Staphorst, een stabiele en financieel gezonde amateurclub in het noorden van Nederland, heeft een rijke geschiedenis in het zaterdagvoetbal. Dit artikel belicht de belangrijkste momenten en ontwikkelingen in de clubgeschiedenis, van de oprichting tot de recente successen en uitdagingen.
Vroege Jaren en de Opkomst van D.W.P.
De voetbalgeschiedenis in de regio Staphorst begint al vroeg. In 1922 was er al een voetbalvereniging Hercules uit Meppel, die een jaar lang een veld in Staphorst had. Echter, dit was een zondagvereniging. Na de Tweede Wereldoorlog kwam het voetbal in de gemeente pas echt tot ontwikkeling. In de hoofdplaats Staphorst werd op 30 november 1959 de vv Staphorst opgericht, na de aanleg van een sportveld door de plaatselijke overheid.
Een belangrijke speler in de lokale voetbalgeschiedenis is D.W.P. (De Wite Peal), opgericht op 3 juli 1931. De club speelde in witte shirts met rode strepen en zwarte broeken. D.W.P. kende een turbulente beginperiode. In het seizoen 1931-1932 speelde de club officiële bondswedstrijden in de 3e klasse FVB tegen clubs als CAB, LSC, Sneek, Black Boys en Lemmer.
De huidige voetbalvereniging D.W.P. werd opgericht op 19 juni 1947 in de kantine van het voormalige Rijkswerkkamp "De Wite Peal" aan de Kampweg te Rotsterhaule. De naam is onlosmakelijk verbonden met de plaats waar de voetbalclub werd opgericht. De "Wite Peal" was vanouds een witte grenspaal die bij het aansnijden van het veen in de grond geslagen werd, maar het gaf tevens de grens aan tussen de voormalige gemeenten Haskerland en Doniawerstal.
D.W.P. groeide voorspoedig en wilde op zaterdags de competitie ingaan. In een brief van de K.N.V.B. van 25 november 1947 blijkt de “voorlopige” toelating tot de Friesche Voetbal Bond (FVB). Het eerst seizoen is D.W.P. niet ingedeeld in de competitie omdat het voetbalseizoen al te ver was gevorderd. Een jaar later, in de herfst van 1948, werd D.W.P. ingedeeld in de competitie.
Lees ook: Diepgaande Blik op de Korfbalwereld via KZ
Vanaf eind 1948 begon D.W.P. zeer succesvol vanuit de derde klas Friesche Voetbalbond (FVB) haar opmars in de afdeling zaterdagmiddagvoetbal. In 1948-1949 werden ze kampioen in de 3e klas FVB. In het seizoen 1949-150 werd D.W.P. wederom kampioen en promoveerde naar de 2e klas FVB. Seizoen 1950-1951 was nog succesvoller. Naast het eerste elftal werden ook de B-junioren kampioen. De strijd in de 1e klas was aanmerkelijk zwaarder maar D.W.P. 1 eindigde wederom als eerste voor Hielpen, in beide promotiewedstrijden tegen Harkemase Boys werd de volle winst behaald (2-1 en 1-3). Algeheel kampioen van Friesland en promotie naar de landelijk bond K.N.V.B.
Reeds het volgend seizoen (1952-1953) ging in de 1e klas F.V.B. de vlag wederom in top met ruimte voorsprong op CVVO uit Lemmer. Voor de tweede maal werd ook het Algemeen kampioenschap van Friesland behaald door Blauw Wit 2 overtuigend te verslaan en kon men de 4e klas K.N.V.B. In het seizoen 1953/1954 kwam men slechts één punt tekort, achter Leeuwarder Zwaluwen, voor de nieuw ingestelde 3e klas Noord. Het volgende seizoen 1954-1955 werd D.W.P. derde achter QVC en Workum. Seizoen 1955/1956 was succesvoller, de titel werd behaald in de 4e klas en er volgde een zeer spannende promotiecompetitie.
