Het nationale voetbalteam van Duitsland, een vaste waarde in de wereld van het voetbal, vertegenwoordigt het land met trots onder de vlag van zowel de UEFA als de FIFA. De Duitse voetbalploeg, liefkozend Die Mannschaft genoemd, is een integraal onderdeel van de Deutscher Fußball-Bund (DFB). Deze voetbalbond, opgericht in 1900 door een kleine negentig voetbalclubs in Leipzig, heeft tegenwoordig zijn hoofdkwartier in Frankfurt am Main.
Hoewel er tussen 1898 en 1901 al sprake was van interlandvoetbal in Duitsland, worden deze zeven wedstrijden niet erkend door de wereldvoetbalbond FIFA. De officiële oprichting van een nationaal team kende de nodige obstakels.
Vroege Jaren en Moeizame Start (1908-1945)
Op 5 april 1908 speelde Duitsland zijn eerste officiële interland, een uitwedstrijd tegen Zwitserland die met 5-3 verloren ging. De beginperiode was moeizaam, mede doordat bepaalde spelers liever voor hun club uitkwamen dan voor hun land. Regionale bonden hadden invloed op de teamsamenstelling, en de DFB hield in de beginjaren geen rekening met competitievoetbal. In 1910 moest Duitsland zelfs een beroep doen op het publiek om voldoende spelers op te stellen tegen België (0-3 nederlaag), wat de rommeligheid van die tijd illustreert.
Ondanks deze problemen slaagde de bond erin een afvaardiging naar de Olympische Spelen van 1912 in Stockholm te sturen. Na de uitschakeling in de eerste ronde mocht Duitsland deelnemen aan het troosttoernooi, waar het team op 1 juli 1912 een monsterscore van 16-0 neerzette tegen Rusland, met Gottfried Fuchs als de uitblinker met tien doelpunten. In de halve finale bleek Hongarije echter te sterk (1-3). De Olympische Spelen van 1916 in Berlijn werden afgelast vanwege de Eerste Wereldoorlog.
Na de Eerste Wereldoorlog stonden teams niet te trappelen om tegen Duitsland te spelen. In 1928 mocht het land weer deelnemen aan de Olympische Spelen, maar in de kwartfinale was Uruguay te sterk (1-4). Uruguay organiseerde in 1930 het eerste WK, waarvoor teams op uitnodiging werden geselecteerd. Vanwege de reisafstand en financiële verplichtingen waren Europese landen terughoudend.
Lees ook: Een diepgaande blik op de historische prestaties van het Duitse Dames Hockeyteam.
In 1934 mocht Italië het tweede WK organiseren. Duitsland plaatste zich en rekende in de eerste ronde af met België (5-2) en in de tweede ronde met Zweden (2-1). In de halve finale bleek Tsjecho-Slowakije echter te sterk (1-3). In de troostfinale zette Ernst Lehner Die Mannschaft al in de openingsminuut op voorsprong tegen Oostenrijk.
Oostenrijk werd in 1938 geannexeerd door nazi-Duitsland, wat resulteerde in een samensmelting van de teams op het WK van dat jaar. In Frankrijk bleek echter dat er nog geen sprake was van een ingespeeld team, en de ploeg werd in de eerste ronde uitgeschakeld door Zwitserland. Na een gelijkspel in de eerste wedstrijd was er ook na de verlenging geen winnaar, waardoor een beslissingswedstrijd in het Parc des Princes nodig was.
Onder het Nazi-Regime en de Tweede Wereldoorlog
In de jaren dertig kwam de NSDAP aan de macht in Duitsland. De partij van Adolf Hitler hervormde de voetbalsport door de zogenaamde Gauliga’s te introduceren, wat resulteerde in regionaal voetbal (met uitzondering van de kampioenscompetitie). Joodse voetballers werden uitgesloten en uit de geschiedenisboeken geschrapt.
Nazi-Duitsland ontketende de Tweede Wereldoorlog, waardoor grote evenementen zoals de Olympische Spelen en het WK Voetbal in de jaren veertig niet konden plaatsvinden. Hoewel interlandwedstrijden aanvankelijk werden afgelast, besloot Hitler in oktober 1941 hierop terug te komen. In de laatste oorlogsjaren speelde het nationale team echter geen wedstrijden meer.
