Italië, het land dat bekend staat om zijn rijke cultuur, heerlijke keuken en passie voor voetbal, heeft door de jaren heen talloze voetballegendes voortgebracht. De Azzurri, zoals het Italiaanse nationale elftal liefkozend wordt genoemd, hebben vier keer de FIFA Wereldbeker gewonnen en twee keer het Europees Kampioenschap, prestaties die getuigen van de buitengewone talenten die het land heeft voortgebracht. In dit artikel duiken we in de geschiedenis van het Italiaanse voetbal om de beste voetballers aller tijden te eren, waarbij we hun prestaties, statistieken en invloed op het spel analyseren.
De Muur in het Doel: Gianluigi Buffon en Dino Zoff
Het succes van het Italiaanse voetbal is mede te danken aan de geweldige doelmannen die het land heeft gekend. Met Dino Zoff en Gianluigi Buffon heeft Italië twee absolute parels in huis gehad. De keuze tussen wie dan de beste keeper is, is moeilijk, maar beiden verdienen een speciale vermelding.
Gianluigi Buffon, een moderne legende, staat bekend om zijn uitzonderlijke reflexen, leiderschap en consistentie. In 2001 maakte de goalie Gianluigi Buffon voor een recordbedrag van 53 miljoen euro de overstap naar Juventus, waar hij in totaal meer dan vijfhonderd wedstrijden speelde. Hij was tot dan toe de duurste keeper ooit. Maar ook voor het land bewees Buffon zich keer op keer. Met 176 interlands op zak heeft hij een record te pakken voor Italië. Zijn hoogtepunt zal ongetwijfeld het WK van 2006 zijn. Dat jaar bereikte Italië met slechts één tegendoelpunt de finale, waarin het Frankrijk moest verslaan. Voor Gigi’s prestaties kreeg hij dat jaar de Yashin-Award. Ook werd hij gekroond tot Europees voetballer van het jaar, Wereldkeeper van het jaar, Serie A-doelman van het jaar en werd hij beloond met een plek in het UEFA Team Of The Year.
Dino Zoff, een icoon uit de jaren '60 en '70, staat bekend om zijn onverzettelijkheid, positionering en leiderschap. Zoff speelde gedurende zijn carrière voor Udinese, Mantova, Napoli en Juventus. Zoff speelde geen wedstrijd in de 11 seizoenen die hij voor Juventus speelde en kwam tot 330 wedstrijden. In 1982/1983 sloot hij zijn carrière af bij Juventus. In zijn gehele carrière kwam hij tot 570 clubwedstrijden. Evenals Buffon heeft Zoff ook een WK op zijn naam geschreven (1982). Ook werd hij twee keer Europees winnaar.
De Verdediging: Een Bolwerk van Talent
Italië heeft generaties lang geweldige verdedigers in handen gehad. Paolo Maldini, Gaetano Scirea, Fabio Cannavaro en Giuseppe Bergomi vormen een illustere lijst van verdedigers die het Italiaanse voetbal hebben gedefinieerd.
Lees ook: Wat maakt een voetbalelftal het beste ooit?
Paolo Maldini, een symbool van loyaliteit en klasse, bracht zijn hele carrière door bij AC Milan. Paolo kreeg het voetbal met de paplepel ingegoten: zijn vader Cesare was een succesvolle speler en coach. Toch heeft zijn zoon het aantal prijzen en prestaties overtroffen. Op zestienjarige leeftijd belandde hij in het eerste van AC Milan, waar hij altijd trouw aan is gebleven. Maldini speelde in totaal maar liefst 902 wedstrijden voor de club, waarmee hij recordhouder is. Maldini onderscheidde zich van andere spelers door zijn defensieve intelligentie. Veel verdedigers uit die tijd waren lichamelijk sterk, maar de Italiaan legde de nadruk op anticipatie, onderscheppingen en tactische positionering. Hij geloofde dat het maken van een tackle een teken was dat hij al een fout had gemaakt. De AC Milan-legende speelde als Capitano een belangrijke rol in alle successen van de Roodzwarten.