Voor een plaats in de noordelijke 3e klas speelden de kampioenen van de drie noordelijke provincies, D.W.P., Oranje Nassau en Drenthina (Emmen) een promotiecompetitie. Het werd een spannende strijd, door de laatste wedstrijd met 3-1 in Groningen te winnen van Oranje Nassau eindigden alle ploegen met vier punten uit vier wedstrijden. Daarna speelden deze 3 clubs een nieuwe halve competitie waarbij Drenthina en D.W.P. wederom evenveel punten behaalden. Op zaterdag 7 juli 1956 werd D.W.P. in Hoogeveen, op het terrein van H.Z.V.V. met 4-1 door Drenthina kansloos verslagen en dat betekende voor de Drentse ploeg dus promotie. In het seizoen 1960/1961 volgde de gevreesde degradatie naar de F.V.B.
Tot het seizoen 1965/1966 bleef D.W.P., met wisselend succes, in de afdeling FVB (1A) spelen en eindigde men in 1966 als tweede, na een 8-2 overwinning op Balk, wat recht gaf op promotie. Drie seizoenen lang wist men met succes een plaats in de 4e klas te handhaven, daarna volgde in 1969 wederom degradatie.
De Freonskipsbeker Successen van D.W.P.
Een hoogtepunt in de geschiedenis van D.W.P. is het succes in de Freonskipsbeker, een bekercompetitie voor voetbalverenigingen in de afdeling Friesland. D.W.P. was in deze Freonskipsbeker zeer succesvol. In de 26 gespeelde finales was D.W.P.
Lees ook: Complete Gids: JO11 District Beker Regels
D.W.P. won de finale in 1972 tegen Hardegarijp met 2-3. In 1973 werd wederom de finale gespeeld om de Freonskipbeker, ditmaal in Sintjohannesga wederom tegen Hardegarijp. In 1986 behaalde D.W.P. wederom de beker na een 1-0 overwinning op sc Leeuwarden. Het volgende seizoen speelde D.W.P. de zesde finalewedstrijd om de Freonskipsbeker en werd kansloos met 1-5 van Sparta '59 (Deinum) verloren.
25-jarig Jubileum van D.W.P.
Naast het voor het eerst winnen van de Freonskipsbeker in 1972 vierde D.W.P. ook het 25 jarig jubileum. Op deze receptie werd er al druk over gesproken, D.W.P. beschikte toen over negen elftallen die moesten spelen op één veld dat bekend stond als één van de slechtste velden van Friesland.
De Weg naar de Topklasse en Hoofdklasse
In de gemeente Staphorst werd al in 1922 gevoetbald, maar dan wel door de voetbalvereniging Hercules uit Meppel, die nog steeds bestaat onder de naam Alcides. Die club had in een eeuw geleden voor een jaar een veld in Staphorst, totdat de gemeente daar een eind aan maakte. Het betrof hier een zondagvereniging. Pas na de Tweede Wereldoorlog zou het voetbal in de gemeente tot ontwikkeling komen en ook nu op de zondag. In de hoofdplaats van de gemeente zelf volgde pas op 30 november 1959 de oprichting van de vv Staphorst, toen er op initiatief van de plaatselijke overheid een sportveld werd aangelegd. Een kleine twaalf jaar later volgde in het andere dorp behorend tot Staphorst, Rouveen, de plaatselijke SC onder die naam.
Vanaf 2010, met de instelling van de Topklasse, was Staphorst met uitzondering van twee jaargangen bovenin te vinden in die klasse. Maar ondanks het winnen van diverse periodetitels bleek het bereiken van de hoogste trede net telkens een stap te ver. De club stond in ’19-’20 in de Hoofdklasse B bovenaan en was op weg naar het kampioenschap.
