Het leven kent momenten van vreugde en verdriet, die soms dicht op elkaar volgen. Deze week werd gekenmerkt door een schril contrast, beginnend met de terugkeer naar Nederland na een verblijf in Suriname en Curaçao, en eindigend met het tragische nieuws van het overlijden van een dierbare.
Van Tropische Warmte naar Winterse Kou
De verwachting was om eind februari terug te keren naar een beginnend voorjaar, een periode waarin de winterse kou langzaam zou verdwijnen. Echter, de realiteit bleek anders. Nederland verwelkomde ons niet met milde temperaturen, maar met een herinnering aan de nog aanwezige winter.
Persoonlijk Verlies: Het Overlijden van een Neef
Naast de klimaatomslag kwam ook het droevige bericht van het overlijden van neef René, die op slechts 48-jarige leeftijd overleed tijdens het mountainbiken. Dit tragische verlies plaatste alles in perspectief en herinnerde eraan hoe fragiel het leven kan zijn.
Begrafenissen en Sportieve Verplichtingen
De zaterdag werd gekenmerkt door een begrafenis, net als voor Joyce, die de begrafenis van de vader van Lotte bijwoonde. Ondanks dit verdriet moesten de sportieve verplichtingen worden nagekomen, met een wedstrijd die voor de boeg stond.
De Wedstrijd: S.D.C. - Een Moeizame Start
De wedstrijd tegen S.D.C. begon moeizaam. De tegenstander zette direct druk en domineerde de eerste twintig minuten. Al in de eerste minuut werd de paal geraakt en met moeite werd stand gehouden. Uiteindelijk viel de 0-1 uit een scrimmage na een corner.
Lees ook: Essentiële keepersuitrusting
Herstel en Gelijkmaker
Na de moeilijke start herpakte het team zich en nam het initiatief over. Liana kreeg een kans op de gelijkmaker, maar de keeper hield stand. Even later had de keeper geluk toen ze na een overtreding op een doorgebroken Aniek slechts geel kreeg. Er had een penalty gegeven moeten worden na een overtreding op Ana, maar de scheidsrechter oordeelde anders. Na een half uur viel de gelijkmaker alsnog, toen Noor door het midden kon doorbreken en met een prachtige drop-kick de 1-1 maakte.
Tegenslag Vlak voor Rust
Vlak voor rust viel de 1-2, doordat de verdediging niet goed ingreep. Aniek speelde zich vlak voor rust prachtig vrij en raakte snoeihard de paal. Ook de terugkomende bal leverde tot twee keer toe een grote kans op, maar de bal ging er niet in.
Positieve Energie in de Rust
In de rust had Marcel niet veel te vertellen, omdat de meiden vanaf minuut 20 een prima wedstrijd speelden. Na rust werd de druk op het Puttense doel gehouden, zonder dat dit direct grote kansen opleverde.
De Tweede Helft: Strijd en Uitschakeling
SDC bleef gevaarlijk met uitvallen en na een kwartier werd er achterin weer niet goed ingegrepen, waardoor het 1-3 werd. De wedstrijd leek hiermee beslist, maar de meiden dachten daar anders over. Ze gaven nog een keer gas en na een half uur maakte Noor na een combinatie met Ana en Joyce dwars door het midden de 2-3. Vlak daarna volgde nog een goede kans voor Sanne op de 3-3, maar de keeper kon redding brengen. Vlak voor tijd viel de 2-4 en was het klaar.
Relativering: Meer dan een Wedstrijd
Ondanks de teleurstelling van de uitschakeling, werd er gereflecteerd op de gebeurtenissen van de afgelopen dagen. Het overlijden van neef René en de vader van Lotte plaatsten de sportieve prestatie in perspectief. Er zijn belangrijkere zaken in het leven dan winnen of verliezen.
Lees ook: Humphrey Mijnals in Oranje
Een Dag in Amsterdam: Sirdjal's Overpeinzingen
Na de rit van Schiphol kwam de hoofdpersoon om half negen aan op het Museumplein. Daar nam hij de tram, stelde in gedachten een duidelijke dagindeling op en was tevreden. Hij had een zee van tijd om aan zijn manuscript te werken.
