Voetbal is een sport die emoties losmaakt, zowel positieve als negatieve. Van vreugdevolle doelpunten tot frustraties over beslissingen van de scheidsrechter, de sport kan leiden tot uitbundigheid, maar ook tot wangedrag. Dit artikel duikt in verschillende aspecten van voetbalgerelateerd gedrag, van het belang van spelregelkennis tot de aanpak van voetbalvandalisme en de gevolgen van veldbestormingen.
Het Spelregelbewijs: Bevordering van Sportiviteit en Begrip
Om de sportiviteit op het veld te vergroten en het begrip voor scheidsrechterlijke beslissingen te bevorderen, heeft de KNVB het Spelregelbewijs in het leven geroepen. Een Spelregelbewijs voor alle jeugdspelers in Nederland heeft een positief effect. Eén van de allerbelangrijkste? Het kennen van de regels zorgt voor een sportiever spel. Spelers die geboren zijn op of na 1 januari 1998 zijn verplicht het Spelregelbewijs te halen in het kalenderjaar waarin zij de leeftijd van 17 jaar bereiken. Elk seizoen komt er een nieuw geboortejaar bij. Het maakt voetballers namelijk van jongs af aan vertrouwd met de regels en geeft hen meer inzicht in - én begrip voor - de beslissingen van de scheidsrechter.
Sinds het seizoen 2024/’25 kunnen spelers hun Spelregelbewijs halen via Spelregelbewijs.nl. Deze site biedt spelers op een speelse en duidelijke manier de mogelijkheid om zich voor te bereiden op het behalen van het Spelregelbewijs, met veel oefenmogelijkheden en uitleg over de regels en spelsituaties.
De Geschiedenis van Voetbal: Van Arbeiderssport tot Elitesport
Voetbal heeft een lange en rijke geschiedenis. Hoewel de exacte datum van het ontstaan van voetbal onduidelijk is, zijn er al vroege versies van het balspel bekend uit verhalen en afbeeldingen van meer dan tweeduizend jaar geleden. In militaire geschriften uit China in de derde eeuw v.Chr. werd al gesproken over een spel waarin men probeerde een leren bal, gevuld met haar en veren, in het bamboenet van de tegenstander te krijgen. Ook zijn er versies van het voetbal bekend uit de tijd van de Oude Romeinen en Grieken.
Ondanks een verbod groeide de populariteit van het spel in Engeland, vooral bij de arbeidersklasse. Het spel bracht afleiding, sociale contacten en plezier. Helaas verliep het niet altijd even vreedzaam. Een gebrek aan regels en arbitrage zorgde ervoor dat het voetbalveld geregeld in een boksring veranderde waarin ruzies hardhandig werden uitgevochten. Mede omdat er geen vast aantal spelers bestond en sommige wedstrijden dus wel honderden spelers op het veld hadden, escaleerden wedstrijden snel.
Lees ook: Spelregelbewijs: Verplichtingen en gevolgen
Waar voetbal in eerste instantie een arbeiderssport was en in sommige delen van de wereld ook nog steeds zo bekend staat, wekte de sport in de achttiende en negentiende eeuw steeds meer de interesse van de Engelse elite. Vooraanstaande Britse privéscholen speelden al langere tijd voetbal, maar de moderne vorm liet nog even op zich wachten. In de zestiende eeuw schreef de Eton College-student Richard Mulcaster over het spel waarbij er twee teams en een scheidsrechter en een keeper aanwezig waren. In het in 1660 uitgegeven Book of Games van Francis Willughby wordt het doel voor het eerste goal genoemd en worden er een aantal tactieken besproken. Op de Britse privéscholen werd het spel steeds meer gespeeld en zo ontstond de behoefte aan regelgeving tijdens wedstrijden. De eerste vaste regels werden in 1815 in Eton en in 1825 in Aldenham bedacht, zoals de buitenspelregel. In 1848 werden in Cambridge regels over uittrappen, rechten van de keeper en ingooien vastgelegd. Deze regels zijn tot op de dag van vandaag hetzelfde. De scholen zagen de sport als een manier om hun studenten fit en competitief te houden. Door de technologische vooruitgang in het transport werd het in de jaren veertig van de negentiende eeuw mogelijk om wedstrijden te spelen tegen andere scholen, maar de verschillende regels maakten de competities lastig. De oplossing voor dit probleem werd aanvankelijk gevonden in het aanhouden van de regels van het thuisspelende team. Voetbal was langzamerhand van een arbeiderssport veranderd in een elitesport,. Na de Factory Act van 1850 begon hier weer verandering in te komen.
