DHC (Delfia Hollandia Combinatie) is een Nederlandse amateurvoetbalclub uit Delft, opgericht op 17 maart 1910. De club heeft een lange en bewogen geschiedenis, met hoogte- en dieptepunten zowel op het veld als daarbuiten. Van de begindagen in de Haagse Voetbal Bond tot een kortstondig avontuur in het betaald voetbal en de recente successen en uitdagingen, DHC heeft een belangrijke plek in de Delftse voetbalwereld.
Vroege Jaren en Opkomst
Voetbalvereniging DHC startte zijn voetbalwedstrijden in Delft aan de Buitenwatersloot met vier elftallen. Al in 1916 moest de club enkele honderden meters verhuizen naar de Laan van Vollering. Daar verrees in 1928 een houten overdekte zittribune met een clubhuis. Ook de andere delen van het veld kregen later tribunes. De maximale capaciteit van het stadionnetje lag zo rond de 15.000 toeschouwers. DHC startte haar competitie in de eerste klasse HVB (Haagsche Voetbal Bond). Het seizoen erop promoveerde DHC direct door naar de tweede klasse waar het moeite had zich staande te houden. In 1922 werd voor het eerst een trainer aangesteld: de Engelsman Gus Smith. Uiteindelijk bouwde de club succesvol door en werden kampioenschappen (van de tweede klasse) behaald in 1923, 1925 (tevens in dat jaar winnaar van de lokale ‘Zilveren Bal’-competitie), 1927 en 1930. Ieder keer moesten tegen andere clubs promotie-/degradatiewedstrijden worden gespeeld om promotie naar de eerste klasse maar dit lukte pas bij het kampioenschap van 1932.
Net als het Haagse ADO beleefde DHC juist in de eerste oorlogsjaren grote successen. In 1941 werd het bijna afdelingskampioen maar moest de eer aan ADO laten. Daarna ging het elke jaar iets minder en in 1949 degradeerde DHC naar de tweede klasse KNVB.
Periode Betaald Voetbal (1955-1968)
In 1955 is overgegaan tot het betaalde voetbal; voetbalvereniging DHC begon op het laagste niveau. Dit was toen de Eerste divisie. De club eindigde onderin en werd daarom een seizoen later in de nieuwe Tweede divisie ingedeeld. Dieptepunt was de laatste plaats in het seizoen 1957/58. Een seizoen later volgde promotie naar de Eerste divisie door een tweede plaats. Bekende spelers uit die tijd zijn Piet van Miert, Cor van Galen, Karel Jansen (de latere oprichter van de spelersvakbond VVCS) en Joop Fluit.
De opening van de nieuwe Delftse sportaccommodatie (mei 1960) aan de Brasserskade was een grote vooruitgang voor DHC. De accommodatie was voor die tijd zeer modern. Er verrees een geheel betonnen ring met staanplaatsen rond het veld en aan de zuidelijke kant een overdekte stalen tribune, inmiddels erkend als gemeentelijk monument. Het was een veelgebouwd model van architect van Stockkum, ook wel het Elascon model genoemd. Het nieuwe stadion kon 18.000 toeschouwers te gast hebben. In 1961 komt de eerste voltijds trainer op de loonlijst van DHC. De Oostenrijker Friedrich Donenfeld en eindigt DHC op de tweede plaats. Om een plaats in de eredivisie te kunnen bemachtigen moet een beslissingswedstrijd tegen De Volewijckers worden gespeeld. Na een in 2-2 geëindigde eerste wedstrijd verliest DHC de tweede wedstrijd met 3-1. In het seizoen 1961/62 wordt bijna weer gepromoveerd, nu is Fortuna Vlaardingen echter te sterk en wordt in de competitie om de KNVB beker de finale gehaald. Hier is Sparta op Spangen echter in de verlenging met 1-0 te sterk.
