altijd een sportadvocaat of jurist nog eens naar een contract te laten kijken. De kleine lettertjes staan er niet voor niets, maar ik vertrouwde die man volledig. Via Málaga CF had hij al woonruimte gekregen in de Spaanse toeristenstad. Lekker gemakkelijk, dacht ik. Hoef ik nooit te koken en noem maar op, maar na twee dagen kwamen de muren al op me af. Met ploeggenoot David Prieto, die uit de jeugdopleiding van Atlético Madrid komt, betrok ik een appartement. Eerst aan de rand van het centrum, daarna middenin de stad.
Om van zijn verbintenis met zijn zaakwaarnemer af te komen, besloot hij tijdelijk niet te voetballen. Ik trainde alleen twee keer per dag. Málaga moest me nog speelgerechtigd verklaren, maar wachtte daarmee op mijn verzoek. Nu kreeg mijn zaakwaarnemer tenminste geen salaris via mij. Na het inschakelen van de FIFA is mijn contract met mijn zaakwaarnemer ontbonden. Tot die tijd richtte hij veel schade aan. Hij heeft zoveel mogelijk informatie over mij van internet laten verwijderen. In december mocht ik eindelijk spelen. Ik kampte met een knieblessure en een conditionele achterstand en trainde keihard. Eind februari was ik weer fit.
Nait kon nog een van de laatste vluchten nemen voordat Spanje in lockdown ging. Ik houd me sindsdien aan schema’s die Málaga doorstuurt, maar het is lastig omdat het allemaal gaat om thuisoefeningen. Die jongens mogen daar hun huis niet uit. Ik baal enorm van de situatie. Ik heb met eigen ogen kunnen zien hoe snel het kan gaan. Een jongen van zeventien jaar, Ramón Enríquez, trainde en speelde bij ons mee met de beloften. De trainer haalde hem naar het eerste elftal en een week later debuteerde hij al. Nu zit de vleugelspits in onzekerheid.
Mijn contract bij Málaga CF loopt in mei af. Ik tekende een kortlopende verbintenis om me te bewijzen. Waar mijn toekomst ligt, weet ik niet. Ik zou graag bij Málaga CF blijven. De club is tevreden, maar door de coronacrisis kunnen er nog geen besluiten genomen worden over aflopende spelerscontracten. In Spanje blijven, heeft mijn voorkeur. Ook Engeland lijkt me geweldig om mee te maken. Voorlopig houdt hij zich thuis in Amsterdam fit. Zijn nieuwe zaakwaarnemer, Heylin Rivera van 24k soccer, kijkt ondertussen voor hem rond. Tot die tijd volg ik elke dag trouw mijn oefeningen en probeer ik zo fit mogelijk te blijven. Al is dat nu vanwege de Ramadan iets lastiger.
Omkoping in de top van het voetbal: Real Madrid en Liverpool?
De titel van dit artikel suggereert een onderzoek naar omkoping bij Real Madrid en Liverpool. Hoewel de verstrekte informatie geen concrete bewijzen of details over dergelijke beschuldigingen bevat, is het belangrijk om te benadrukken dat geen enkele club of competitie volledig immuun is voor de risico's van matchfixing en omkoping. De enorme bedragen die in het moderne voetbal omgaan, in combinatie met de populariteit van weddenschappen, creëren een omgeving waarin criminele organisaties proberen invloed uit te oefenen op wedstrijden.
Het is essentieel dat voetbalorganisaties, overheden en rechtshandhavingsinstanties blijven samenwerken om omkoping en matchfixing te voorkomen, te onderzoeken en te bestraffen. Dit vereist een combinatie van preventieve maatregelen, zoals voorlichting aan spelers en officials, strenge regels en controles, en effectieve opsporings- en vervolgingsmethoden.
tags: #keeper #omgekocht #real #madrid #liverpool #onderzoek