De officiële voetbalgeschiedenis begint in 1863 toen de Football Association werd opgericht in Engeland. Die maakte gebruik van de in 1848 vastgelegde Cambridge regels. De grote privéscholen sloten zich bij de organisatie aan. Met de komst van de Football Association begon de professionalisering van het voetbal toe te nemen. Clubs werden opgericht en vaste spelers werden in dienst genomen. Betaald voetbal werd in 1885 door de Football Association geaccepteerd. Met de komst van de eerste echte competitie voor de Football Association Challenge Cup in 1871 en de vorming van een Football League waarin de topclubs tegen elkaar streden in 1888 maakte de voetballerij compleet.
Voetbalvandalisme: Een Vergelijking tussen Nederland en Engeland
Terwijl op de Nederlandse voetbalvelden de incidenten met voetbalsupporters elkaar in hoog tempo opvolgen, lijkt het er in Engeland in de voetbalstadions al jaren relatief rustig aan toe te gaan. En dat terwijl daar het hooliganism bij wijze van spreken is uitgevonden en de voetbalwet een stuk milder is dan die in Nederland.
Volgens de gerenommeerde Engelse voetbaljournalist Phil McNulty is dat het gevolg van verplichte zitplaatsen, scherp cameratoezicht, snel ingrijpen bij beledigende spreekkoren en misschien wel het belangrijkste verschil met Nederland: geen alcohol op de tribunes. McNulty heeft de beelden van het bebloede hoofd van Davy Klaassen gezien. De middenvelder van Ajax werd woensdagavond in de halve finale van de KNVB-beker tussen Feyenoord en Ajax geraakt door een voorwerp dat vanaf de tribunes werd gegooid.
"Eigenlijk kan ik me bij ons geen recente incidenten herinneren van dingen die op het veld zijn gegooid bij voetbalwedstrijden", zegt McNulty, die voor de publieke BBC werkt. "Dat gebeurt al heel lang niet meer. Wel was er begin dit jaar bij een wedstrijd tussen Tottenham en Arsenal een fan die Aaron Ramsdale, de keeper van Arsenal, aanviel." Dat gebeurde op 15 januari na afloop van de wedstrijd die door Arsenal met 2-0 werd gewonnen in het Tottenham Hotspur Stadium. De 35-jarige Joseph Watts kwam het veld op en trapte Ramsdale tegen zijn schouder toen de doelman bezig was zijn spullen uit het doel te halen.
Lees ook: Regels KNVB beker
McNulty: "Die fan heeft een stadionverbod van vier jaar gekregen, een werkstraf van 100 uur en hij moet Ramsdale een schadevergoeding van honderd pond betalen." "En als Tottenham in het buitenland speelt, kan de politie zijn paspoort tijdelijk innemen. Hij glipte er na afloop tussenuit, maar omdat er in elk Engels stadion tegenwoordig geavanceerde camerasystemen hangen, hadden ze hem zo geïdentificeerd. Dat helpt enorm. Je kunt niets uitrichten zonder dat het op camera wordt vastgelegd. Daar is door de bond en de clubs enorm in geïnvesteerd."
McNulty vindt het lastig om er de vinger op te leggen waarom het in Engelse voetbalstadions rustiger blijft dan in de Nederlandse. "Het is een combinatie van dingen, denk ik. Bij ons in de stadions mag je in het zicht van het veld geen alcohol drinken. Je kunt dus ook geen bekers bier mee de tribune op nemen en die op het veld gooien, zoals bij jullie." "En wat zeker een positief effect heeft gehad, is wat wij all seating noemen: iedereen heeft verplicht een zitplaats. En bij sommige clubs moeten de fans van de bezoekende ploeg soms een half uur wachten, voordat ze het stadion uit mogen en de straat op kunnen. Niet dat er buiten de stadions nooit incidenten zijn, maar het helpt wel."
Waar de Engelse voetbalbond scherp op toeziet, is chanting, vrij vertaald: beledigende spreekkoren. McNulty: "Bij de wedstrijd tussen Liverpool en Manchester United begin vorige maand gingen de fans verbaal met elkaar de strijd aan. Supporters van United refereerden aan de Hillsboroughramp in 1989, waarbij 97 Liverpool-fans om het leven zijn gekomen. Op zo'n moment wordt meteen door de speaker gevraagd om daar mee te stoppen."