Verdeeld Duitsland en de Heroprichting van de DFB (1945-1990)
De DFB werd tijdens de Tweede Wereldoorlog ontbonden, en een snelle heroprichting was verboden. In 1948 probeerde Duitsland met steun van Zwitserland een terugkeer te bewerkstelligen, maar de FIFA weigerde het verzoek. Een jaar later ging de wereldvoetbalbond op initiatief van de Engelse FA alsnog akkoord, wat op 21 januari 1950 leidde tot de heroprichting van de DFB.
Lees ook: Meer informatie over honkbalposities
Tussen 1949 en 1990 was Duitsland verdeeld in Oost- en West-Duitsland, elk met een eigen nationaal team. De Duitse Democratische Republiek (DDR) speelde geen significante rol en kwalificeerde zich slechts één keer voor een groot toernooi. In 1974 mocht dit team deelnemen aan het WK in West-Duitsland. De DDR opende het WK met een 2-0 overwinning op Australië. Een 1-1 gelijkspel tegen Chili zorgde ervoor dat de Oost-Duitsers in de laatste groepswedstrijd om de groepswinst konden strijden. Voor 60.000 toeschouwers werd West-Duitsland met 0-1 verslagen, dankzij een doelpunt van Jürgen Sparwasser in de 77e minuut in het Volksparkstadion van Hamburg.
In 1950 vond het eerste naoorlogse WK plaats, maar West-Duitsland kon niet deelnemen omdat de DFB pas datzelfde jaar was heropgericht. Vier jaar later was het nationale team wel actief op het WK in Zwitserland. In de groepsfase verloor het team hard van Hongarije (8-3), maar als runner-up mocht het door naar de knock-outfase. Na overwinningen op Joegoslavië (2-0) en Oostenrijk (6-1) bereikte het de WK-finale, waar het Hongarije versloeg met 3-2.
West-Duitsland groeide uit tot een voetbalgrootmacht, in tegenstelling tot de DDR. In 1974 werd het team opnieuw wereldkampioen door Nederland in de finale te verslaan. Gerd Müller maakte het winnende doelpunt in het Olympiastadion van München. In 1990 werd Andreas Brehme de matchwinner in de WK-finale tegen Argentinië (1-0) door een strafschop te benutten.
Op het EK bereikte West-Duitsland driemaal de finale, in 1972, 1976 en 1980. In 1972 wonnen de West-Duitsers voor het eerst de Europese titel door de Sovjet-Unie met 3-0 te verslaan. In 1976 werden ze onttroond door Tsjecho-Slowakije, dat zegevierde dankzij de historische strafschop van Antonin Panenka. In 1980 nam Die Mannschaft revanche door België met 2-1 te verslaan.
West-Duitsland bouwde een sterke reputatie op dankzij uitmuntende spelers. De relatie tussen Nederland en West-Duitsland was gespannen, mede door de Tweede Wereldoorlog en de verloren WK-finale van 1974. In 1988 namen de Oranje-internationals wraak tijdens het EK op Duitse bodem, door in de halve finale met 2-1 van de aartsrivaal te winnen. Ronald Koeman veegde na de wedstrijd zijn achterwerk af met het shirt van Olaf Thon. Op het WK van 1990 was er opnieuw een clash, waarbij Völler en Frank Rijkaard het met elkaar aan de stok kregen en Rijkaard een lading spuug naar zijn rivaal lanceerde. Beide spelers kregen een rode kaart, maar de West-Duitsers wonnen de wedstrijd en uiteindelijk de wereldtitel.
Lees ook: Comfortabel bitje kopen
Verenigd Duitsland en Nieuwe Successen (1990-2014)
In november 1989 viel de Berlijnse Muur, wat het einde van het communisme betekende. In 1990 was er echter nog steeds sprake van Oost- en West-Duitsland. Pas in de tweede helft van dat jaar kwamen beide landen een samensmelting van de nationale teams overeen. Beide landen zouden elkaar eigenlijk treffen in de kwalificatiefase voor het EK van 1992, maar de nationale ploeg van de DDR werd ontbonden.
Nederland werd in 1992 onttroond als Europees kampioen. Het verenigde Duitsland begon als topfavoriet aan de EK-finale in Göteborg, maar verloor verrassend van Denemarken (0-2). De Scandinaviërs zouden aanvankelijk niet eens deelnemen, ware het niet dat Joegoslavië zich terug moest trekken vanwege de oorlog.
In 1996 boekte Die Adler wel succes op het EK in Engeland. Na de uitschakeling van thuisland Engeland (na strafschoppen) maakte Oliver Bierhoff het verschil in de EK-finale. Op de WK’s van 1994 en 1998 werd Duitsland na de kwartfinale uitgeschakeld.