Gaetano Scirea, een icoon van Juventus en het Italiaanse nationale elftal, stond bekend om zijn elegantie, intelligentie en fair play. Gaetano Scirea is een icoon van het Italiaanse voetbal. Hij werd al snel onvervangbaar en een sleutelspeler in het Italiaanse elftal. Scirea was actief op drie verschillende wereldkampioenschappen: 1978, 1982, 1986. Hij stond bekend om zijn exceptionele vaardigheden, leiderschap en zijn inzicht. De verdediger had veel klasse en toonde altijd sportiviteit. In zijn carrière heeft hij nooit een rode kaart ontvangen. Zijn rustige en ‘onopvallende’ persoonlijkheid gaf hem tijdens zijn loopbaan niet veel persoonlijke onderscheiding, maar na zijn vertrek werd zijn bijdrage pas volledig erkend. Scirea is één van de twee spelers (naast Antonio Cabrini) die nationale bekerwinnaar, én nationaal kampioen, én winnaar van de drie Europacups, én winnaar van de wereldbeker én wereldkampioen is geworden.
Fabio Cannavaro, winnaar van de Ballon d'Or in 2006, was een rots in de branding in de verdediging van zowel club- als landenteams. Fabio Cannavaro is één van de beste voetballers na 2000 en behoort tevens tot de meest gerespecteerde verdedigers van zijn generatie. Zijn carrière begint bij Napoli, waar hij al snel indruk maakt met zijn sterke optredens en leiderschap. In 1995 maakt hij een transfer naar Parma, de club waar hij de meeste wedstrijden voor speelde. Na enkele prijzen gewonnen te hebben kwam Cannavaro terecht bij AC Milan, dat hij na twee jaar inruilde voor Juventus. Daar werd hij tweemaal achter elkaar landskampioen. In 2006 speelde Cannavaro zijn derde wereldkampioenschap (na 1998 en 2002). Toen werd duidelijk waarom hij de aanvoerdersband om zijn arm had. Zijn uitmuntende prestaties brachten hem dat jaar terecht de Ballon d’Or, FIFA-speler van het jaar en Wereldspeler van het jaar.
Giuseppe Bergomi, een Inter Milan-legende, stond bekend om zijn vasthoudendheid, discipline en lange carrière. Als jonge jongen werd Guiseppe Bergomi vanwege gezondheidsproblemen afgewezen bij AC Milan. Gelukkig voor hem hoefde hij niet ver te zoeken naar een andere club: Inter wilde hem wel aannemen. Daar maakte hij op zestienjarige leeftijd zijn debuut. In 1982 maakte Bergomi zijn WK-debuut. Hij bloeide naast Franco Baresi, Claudio Gentile en Gaetano Scirea op door dit WK te winnen van Duitsland. De Italiaan is dan pas achttien jaar oud. Met 3-1 waren de Italianen te sterk. Later kwam Bergomi ook in actie op het WK van ’86 en ’90.
Andere opmerkelijke verdedigers zijn Franco Baresi, Alessandro Nesta en Claudio Gentile, die elk op hun eigen manier hebben bijgedragen aan de Italiaanse defensieve reputatie.
Lees ook: Voetbalcoach analyse
Het Middenveld: Creativiteit en Kracht
Het Italiaanse middenveld staat bekend om zijn mix van creativiteit, tactisch inzicht en fysieke kracht. Andrea Pirlo, Marco Tardelli en Francesco Totti zijn slechts enkele van de vele middenvelders die het Italiaanse voetbal hebben verrijkt.