Lees ook: Uitslagen recente wedstrijden
Halverwege de jaren 1960 vallen, op een halvefinaleplaats in de KNVB beker na, de prestaties erg tegen. Het verloop onder de spelers is groot. Financieel en organisatorisch gaat het ook niet goed met DHC. Het voortbestaan van de club wordt in die tijd gevonden in een splitsing van de betaald voetbaltak en de amateurafdeling. Dit is een feit in juni 1966. De betaalde tak heet vanaf dan DHC’66. Toch heeft dit besluit vele negatieve gevolgen. Eén daarvan is dat de amateurtak veel leden verliest en het eerste amateurteam, wordt door de KNVB in de vierde klasse geplaatst. Ondanks de hoge verwachtingen krijgt DHC bij de gemeente Delft geen verdere steun en ook het bedrijfsleven laat het massaal afweten. Na negen wedstrijden in het seizoen 1965/66 staat de club onderaan. Het publiek begint te mokken en voorafgaand aan de thuiswedstrijd tegen RBC sloopt men het scorebord en de doelen in het stadion. In dat seizoen eindigt DHC als vierde van onderen. De KNVB stuurt ondertussen op sanering van een grote hoeveelheid betaald voetbalclubs aan. DHC dat opereert onder de rook van Haagse en Rotterdamse clubs wordt genoemd als een van de saneringskandidaten. DHC vindt echter dat als het sportief weer beter gaat, de toeschouwers vanzelf weer komen.
Op 19 mei 1967 werd in het Rijswijkse 'Hoornwyck' de fusie bekrachtigd. De fusie was gemaakt tussen Xerxes en DHC'66: de nieuwe naam wordt Xerxes/DHC’66. Het mag dan wel in de eredivisie uitkomen en wordt zelfs zevende. De club heeft met spelers als Willem van Hanegem, Eddy Treijtel, Chris Kronshorst en Hans Dorjee veel kwaliteit in huis en dit geeft DHC hoop. De fusie met Xerxes houdt slechts een seizoen stand. Een hoogtepunt is de 0-1-overwinning op Feyenoord in de Kuip. In 1968 valt het doek. Xerxes en DHC gaan weer uit elkaar.
Terugkeer naar het Amateurvoetbal en Recente Ontwikkelingen
Na het mislukte avontuur in het betaald voetbal keerde DHC terug naar de amateurs. Het was een moeilijke periode, met sportieve en financiële uitdagingen. Toch wist de club zich te herpakken en een stabiele positie in het amateurvoetbal te verwerven.
In de recente jaren heeft DHC zich ontwikkeld tot een belangrijke speler in het regionale voetbal. De club heeft een sterke jeugdafdeling en het eerste elftal speelt op een respectabel niveau. Ook buiten het veld is DHC actief, met diverse initiatieven op het gebied van maatschappelijk verantwoord ondernemen.
Nostalgic Cup
Zaterdag nam DHC deel aan de 1e editie van het toernooi om de Nostalgic Cup, georganiseerd door en bij HDVS in Schiedam. Naast de organiserende club en DHC waren de andere twee deelnemers SVV en XerxesDZB. Vier clubs die allemaal ruim 100 jaar bestaan: HDVS stamt uit 1884, SVV en Xerxes/DZB uit 1904, DHC uit 1910. Bovendien hebben deze vier clubs allemaal - korter of langer - in het Betaalde Voetbal gespeeld. De proftakken van DHC en Xerxes speelden als fusieclub Xerxes/DHC’66 in het seizoen 1967/’68 zelfs één seizoen in het Stadion aan de Brasserskade in de Eredivisie. SVV werd in 1949 landskampioen (nog voor het Betaalde Voetbal in Nederland bestond), in 1961, 1962 en 1980 behaalde Xerxes de landstitel bij de zondagamateurs, terwijl DHC dit deed in 1983 en 1985. Met dit deelnemersveld kon het met recht een nostalgisch toernooi worden genoemd. Clubs met een mooie historie, maar alle vier hard werkend aan weer een mooie toekomst. HDVS komt - net als DHC - komend seizoen uit in de 3e klasse, terwijl SVV dat in de 5e klasse doet.
