De geschiedenis van het ACV Assen toernooi is nauw verweven met de ontwikkeling van zowel LTC (Langedijk Talmastraat Combinatie) als ACV (Asser Christelijke Voetbalvereniging), twee voetbalverenigingen in Assen met een rijke historie.
De Naoorlogse Beginjaren van LTC (1947-1954)
Vlak na de oorlog, in 1947, duikt de naam van LTC voor het eerst op in de geschiedschrijving van Assen. Twee buurtverenigingen, Langedijk en Talmastraat, besluiten te fuseren. Op 8 september 1947 komen de leden bijeen in zaal Stern op de Markt in Assen. Onder leiding van Jaap Linker wordt een plan voor een speeltuin ontvouwd. De aanwezigen, geïnspireerd door het boekje "De Speeltuin", steunen het plan en kiezen bestuursleden. Kinderen uit de Molenstraat mogen ook gebruikmaken van de speeltuin, en de contributie wordt vastgesteld op 15 cent per week per gezin.
De vereniging begint met 39 leden en stelt zich ten doel het in stand houden van de speeltuin en het ontwikkelen van activiteiten zoals spel-, sport- en knutselactiviteiten. De financiële beperkingen dwingen tot het stellen van prioriteiten. Op 12 september 1947 komt het bestuur voor het eerst bijeen ten huize van de familie Dollenkamp. Een groot terrein aan de Talmastraat wordt gekocht van de familie Loman uit Smilde. Acties worden opgezet om geld in te zamelen voor de ontginning en inrichting van het terrein. De pers wordt op de hoogte gesteld van de plannen. De Speeltuinvereniging vormt handwerk-, klaverjas-, zang- en toneelclubjes.
In 1948 raakt een vriendenploegje van door J. Hummel getrainde straatvoetballers van de Buurtvereniging Langedijk geïnteresseerd in LTC. Ze willen echter pas contributie betalen als het voetbalveld, een omgeploegd aardappelveld naast de speeltuin, klaar is. Het veld moet worden verbeterd door een dikke laag leem te verwijderen. Wie op zaterdagmiddag meehelpt, mag gratis meevoetballen. De aanschaf van de eerste leren bruine voetbal wordt beschouwd als de symbolische oprichting van de voetbalafdeling, waardoor de voetballende Buurtvereniging Langedijk opgaat in de Speeltuinvereniging LTC. Sportieve ambities zijn er in eerste instantie niet.
Het eerste voetbalveld van LTC bevindt zich aan de Talmastraat, tussen de huisnummers 132 en 134. Het pad naar het veld loopt langs de appelboomgaard van de familie de Jong. In 1949 wordt er een gebouwtje bij het veld gezet om te kunnen omkleden, en er verschijnen wat speeltoestellen. In 1950 wil de voetbalafdeling zich officieel aansluiten bij de KNVB, maar dit wordt geweigerd omdat er volgens de KNVB al voldoende voetbalclubs in Assen zijn. LTC speelt enkele jaren ongeorganiseerd voetbal tegen buurtclubs en plaatselijke cafés. De kleurcombinatie groen-wit is nog niet in gebruik. De wedstrijden staan bekend om hun gezelligheid en vriendschap. Tegenstanders zijn er volop te vinden in de dorpen rondom Assen en in Assen zelf. De thuiswedstrijden vinden plaats aan de Talmastraat. Douches zijn een zeldzaamheid, en voor het vervoer naar uitwedstrijden is men vaak aangewezen op de fiets of bromfiets. Het eerste clubgebouw aan de Talmastraat wordt in april 1950 geopend.
