Het Gambiaanse voetbalelftal heeft de afgelopen jaren een opmerkelijke groei doorgemaakt, zowel op het veld als in de ontwikkeling van talenten die hun weg naar Europa vinden. Echter, deze groei gaat niet altijd zonder slag of stoot, en het team staat voor diverse uitdagingen, zowel logistiek als reglementair. Dit artikel belicht de spelers, de recente gebeurtenissen rondom het team, de doorbraak van Gambiaanse talenten in Europa, en de obstakels die overwonnen moeten worden.
Recente gebeurtenissen rondom het Gambiaanse elftal
De aanloop naar de Afrika Cup was verre van ideaal voor het Gambiaanse elftal. Op weg naar het toernooi in Ivoorkust ontsnapte het team aan een potentieel drama toen het vliegtuig waarin ze reisden, rechtsomkeert moest maken vanwege een zuurstofgebrek. Spelers en stafleden, waaronder Feyenoorder Yankuba Minteh, kregen last van hoofdpijn en duizeligheid, en vielen in slaap als gevolg van de hitte en het gebrek aan zuurstof. Bondscoach Tom Saintfiet beschreef het als een "heel raar, akelig gevoel." Saidy Janko, speler van Young Boys, meldde dat iedereen al hevig zweette bij het betreden van het kleine toestel. De bemanning had verzekerd dat de airco na het opstijgen zou werken, maar dit gebeurde niet. Na ongeveer tien minuten besloot de piloot terug te keren. Saintfiet verklaarde dat ze aan de dood waren ontsnapt en dat sommige spelers na de landing niet meteen wakker werden. Een vlucht van drie uur onder die omstandigheden zou fataal zijn geweest.
Na de landing was er een crisisoverleg met de Gambiaanse minister van sport en de voorzitter van de bond. Saintfiet weigerde pertinent om met hetzelfde vliegtuig terug te keren en eiste een veilige oplossing. Hij benadrukte dat hij bereid is te sterven voor Gambia op het veld, maar niet daarbuiten.
Na dit incident is het Gambiaanse elftal met een ander vliegtuig veilig aangekomen. Ondanks de heftige ervaring heeft Saintfiet goede hoop dat zijn ploeg goed kan presteren op de Afrika Cup.
De aanloop naar het eindtoernooi in Ivoorkust was sowieso al enigszins chaotisch verlopen. De nationale ploeg dreigde met een boycot, omdat de kwalificatiepremie nog niet was betaald. Bovendien hebben de spelers nog verse herinneringen aan de aardbeving in Marokko in september, waar het elftal toen vertoefde voor het kwalificatieduel met Congo. "Er zijn spelers die daar een trauma aan hebben overgehouden", weet Saintfiet. "En nu dit… De groep is mentaal aangeslagen."
Lees ook: Wat maakt een voetbalelftal het beste ooit?
Selectie van het Gambiaanse voetbalelftal
Hieronder volgt een overzicht van de actuele A- en jeugdinternationals die deel uitmaken van de selectie van het nationale elftal, inclusief hun positie, leeftijd en marktwaarde:
Keepers:* Ebrima Jarju: 16 mrt. 1998 (27), Marktwaarde: 325 dzd.
- Sheikh Sibi: 21 feb. 1998 (27), Marktwaarde: 275 dzd.
- Baboucarr Gaye: 24 feb. 1998 (27), Marktwaarde: 150 dzd.
Centrale Verdedigers:* Abubacarr Sedi Kinteh: 30 nov. 2006 (18), Marktwaarde: 4,50 mln.
- Omar Colley: 24 okt. 1992 (32), Marktwaarde: 2,00 mln.
- Momodou Lion Njie: 10 dec. 2001 (23), Marktwaarde: 800 dzd.
- Sheriff Sinyan: 19 jul. 1996 (29), Marktwaarde: 400 dzd.
- Alagie Saine: 20 jan. 2003 (22), Marktwaarde: 200 dzd.