"Ik herinner me dat na afloop beide trainers ook in statements deze spreekkoren hebben veroordeeld", vervolgt McNulty. "Begin dit jaar zongen Chelsea-fans Always the victim, never your fault toen ze tegen Liverpool speelden. Ook dat werd meteen scherp veroordeeld." "Ik vind dat de bond en de clubs daar goed bovenop zitten. En wat ook goed is: bij opstootjes tussen voetballers op het veld wordt sneller en harder opgetreden, door bijvoorbeeld boetes uit te delen. Daar begint de agressie natuurlijk vaak en dat wil je in de kiem smoren."
Voetballers in Engeland die massaal bij een scheidsrechter protesteren kunnen komend seizoen meteen een gele kaart verwachten. Dat heeft de voetbalbond FA anderhalve week voor de start van de Premier League bekendgemaakt. De FA spreekt van een "reset". Bestaande spelregels zullen voortaan strikter worden toegepast. "Het aanpakken van onacceptabel gedrag op het veld en bij de dug-outs moet ervoor zorgen dat een kleine minderheid de sport niet verpest voor ons allemaal", schrijft de FA. De Engelse bond heeft een handvest gepubliceerd waarin enkele maatregelen staan aangekondigd die het gedrag van spelers en trainers moet verbeteren. Clubs en spelers die zich regelmatig schuldig maken aan wangedrag, kunnen zware boetes verwachten. Eerder deze zomer kondigde de KNVB al aan dat spelers in Nederland voortaan sneller bestraft worden bij hevig protesteren, opstootjes en ander wangedrag.
Lees ook: KNVB deelt boete uit aan Feyenoord: Details
De Nederlandse Voetbalwetgeving: Strenger dan de Engelse?
Nederland heeft de strengste voetbalwetgeving ter wereld, stelt Jan Brouwer. Als supporters hiervan beter op de hoogte zouden zijn, zou het afschrikwekkende effect volgens hem veel sterker zijn. En weer ging het weer fout. Dit keer probeerde een zichzelf supporter van FC Groningen noemende man het veld op te rennen. Gelukkig belette een heldhaftige steward dat. Een andere hooligan sloeg een speler die de onrust op de tribune wilde sussen op zijn hoofd.
Steevast krijg ik de volgende dag dan de stelling voorgelegd: Die Voetbalwet werkt toch niet. In een flauwe bui reageer ik dan: ‘Nee, en dat geldt ook voor het Wetboek van strafrecht. Dat stelt op moord en doodslag de hoogst denkbare straffen. Toch vallen er in Nederland zo’n 125 slachtoffers per jaar te betreuren. Eens in de acht dagen gaat het om een vrouw in de relationele sfeer!’
Wat Brouwer hiermee wil zeggen, is dat wat we ook verzinnen wangedrag nooit helemaal door wetgeving valt uit te bannen. Maar kan het dan niet beter? We hebben hier slechts een zwakke versie van de Engelse Voetbalwet, aldus voetbalinsiders en zelfs de hoogste politiebaas Frank Paauw belast met de bestrijding van voetbalvandalisme. Die laatste zou toch beter moeten weten. Want wat we hier hebben, is de strengste voetbalwetgeving ter wereld. Vele malen strenger dan de veel geroemde Britse Anti-Hooligan Act. Maar het gaat bij ons om wetgeving die verscholen zit tussen uiteenlopende regels en voorschriften.
Als supporters beter op de hoogte zouden zijn van deze rigide wettelijke voorschriften, dan zou er in ieder geval een veel sterker afschrikwekkend effect vanuit gaan dan nu het geval is. Om die reden een overzicht. Alsook een tweetal suggesties om de handhaafbaarheid van maatregelen te vergroten.
Supporters van voetbalclubs die rotzooi trappen kunnen in ons land krijgen te maken met drie soorten sancties: strafrechtelijke, civielrechtelijke en bestuursrechtelijke.
Strafsancties
Als eerste krijgt een hooligan te maken met het strafrecht, bijvoorbeeld omdat hij zoals in het recente Groningse geval zich schuldig heeft gemaakt aan mishandeling. Beschikt het Openbaar Ministerie (OM) over voldoende bewijs heeft, dan kan een hooligan op een fikse sanctie van de strafrechter rekenen. Dit kan een vrijheidsstraf zijn, maar ook een taakstraf, boete of maatregel.