Lees ook: Informatie over het Regio Voetbal Toernooi
Begin 1954 adviseert een commissie onder leiding van Jaap Linker om de Speeltuinvereniging LTC en Buurtvereniging Talmastraat te fuseren. Het voorstel wordt op 22 april 1954 aangenomen, en de naam van de vereniging wordt Buurt- en Speeltuinvereniging LTC. Na enkele jaren 'wild' voetbal wordt de voetbalvereniging LTC in 1954 benaderd voor deelname aan de zomeravondcompetitie, een competitie voor bedrijven uit Assen en omgeving. De organisatie van de voetbalactiviteiten wordt overgelaten aan de sportvereniging van de Buurt- en Speeltuinvereniging LTC. Om deel te kunnen nemen aan de zomeravondcompetitie, moet LTC zich aanmelden bij de KNVB. Op 10 mei 1954 wordt de voetbalvereniging LTC officieel opgericht en aangemeld bij de KNVB. Groen en wit zijn vanaf het begin de clubkleuren. De andere Asser verenigingen zijn niet enthousiast over een nieuwe club in Assen.
De Vroege Jaren van ACV (1939-1949)
Gerben Wielenga, een boekhandelaar in Assen en leider van de Gereformeerde knapenvereniging, neemt in 1939 het initiatief tot de oprichting van een christelijke voetbalvereniging. Op 8 april 1939 melden zich 83 leden aan in zaal Wiltjer in de Kloosterstraat. De vereniging krijgt de naam "De Zwaluwen". Omdat er al een vereniging met die naam bestaat, moet de naam worden veranderd.
Jan Geertsema eist discipline en groeit uit tot de "manager" van de club. Op de jaarvergadering van 23 april 1940 wordt trainer Henke de Vries bedankt en beloond voor zijn werk. Op 1 februari 1941 verschijnt het eerste nummer van "de ACV-er", het clubblad, met Wielenga en Ruurd Faber als redactie. Het clubblad moet in november 1942 op last van de bezettingsautoriteiten verdwijnen, maar Ruurd Faber zet de uitgave illegaal voort. In maart 1944 verschijnt er zelfs een jubileumnummer. Zowel Faber als drukker Tobi worden door de Duitsers opgepakt en ontmoeten elkaar in de gevangenis in Assen.
Jan Klok, die sinds mei 1939 lid is, wordt in januari 1941 benoemd tot lid van de elftalcommissie. Hij wordt een belangrijke persoonlijkheid binnen ACV en ontdekt veel talent. ACV krijgt in 1941 een "nieuw" voetbalveld van de N.V. Sportpark, dat verlaten wordt door de opgeheven voetbalvereniging "Upward". Om de teamgeest te bevorderen, wordt besloten dat het reizen met eigen vervoer niet meer is toegestaan. ACV komt in 1941/1942 tot aardige successen. De voetbaltraining komt in handen van Metske Westra. In mei en juni bereikt ACV haar sportieve hoogtepunt met overwinningen op diverse teams. Het aspirantenteam wint haar eerste wedstrijd tegen DOS uit Beilen met 4-2.
Op 8 april 1944 bestaat ACV vijf jaar. Nieuwe bestuursleden nemen de plaatsen in van leden die naar Duitsland zijn vertrokken of krijgsgevangen zijn. Arie de Bruin wordt gevraagd het voorzitterschap op zich te nemen. In 1943/1944 zijn er 33 seniorenleden en 27 aspirantleden. Roelof Alberts, penningmeester, houdt een gefingeerde boekhouding bij. ACV-er Hendrik Geertsema maakt een partij voetbalschoenen "buit" bij de Duitsers, maar het blijken alleen maar rechter schoenen te zijn. De jaarvergadering op 15 april 1944 wordt gecombineerd met de feestavond voor de viering van het eerste lustrum. Tot en met juni 1944 blijft het clubblad verschijnen.
Lees ook: Informatie over het Volleybal Jeugd Toernooi in Vaassen
Na de bevrijding kan de bal weer rollen. ACV speelt in de laatste 7 maanden van 1945 13 wedstrijden. Ir. Meile Tamminga wordt de nieuwe voorzitter en legt het fundament voor wat ACV geworden is.
De Periode van Sportieve Successen bij LTC (1958-1979)
Eind jaren vijftig beleeft LTC vele sportieve successen. In 1958 worden de dames handballers ongeslagen kampioen en winnen ze de beker van het handbaltoernooi dat op het LTC-terrein wordt gehouden. Ook de voetballers winnen voor het eerst het Bevrijdingstoernooi, en er zijn kampioenschappen bij de tafeltennissers.