De Tramrit: Observaties en Reflecties
De tram was vol en de ramen beslagen. Het was verstandiger de ogen te gebruiken dan te letten op wat je via je ademhalingsorganen naar binnenkrijgt. Het was volop lente, te zien aan de spanning in de knoppen van de bomen en de bloeiende narcissen.
De Lente: Een Dubbel Gevoel
De lente deprimeerde hem. In de achter hem liggende jaren had hij ieder nieuw seizoen gezien als een verandering die hem dichter bij huis zou brengen. Maar de natuur had hem ertoe gedwongen de Hollandse flora met andere ogen te bekijken, in plaats van er telkens afscheid van te nemen.
Aanpassing en Verandering
Het was geleidelijk aan begonnen, het was in hem gaan groeien, telkens als hij zich teleurgesteld voelde door de dingen die hij hoorde en las. De dingen die hij moest opschrijven. Hij had zich moeten aanpassen om zich staande te houden. Hij was een deel geworden van het verkeer, bewoner van een wereldstad.
Verlies van Idealen
Hij maakte zich druk om huisvestingsproblemen, over de stank in volle trams en hij stond zelden of nooit meer op voor ouwe mensen. Hij haalde boodschappen, kocht bloemen en nam de plaats die hem toekwam. Hij had weinig consideratie, weinig gewetenswroeging.
Lees ook: De nasleep van het ongeluk: een analyse
Een Ontmoeting in de Tram
Sirdjal keek geërgerd en verzette zich tegen de vrouw die naast hem had plaatsgenomen. Ze was bijzonder breed in de heupen en ze had er enigszins moeite mee op een elegante manier te zitten. Ze was roodharig en ze had sproeten over haar hele lichaam.
Stereotypen en Vooroordelen
Hij voelde zich even niet op zijn gemak, maar wist dat het te maken had met wat hem op de Kweekschool was geleerd over de menselijke aard. Volgens een bepaalde opvoedkundige leer zou roodharig de indicatie zijn van een zekere koele aanleg. Dit in tegenstelling tot zwartharigen die sanguinisch zouden reageren.
Mevrouw Groot: Een Raadselachtige Hospita
Hij had zich wel eens afgevraagd, hoe het kwam dat ze op zo'n onhandige, dubbelzinnige manier contact met hem zocht. Haar benadering als vrouw was hem even onduidelijk als haar benadering in de hoedanigheid van hospita. Hij dacht dat ze tegenover hem geen van beide wilde zijn en dat ze daar moeite mee had.
Geruchten en Speculaties
Vrienden beweerden dat zich onder mensen van stand de gekste dingen afspeelden. Maar hij was er niet de man naar om tot het uiterste door te gaan. Het was overigens nog nooit gebeurd dat mevrouw Groot 's nachts bij hem had aangeklopt. Ook had ze nooit vóór hem gestaan met helemaal niets onder haar regenjas, of onder haar duster.
Een Ambivalente Relatie
Ze hield hem op een afstand, maar deed onderwijl haar best die afstand te verkleinen. Mevrouw Groot had namelijk de gewoonte haar hoofd pal voor het zijne te houden, alsof ze een tête à tête met hem had. Hij vond het een komische situatie, maar dat was ook het enige. Hij vond haar als vrouw niet aantrekkelijk genoeg om gewoon met haar te kunnen omgaan.
Verstrikt in Eigen Tentakels
Mevrouw Groot was verstrikt in haar eigen tentakels. Misschien voorgoed verstrikt. Wat hij van haar wist waren de dingen die ze hem vertelde, de dingen die ze kwijt wou.
Ruimte Innemen
Sirdjal schoof een centimeter of drie, vier de kant op van de vrouw die naast hem zat. Hij deed dat 's winters nogal vaak bij vrouwen die aan de corpulente kant waren. Het was ook provocerend bedoeld, want hij vond dat niet alleen dikke, maar ook magere mensen het recht hadden de ruimte in te nemen die hun toekwam.
Verloren in Gedachten
Met zulke mooie gedachten was hij lang niet altijd geholpen; hij raakte de kluts kwijt, kon een minuut op de openbare weg blijven staan, eer het tot hem doordrong dat hij weer te veel gelet had op het gedrag van de mensen die hem in het voorbijgaan waren opgevallen.