Lees ook: Zwaluwen Utrecht: Een diepgaand overzicht
DHC startte het toernooi (met drie wedstrijden van 2x22 minuten) met een wedstrijd tegen SVV. Al heel snel kwamen de groen-zwarten op een 1-0 voorsprong door Sofiane Mohammedi, waarna kort voor de doelwisseling Nino Rosini het 2e doelpunt liet aantekenen. Na de doelwisseling was het de boomlange spits Roberto Kraus die - met acties binnen het strafschopgebied - met twee goals voor de 4-0 eindstand zorgde. Op het andere veld won XerxesDZB met 4-2 van HDVS. Hierdoor werd de tweede wedstrijd al een soort ‘finale’, want DHC moest daarin aantreden tegen XerxesDZB. In een heel aardige wedstrijd kreeg DHC zowel voor als na de doelwisseling de meeste kansen, waarbij de Rotterdamse doelman een sta-in-de-weg was of in andere gevallen de Delftse schoten over dan wel naast het doel gingen. DHC-doelman Jordi Almonte moest slechts sporadisch optreden, maar deed dat bekwaam en resoluut. De beste kans kwam kort voor het eindsignaal, nadat Stefan Moreira binnen (volgens de DHC-ers) of buiten (volgens de Xerxanen) de beruchte lijnen onderuitgehaald was, waarna de dienstdoende arbiter de bal precies op de lijn legde. Stefan Moreira ging zelf achter de bal staan, maar schoot deze uit kansrijke positie helaas in de muur. De wedstrijd eindigde derhalve in 0-0. De gelijktijdig gespeelde wedstrijd HDVS - SVV werd 3-0. Daarmee ging DHC de slotwedstrijd in als koploper, in punten gelijk met XerxesDZB: beiden met 4 punten, maar DHC met doelcijfers 4-0 en XerxesDZB met doelcijfers 4-2. In de slotronde speelde DHC tegen thuisclub HDVS. In de eerste helft ging het van DHC-zijde wat moeizaam, in ieder geval bleek scoren niet mee te vallen. Halverwege het tweede bedrijf zorgden twee goede voorzetten van de mee opgekomen linkerverdediger Do Ahanhanzo voor twee doelpunten: de 1-0 door Nino Rosini, de 2-0 door Roberto Kraus. Kort hierna maakte HDVS bij een uitgespeelde aanval de 2-1. DHC sloot het toernooi na drie wedstrijdjes hierdoor af met 7 punten en de doelcijfers 6-1 (doelsaldo +5). Het wachten was toen nog op het einde van de wedstrijd tussen XerxesDZB en SVV, die met veel elkaar afwisselende doelpunten van beide kanten het tot het eindsignaal spannend liet zijn wie het toernooi zou gaan winnen. Kort voor tijd stond het daar nog 4-2 en dan zou DHC toernooiwinnaar zijn, maar met de 5-2 in de slotminuut kwam XerxesDZB op 7 punten gelijk met DHC, waarbij hun doelsaldo met 9-4 ook +5 was, maar het reglement bepaalde dat dan degene met het meeste aantal gescoorde doelpunten de winnaar zou zijn. Dat was dus XerxesDZB.
De DHC-staf en met name trainer/coach Wim Baggerman was zeer tevreden over het optreden van DHC op dit toernooi. Door omstandigheden was het aantal beschikbare spelers zeer beperkt, ook door nog wat onvoorziene afmeldingen op het laatste moment, maar de 12 aanwezige spelers hebben in alle opzichten laten zien met elkaar als team alleszins aanvaardbaar voor de dag te kunnen komen. Waarbij zeker ook rekening moet worden gehouden met het snikhete weer in de volle zon, hetgeen met drie te spelen wedstrijden en nauwelijks wisselmogelijkheden echt zwaar was. Er is als team zeer aanvaardbaar gespeeld, er is gescoord, er werden nog veel meer kansen gecreëerd, terwijl tot kort voor het einde van de laatste wedstrijd achterin steeds de nul was gehouden. Baggerman benadrukte dat hij zeer tevreden was met hetgeen zijn spelers na pas één week in de voorbereiding hebben laten zien, vooral samen, als team.