Andrea Pirlo, een meester van de pass en de vrije trap, stond bekend om zijn elegantie, visie en precisie. Dat is wat Andrea Pirlo onder meer in de prijzenkast heeft staan, naast de vele individuele trofeeën. De Italiaan begon zijn carrière bij Brescia, dat hij na drie jaar verliet voor Inter Milan. Daar werd hij verhuurd, voordat hij de overstap maakte naar AC Milan. Hier begon Pirlo zijn prijzenkast te vullen met twee landstitels en tweemaal de Champions League. Hij stond 116 keer op het veld namens Italië. Zo ook met Buffon, Cannavaro en Totti op het WK van 2006. Zijn inzicht, nauwkeurige passes en foutloze optreden waren van onschatbare waarde in de finale. Met een assist op Marco Materazzi zorgde Pirlo mede voor de 1-1 gelijkmaker tegen Frankrijk. In de beslissende strafschoppenserie was de middenvelder ook nog eens trefzeker. Beste speler van het toernooi werd hij niet; hij ging met de bronzen bal naar huis. Zes jaar later speelde Pirlo opnieuw een geweldig toernooi. Dit keer op het Europees kampioenschap. Wederom maakte de Italiaan zich onsterfelijk, dit keer met een panenka-penalty in de kwartfinale tegen Engeland. Opnieuw was hij de man van de wedstrijd.
Marco Tardelli, een energieke en vastberaden middenvelder, staat symbool voor de Italiaanse vechtlust en passie. Diego Tardelli is één van de meest waardevolle spelers in de Italiaanse voetbalgeschiedenis. Ook Tardelli kwam op het gewonnen WK van ’82 in actie. Als verdedigende middenvelder kwam hij in totaal maar zes keer tot scoren in 81 optredens voor La Squadra Azzurra, maar één daarvan is onvergetelijk. In de finale maakte Schizzo (Italiaans voor ‘sprint’) de 2-0 met zijn linkervoet. De goal op zich was mooi, maar niet al te bijzonder. De reactie van Tardelli daarentegen wel: de goalscorer rende met veel emotie over het veld. Meteen na het doelpunt beginnen de tranen over zijn wangen te rollen. Tardelli rent het veld over en schreeuwt ‘Gol, Gol!’, wat logischerwijs goal betekent in het Italiaans. Met ongeloof en passie besefte de Italiaan nog niet helemaal wat hij had gedaan. Marco Tardelli (1976-85, 76 interlands, 7 goals)Marco TardelliTardelli (Careggine, 24 september 1954) is bekend van zijn tijd bij Juventus en het Italiaanse nationale team. Hij is beroemd geworden vanwege zijn energieke speelstijl en iconische viering tijdens het WK van 1982. Later ging hij ook aan de slag als coach en had hij een blijvende invloed op het Italiaanse voetbal.
Francesco Totti, een Romeinse keizer, was een creatieve en productieve aanvallende middenvelder met een neus voor de goal. Net als een paar eerder genoemde oud-voetballers van Italië was Francesco Totti ook aanwezig op het WK van 2006. Ook Totti is dus één van de wereldkampioenen van 2006. Begin dat jaar brak de aanvallende middenvelder zijn kuitbeen, maar na een vrij snel herstel was hij toch op tijd fit voor het WK. Veel fans vermoedden al dat het Totti’s laatste toernooi in een Italiaans shirt zou zijn. In de kwartfinale tegen Australië bleek de voetballer van onschatbare waarde, toen hij in de 95e minuut het enige doelpunt uit een strafschop scoorde. Door hem ging Italië door en wist het uiteindelijk de wereldtitel te pakken. Totti behoort tot de beste oud-Italië spelers omdat hij na 2000 veel individuele prijzen pakten. In de periode van 2000 tot 2007 werd de middenvelder vijf keer bekroond tot beste Italiaanse voetballer van het jaar. Ook werd hij twee keer Beste speler van de Serie A en werd hij topscorer in 2007.
Andere opmerkelijke middenvelders zijn Gianni Rivera, Sandro Mazzola en Roberto Baggio, die elk hun stempel hebben gedrukt op het Italiaanse voetbal.