Linkervleugelverdediger:* Sainey Sanyang: 18 apr. 2003 (22), Marktwaarde: 300 dzd.
Rechtervleugelverdediger:* Muhammed Sanneh: 19 feb. 2000 (25), Marktwaarde: 200 dzd.
Defensieve Middenvelders:* Mahmudu Bajo: 15 aug. 2004 (21), Marktwaarde: 2,50 mln.
- Mouhamadou Drammeh: 15 mei 1999 (26), Marktwaarde: 200 dzd.
Centrale Middenvelders:* Abubakr Barry: 2 jul. 2000 (25), Marktwaarde: 2,00 mln.
- Ebou Adams: 15 jan. 1996 (29), Marktwaarde: 900 dzd.
Rechter Middenvelder:* Joseph Ceesay: 3 jun. 1998 (27), Marktwaarde: 400 dzd.
Linksbuitens:* Musa Barrow: 14 nov. 1998 (26), Marktwaarde: 6,50 mln.
- Alieu Fadera: 3 nov. 2001 (23), Marktwaarde: 4,50 mln.
- Abdoulie Manneh: 29 sep. 2004 (20), Marktwaarde: 1,50 mln.
Rechtsbuitens:* Yankuba Minteh: 22 jul. 2004 (21), Marktwaarde: 30,00 mln.
- Abdoulie Sanyang: 8 mei 1999 (26), Marktwaarde: 700 dzd.
Centrumspitsen:* Ali Sowe: 14 jun. 1994 (31), Marktwaarde: 1,90 mln.
- Adama Bojang: 28 mei 2004 (21), Marktwaarde: 1,00 mln.
- Adama Sidibeh: 25 jun. 1998 (27), Marktwaarde: 500 dzd.
De totale marktwaarde van de selectie bedraagt 61,75 mln.
Verdeling van spelers over competities:
- Italië: 8,40 mln.
- Engeland: 1,20 mln.
- Saoedi-Arabië: 6,00 mln.
- Noorwegen: 1,20 mln.
- Roemenië: 600 dzd.
- Servië: 50 dzd.
- Oostenrijk: 8,40 mln.
- Turkije: 1,20 mln.
- Zweden: 6,00 mln.
- Frankrijk: 1,20 mln.
- Kroatië: 700 dzd.
- Schotland: 50 dzd.
- Estland: 400 dzd.
- Bulgarije: 50 dzd.
- Kirgizië: 200 dzd.
- Denemarken: 200 dzd.
- Noord-Macedonië: 50 dzd.
Groei van Gambiaans talent in Europa
Gambia is een van de snelst groeiende landen als het gaat om Afrikaans talent in Europa. Met 63 spelers staat Gambia op de achtste plaats van landen met de meeste Afrikaanse spelers in Europa, na Nigeria, Ghana, Ivoorkust, Senegal, Kameroen, Marokko en Mali.
Echter, veel Gambiaanse spelers spelen niet in de Europese topcompetities. Turkije is momenteel het enige land in de top tien van de coëfficiëntenranglijst met twee Gambianen in de hoogste competitie. Een groot deel van de spelers speelt in Oost-Europa, met Estland als het land met de meeste Gambianen. Bijvoorbeeld, bij Paide Linnameeskond in de Meistriliiga spelen vier Gambianen, waaronder Ebrima Jarju, de nieuwe eerste keeper van Gambia.
Clubs hopen dat deze spelers op den duur geld opleveren door middel van transfers. De transfer van Ousseynou Niang van het Letse Riga FC naar Union St. Gilles voor 1,5 miljoen euro is een voorbeeld van hoe lucratief dit kan zijn, vooral voor kleinere competities.