Civielrechtelijke Sancties
Daarmee is de kous voor een hooligan zeker niet af. Het OM stelt alle voetbalvandalisme gerelateerde feiten en gegevens ter beschikking van de KNVB. Hiervoor is in 2000 een wettelijke grondslag gecreëerd. Anders dan in Engeland gaat het niet alleen om strafbare feiten die tijdens en rondom een wedstrijd zijn gepleegd. Voetbal gerelateerde strafbare feiten buiten de wat de Engelsen noemen ‘match period’ worden ook doorgegeven. Zo kregen supporters van twee rivaliserende clubs uit Limburg al eens flinke stadionverboden omdat ze doordeweeks tijdens een toevallige ontmoeting bij een tankstation met elkaar op de vuist gingen en hierbij sjaaltjes van hun club droegen.
De KNVB heeft de wettelijke taak sancties op te leggen zonder rechterlijke tussenkomst wanneer de openbare orde is verstoord. In Engeland kan uitsluitend de rechter op verzoek van de burgemeester een maatregel opleggen. De lengte van een landelijk KNVB-stadionverbod kan oplopen tot 30 jaar. De PSV-supporter die tijdens de wedstrijd PSV-Sevilla de keeper aan viel, kan daar op rekenen. Eerder werd die sanctie opgelegd aan de Ajaxhooligan die de doelman van AZ te lijf ging. Vergelijk dat eens met de maximale looptijd van een civielrechtelijke ‘banning order’ in de Engelse Anti-Hooligan Act: maximaal 3 jaar.
Anders dan de Engelse rechter kan de KNVB ook boetes opleggen: 1500 euro per elk niet-nageleefd KNVB-voorschrift. Ruwweg vallen de KNVB-voorschriften samen met strafbare feiten. Daarnaast legt de KNVB ook altijd nog een extra boete op voor het in diskrediet brengen van het voetbal. De bewijsmaatstaf die de KNVB hanteert, is lager dan die van de strafrechter. Iemand die bij de strafrechter vrijuit gaat wegens gebrek aan bewijs, kan bij de KNVB heel goed veroordeeld worden. Dat kan zelfs als hij deel uitmaakte van een groep die zich schuldig maakt aan supportersgeweld zonder dat hij daadwerkelijk zelf iets heeft misdaan. In Engeland is een dergelijke veroordeling voor ‘je was erbij, dus je bent erbij’ een stuk lastiger. De Engelse rechter ziet streng toe op dit leerstuk ‘quilty by association’. Formeel staat beroep open tegen een KNVB-maatregel bij een interne commissie rechtsbescherming van de KNVB maar veel stelt dat niet voor.
Bestuursrechtelijke Sancties
Als een supporter over de schreef gaat, is ook de burgemeester bevoegd maatregelen nemen. Die kan een stadion omgevingsverbod opleggen in combinatie met een meldplicht. Dat kan hij op grond van wat in de volksmond bekend staat als de Voetbalwet. Wordt het verbod of meldplicht overtreden, dan maakt de hooligan zich schuldig aan een misdrijf: negeren van een bevel van de burgemeester. De lengte van een bestuursrechtelijk stadion omgevingsverbod is maximaal twee jaar indien opgelegd op basis van de Voetbalwet. Gebeurt het op basis van de Algemene plaatselijke verordening, dan kan het verbod een veel langere periode beslaan.
Handhaving van Sancties
Stadionverboden worden lang niet altijd nageleefd. Toch kent de Nederlandse voetbalwetgeving - anders dan de Engelse Anti-hooligan Act - een meldplicht. Een plicht van de burgemeester om zich tijdens de rust van een wedstrijd te melden op het politiebureau helpt echter weinig. Het gaat niet om een vrijheid benemende, maar een vrijheid beperkende maatregel. Dit betekent dat iemand binnen een kwartier weer in het stadion kan zitten.
Een meldplicht bij uitwedstrijden is wel uiterst effectief. Dan moet iemand zich melden op het ‘thuispolitiebureau’ terwijl zijn club uitspeelt. In theorie bestaat die bevoegdheid. De toepassing ervan is echter zo gecompliceerd en arbeidsintensief dat geen burgemeester er zich aan waagt. Het wordt hoogtijd dat de wetgever dit eenvoudiger maakt.
De handhaafbaarheid zou ook sterk verbeterd kunnen worden als de burgemeester gelijk optrekt met de KNVB. Dan moet hij aan een stadionverbod van de KNVB een stadion omgevingsverbod verbinden. En op overtreding hiervan een bestuursrechtelijke last onder dwangsom stellen. Een dwangsom is geen boete, maar een bedrag dat iemand verbeurt bij overtreding van het verbod. Dit betekent dat een hooligan per overtreding van het verbod bijvoorbeeld € 1000,- moet betalen. Hoogstwaarschijnlijk vindt hij een dergelijk risico te groot.