Begin jaren zestig wil de gemeente woningbouw realiseren op het terrein van de speeltuin en de sportvereniging aan de Talmastraat en komt met voorstellen voor nieuwe locaties aan de Echtenstraat en Langedijk. In 1961 gaat de ledenvergadering akkoord met het gemeentelijk voorstel om te verhuizen. Tijdelijk worden de voetballers naar de velden aan de Broeklaan gestuurd en de handballers naar een weiland aan de Molenstraat/Langedijk. In september 1963 wordt het sportterrein aan de Langedijk in gebruik genomen en wordt LTC toegelaten tot de KNVB zaterdagcompetitie. Een verzoek om toegelaten te worden tot de zondagscompetitie wordt afgewezen. Het bestuur probeert via een advertentie in de plaatselijke krant nieuwe leden aan te trekken.
In 1963 bestaat het bestuur uit G.J. Dollenkamp (voorzitter), G.J. Loman (secretaris) en G. Jagt (penningmeester). Lammert Klouwen wordt aangesteld als trainer. Op 2 juni 1964 wordt sportcomplex "De Kievitspol" geopend en is LTC een zaterdag-amateurclub geworden met twee elftallen. Inmiddels heeft LTC vier senioren-, een junioren- en twee pupillenelftallen.
In 1965 kan het eerste kampioenschap worden gevierd. LTC pakt de titel in de 2e klasse van de Drentse Voetbal Bond (DVB). In 1969 kan een lichtinstallatie op "De Kievitspol" worden aangesloten. In 1970 worden er nieuwe kleedkamers in gebruik genomen. De nieuwe wijk Pittelo levert veel nieuwe jeugdspelers op.
Lees ook: Padelclubs en toernooien Rijswijk
Om de clubkas gevuld te houden, worden er in de jaren zeventig allerlei activiteiten georganiseerd, zoals de jaarlijkse tweedaagse bazar. Ook doet LTC jarenlang mee aan de toto/lotto en organiseert het haar eigen kerstbomenactie. In 1972 promoveert LTC naar de 4e klasse KNVB.
Veld- en zaalhandbal neemt vanaf het begin een belangrijke plaats in binnen de Sportvereniging LTC. In 1975 besluiten de meeste handbaldames om los van LTC als handbalvereniging H.V. Assen '75 verder te gaan. In 1976 promoveert LTC 2 naar de reserve 3e klasse.
In 1977 keurt de KNVB sportaccommodatie "De Kievitspol" af en stelt een ultimatum voor de realisatie van nieuwe kleed- en wasgelegenheid. In 1978 moet LTC voor het eerst een stap terug doen naar de 4e klasse. A1 en B1 worden wel kampioen en promoveren naar de hoofdklasse. Een ander hoogtepunt is het winnen van de Fair Play Cup van de KNVB afdeling Drenthe.
Op 10 mei 1979 wordt het nieuwe clubhuis "Het Trefpunt" aan de Maasstraat geopend. In datzelfde jaar wordt voor het eerst het Roelof Moes jeugdtoernooi gehouden, ter nagedachtenis aan het overleden bestuurslid.
De Groei en Bloei van ACV in de Jaren '50
In de jaren '50 groeit het amateur-competitievoetbal in het Noorden van Nederland. ACV speelt hierin een belangrijke rol. In 1951 verwelkomt ACV haar honderdste lid, Arie Dik. Twee jaar later heeft ACV al ongeveer 150 leden.
Sportieve hoogtepunten zijn de vele kampioenschappen van de jeugd, tweemaal van ACV 3 en de doorbraak van het eerste, dat uiteindelijk in 1954 Noordelijk kampioen wordt. ACV introduceert concentratietrainingen voor het eerste elftal. In 1951/1952 gaat een kampioenschap van de 4e klasse KNVB in rook op, maar het is toch een schitterend seizoen. In 1952/1953 verovert het eerste elftal de titel in haar afdeling en belandt in de competitie om het Noordelijk Kampioenschap. ACV trekt helaas aan het kortste eind. De A-junioren behalen dat seizoen hun vijfde kampioenschap in zes seizoenen.