Recente ontwikkelingen
Donderdagavond jl. stond voor de DHC-selectie de eerste training van het nieuwe seizoen gepland. Al zaterdag werd dit gevolgd door de eerste oefenwedstrijd, uit bij LMO op Rotterdam-Zuid, vlak naast de Kuip. DHC-trainer/coach Wim Baggerman had de beschikking over een 20-tal spelers, waardoor hij met name in de rust bijna het hele team kon wisselen. In de eerste helft speelde het spel zich vooral af op het middenveld. De groen-zwarten werden in de beginfase wat teruggedrongen op hun helft, maar men wist daar wel raad mee, terwijl LMO niet gevaarlijk werd. Maar ook DHC wist niet gevaarlijk te worden, zodat de 37-jarige LMO-doelman Mark Smith (die overigens in de periode 2014-2017 drie seizoenen bij DHC in de Hoofdklasse het doel verdedigde), een rustige middag had. Na de doelwisseling was DHC actiever dan voor de rust, met meer diepgang en snelheid, maar de talrijke voorzetten leidden niet tot serieuze doelkansen. LMO wist hier in dat tweede bedrijf slechts een enkele tegenaanval tegenover te stellen. Al met al kwam het einde van de wedstrijd dan ook met 0-0. Na slechts één training afgewerkt te hebben, stemde met name de tweede helft de DHC-ers tot tevredenheid.
10-jarig bestaan Staantribune
Al vele maanden geleden stond voor zaterdag 8 juni 2024 op het DHC-complex een evenement gepland ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan van ‘Staantribune’, zoals op de omslag staat ‘het magazine over voetbalcultuur’. Lezingen, rondleidingen, muziek, een voetbalquiz en een voetbaltoernooi tussen internationale fans van dit blad voor de echte liefhebbers. Liefhebbers van voetbalnostalgie, oude en traditierijke clubs, alsmede van oude voetbalstadions uit de tijd van voor het grote geld en de miljoenendans in de Champions League. De tijd met naast zitplaatsen ook nog veel staantribunes rondom de velden. Dat er tussendoor ook nog moest worden gespeeld in de halve finale van de nacompetitie 2e/3e klasse, dat werd pas een week tevoren duidelijk. Niet getreurd, zeker niet omdat het met de wedstrijd DHC - Victoria’04 bij enkele mensen herinneringen opriep aan de ontmoeting tussen DHC en Fortuna Vlaardingen (één van de fusiepartners van Victoria’04) uit het seizoen 1961/’62. Op dat moment speelden beide genoemde teams in de Eerste Divisie. Koploper DHC moest op 27 mei 1962, op de slotdag van dat seizoen, uit naar Fortuna Vlaardingen, dat slechts één punt achterstand had. De realiteit van nu is, dat Fortuna Vlaardingen is opgegaan in de fusieclub Victoria’04 en uitkomt in de 3e klasse, waar het als derde is geëindigd. Tweedeklasser DHC kwam via een tiende plaats in de nacompetitie terecht. DHC had daarmee alles te verliezen en Victoria alleen maar te winnen.
Ondanks enkele kleine kansjes voor de thuisclub, via Giovalli Serbony (prooi voor Victoria-doelman Jochem van der Hoff) en een kopbal van Joey Klijn over het doel, bleek Victoria al snel de betere ploeg. Zij trokken met goed combinatievoetbal ten aanval en brachten daarmee de DHC-verdediging met name in de eerste helft danig in de problemen. De grootste kans op de openingstreffer was echter toch voor DHC toen na een kwartier spelen een voorzet van Kubilay van Oosten door de mee opgekomen Jelle Pearson in kansrijke positie werd ingekopt, maar Victoria-goalie Van der Hoff de bal nog net over de lat kon tikken. Enkele minuten later, na 20 minuten spelen, kwamen de groen-zwarten alsnog op een voorsprong. Uit een door Dominique Ahanhanzo genomen vrije trap kopte Quinten van Zweden knap raak: 1-0. Ook hierna kwamen de bezoekers nog steeds heel goed voor de dag en dit leverde diverse kansen op. Colin Pleijsier schoot diagonaal voorlangs het doel, aanvoerder Oscar Knecht schoot op de lat en een schot van Jur de Visser werd gestopt door doelman Oussama Zayzaoui. Toch scoorde Victoria nog voor de rust verdiend de gelijkmaker. Bij