De Omgeving Niet Herkennen
Nu bijvoorbeeld herkende hij plotseling de omgeving niet meer. Was hij misschien een halte te ver meegereden? Voor het treffen van de nodige maatregelen was hij in elk geval te laat. De tram was al opgereden en ging nu bellend de hoek om.
De Weg Terugvinden
Hij voelde zich bij de neus genomen, maar was blij toen hij van het sigarenwinkeltje het bord zag met de gepruikte Willem ii. Hij drukte op de knop, kwam overeind en liep naar de uitgang, voorafgegaan door een sterk naar parfum riekende dame in een luipaard en op schoenen met naaldhakken.
Terug naar Huis
Hij stak het eerste zebrapad over, bleef staan op de vluchtheuvel, stak de straat toen weer over, ging een bocht om en keek recht in de straat waar hij woonde. De melkboer was al bij mevrouw Groot aan de deur geweest.
Bespiegelingen over het Verleden
Vorig jaar, omstreeks deze tijd, had hij gedacht dat het gauw afgelopen zou zijn. Hij zou weggaan uit Holland en zich inzetten voor de zaak waar hij al die jaren van gedroomd had. Het was dom van hem geweest en in hoge mate irreëel om te denken dat hij welkom zou zijn.
Afwijzing en Isolatie
Men had hem liever hier dan daar. Ze vonden hem een opruier, iemand met een negatief karakter. Een vreselijk mens. Hij hoorde dat en woog in volledige afzondering zijn eigen krachten af tegen de koloniale, godsdienstwaanzinnige krachten. Zijn diagnose was negatief, hij wist dat hij het zou verliezen.
Wachten op Post
Hij stak de sleutel in het slot en opende de voordeur. Er was nog geen post geweest, merkte hij en hij bukte zich naar de grond om de krant op te rapen. In de brievenbus lag niets, ook geen afschrijving van de giro.
Verloren Vriendschappen
De vrienden die hij bezat, hadden bijna allemaal in Amsterdam gewoond. Ze hadden er hun studie afgemaakt, ze wisten wat er te koop was. Ze kenden het Leidseplein. De cafés. Ze hadden in deze stad een deel van hun vrije tijd doorgebracht om revolutionair te discussiëren over de vaderlandse politiek. Eenmaal terug, hadden ze zich aangepast.
Compromissen en Aanpassing
Ze waren brave en voorbeeldige huisvaders en verscholen zich achter de drukte van hun werk. Ze dachten aan het maken van overuren om het zo goed mogelijk te hebben met hun vrouw en kinderen. Ze dachten aan een goeie auto, een groot huis. Ze sloten een hypotheek af tegen hoge rente.
Angst en Raaskallen
Ze hadden moeten aanpassen. Ze werden angstig en begonnen te raaskallen, terwijl hun vrouwen de dagen lui konkelend en verkwistend doorbrachten. Thuis de bediende voor het vuile werk. De pot.
Een Enige Echte Vriend
Onder zijn vrienden was er maar één die zijn nek had geriskeerd en zijn principes trouw gebleven was. Hij was de enige die zich niet raciaal, maar maatschappij-kritisch had opgesteld. Hij was de enige die de strijdbijl had opgegraven en die niet wild en geborneerd te werk ging. Hij was ook de enige die op een verstandige manier voortdurend in geldgebrek verkeerde.
Trouw aan Principes
Hoewel hij honger leed, bleef hij in leven. Hij stortte in, maar bleef helder doordenken. Ook hem schreef Sirdjal niet meer. Was Swamipersad te belazerd om hem te schrijven? Nam hij hem iets kwalijk? Of waren de brieven uit Amsterdam in verkeerde handen terechtgekomen?
De Trap Op
Sirdjal ging op zijn tenen naar boven. Het was op de trap veel donkerder dan in de hal, zodat bij sommige treden zijn gevoel voor afstand bemoeilijkt werd en hij zich aan de leuning moest vasthouden om niet mis te stappen.
Verrast door Mevrouw Groot
Hij had het licht kunnen aandoen, maar dan liep hij de kans de aandacht te trekken van mevrouw Groot. Ze had de onhebbelijke gewoonte hem onverwachts te verrassen en hij moest toegeven dat ze er tot nu toe altijd succes mee had gehad. Er was niet een keer geweest dat hij niet van haar geschrokken was.
