De voetbalgeschiedenis tussen Frankrijk en Australië is er een van groei, verrassingen en recente successen, met name voor het Australische vrouwenvoetbal. De sport heeft in Australië de afgelopen jaren een enorme groei doorgemaakt, mede dankzij de invloed van Nederlandse trainers en de prestaties van zowel het mannen- als het vrouwenteam.
De Opkomst van Voetbal in Australië
Het voetbal heeft in Australië de laatste jaren een explosieve groei doorgemaakt. Daar hebben Nederlanders een groot aandeel in gehad. Eerst wist Guus Hiddink het sportgekke land enthousiast te krijgen door met The Socceroos dichtbij de kwartfinale te komen op het WK in Duitsland. Als een van de eerste landen wist Australië zich te plaatsen voor het WK 2010. Acht wedstrijden op rij werd er niet verloren, waarvan zeven zonder tegendoelpunt. Hij beschikt over ervaren spelers, die in de grote Europese competities uitkomen. Veel van hen waren al international op het WK in 2006. In 2006 was Australië voor het eerst in 32 jaar weer aanwezig op een WK. In 1974 overleefde een team van amateurs de groepsfase niet. Onder leiding van Guus Hiddink ging het in 2006 een stuk beter. Australië werd tweede in de groep, achter Brazilië. In de achtste finale tegen Italië werden The Socceroos pas in de 94ste minuut uitgeschakeld, na een makkelijk gegeven penalty.
WK-Gekte en de "Matildas"
Het WK voetbal loopt op zijn einde en het is een gekte in gastland Australië. Voor het eerst in de geschiedenis haalde het land afgelopen zaterdag de halve finales van een WK. Op penalty's werd gewonnen van Frankrijk. Voor een plek in de finale strijden de Matildas (de bijnaam van het vrouwenteam heet) tegen het Engeland van Sarina Wiegman. Correspondent Meike Wijers vertelt in het NOS Radio 1 Journaal over de gekte in Australië.
"Heel het land is in de ban van de Matildas, iedereen heeft het erover. Het lijkt wel alsof heel Australië is uitgedost in groen en geel, de kleuren van de Matildas", aldus Wijers. De gekte is zo groot dat zelfs het Opera House in Sydney vanavond wordt verlicht ter ere van de Matildas. Ook prijkt er op het beroemde Bondi Beach een grote muurschildering van de Matildas. "En het is natuurlijk te merken aan het enorme aantal kaarten dat is verkocht voor die wedstrijd. Tegen de 80 duizend toeschouwers worden er verwacht." Het is volgens Wijers zelfs zo dat er zoveel toeschouwers geen kaartje konden krijgen dat er nu twee extra stadions in Sydney worden geopend waar mensen de wedstrijd op grote schermen kunnen kijken. Voor het WK leefde het al erg in Australië, maar door het grote succes is het alleen maar meer geworden. Het is zelfs zo dat veel mensen die nooit voetbal volgden nu toch helemaal opgaan in de gekte. "Ook de politiek is helemaal om. Het succes is ook erg belangrijk voor de sport in het land. "Voetbal was echt een ondergeschoven kindje ten opzichte van rugby of cricket", zegt Wijers. Het gaat dan vooral over media-aandacht voor de sport. En dus zijn lokale voetbalcommentatoren en trainers blij dat er nu zoveel aandacht is. De wedstrijd tegen Engeland is een bijzondere zegt Wijers. "Er zijn veel Britten die hier wonen en die vinden het moeilijk om te kiezen voor wie ze gaan juichen." Engeland lijkt de favoriet als Europees kampioen. Toch is er best veel vertrouwen, omdat het team zich goed door het toernooi weet te wringen. Ook hebben ze in april nog een vriendschappelijke wedstrijd gewonnen tegen Engeland.
Een Kijkcijferrecord en Nationale Trots
Geen van de Matilda's kan nog normaal over straat in Australië. Na de spectaculaire overwinning van de voetbalsters op Frankrijk in de kwartfinales van het WK kijkt heel het land uit naar de halve finale van woensdagmiddag. Dan staan de Australische vrouwen in Sydney tegenover Engeland in een uitverkocht Stadium Australia.