een tamelijk ongestoorde combinatie binnen het strafschopgebied wist Oscar Knecht de bal naar Roy Meerten te spelen, waarna laatstgenoemde de bal in de uiterste hoek plaatste: 1-1. Direct daarna leek Lars Kortleven een volgend doelpunt voor de Vlaardingse bezoekers te gaan scoren, maar DHC-keeper Zayzaoui bracht redding. Al enkele minuten na de doelwisseling kwam de 1-2 dan toch op het scorebord. Een overtreding van Quinten van Zweden op de Vlaardingse captain Knecht deed de 22-jarige arbiter Ruben Kooy (Krimpen a/d IJssel) terecht naar de stip wijzen. Jur de Visser ging achter de bal staan en stuurde vervolgens koeltjes Zayzaoui naar de verkeerde hoek: 1-2. En dat na 52 minuten spelen. Dit leidde direct tot een aanvallende wissel en omzetting in het team van de thuisclub, want minimaal één doelpunt was nodig om in ieder geval de verlenging te halen. Al snel bleek de omzetting succesvol. Een dieptepass bereikte routinier Giovalli Serbony, die de uitkomende Jochem van der Hoff op uiterst knappe wijze met een lob verschalkte: 2-2. Met nog een half uur te spelen moesten beide ploegen nu voor de winnende treffer gaan, maar ook een fatale tegentreffer zien te voorkomen. Pas nu leek DHC de overhand te krijgen. Doelpogingen van Kubilay van Oosten, tweemaal Serbony en driemaal Sinan Ocal werden een prooi voor doelman Van der Hoof of gingen naast dan wel over het doel. Hier stelden de bezoekers nog maar één serieuze kans tegenover, maar het schot van Joey Fastenau ging buiten bereik van goalie Zayzaoui net naast zijn doel. De verlenging was hiermee onvermijdelijk. Al na twee minuten scoorde DHC de 3-2 via een wat wonderlijk doelpunt. Een combinatie tussen Sinan Ocal en Kubilay van Oosten deed de vreemd hoog opkaatsende bal - waardoor doelman Van der Hoff volledig mistastte - uiteindelijk weer bij Van Oosten belanden, waarna deze de bal in het lege doel schoof: 3-2. Dit tot groot ongenoegen, ook tot ver na afloop, van alle Victorianen die een buitenspelsituatie meenden te hebben gezien. De neutrale assistent-grensrechter vlagde echter niet, waarmee arbiter Kooy het doelpunt goedkeurde. Drie minuten later was DHC dicht bij een volgende treffer, maar het schot van Quinten van Zweden belandde buiten bereik van de Vlaardingse goalie op de paal. Serbony schoot in de eerste verlenging ook nog eens van dichtbij in het zijnet. Victoria kon hier geen serieuze kansen meer tegenoverstellen. En in deel twee van de verlenging werden beide teams eigenlijk niet meer gevaarlijk. Het was aan beide kanten meer een vallen en opstaan, met veel blessurebehandelingen, in de strijd tegen de vermoeidheid. In de eindfase hield DHC de bal ver op de andere helft in bezit, waardoor Victoria niet meer aan aanvallen toe kwam. Scheidsrechter Kooy floot na nog enkele extra tijd voor het eindsignaal, dat dus kwam met 3-2 voor DHC. DHC zal op zaterdag 15 juni in de finale om één plaats in de 2e klasse spelen tegen het voor DHC totaal onbekende Rhoon, dat in dezelfde 3e klasse als Victoria’04 uitkwam. Rhoon eindigde daarin als tweede, net boven nummer drie Victoria. Rhoon won in de eerste ronde van de nacompetitie thuis na verlenging met 2-1 van Neptunus-Schiebroek (competitiegenoot van DHC) en in de tweede ronde werd thuis met 3-1 (na verlenging) gewonnen van CKC. DHC zal het zeker niet makkelijk gaan krijgen, dat is wel duidelijk. Het nogal tegenvallende spel tegen Victoria zal in de finale beter moeten, maar gezien de voorgaande wedstrijden tegen met name CION en Slikkerveer, moet dat kunnen. Het team van het trainersduo Wim Baggerman e…
Lees ook: HMS Voetbal Utrecht: Van traditie naar vernieuwing
DHC in de Delftse Samenleving
DHC is meer dan alleen een voetbalclub. Het is een belangrijke ontmoetingsplaats voor mensen uit alle lagen van de bevolking. De club heeft een grote sociale functie en draagt bij aan de leefbaarheid van Delft.