Seizoen 2014/2015
Na een heel lang seizoen, wat op zaterdag 8 augustus 2015 begon tijdens het eigen “Oosterveen’s olie TOP toernooi, werd op dinsdagavond 14 juni rond 22.30 uur na ongeveer 50 wedstrijden voor het laatst een wedstrijd van het vlaggenschip van vv Staphorst afgefloten. Een seizoen voor een Hoofdklasser bestond tot en met het afgelopen seizoen uit 26 wedstrijden. Met de komst van de tweede divisie en het hernoemen en uitbreiden van de Topklasse naar de derde divisie met ook 18 ploegen gaan we na de zomer de Hoofdklasse 2.0 in. 2 Zaterdag Hoofdklassen en 2 zondag Hoofdklassen met daarin allemaal 16 clubs: de voetbalpiramide zoals men deze in Zeist graag zag.
Lees ook: Hockey Hoofdklasse Heren
Vorig jaar verloren “we” veel in de competitie en duurde het seizoen langer door de nacompetitie voor lijfsbehoud in de Hoofdklasse C. Daar kwam nog wel positief einde aan door de handhaving en de kraker van een Districtsbekerfinale tegen Harkemase Boys die met 4-3 verloren werd.
De technische commissie bleef echter rustig en wist nagenoeg iedereen van de selectie te overtuigen om te blijven spelen voor de geel blauwen. Dennis Rosink kwam, na een jaartje Topklasse bij HHC Hardenberg, terug op het oude nest. Een speler als Jan van Raalte in zijn actieve carrière die net voor de verdediging speelt en een stofzuiger is en daarnaast de overige middenvelders aanstuurt. Het jaar ervoor bracht hij rust en dat deed hij ook het afgelopen seizoen weer met verve. Keeper René Oosterhof bracht in 2014-2015 grotendeels in de ziekenboeg door en niet onder de lat. Dit seizoen keepte de sympathieke Zwollenaar vrijwel alle wedstrijden en hij haalde diverse punten binnen met geweldige reddingen. Oud-prof Niklas Tarvajärvi sloot ook aan maar hij begon het seizoen met een blessure en speelde helaas maar weinig door nieuw blessureleed en hij nam nog voor de winterstop afscheid van de club. Verder zagen we Remon Kroes overkomen van de beloften van PEC en Kevin Westerbeek en Frank van der Burg van Be Quick ’28 uit Zwolle. De selectie werd dus breder en een ieder moest op de training vechten voor een plek in de basis. In de competitie draaide men vanaf de start in de top mee achter Harkemase Boys, AZSV uit Aalten en Excelsior ’31 uit Rijssen. Bij een incidentele nederlaag bleven trainer Jan van Raalte en zijn assistenten rustig en de volgende wedstrijd werd meestal weer gewonnen.
Bekeravontuur en de Supercup
In de beker zorgde de loting telkens voor een glimlach op de gezichten van de Staphorsters. Bijna alle wedstrijden thuis, dus weinig reiskosten. En thuis op het gras met speciale ingrediënten waar alleen de 11 van Jan van Raalte op lijken te kunnen winnen. De tegenstanders gaan met 7 kleuren in hun slip het veld op! Tel daarbij op een fanatieke 12 e man en een gemotiveerde ploeg die voor elkaar door het vuur gaat. Voetballen kunnen ze absoluut, maar vooral de “Kop d’r Veur” mentaliteit maakte de mannen ijzersterk! Telkens weer een overwinning, en dus een ronde verder. Zelfs de 2 topklassers uit Sneek gingen de bietenbrug op tegen de thuisspelende zaterdaghoofdklasser die blaakte van het zelfvertrouwen. De finale tegen Flevo Boys was minder spannend en leek eenvoudiger dan de halve finale tegen ONS Sneek. De sfeer op het “Noorderslag” was dusdanig dat de roodwitten uit Emmeloord bij het betreden van het veld al met 1-0 achterstonden. Prachtig doelpunt van de 12 e man! Binnen enkele ogenblikken stond de thuisploeg dan echt op 1-0 door goalgetter Martijn Brakke en kort daarna schoot Ferdi ter Avest de 2-0 tegen de touwen.