Geestverschijning?
Soms dacht hij dat ze krankzinnig was en de deur opendeed in de verwachting niet hém maar haar overleden man te zullen zien. Ze had het eens over spiritistische bijeenkomsten gehad die ze toevallig had bijgewoond.
Een Madame Tussaud
Ze stond in het schemerige licht van de halfgeopende deur, gekleed in het zwart. Het kraagje en de manchetten waren van kant. Zwitserse ongetwijfeld. Volmaakt beeld van Madame Tussaud. Ze rook lekker. Hij herinnerde zich dat ze altijd Guerlain gebruikte.
Een Gesprek met Mevrouw Groot
‘Wat gek toch dat ik u vanmorgen niet heb horen weggaan. ‘O, helemaal niet. Nee, u stoort mij nooit. Ik slaap de laatste jaren wel erg licht en dan wil je weleens wat horen. Nee, maakt u zich geen zorgen.
Lente-Uitgelatenheid
Ze huppelde met kleine, vrolijke pasjes naar de antieke tafel bij een van de ramen, en voerde een kort maar opgewonden gesprek. Sirdjal beet op zijn tanden; aan deze vorm van lente-uitgelatenheid zou hij wel nooit wennen.
Exotisch en Star
Dit was nu iets wat hij exotisch vond. Iets waarbij hij zich niet lekker voelde, omdat hij zich een houding moest aanmeten die hem veel te star was.
Een Kort Gesprek
Ze legde de hoorn op de haak, hij zag het haar doen en deed vervolgens alsof hij al die tijd niet naar binnen had gekeken. ‘Ik heb m'n best gedaan het zo kort mogelijk te maken,’ zei ze toen ze weer in de deur stond. ‘Het was bovendien niets bijzonders.
Kunst en Kunstenaarsschap
‘Ja. Vertelt u mij maar niets. Het leven van kunstenaars, heb ik altijd gezegd, begint op een uur dat anderen ermee ophouden. Ja de kunst en het kunstenaarsschap heb ik bijvoorbeeld altijd gezien als een elementair protest tegen het vulgaire leven. Ik heb altijd piano willen spelen.
Een Steinway
‘Jaaah. Een Steinway. Zo nu en dan klavier ik een stukje aan, als er vrienden zijn. ‘Daar heb ik uiteraard weinig verstand van, mevrouw.
Valenciaanse Zon
Mevrouw Groot was het niet met hem eens. Ze hield het maar op de Valenciaanse zon en vond het hier toch maar killetjes voor de tijd van het jaar.
Reizen naar Londen
Vroeger gingen zij en haar man altijd naar Londen. Bijna altijd hetzelfde hotel; het Kensington-Palace. Ze waren niet zo erg wild van de Hiltons en logeerden soms gewoon in het Europe Hotel als ze de boot naar Harwich hadden genomen.
Een Angelsaksisch Georiënteerde Moeder
Haar moeder, inmiddels een vrouw van tweeënzeventig, ging nog altijd naar Londen. Die was helemaal Angelsaksisch geörienteerd, ondanks het feit dat ze Française was. In Londen had ze een vooraanstaand Indiër ontmoet.
Een Brahmaan
Een bijzonder welbespraakt en erudiet man. Een Brahmaan. Tegenwoordig zag ze hem niet meer. Ze ging niet zo vaak meer van huis, bezocht weinig concerten, hoewel ze er nog vrij pittig uitzag.
Een Huis in Veere
Mevrouw Groot zelf had een huis in Veere, zo'n koningin Wilhelmina. Een schitterend groot landhuis tussen de bossen, dat onderhouden werd door een oud-officier van het Leger des Heils.
Bezit en Onderhoud
Verder had ze een tuinman en een poetsster. Voor het gemak had ze ook nog twee flats, één in Rijswijk, en één in den Haag. Een van haar pleegdochters woonde in Brussel. Getrouwd met een Fransman. Erg begaafd in vreemde talen, vooral Frans.
Een Pittige Moeder
Ja, haar moeder was nog lang niet oud. Ze had niet zo bar lang geleden een Engelse kelner teruggestuurd omdat die een verkeerde wijn had geserveerd. Die Engelsen hadden daar geen verstand van.