Lees ook: De impact van Griezmann op het Franse elftal
Voor de duizenden fans die geen kaartje meer konden krijgen, opent men twee andere stadions in de stad - het Sydney Football Stadium en het Western Sydney Stadium - waar zij de wedstrijd op grote schermen kunnen volgen. Ook in andere grote steden staan schermen opgesteld.
Het toernooi in Australië en Nieuw-Zeeland is inmiddels wereldkampioen records breken. En nooit eerder werden zo veel kaarten verkocht op een WK voor vrouwen: de teller staat inmiddels op ruim 1,7 miljoen, terwijl de FIFA voor aanvang van het toernooi hoopte op zo'n 1,3 miljoen stuks.
De kwartfinale tussen de Matilda's, zoals de bijnaam van de Australische voetbalsters luidt, en Frankrijk leverde een Australisch kijkcijferrecord op. Ruim 5,3 miljoen mensen, op een bevolking van ruim 25 miljoen, volgden het duel via de televisie.
Volgens sommige schattingen is dat aantal zelfs 7 miljoen, als de mensen die in de kroeg keken, worden meegeteld. Dat is meer dan bij finales van het rugby of cricket, sporten die doorgaans het populairst zijn in Australië.
Voor het eerst in de Australische voetbalgeschiedenis staat een Australisch team in de halve finales van een WK. Bij de wedstrijd tussen Australië en Engeland in het Stadium Australia worden woensdag 83.500 toeschouwers verwacht, opnieuw een record.
Lees ook: Uitgebreide Gids Rugby Clearance
Groen en Geel Verlicht
In Australië ontkomt niemand meer aan de hype rond het voetbaltoernooi. Tijdens de kwartfinale steeg uit straten in het hele land een oorverdovend gegil op toen de Matilda's de strafschoppenserie van Frankrijk hadden gewonnen.
Ook in het straatbeeld valt niet te ontsnappen aan de 'Matilda mania'. Het iconische Sydney Opera Huis is groen en geel verlicht. Vorige week verscheen een muurschildering van het team bij Bondi Beach, het beroemde strand in Sydney.
Ook politici lopen warm voor het nationale team, dat ook wel liefkozend de 'Tillies' wordt genoemd. Premier Anthony Albanese moedigde hen aan tijdens het duel met Frankrijk en gaf aanvoerder Sam Kerr na afloop een schouderklopje. Als de Matilda's de WK-finale winnen, wordt dat waarschijnlijk gevierd met een nationale vrije dag.
"Never Say Die" mentaliteit
Voor voetbalcommentator en fan van het eerste uur Sam Lewis komt een droom uit. Ze werkt voor de nationale omroep ABC en is presentator van de voetbalpodcast 'The Far Post'. "De afgelopen weken waren een echte roller coaster. Het voelt te mooi om waar te zijn, het is net een sprookje."
Als het gaat om haar geliefde Matilda's, spreekt ze uitsluitend in superlatieven. "Deze ploeg vertegenwoordigt wie we zijn als natie. Ze geven alles, ze vechten, ze hebben passie. Het zijn echte helden die een belichaming zijn van hun motto 'never say die'. Dat betekent: ze geven nooit op."
Lees ook: Hoeveel sterren Frankrijk?
De aandacht voor voetbal in de Australische media was altijd minder dan voor het rugby en cricket, terwijl voetbal, en dat weten maar weinig mensen, de meest gespeelde sport is in Australië.
"Heel lang was het moeilijk voor een sport als voetbal om genoeg aandacht te krijgen, terwijl op grassroots niveau er meer voetbal wordt gespeeld dan welke andere sport dan ook. Maar dat is nu totaal omgeslagen", zegt Lewis. "Er is geen nieuwsbulletin dat níét opende met het succes van de Matildas."