De Nederlandse voetbalwetgeving is geniepig, vilein en meedogenloos. En dan zwijg ik nog over de schadevergoedingsacties die hooligans boven het hoofd hangen. Dat wil niet zeggen dat er niet nog verbeteringen mogelijk zijn. De Engelse Anti-Hooligan Act kan hierbij niet als voorbeeld dienen. Aan de overzijde van de Noordzee vindt men al dat de Nederlandse wetgeving veel en veel te ver gaat.
Veldbestormen: Tussen Vreugde en Criminaliteit
Het probleem is dat het er zo verleidelijk uitziet. Het groene gras dat zich uitstrekt tot voorbij de reclameborden. Het wacht op je, tot je ontsnapt uit de gevangenis van de tribune en er snoeihard overheen rent. De borden die aangeven dat het betreden van het veld bij wet verboden is, maken de drang alleen maar groter. Als je al langere tijd naar voetbal kijkt, is er een kans dat je weleens deel hebt genomen aan een veldbestorming. Als dat niet het geval is, heb je er zeker aan gedacht. Je hebt er geen reden voor nodig, maar er zijn er zat: uitbundigheid, dronkenschap, frustratie, protest, aandachttrekkerij, het treiteren van de tegenstander met een geïmproviseerde vertoning van gymnastiek of het aanraken van een sterspeler - alle menselijke emoties zijn er goed voor.
De meeste veldbestormers vertellen je variaties op hetzelfde verhaal. Neem Manchester City-supporter Andrew Davies. Toen Rob Taylor een doelpunt maakte dat Joe Royles City terug naar de hoogste divisie bracht, zakte de overmoed naar zijn benen, die hem vervolgens op het veld brachten. “Opeens viel de normale houding van de City-supporters - het verwachten van het ergste - weg. We wonnen. Veel gelijkgestemden dachten er hetzelfde over en opeens was er een veldbestorming. Het verhaal van Andrew is typerend. Verhalen van veldbestormingen bevatten bijna altijd supporters die het zwart voor de ogen krijgen, een soort trance van extase, die ervoor zorgt dat ze zichzelf een minuut verliezen, waarna ze terug bij zinnen komen en zichzelf verbaasd terugvinden op het gras in plaats van de tribune. Net als de ‘Jaaaaaa’ die je hoort na een goal, zijn veldbestormingen geworteld in vreugde en positiviteit.
Helaas hebben deze momenten van euforie consequenties. Het betreden van het veld is een criminele daad in Engeland. ‘Betreden’ betekent in dit geval alles buiten de tribune, dus als je over de reclameborden valt tijdens het vieren van een doelpunt, heb je een probleem. Engeland heeft 23 wetten met betrekking tot het voetbalveld. Niemand leest deze regels en ze kunnen samengevat worden als ‘Probeer niet een te grote eikel te zijn’, maar de regel met betrekking tot het betreden van het veld is de belangrijkste. De ogenschijnlijke reden is veiligheid van spelers, officials, iedereen. De ‘wat als hij een mes heeft’-redenering, die niet onredelijk is gezien de incidenten in het verleden, waarbij supporters de confrontatie zochten met spelers na het oversteken van de zijlijn. Daarnaast is er de theorie dat als één iemand gaat, tientallen, honderden of duizenden zullen volgen. Alhoewel dat geen onredelijke theorie is, neemt voetbal een draconische houding aan ten opzichte van dit soort dingen, zelfs wanneer de insteek duidelijk niet kwaadaardig is.
Stadionverboden worden uitgedeeld en vaak zijn de consequenties groter. “Toen Manchester United vorig seizoen uit tegen Arsenal speelde”, zegt Amanda Jacks van de Engelse Football Supporters Federation, “scoorde Rooney de winnende goal en vielen een stuk of zes supporters over de reling, omdat het uitvak naar voren trok. Het was duidelijk dat ze niet probeerden het veld te betreden, ze werden gewoon over de reling geduwd. Ze zijn allemaal gearresteerd en aangeklaagd voor het betreden van het veld. Alhoewel de wet weinig waarde hecht aan dit soort situaties, kunnen supporters alsnog problemen ondervinden. “Zelfs als de rechter geen stadionverbod uitdeelt, is er een kans dat de thuisclub een stadionverbod uitdeelt,” zegt Jacks.
