Het Belgisch nationaal voetbalelftal, beter bekend als de Rode Duivels, heeft een rijke en boeiende geschiedenis. Van de vroege dagen van het voetbal in België tot de recente successen op internationale toernooien, dit artikel duikt in de belangrijkste momenten en figuren die de identiteit van het Belgische voetbal hebben gevormd.
Vroege Jaren en de Oprichting van de Belgische Voetbalbond
Voordat voetbal in clubverband werd gespeeld, was rugby de nationale sport van België. België was een van de eerste landen in Europa waar voetbal in clubverband werd gespeeld. Op 26 oktober 1863 betrad een Ierse student een elitaire, katholieke school met een leren voetbal. Dit moment markeerde een cruciale verschuiving in de sportieve voorkeuren van het land. Op 1 september 1895 werd de UBSSA (Union Belge des Sociétés de Sports Athlétiques) opgericht door 10 clubs die verschillende sporten beoefenden. In 1896 was de eerste Belgische voetbalcompetitie een feit.
De Belgische Voetbalbond werd opgericht in 1895 als de Union Belge des Sociétés de Sports Athlétiques, een vereniging voor zowel voetbal, wielrennen als atletiek. In 1912 splitste de voetbalafdeling zich af, waarna de naam werd gewijzigd in Union Belge des Sociétés de Football-Association (UBSFA). Vanaf 1913 gebruikte de bond ook de Nederlandstalige naam Belgische Voetbalbond (BVB). Nadat het predicaat "koninklijk" in 1920 werd verkregen, werden de huidige namen in gebruik genomen.
De Eerste Interlands en de Geboorte van de "Rode Duivels"
Op 11 oktober 1900 kondigde Jorge Díaz van Beerschot AC aan dat hij een reeks wedstrijden zou organiseren tussen Nederland en België. De Belgen wonnen dit glansrijk, waarbij de eerste wedstrijd eindigde in een 8-0 overwinning voor de Rode Duivels. De eerste officiële interland ooit werd ook gespeeld door de Rode Duivels op 1 mei 1904 tegen Frankrijk, die eindigde in een 3-3 gelijkspel. In hetzelfde jaar werd de FIFA opgericht.
De bijnaam "Rode Duivels" ontstond in 1906. In 1905 schreef een Nederlandse journalist dat drie Belgische spelers "werken als duivels". Een jaar later gaf Pierre Walckiers, een medewerker van de Belgische voetbalbond, het Belgische elftal de naam Rode Duivels na een 5-0 overwinning op Frankrijk. De naam had een link met het rode shirt van de Belgische voetballers. Pierre Walckiers liet zich vermoedelijk ook inspireren door Camille Jenatzy, een autocoureur met de bijnaam "Rode Duivel".
Lees ook: Voorbereiding internationale wedstrijden U17
Vroege Tenues en Sponsoring
In de eerste interlands speelde België in het wit met de kleuren van België op de bovenarmen. Rond de derde wedstrijd speelde de ploeg in een shirt met nationale kleuren. Dat was in 1904. Toen stonden er bovendien diagonale strepen op het shirt. Per interland kreeg een speler er een streep bij. Sinds 1904 speelt België al in het traditionele rode tenue. Vanaf 1904 is het shirt nog maar 2x veranderd. In het seizoen 1904-1905 speelde België in satijnen shirts die gemaakt waren van de drie kleuren van de nationale vlag. Deze shirts worden gezien als de lelijkste shirts ooit. Daarnaast werd in de jaren '70 gekozen voor witte shirts, omdat spelers beter zichtbaar waren bij wedstrijden in de avond. Door de jaren heen heeft het Belgisch Elftal verschillende shirtsponsors gehad. Tegenwoordig is Adidas de sponsor van het Belgisch Elftal, die de volledige outfit van de Belgische Nationale Ploeg verzorgt.