De invloed van het wereldkampioenschap op eigen bodem is daarom van onschatbare waarde, stelt Lewis. "Door dit WK realiseren mensen zich dat vrouwenvoetbal ongelooflijk spannend, hartverscheurend en heroïsch is. Het houdt mensen in hun greep, ongeacht het geslacht van de spelers. Pas nu wordt het voetbal voor vrouwen in Australië als gelijkwaardig aan de mannen gezien."
De droom om wereldkampioen te worden, komt voor het team dat op nummer tien van de wereldranglijst van de FIFA staat, steeds dichterbij. "Na die kwartfinale tegen Frankrijk geloof ik dat de Matilda's in staat zijn om het hoogste te bereiken. Ze hebben alles gegeven wat ze hebben, en dat is precies wat kampioenen doen", zegt Lewis.
VAR-controverses
Op aanvraag van de videoscheidsrechter (ook wel: Video Assistant Referee, hierna: VAR) geeft de scheidsrechter in de wedstrijd Australië- Frankrijk, nadat hij eerst wilde laten doorspelen, alsnog een penalty. Griezman verzilvert daarna het eerste VAR-moment uit de geschiedenis van een WK. Een unicum op een WK én überhaupt een unicum op een eindtoernooi. Nu het WK er bijna op zit, bestaan er wel veel onduidelijkheden omtrent de VAR en verschillende voetbalkenners zetten hun vraagtekens bij het systeem. Hoe kan het lijken dat scheidsrechters in soortgelijke wedstrijdsituaties niet structureel op een zelfde manier ‘geholpen’ worden door de VAR en wat zijn nu de precieze regels? Dat wat je moet weten over de VAR lees je hieronder. De International Football Association Board (hierna: IFAB) is een instantie die wereldwijd de spelregels van het voetbal bepaalt. De instantie hield lange tijd haar poot stijf jegens de roep om een videoscheidsrechter bij wedstrijden. Toch is dit jaar, na enkele jaren van experimenteren in verschillende competities, besloten de spelregels op dit gebied aan te passen. Om de VAR toe te kunnen passen op een toernooi, dan wel wedstrijd, gelden enkele voorwaarden, die zijn vastgelegd in de ‘The Laws of the Game’ van FIFA. Na het voldoen aan de vereisten uit het protocol van FIFA en na schriftelijke goedkeuring van IFAB én FIFA mag de VAR vervolgens gebruikt worden. De officiële intrede van de VAR op het grootste voetbaltoernooi ter wereld was nadat aan al deze vereisten voldaan was snel een feit.[2] Saillant detail is dat UEFA nog steeds voet bij stuk houdt en zonder VAR verder gaat, wat betekent dat de VAR voorlopig voornamelijk in mondiale wedstrijden een rol van betekenis speelt. Het team van scheidsrechters is door de toevoeging van de VAR uitgebreid en er wordt nu een onderscheid gemaakt tussen ‘veldscheidsrechters’ en ‘videoscheidsrechters’. Beiden hebben hun eigen specifieke regels, zo volgt uit Law 1 van ‘The Laws of the Game’ van FIFA.[3] In Law 5 wordt uiteengezet in wat voor situaties de VAR de scheidsrechter mag assisteren. Ten eerste moet sprake zijn van een ‘clear and obvious error’ of een ‘serious missed incident’. Zo is bijvoorbeeld een ‘clear and obvious error’ door de VAR geregistreerd tijdens de wedstrijd van Iran tegen Portugal: de scheidsrechter laat hier eerst het spel doorgaan, maar de VAR wijst de scheidsrechter op een overtreding van Ezatolahi op Ronaldo. Na bestudering volgt alsnog een penalty. Bij een ‘serious missed incident’ kan gedacht worden aan Suarez die een aantal jaar geleden Chiellini beet. De scheidsrechter kan zélf een ‘video review’ initiëren, terwijl de VAR slechts een advies kan geven om iets aan een beslissing te doen (op grond van Law 5). Dit advies hoeft de scheidsrechter niet over te nemen. Er is dus een duidelijk verschil in bevoegdheid. Hierdoor is het nog steeds de scheidsrechter die ‘de macht’ heeft over de eindbeslissing.[5] Dit betekent dat de VAR, als puntje bij paaltje komt, niet het hoogste woord heeft ondanks dat hij toch het meeste kan zien. Makkelie, (Nederlandse) videoscheidsrechter op het WK, stelt over de functie van de VAR: ‘niet ingrijpen is protocol, ook al zegt je natuur om toch iets te roepen’. Na bestudering van de regels is het duidelijk dat FIFA het ‘vetorecht’ bij de scheidsrechter heeft willen houden. Of dit de juiste oplossing is, is een tweede. Tot nu toe heeft de invoering van de VAR op het WK geleid tot inconsequent gebruik in gelijke wedstrijdsituaties. Wat hiervan de gevolgen voor de VAR gaan zijn, is de volgende vraag: worden de ‘Laws of the Game’ aangepast en zo ja: hoe?. Daarnaast is het de vraag of en wanneer UEFA met het systeem wil gaan werken. Een afschaffing van de VAR lijkt in ieder geval niet aan de orde, kijkende naar onze technologische samenleving en andere sporten waar gebruik gemaakt wordt van een videoscheidsrechter. Het systeem zal waarschijnlijk nog wel ‘gefinetuned’ gaan worden door FIFA.