In de finale der finale, de landelijke bekerfinale tegen VV Noordwijk, bracht hij dik in blessuretijd de gelijkmaker op het scorebord. Daardoor sleepte de thuisploeg er een verlenging uit en de rest is geschiedenis. 3x scoren in 30 minuten en VV Noordwijk was knockout! Onze spelers zelf waren waarschijnlijk ook wel enigszins uitgeteld na deze laatste wedstrijd op 14 juni. En toch: rustig was het allerminst op het sportpark. In interviews gaf trainer van Raalte aan dat men door het drukke programma amper tijd had om te trainen maar de spelers wisten wel wat te doen binnen de lijnen. Iets wat wel bleek uit de behaalde resultaten. Wat een vertrouwen en wat een rust van de vertrekkende oefenmeester!
Tegenvaller in deze serie was het verlies in Lisse waardoor men volgend jaar weer Hoofdklasser is. Met oog op de wijzigingen in de competitieopzet komt er een mooie uitdaging om week in, week uit punten te verzamelen onder het toeziend oog van nieuwe coach Jan Vlap. Het reizen zal meevallen ten opzichte van de derde divisie, we houden de derby tegen Genemuiden en daarnaast zijn er meer clubs uit de buurt.
Door het winnen van de landelijke KNVB-beker voor amateurs, mocht Staphorst aantreden tegen Excelsior Maassluis, de algeheel amateurkampioen van Nederland, in de Supercup. Deze wedstrijd werd gespeeld op Sportpark Dijkpolder in Maassluis. Excelsior Maassluis won afgelopen seizoen het algeheel kampioenschap bij de amateurs. Zeker is dat Excelsior Maassluis of Staphorst geschiedenis schrijft, vanwege de invoering van promotie en degradatie tussen het amateur- en betaald voetbal.
Seizoen 2015/2016
Het seizoen 2015/2016 werd afgesloten met een overwinning op Zuidvogels. Op eigen veld wist de brigade van Jan Vlap de ploeg uit Huizen pas in de slotminuut op de knieën te krijgen. Door deze zege is Staphorst op de vijfde plaats van de ranglijst geëindigd.
Staphorst heeft een wisselvallig seizoen toch nog positief af kunnen sluiten. De verwachtingen die er vooraf waren zijn niet uitgekomen. Met een vijfde plaats werd het uiteindelijk en seizoen zonder prijzen. Na twee jaar onder Jan Vlap, zal het volgend seizoen voor de nieuwe trainer Dennis van Toor een uitdaging worden om de spelersgroep van Staphorst weer optimaal te laten presteren.
Onderbreking door Corona en de Situatie Rond Trainer Weerman
In het seizoen 2019/2020 kende Staphorst een sterke periode onder trainer Paul Weerman. De club stond bovenaan in de Hoofdklasse B en leek op weg naar het kampioenschap. Echter, de competitie werd vroegtijdig beëindigd vanwege de coronapandemie. Dit was een grote teleurstelling voor de club en de trainer.
Weerman had eerder te maken met soortgelijke situaties bij zijn vorige clubs, WKE en Achilles 1894, waar zijn werk ook voortijdig stopte door respectievelijk faillissement en financiële problemen. De situatie bij Staphorst voelde voor hem als een herhaling van de geschiedenis.
Recente Ontwikkelingen en Toekomst
Recentelijk werd bekend dat coach Paul Weerman aan zijn laatste en derde seizoen bezig zou zijn. De oefenmeester kon het runnen van een eigen bedrijf niet meer combineren met het trainerschap. De opvolging werd vrij snel daarna geregeld, want Karlo Meppelink had het trainen van Staphorst op zijn verlanglijstje staan.
Staphorst gaf een aantal jaren geleden het goede voorbeeld v.w.b. recycling. Bij de gastheren zijn die intenties voorafgaande aan dit seizoen ook niet onder stoelen of banken gestoken. Dat lukt tot op heden heel aardig want de runner-up positie biedt voldoende perspectief, alleen zijn er de laatste maand wel paar obstakels op de weg gekomen die niet konden worden omzeild.
tags: #hoofdklasse #zaterdag #staphorst #geschiedenis