De Olympische Spelen van 1920: Een Gouden Tijdperk
In 1920 deed België voor het eerst mee aan een groot toernooi: de Olympische Spelen in Antwerpen. België won meteen een gouden medaille, nadat Tsjecho-Slowakije van het veld liep in de finale uit onvrede met de scheidsrechter. Dit gold overigens ook voor de halve finale tegen Nederland. De Rode Duivels versloegen achtereenvolgens Spanje (3-1), Nederland (3-0) en Tsjecho-Slowakije (2-0). De Spanjaarden kwamen goed voorbereid en scherp afgetraind voor de dag en versloegen een dag eerder in de achtste finale Denemarken. Ze hadden een verrassing in petto: een negentienjarige doelman van wereldformaat, Ricardo Zamora van FC Barcelona. Ondanks zijn sterke prestatie werd hij overklast door zijn rechtstreekse opponent: Robert Coppée. Op voorzet van Louis Van Hege versloeg Coppée Zamora al in de elfde minuut. Na de pauze knalde Coppée België op een veilige voorsprong, met een eindstand van Coppéé 3, Zamora 0. De halve finale tegen Nederland toonde een enorm verschil in supportersloyauteit met de kwartfinale tegen Spanje. Rik Larnoe (Beerschot) bracht verrassing met zijn driehoekjes en Dis Bastin bood versnelling met zijn spurten. Voor de pauze kon Nederland de score ‘blank’ houden. Onmiddellijk na de hervatting zorgde Larnoe voor opschudding: eerste interland, eerste doelpunt. Tien minuten later duwde de voormalige vedette van Milan Louis - Luigi - Vanhege nummer twee voorbij de Nederlandse keeper McNeill. Oranje leek voor het uur reeds uitgeteld en de snelle Antwerpse ‘linkervleugel’ drukte zijn stempel op het offensieve werk. In het midden draafde aanvoerder Emile Hanse onvermoeibaar in het rond en dichtte de ene bres na de andere. Zijn club Union leverde voor deze wedstrijd liefst vijf spelers. Op het snelle en geëngageerde spel van de Rode Duivels kreeg Oranje geen vat en de temperamentvolle ‘centervoor’ Matthieu Bragard knalde vijf minuten voor tijd het derde doelpunt binnen.
Wisselende Prestaties en de Jaren '70
Het eerste EK waar het Belgisch Elftal aan meedeed was in 1972. Toen eindigde het Belgisch Elftal meteen als derde. Op het WK was België al in 1930 van de partij. De prestaties van de Rode Duivels door de jaren heen zijn zeer wisselend geweest. Pas de laatste toernooien gaat het stukken beter met het Belgisch voetbal.
In de jaren zeventig stonden de Rode Duivels terug bij af. Het Nederlands Elftal domineerde het wereldvoetbal en sloeg België met 5-0 om de oren in de kwartfinale van het EK 1976. Het werd de zwanenzang van Raymond Goethals, zijn ultradefensieve concept en zijn verouderde generatie. Eén maand later zat een nieuwe bondscoach op de bank: de relatief onbekende maar immer rustige Guy Thys.
Guy Thys en de Renaissance van de Jaren '80
Guy Thys werd in 1976 bondscoach en veranderde het elftal op zes plaatsen, waarbij hij onder meer Jean-Marie Pfaff promoveerde. Thys bouwde twee jaar aan een nieuw team en promoveerde Walter Meeuws, Luc Millecamps, Eric Gerets, René Vandereycken, Jan Ceulemans, Julien Cools, Erwin Vandenbergh en Enzo Scifo tot zijn vaste kern. Hij voerde verhelderende gesprekken met Wilfried Van Moer, die op zijn vierendertigste een opgemerkte comeback maakte. De Rode Duivels schreven aanvankelijk slechts voetnoten, maar de verstandige diplomaat zou uitgroeien tot ‘the grand old man’ van het Belgisch voetbal.
Lees ook: Belgische voetbaluitslagen van vandaag
De jaren tachtig zijn voor ‘zijn’ Rode Duivels. Gerets, Millecamps, Ceulemans, Vandereycken en Meeuws zijn mannen met baarden en stoppelbaarden. Tough guys met veel voetbalverstand. Jack Daniels en Zino Davidoff waren bij Guy Thys steeds in de buurt en werden onverklaarbare bondgenoten. Thys schonk de pers de vrije ruimte en gaf de journalisten het gevoel dat ze mee het elftal mochten ‘opstellen’. Voor het overige negeerde hij alle conventies. Hij wist dat Belgen op hun best zijn als ze hun zin mochten doen. De Belgische voetballer steeg onder Guy Thys boven zichzelf uit in een sfeer van valse nonchalance. De Rode Duivels bedwongen grote voetbalnaties of smeerden ze op een slimme en uitgekookte manier de nederlaag aan: Schotland, Italië, Spanje, Nederland, Frankrijk, Portugal, Argentinië, DDR (in Leipzig), Joegoslavië, Polen, USSR, Tsjecho-Slowakije en Uruguay. Het hoogtepunt net als in 1980 in de EK-finale tegen West-Duitsland op één minuut na niet bereikt.
