Hans Dijkstra, geboren op 19 maart 1949, is een man met een breed scala aan interesses en een indrukwekkende carrière. Zijn leven omvat juridische expertise, betrokkenheid bij het onderwijs en een passie voor hockey. Dit artikel belicht de verschillende facetten van zijn leven, van zijn jeugd en opleiding tot zijn professionele prestaties en zijn liefde voor de hockeysport.
Jeugd en Onderwijs
Dijkstra's jeugd speelde zich af in een omgeving waar onderwijs en gemeenschap centraal stonden. Hij groeide op aan de Hoofdstraat 50 en liep dagelijks naar school, een afstand van ongeveer 300 meter. In zijn tijd waren er drie eerste en drie tweede klassen, waarna een splitsing plaatsvond tussen HBS en Gymnasium. Dijkstra merkte op dat de klassen 1a en 2a uitsluitend uit jongens bestonden die van verder weg kwamen, terwijl de klassen 1c en 2c gemengd waren en leerlingen uit de nabije omgeving bevatten.
Als een van de eerste Rooms-Katholieke leerlingen op het lyceum, samen met zijn zus Dymph en buurjongen Leo Caspers, werd hij vrijgesteld van godsdienstles. Rector Algera hield hier rekening mee bij het lesrooster, waardoor godsdienstles altijd op maandagmorgen werd gegeven.
Dijkstra's schoolperiode werd gekenmerkt door leerlingeninspraak via de leerlingenvereniging "Cornelis Hoving". Vanaf de tweede klas konden leerlingen stemmen op wie zitting zou krijgen in het bestuur. In juni 1965 werd Dijkstra verkozen tot voorzitter. In het schooljaar 1965-1966 voerde het leerlingenbestuur gesprekken met leraren en organiseerde klassenavonden en schoolfeesten.
De lessen biologie in gymnasium 5/6 bèta, gegeven door de heer Bult, maakten indruk op Dijkstra, mede vanwege de uitleg over Darwin en de evolutietheorie, wat in die tijd nog niet gangbaar was in het christelijk middelbaar onderwijs. Ook hierover werden bestuursbesluiten genomen, waarbij het scheppingsverhaal uit Genesis ter discussie stond.
Lees ook: Hans Kroes: Een diepgaande biografie
In het schooljaar 1965-1966 werd de bij-/nieuwbouw van de school gerealiseerd. Dijkstra mocht namens de leerlingen een toespraak houden bij de opening, waarbij onder meer de staatssecretaris van Onderwijs en Wetenschappen aanwezig was.
Ondanks dat hij "voorwaardelijk" overging van gymnasium 5 bèta naar gymnasium 6 bèta vanwege ziekte, slaagde Dijkstra erin om zich bij te spijkeren in de vakken Latijn, Grieks, natuurkunde en scheikunde. Na mondelinge ondervragingen door de vakdocenten aan het einde van de zomervakantie mocht hij alsnog overgaan. De uitslag van het eindexamen en de diploma-uitreiking waren op 9 juni 1967, tegelijk met het einde van de Zesdaagse Oorlog in het Midden-Oosten. Als geschenk van de school ontving hij een R.K. Bijbel Nieuwe Testament met opdracht.
Studie en Juridische Carrière
Na zijn middelbare school studeerde Dijkstra rechten aan de Rijksuniversiteit Groningen (1967-1972), met als specialisatie notariaat, mede geïnspireerd door het beroep van zijn vader. Tussen 1983 en 1986 voltooide hij in de avonduren een tweede rechtenstudie in privaatrecht aan dezelfde universiteit.
Na zijn afstuderen in 1972 vervulde Dijkstra zijn militaire dienstplicht. Hij volgde de officiersopleiding en werd secretaris bij de Krijgsraad Buitenland in Seedorf, Duitsland.
Als kandidaat-notaris werkte hij eerst drie jaar bij zijn vader en vervolgens twaalf jaar bij diens opvolger, Hans Dijkstra. In 1987 werd hij zelf notaris in Groningen en had 23 jaar lang zijn praktijk aan het Emmaplein. Sinds zijn pensioen op 62-jarige leeftijd is hij als zzp'er (notarieel jurist) werkzaam bij zijn opvolger(s), ongeveer 15 tot 20 uur per week.
Lees ook: Rijntjes' Invloed op Handbal
Daarnaast was Dijkstra jarenlang, tot maart 2019, rechter-lid van het tuchtcollege voor het notariaat (Kamer van Toezicht). In de jaren '80 was hij lid van het bestuur van het Ubbo Emmius Lyceum.
Hockeycarrière
Dijkstra's passie voor hockey begon op veertienjarige leeftijd in Stadskanaal. Vanaf zijn achtendertigste speelde hij nog een aantal jaren in Groningen.
Hij verwierf bekendheid door zijn onconventionele manier van stick vasthouden: met zijn rechterhand boven zijn linkerhand. Dit werd zijn kenmerkende stijl, en hij was naar verluidt de enige speler in de Hoofdklasse die op deze manier speelde. Zijn teamgenoten waren gewend aan zijn speelstijl en erkenden zijn talent en kwaliteiten.
Dijkstra's balgevoel, balvastheid en spelinzicht werden geroemd. Hij stond bekend om zijn winnaarsmentaliteit en stimulerende aanwezigheid op het veld. Zijn manier van spelen, die hij zelf omschreef als "tennis met een hockeystick", bood hem voordelen zoals een grotere reach. Hij kon ook gigantisch scoopen.
Ondanks zijn talent en potentieel werd Dijkstra nooit uitgenodigd voor het Nederlands elftal. Volgens zijn teamgenoten was dit te wijten aan zijn ongebruikelijke manier van stick vasthouden, die als "not done" werd beschouwd op internationaal niveau.
Lees ook: De carrière van Hans van Breukelen