Frankrijk: Een Voetbalgrootmacht
Om het voetballandschap compleet te maken, is het essentieel om ook naar de Franse kant van het verhaal te kijken. Frankrijk, een land met een rijke voetbalhistorie, staat bekend om zijn getalenteerde spelers en aanvallende speelstijl.
De Erfenis
Na de meest dramatische en meest besproken “kopstoot” uit de moderne voetbalgeschiedenis (tijdens Frankrijk-Italië in 2006) is de Franse ploeg een beetje z’n mojo kwijtgeraakt. Het team functioneerde zo slecht, dat de spelers zelfs gingen staken omdat een ploeggenoot na een woordenwisseling niet meer mocht spelen. Maar de afgelopen jaren hebben les Bleus een comeback gemaakt. Tijdens het afgelopen EK in Frankrijk wisten ze de halve finale te bereiken en nu zijn ze een van de favorieten om de cup van dit jaar mee naar huis te nemen.
De Sterren
De beste clubs van Europa bestaan vaak uit één of meerdere Franse spelers. Hier een paar namen die je echt moet kennen:
- Paul Pogba - positie: middenvelder - club: Manchester United
- Olivier Giroud - positie: aanvaller - club: Chelsea
- Hugo Lloris - positie: keeper - club: Tottenham
- Ngolo Kante - positie: middenvelder - club: Chelsea
- Blaise Matuidi - positie: middenvelder - club: Paris St Germain
- Antoine Griezmann - positie: aanvaller - club: Atlético de Madrid
- Raphaël Varane - positie: verdediger - club: Real Madrid
- Kylian Mbappe - positie: aanvaller - club: Barcelona
De Speelstijl: Aanvallen!
Dankzij superspitsen en topmiddenvelders als Griezmann, Matuidi en Pogba heeft Frankrijk een uitgebalanceerd elftal met een paar goede aanvalsmogelijkheden. Deze speelstijl is de afgelopen jaren erg doorgeëvolueerd en is tegenwoordig veel meer gebaseerd op counteraanvallen en snel spel dan voorheen.
De Coach: Didier Deschamps
Didier Deschamps (in Frankrijk staat hij ook wel bekend als “Dédé” of “DD”) was ooit een verdedigende middenvelder bij clubs als Chelsea, Juventus en Marseille. In 1993 won hij de Champions League met Marseille en in 1998 behoorde hij tot de 23 spelers die Frankrijk vertegenwoordigde op het WK. Nadat hij als voetballer met pensioen was gegaan, is hij trainer/coach geworden. Hij begon in 2003 met het coachen van AS Monaco FC, wat tot indrukwekkende resultaten in de Champions League leidde. In 2012 volgde Didier Deschamps zijn oud-ploeggenoot Laurent Blanc op als hoofdcoach van het Franse team.
tags: #frankrijk #australie #voetbal #geschiedenis