De WK-kwalificatie in 1986 tegen Nederland is een memorabel moment. Vlak voor tijd gaf Gerets de voorzet op George Grün, die met een rake kopbal voor de beslissende goal zorgde. Oranje ging niet naar Mexico, de Belgen wel en haalden er de laatste vier.
Het WK 2018 en Recente Successen
Op het WK 2018 in Rusland eindigden de Belgen zelfs op de derde plaats, de beste prestatie op een WK ooit. België wist nog nooit een WK of een EK te winnen. Daarentegen won België wel eenmaal de Olympische Spelen.
Legendarische Spelers
Hoewel het Belgische elftal van de afgelopen jaren waarschijnlijk het beste nationale team aller tijden is, kennen onze Zuiderburen een groot aantal legendarische oud-voetballers. Namen als Jean-Marie Pfaff, Vincent Kompany en Eden Hazard zijn over de hele wereld algemeen bekend en geliefd.
Jean-Marie Pfaff
Als beste keeper kunnen we moeilijk om Jean-Marie Pfaff heen. Alleen al door zijn uitstraling is hij met afstand de spectaculairste en meest kleurrijke Belgische doelman ooit. In eigen land speelde Pfaff voor het bescheiden Beveren, om daarna furore te maken bij Bayern München. Naast zijn spectaculaire stijl werd Jean-Marieke ook erg populair vanwege zijn steenkolenduits. Bij de Rode Duivels speelde El Sympatico geweldige toernooien, te beginnen met het EK van 1980. Met zijn opzienbarende reflexen wist hij de Belgen naar de finale te leiden. Zijn hoogtepunt beleefde de doelman op het WK van 1986 in Mexico. België haalde de laatste vier, nadat Pfaff in de penaltyserie tegen Spanje de beslissende penalty stopte. Hij werd vervolgens uitgeroepen tot beste doelman van het WK, en een jaar later tot beste goalie ter wereld.
Lees ook: Alles wat je moet weten over de Red Lions
Eric Gerets
De Leeuw van Vlaanderen was een rots in de branding in elke verdediging. Een absolute leider, die ook beroemd werd om zijn verre ingooien, die hij promoveerde tot halve corners. Na vele jaren bij Standard Luik kwam hij via AC Milan en MVV bij PSV terecht. Daar won Eric Gerets in 1988 de Europacup 1, door Benfica na strafschoppen te verslaan. Gerets speelde 86 interlands voor de Rode Duivels.
Vincent Kompany
Al op 17-jarige leeftijd veroverde de verdediger een basisplaats bij Anderlecht. In zijn eerste jaar werd hij zowel uitgeroepen tot grootste talent als beste Afrikaanse speler van de Belgische competitie. Na drie jaar Brussel vertrok de 20-jarige Kompany voor ruim €10 miljoen naar HSV, waar hij voor het eerst te maken kreeg met blessures. Na twee jaar vertrok hij naar Manchester City, waar hij elf jaar speelde en uitgroeide tot verdediger van wereldformaat. Kompany werd er aanvoerder en in 2012 uitgeroepen tot beste speler van de Premier League. Bij de Rode Duivels speelde Kompany 89 interlands. Hoogtepunt was het WK van 2018, waar hij een grote bijdrage leverde aan de uiteindelijk bronzen medaille.