Opvallend genoeg zegt een steward van een Engelse profclub dat veldbestormers vaak niet weten dat ze de wet overtreden, ondanks de grote borden bij elk veld, waarop precies staat dat het verboden is. De overtreders zijn verbaasd wanneer ze door een steward worden afgevoerd. En je kan meer verliezen dan je seizoenkaart. De straffen voor herhaaldelijke veldbestormers kunnen zwaar zijn. De beruchte Jimmy Jump - een Catalaan die eigenlijk Jaume Marquet i Cot heet - bestormde het veld tijdens de finales van Champions Leagues, WK’s en EK’s en is daarom zo vaak in de rechtszaal verschenen dat hij financieel aan de grond zit. “Ik heb geen cent meer,” zei hij in 2014. “Ik heb in totaal 300.000 euro schuld.” Hij claimde dat de helft van zijn maandelijkse inkomen nu weggesluisd wordt om de boetes te betalen die hij over de jaren heeft verzameld. Een hoge prijs voor het betreden van een voetbalveld om Luis Figo te pesten.
Het gaat zelfs zo ver dat er een advocatenkantoor is dat zich volledig wijdt aan het helpen van voetbalfans die dit soort regels overtreden. “Zoveel supporters hebben advies van specialisten nodig”, zegt Melanie Cooke van Football Law Associates, “omdat voetbalsupporters op een andere manier worden berecht. Het is onvermijdelijk dat iemand die is gearresteerd voor een voetbalgerelateerd misdrijf - zelfs als het zijn eerste is - aangeklaagd wordt in plaats van gewaarschuwd, zelfs als het om een kleine overtreding gaat. Dat was niet de eerste overtreding van die man, maar hij is vrijgesproken, voornamelijk omdat de politierechter over een gezond verstand beschikte. Hoe dan ook illustreert het hoe voetbal als industrie jaagt op degenen die zorgen dat de sport er ‘slecht’ uitziet. “Ik denk dat het te maken heeft met het beschermen van het ‘merk’ van Engels voetbal, zeker met het EK dit jaar,” legt Cooke uit.
Het zijn niet alleen de individuen die het risico lopen op een straf. Elke keer dat een fan zich op het veld begeeft, moet de scheidsrechter dat in zijn wedstrijdrapport opnemen. Dat gaat naar de Engelse voetbalbond (FA), dat daarna direct belt naar de club voor een uitleg. Als er teveel van dat soort telefoontjes hebben plaatsgevonden, kan de FA de club in principe straffen hoe het wil. Een boete is het meest waarschijnlijk, maar in het zwaarste geval is een puntenvermindering mogelijk. De voetbalbond wil echt, echt niet dat je op hun dierbare gras rent.
Alsnog kunnen veldbestormingen een nobel doel dienen. Aan het einde van het vorige seizoen bereikte de relatie tussen Blackpool en de supporters een dieptepunt. Dit gebeurde na jarenlange verwaarlozing, een tekort aan investeringen en verschillende bonussen die zijn uitgekeerd aan de clubeigenaren, de familie Oyston. Deze gang van zaken heeft ze van de Premier League naar de League One gebracht, de club is actief in conflict met de achterban. Daarom lanceerden de supporters een protest. Tijdens de laatste wedstrijd van het seizoen, tegen Huddersfield, gingen ze met zoveel het veld op dat de wedstrijd uiteindelijk werd afgelast en de club een boete van 75.000 euro kreeg. “De motivatie achter deze actie was het focussen van de aandacht van de voetbalwereld op zowel de schrale situatie waarin de club zich bevindt als de breuk tussen de supporters en de eigenaren,” zegt Kevin Boroduwicz, secretaris van het Blackpool Supporters Trust. “Het was een schreeuw om hulp. Het geeft een beeld van het gedrag van voorzitter Karl Oyston dat hij, toen sommige fans zijn skybox probeerden te bereiken, van de politie te horen moest krijgen dat hij moest stoppen de supporters te “wenken en uitdagen”. Sommige van die supporters zitten nu in gerechtelijke procedures vanwege het indicent.
Veldbestormingen zijn onderdeel van een vreemde wereld, waar iets dat vaak voortkomt uit vreugde of kortstondige uitbundigheid hard gestraft kan worden. Maar dit is voetbal, waar alle menselijke emoties naar boven komen - goed en slecht.