In 2002 vertrok de nationale ploeg onder leiding van Rudi Völler naar Azië voor het wereldkampioenschap. Völler kon beschikken over spelers als Oliver Kahn, Michael Ballack, Miroslav Klose en Oliver Bierhoff. Ballack maakte in de halve finale het verschil ten koste van Zuid-Korea (1-0), maar de finale werd verloren van Brazilië (0-2).
Duitsland sneuvelde in 2004 al in de groepsfase van het EK. Een 1-2 nederlaag tegen Tsjechië gaf Nederland de kans om de tweede plaats te bemachtigen. Het team begon met een valse start aan de voorbereiding op het WK van 2006, dat in eigen land werd gehouden. In de halve finale trok Italië aan het langste eind (0-2 na verlenging).
Bondscoach Jürgen Klinsmann vertrok in de zomer van 2006 om hoofdtrainer te worden van Bayern München. Zijn assistent Joachim Löw maakte vervolgens promotie binnen de DFB. Onder zijn leiding bereikte Duitsland op het EK van 2008 de finale door Turkije vlak voor tijd te verslaan (3-2). Philipp Lahm kroonde zich tot matchwinner.
Wereldkampioen en Recente Teleurstellingen (2014-heden)
Spanje werd in 2014 eindelijk onttroond, mede dankzij een harde nederlaag tegen Nederland (5-1). Oranje groeide uit tot een geduchte tegenstander, maar sneuvelde in de halve finale door toedoen van Argentinië. Een Zuid-Amerikaanse finale bleef evenwel uit dankzij Duitsland, dat gastheer Brazilië compleet vernederde: 7-1. De finale tussen Duitsland en Argentinië verliep stroever. Bij een 0-0 stand in de 88e minuut besloot Löw om Klose te vervangen door Mario Götze, die in de verlenging de winnende goal maakte (1-0).
Als wereldkampioen verscheen Duitsland aan de aftrap voor het EK van 2016. In de kwartfinale rekende Löw's team af met Italië (na strafschoppen), maar Frankrijk blokkeerde de route naar een nieuwe finaleplaats (0-2). Het WK van 2018 werd een deceptie, waarbij Die Mannschaft al in de groepsfase werd uitgeschakeld door nederlagen tegen Mexico (0-1) en Zuid-Korea (0-2).
Löw bleef tot de zomer van 2021 bondscoach, maar wist het succes van 2014 niet meer te evenaren. Op het uitgestelde EK (2021) overleefde het team de groepsfase, maar de achtste finale bleek het eindstation door toedoen van Engeland. De DFB-leiding stelde Hansi Flick aan als nieuwe bondscoach.
Flick leidde Duitsland zonder veel problemen naar het WK van 2022. Zijn team won negen van de tien kwalificatieduels, maar Noord-Macedonië gooide roet in het eten (1-2). De Duitsers waren gebrand op eerherstel na 2018, maar werden opnieuw vroegtijdig uitgeschakeld.
Eind 2022 raakte Manuel Neuer ernstig geblesseerd tijdens een ski-ongeval. De Bayern-doelman herstelde tijdig en stond weer tussen de palen tijdens het EK van 2024, dat in Duitsland werd gehouden. Na een voortreffelijke start tegen Schotland (5-1 zege) ging het bergafwaarts met de prestaties. Duitsland stond in de zomer van 2024 al niet meer onder leiding van Flick, die in september 2023 werd ontslagen vanwege de tegenvallende resultaten in de oefencampagne.
Rivaliteit met Nederland
Sinds de jaren dertig is Duitsland actief in de kwalificatiefase voor EK’s en WK’s. Het Nederlands elftal speelde tot nu toe 48 officiële interlands tegen aartsrivaal Duitsland. Die Mannschaft heeft de overhand met achttien overwinningen, terwijl de Oranjehemden slechts twaalf keer wonnen. Achttien ontmoetingen eindigden in een gelijkspel. In april 1910 won Nederland de eerste ontmoeting met 4-2. Twee jaar later vond een memorabele wedstrijd plaats in Zwolle: 5-5. De meest iconische wedstrijd is die van 1974, toen de rivalen elkaar troffen in de WK-finale. Duitsland en Nederland troffen elkaar vijfmaal op het EK en driemaal op het WK. Vanuit Nederlands perspectief is de editie van 1988 de meest memorabele.
tags: #duits #nationaal #voetbalelftal #prestaties