Eden Hazard
Al op jonge leeftijd liet Eden Hazard zien over unieke kwaliteiten te beschikken. In 2007 debuteerde hij op zijn 16e al bij Lille, waar hij vijf jaar zou blijven. Na in 2009 en 2010 te zijn uitgeroepen tot grootste talent, werd hij in 2011 en 2012 verkozen tot beste speler van de Ligue 1. In de Premier League groeide Hazard uit tot een van de beste spelers ter wereld. In 2015 werd hij door zowel spelers als journalisten verkozen tot beste speler in de Premier League. In 2019 betaalde Real Madrid €160 miljoen voor de aanvallende middenvelder, waarmee hij de duurste speler in de clubgeschiedenis werd. Bij de Rode Duivels werd hij driemaal verkozen tot beste speler van het nationale team. In 2018 gloreerde hij op het WK in Rusland, en werd na Luka Modrić verkozen tot beste speler van het WK.
Paul van Himst
Paul van Himst wordt gezien als de beste Belgische voetballer van de 20e eeuw. De witte Pelé speelde liefst zestien seizoenen bij Anderlecht, in die jaren een Europese grootmacht. Van Himst kwam er tot duizelingwekkende cijfers: acht landstitels en 235 goals in 566 wedstrijden. Voor de Rode Duivels speelde van Himst 81 interlands. In 1972 werd hij met de Belgen derde op het WK, in de kwalificatie voor het WK van 1974 werden de Belgen de voet dwarsgezet door Nederland.
Jan Ceulemans
Sterke Jan stond vooral bekend om zijn mentaliteit en doorzettingsvermogen. Na vier jaar Lierse SK groeide hij bij Club Brugge uit tot een clubicoon. Hoewel clubs als AC Milan hem graag wilden hebben, bleef Ceulemans Brugge in goede en slechte tijden trouw. Liefst dertien seizoenen was de bescheiden rechtshalf niet te stuiten en soleerde hij door menig verdediging. Hij leidde de club naar vier landstitels, twee bekers en vijf supercups. Bij de Rode Duivels kwam Ceulemans liefst 96 keer in actie. Zijn hoogtepunt beleefde hij in 1986. In de achtste finale van het WK scoorde hij vlak voor tijd de 2-2 tegen de sterke Sovjet-Unie, waarna België in de verlenging won.
Huidige Generatie en Toekomstperspectieven
De huidige generatie Rode Duivels, met spelers als Kevin De Bruyne, Romelu Lukaku en Thibaut Courtois, heeft de lat hoog gelegd. Met een mix van ervaring en jong talent, blijft het Belgische voetbal zich ontwikkelen en streven naar succes op het wereldtoneel. De supporters van het Belgisch Elftal zijn gemakkelijk te herkennen aan hun rode kleur. Waar Nederland de kleur Oranje heeft, is dat voor België de kleur rood. Het logo van het Belgisch voetbalelftal is een rode hooivork (of rode drietand). Deze hooivork wordt vaak geassocieerd met de duivel. De mascotte van de Rode Duivels is een duiveltje met de naam “Red”. Red is de naam van de mascotte bij de voetbalwedstrijden van alle wedstrijden van de Rode Duivels en de verbindende factor tussen de spelers en supporters van België.
De Derby der Lage Landen
Een treffen tussen Nederland en België wordt ook wel aangemerkt als de Derby der Lage Landen. Tot 1926 ontving de winnaar een heuse bokaal: de Coupe Van den Abeele. De Nederlanders vonden deze wisselprijs zo lelijk dat ze schamper spraken van ‘het koperen dingetje’. De wedstrijd tussen Frankrijk en België staat bekend als “Le Match Sympathique”.
Records en Statistieken
Bij het Belgisch voetbalelftal zijn er natuurlijk ook allerlei records gevestigd. Zo is er een topscorer van het Belgisch Elftal en de speler met de meester interlands bij het Belgisch Elftal. De speler met de meeste interlands is Jan Vertonghen. Hij kwam al in meer dan 130 wedstrijden in actie voor België. De speler met de meeste goals voor België is Romelu Lukaku. Hij staat op eenzame hoogte in het topscorersklassement van België.
Stadions en Accommodaties
Het Belgisch Elftal speelt de meeste van zijn wedstrijden in het Koning Boudewijn Stadion in Brussel. Dit is meestal de thuishaven van de Rode Duivels bij thuiswedstrijden. Eerder heette dit stadion het Heizelstadion, vanwege de plaats van het stadion. In totaal heeft het Belgisch voetbalelftal wedstrijden gespeeld in 24 verschillende stadions in België.
tags: #belgisch #nationaal #voetbalelftal #geschiedenis