Hockey is een complexe sport, waarbij een kleine, harde bal met slechts één kant van een stick bespeeld moet worden. Dit artikel biedt een uitgebreide uitleg over de aanname van de bal in hockey, inclusief technieken, oefeningen en andere relevante aspecten van het spel.
De Complexiteit van Hockey
Hockey vereist behendigheid, tactisch inzicht en een goede beheersing van de basistechnieken. Spelers bevinden zich vaak in een omgeving met weinig overzicht, mede door de gebukte houding die ze aannemen bij het spelen van de bal. Om spelers te helpen zich beter te oriënteren en vrij te kunnen hockeyen, is het hockeykompas ontwikkeld.
Het Hockeykompas
Het hockeykompas is een hulpmiddel dat spelers in staat stelt om alle technieken rondom het lichaam te plaatsen en zo een beter overzicht te krijgen. Stel je voor dat een speler met zijn gezicht richting het noorden staat. Binnen dit kompas kunnen alle technieken geplaatst worden, bijvoorbeeld tussen NW-W of W-ZW, wat overeenkomt met richtingen tussen oost en west.
Rondom het kompas bevinden zich een blauwe en rode lijn die aangeven wat de gebruikelijke afstand is die de bal kan overbruggen met de betreffende techniek. De kleuren groen, geel en rood worden gebruikt om de moeilijkheidsgraad van elke techniek aan te geven, waarbij groen het eenvoudigst is en rood het moeilijkst. Het kompas geeft ook aan of een push, pass of aanname het meest geschikt is in een bepaalde situatie.
Grip en Lichaamspositie
Bij elk kompas wordt de juiste grip weergegeven. Een verkeerde grip kan leiden tot compensatie door het lichaam en/of een andere houding, wat de efficiëntie van de techniek vermindert. De juiste grepen stellen spelers in staat om de techniek beter te beheersen en gemakkelijker toegang te krijgen tot de ruimte om hen heen. Het is belangrijk om te voorkomen dat de voeten in een verkeerde positie staan. Het kompas biedt dus richtlijnen voor het spelen of ontvangen van de bal. Het kan ook worden gebruikt bij het analyseren en verbeteren van de uitvoering van technieken.
Lees ook: Trainingsvormen Druk Aanname Hockey
Aanname van de Bal: De Technieken
De aanname van de bal is een cruciale vaardigheid in hockey. Om de juiste technieken te leren, is veel oefening nodig. Elke techniek vereist een specifieke handeling van de stick en het lichaam. Hieronder volgt een uitleg van de verschillende technieken in de categorie "aanname van de bal".
Algemene Principes
Bij de aanname van de bal is het belangrijk om de rechterhand los te houden om de stick. Deze hand dient ter begeleiding en sturing van de stick. De beschreven technieken bevatten een opeenvolging van handelingen die als een vloeiende beweging uitgevoerd moeten worden, waarbij de stappen kort na of tegelijkertijd met elkaar plaatsvinden.
- Bal voorbij laten lopen: Laat de bal voorbijlopen om ruimte te creëren en de volgende actie voor te bereiden.
- Bal in je stick laten rollen: Laat de bal in je stick rollen aan de andere kant dan waar deze vandaan kwam.
- Bovenlichaam ingedraaid rechts: Draai het bovenlichaam in naar rechts om de bal beter te kunnen controleren en de volgende actie voor te bereiden.
Overige Regels en Spelaspecten
Algemene spelregels
Volwassen hockeyteams spelen 11 tegen 11. Alle spelers hebben een eigen stick, waarmee ze de bal alleen met de platte kant mogen spelen. Tijdens de wedstrijd mag onbeperkt worden doorgewisseld. De speler die in het veld komt, mag pas het veld inlopen als de andere speler uit het veld is. Een wedstrijd wordt gefloten door 2 scheidsrechters, allebei aan 1 kant van het veld.
Duur van de wedstrijd
Een reguliere hockeywedstrijd bestaat uit 70 minuten, verdeeld over 4 kwarten van 17,5 minuut. Na het eerste en derde kwart is er een pauze van 2 minuten, en in de rust na het tweede kwart volgt een pauze van 5 minuten. Er is geen blessuretijd.
Spelregels omtrent de bal
Elke speler mag de bal omhoog spelen met een push of scoop, zolang het geen gevaarlijk spel is of leidt tot gevaarlijk spel. Het is gevaarlijk als je de bal omhoog speelt in de richting van een tegenstander binnen 5 meter. Het is niet toegestaan om de bal in het veld opzettelijk omhoog te slaan met een flats of slag. De scheidsrechter beoordeelt of dit het geval is. Een flats is technisch gezien een slag, daarom mag een hoge flats alleen op doel gespeeld worden.
Lees ook: Een diepgaande blik op de historische prestaties van het Duitse Dames Hockeyteam.
Overtredingen
Shoot en afhouden zijn veelvoorkomende overtredingen. Bij shoot komt de bal tegen de voet, been of ander lichaamsdeel van een speler. Je mag de bal niet afschermen met je lichaam of met je stick. Als een overtreding een doelpunt voorkomt, kan de scheidsrechter ervoor kiezen om door te laten spelen als dit voordeel oplevert.
Strafcorner
Een strafcorner is een straf voor het verdedigende team en een grote kans om te scoren voor de aanvallende ploeg. Het aanvallende team speelt de bal van het strafcornerstreepje op de achterlijn. Eerst moet de bal buiten de cirkel worden gebracht, waarna ze mogen scoren. Het eerste schot, wanneer geslagen of geflatst, mag niet hoger dan de plank in het doel eindigen.
Strafbal
Een strafbal lijkt op een penalty in een voetbalwedstrijd. De nemer mag vanaf de stip 1 keer op doel pushen.
Strafkaarten
Tijdens hockeywedstrijden kan de scheidsrechter overtredingen bestraffen met een strafkaart. Een groene kaart betekent 2 minuten afkoelen buiten het veld, waarbij het team met een speler minder verder speelt. Bij een gele kaart moet een speler het veld verlaten voor 5 minuten (bij iets zwaardere overtredingen) of 10 minuten (bij zwaardere overtredingen). Een rode kaart is voor een speler die een ernstige overtreding maakt en moet dan definitief het veld verlaten.
Shoot-outs
Shoot-outs zijn 1-op-1 duels tussen een speler en een keeper. Ze worden alleen genomen als er na een gelijkspel een winnaar moet worden bepaald. Vanaf de 23-meterlijn rent de aanvaller richting het doel en probeert binnen 8 seconden te scoren.
Lees ook: De evolutie van hockey: een gedetailleerde analyse
Videoscheidsrechter
Tijdens wedstrijden van het Nederlands elftal en bij sommige wedstrijden van de Hoofdklasse is er een videoscheidsrechter. Deze doet alleen mee als er een vraag wordt gesteld. Beide teams mogen een zogenaamde video-referral aanvragen voor alle situaties in het 23-metergebied die leiden tot een strafcorner, strafbal of een doelpunt. Als het team gelijk krijgt, mag het team later nog een video-referral aanvragen.