Lees ook: Rode Kaarten en Voetbalregels Uitgelegd
Uitdagingen en obstakels
De groei van Gambiaans talent in Europa gaat niet zonder uitdagingen. Een probleem is dat niet alles volgens humane regels verloopt, vooral in Oost-Europese landen. De Verenigde Naties hebben melding gemaakt van mensenhandel van minderjarige jongens die onder valse voorwaarden naar Europa worden gelokt. Het exacte aantal spelers dat illegaal in Europa verblijft, is moeilijk vast te stellen.
Veel spelers komen legaal Europa binnen via een toeristenvisum, maar blijven wanneer dit verlopen is. Voetballers zijn vaak bang om terug te keren naar Afrika, omdat ze het gevoel hebben te falen. Ze hebben hoge verwachtingen, gevoed door de succesverhalen van Afrikaanse spelers in Europa, maar de realiteit is vaak anders. Er zijn verhalen van Afrikaanse spelers die in Cyprus of Roemenië met meerdere personen in een containerwoning worden gepropt.
De situatie in Nederland
In tegenstelling tot landen als Marokko, waar veel spelers al sinds hun geboorte in Nederland spelen, is het voor Gambiaanse spelers moeilijker om direct in de Nederlandse Eredivisie door te breken. Nederlandse ploegen moeten zich houden aan de Wet Arbeid Vreemdelingen. Deze wet stelt dat een speler van buiten de EU een marktconforme beloning moet ontvangen van 150 procent van een gemiddeld Eredivisie-salaris, wat inmiddels ruim boven het half miljoen ligt. Voor spelers tot 21 jaar geldt dit salaris voor de helft.
Andere landen hebben niet dezelfde regelgeving, hoewel veel Europese competities wel een quotum hebben voor het aantal niet-EU- of buitenlandse spelers. In België ligt het minimumsalaris voor niet-EU-spelers aanzienlijk lager, rond de 90.000 euro.
Voor de Vreemdelingenwet 2000 lag het aantal Afrikaanse spelers in de Eredivisie hoger. In 2000 waren er bijvoorbeeld 38 Afrikaanse spelers, waarvan 30 een Afrikaanse opleiding hadden gehad. Voor 15 van hen was Nederland hun eerste Europese land. Spelers als Matthew Amoah, Aaron Mokoena en Bonaventure Kalou zijn hier voorbeelden van.
Lees ook: Een diepgaande blik op de prestaties van het Moldavisch voetbalelftal door de jaren heen.
Sinds het Kolpak-arrest in 2003 zijn Nederlandse clubs zich meer aan de wetten gaan houden. Tien jaar na dit arrest was het aantal Afrikanen met een opleiding op de eigen content al drastisch verminderd naar negen, waarvan slechts drie in Nederland hun eerste Europese land vonden.
Dit betekent dat Afrikaans talent vaak een omweg nodig heeft om in het Nederlands voetbal te belanden. Spelers als Oussama Targhalline, Ibrahim Osman, Ibrahim Sadiq, Kamal Sowah, Bertrand Traoré en Adamo Nagalo speelden tot in hun tienerjaren op het Afrikaanse vasteland. Geen van allen vond in Nederland zijn doorbraak in het Europese voetbal.
Mogelijkheden voor de toekomst
Om te voorkomen dat Nederlandse clubs achter de feiten aan blijven lopen, zou het handig zijn om net als Engeland een slot in te bouwen, waardoor alle clubs twee Afrikaanse talenten mogen uitnodigen voor een stageperiode. Dit zou hen de kans geven om gescoute parels via de juiste wegen in de Eredivisie te laten belanden.
De afgelopen jaren is er veel geld verdiend aan Afrikaanse spelers. Bedragen van meer dan 350 miljoen euro werden betaald aan spelers als Nicolas Pépé, Victor Osimhen, Omar Marmoush, Naby Keïta en Amadou Onana. Het is duidelijk dat er veel potentieel is in Afrikaans talent, maar Nederlandse clubs moeten creatiever worden om dit potentieel te benutten.
tags: #gambiaans #voetbalelftal #spelers