Lees ook: Complete gids basketbalsokken
De Voorhoede: Doelpuntenmakers en Dribbelaars
De Italiaanse voorhoede staat bekend om zijn mix van doelpuntenmakers, dribbelaars en creatieve geesten. Roberto Baggio, Paolo Rossi en Alessandro Del Piero zijn slechts enkele van de vele aanvallers die het Italiaanse voetbal hebben verrijkt.
Roberto Baggio, bij sommigen ook wel bekend als de Goddelijke Paardenstaart, is een speler die om twee dingen bekend staat: zijn geweldige speelwijze en kwaliteiten, maar toch ook om zijn gemiste strafschop in de WK-finale van 1994. Drie keer in zijn carrière deed Baggio mee aan het wereldkampioenschap. Door zijn scoringsvermogen wist hij als enige Italiaan ooit op drie WK’s te scoren. In iets meer dan vijftig wedstrijden maakte hij 27 nationale doelpunten. Met al zijn prestaties behoort de man met de paardenstaart zonder twijfel tot de beste voetballers van de jaren ’90.
Paolo Rossi, de held van het WK 1982, staat bekend om zijn opportunisme, snelheid en doelgerichtheid. Weinig andere spelers hebben ooit zulke contrasterende emoties teweeggebracht als Paolo Rossi. De spits werd eind jaren ’70 uitgeleend aan Perugia, wat in 1978 verrassend gelijkspeelde tegen Avellino. Er werd een onderzoek gestart en Rossi werd samen met enkele teamgenoten schuldig bevonden in een waar weddenschapsschandaal. Maar in 1982 was Rossi terug van weggeweest. Zijn rentree op het WK zette de schande om in vreugde. De aanvaller was onwijs belangrijk voor zijn team. Een hattrick tegen Brazilië (3-2), twee goals in de halve finale tegen Polen (2-0) en nog een doelpunt in de finale tegen Duitsland (3-1) zorgden ervoor dat hij topscorer van het toernooi werd. Kort daarna won hij de Ballon d’Or en werd hij uitgeroepen tot Wereldspeler van het jaar.
Alessandro Del Piero, een Juventus-icoon, staat bekend om zijn techniek, dribbelvaardigheden en vermogen om belangrijke doelpunten te scoren. Hoewel sommige voetbalkenners misschien liever Giuseppe Meazza in de basis hadden zien staan, hebben we Allesandro Del Piero als laatste aanvaller gekozen. Puur omdat Meazza in de jaren ’30 actief was, toen het voetbal qua niveau nog minder hoog was dan het in de jaren ’90 en 2000. De Piero heeft het grootste gedeelte van zijn voetbalcarrière volgemaakt bij Juventus, waar hij in 513 wedstrijden 208 doelpunten maakte. Dat Del Piero een gerespecteerd voetballer is, blijkt ook uit de staande ovaties die hij in uitwedstrijden bij Manchester City en Real Madrid kreeg. Ook deze Italiaanse voetballegende was onderdeel van het winnende team op het WK in 2006. In de halve finale scoorde hij in de verlenging; in de finale benutte hij zijn strafschop.
Andere opmerkelijke aanvallers zijn Giuseppe Meazza, Luigi Riva en Silvio Piola, die elk hun stempel hebben gedrukt op het Italiaanse voetbal.
Het Beste Elftal van Italië Aller Tijden: Een Mogelijke Opstelling
Op basis van de prestaties, statistieken en invloed van de genoemde spelers, zou een mogelijk beste elftal van Italië aller tijden er als volgt uitzien:
- Doelman: Gianluigi Buffon
- Verdediging: Paolo Maldini, Gaetano Scirea, Fabio Cannavaro, Giuseppe Bergomi
- Middenveld: Andrea Pirlo, Marco Tardelli, Francesco Totti
- Voorhoede: Roberto Baggio, Paolo Rossi, Alessandro Del Piero