Jeugdopleiding
Dat DHC veel jeugdige talenten waarborgt is algemeen bekend. In alle leeftijds categorieën worden door de KNVB spelers van DHC uitgenodigd, ook dit jaar weer. Daarnaast lopen een tiental spelers op dit moment stage bij diverse BVO clubs (o.a. bij Ajax, Feyenoord, Sparta Rotterdam, ADO Den Haag, FC Dordrecht en zelfs bij NEC vallen de DHC talenten op). V.w.b de JO 11 spelers is DHC zelfs hofleverancier van de KNVB. Liefst 6 spelertjes van dit talentvolle team wat getraind wordt door Kevin de Os en Nick van Willigen (twee oer-DHC-ers) zijn geselecteerd, hiermee laten zij roemruchtige clubs als Spartaan'20, Alexandria'66, Barendrecht en Alphense Boys ver achter zich. Binnenkort houdt DHC weer talenten dagen om een nieuwe instroom de kans te geven zich in de kijker van diverse BVO clubs te spelen.
Evenementen
Aanstaande zaterdag organisereert DHC het “Dik Schreuders” toernooi op haar velden. Het toernooi is vernoemd naar Dik Scheuders. Dik is een groot begrip in Delft en in de Delftse voetballerij, te meer omdat hij al langer dan 40 jaar mee loopt.
Markante Figuren
Door de jaren heen hebben vele markante figuren een rol gespeeld bij DHC. Van trainers en spelers tot bestuurders en vrijwilligers, zij hebben allemaal bijgedragen aan de rijke historie van de club.
Chris Kronshorst: Nadat hij vanwege een slepende knieblessure gestopt was als speler, werd Kronshorst benaderd door Delfia. "Daar zat ik helemaal niet op te wachten. In de C-jeugd heb ik de overstap gemaakt naar Feyenoord, waar ik met Robin van Persie, Glen Loovens en Leonardo samen speelde. Na vier jaar Feyenoord ben ik naar DHC gegaan.
Rob de Lange: Aan het begin van dit nieuwe jaar kan DHC een positief bericht melden over de gezondheidssituatie van Rob de Lange, hoofdtrainer van DHC. Trainer Rob de Lange liet Robin Zwartjens al op 16-jarige leeftijd in de Hoofdklasse debuteren.
Piet van der Valk: Na het afhaken van Ton Jenner als Hoofd Jeugd Opleidingen bij DHC is per 1 december in deze functie Piet van der Valk aangesteld.
Het Stadion aan de Brasserskade
De opening van de nieuwe Delftse sportaccommodatie (mei 1960) aan de Brasserskade was een grote vooruitgang voor DHC. De accommodatie was voor die tijd zeer modern. Er verrees een geheel betonnen ring met staanplaatsen rond het veld en aan de zuidelijke kant een overdekte stalen tribune, inmiddels erkend als gemeentelijk monument. Het was een veelgebouwd model van architect van Stockkum, ook wel het Elascon model genoemd. Het nieuwe stadion kon 18.000 toeschouwers te gast hebben. De aanleg van Sportpark Brasserskade was een uniek project. Op een groot gebied net buiten de bebouwing van de gemeente Delft en aan de oostkant van de A13 kwam dit eind jaren vijftig tot stand. Het unieke zit hem voornamelijk in de hoeveelheid en verscheidenheid aan groen die destijds is gebruikt. Dit creëerde in de loop der jaren een parkachtige omgeving met een fantastische uitstraling. Alle velden zijn omzoomd door bomen en struiken. In de wijde omgeving kom je dit niet of nauwelijks tegen en zal heden ten dage niet meer zo aangelegd worden. Het hoofdveld van DHL kent niet direct zijn gelijke in de gemeente Delft en de omliggende dorpen.
tags: #DHC #Voetbal #Utrecht #geschiedenis