Het seizoen 1953/1954 wordt een voetbaljaar om in te lijsten. ACV wordt opnieuw kampioen van de vierde klasse en promoveert naar de opgerichte derde klasse KNVB District Noord. ACV wordt Noordelijk Kampioen. Het seizoen daarop zijn het de B-junioren die hun competitie bekroond zien met een kampioenschap.
Roelof Alberts en Fokko Boersma nemen het clubblad "de ACV-er" over en zorgen voor een energiek schrijversduo. Albert Grit is initiatiefnemer voor het plaatsen van de palen en doeken van de gezichtsafscherming om het veld. De familie Grit doet het ophalen van de contributie en de kaartverkoop bij de wedstrijden. Piet v.d. Knaap sr. en Andries Hindriksen zorgen ervoor dat het ACV-veld haar eerste 40 zitplaatsen rijker wordt. De jaarlijks terugkerende "bottelacties" brengen geld in het laatje van de clubkas.
In maart 1954 wordt het derde lustrum van ACV gevierd. In dit zelfde jaar krijgt ACV haar eerste gediplomeerde jeugdleiders.
Principes en Sportieve Uitdagingen in de Late Jaren '50 en '60
In de late jaren '50 en '60 wordt ACV geconfronteerd met enkele principes. Met het instellen van de voetbalpool worden volgens ACV de grenzen van het toelaatbare overschreden. De unanieme mening bij ACV op de ledenvergadering in 1957 is, dat men niet langer lid van de KNVB wenst te blijven wanneer de voetbalpool zou worden ingevoerd. De andere Christelijke clubs zijn echter niet mee te krijgen. In februari 1958 wordt er weer licht in het donker gebracht met de installatie van een mast met vijf lampen voor de training. Barteld Crajé wordt in 1957 benoemd tot penningmeester en zou de komende 18 jaren de penningen beheren. Met zegeltjesacties wordt een trainingsfonds bekostigd. Vanaf 1958 gaan de pupillen deelnemen aan een échte competitie. In het seizoen 1958/59 worden zowel ACV A1 als ACV B1 weer kampioen.
Een bekende verschijning is snoepverkoper Jene de Gries, die met zijn versnaperingen jarenlang in het weekeinde tijdens de wedstrijden vrijwel alle Asser voetbalvelden aandeed. Wat begon als een jaarlijkse vriendschappelijke ontmoeting van senioren- en juniorenelftallen van ACV en HZVV, groeit in 1959 uit tot het toernooi om de "Vriendschapsbeker".
Begin 1966 komt het besluit door de Asser gemeenteraad dat ACV haar nieuwe clubhuis zou krijgen aan de Kortbossen. Op dinsdag 12 december 1967 vindt op feestelijke wijze de officiële opening van het ACV-clubgebouw plaats.
Het huishoudelijk reglement van 1947 wordt aangepast aan de huidige tijd. De Elftallencommissie is de Technische Commissie (T.C.) geworden, en er is een Jeugd Commissie (J.C.) die specifiek de jeugd begeleidt. In deze periode worden B3, B1 en B4 kampioen. ACV 2 weet zowel in '68/'69 als '69/'70 de titel te behalen. In september 1966 wordt de aanvoerdersband verplicht gesteld. In augustus 1967 wordt de familiedag ingeruild voor een mix-toernooi om de Jaap Beukemabeker. Op 1 juni 1970 wordt voor het eerst in de ACV-historie een pupillenelftal kampioen.
Sportieve Hoogtepunten en Principe kwesties in de Jaren '70
In het eerste jaartje 4e klasse KNVB (1965/1966) wordt ACV1 5e in de eindstand. Het jaar daarop geeft een tweede plaats recht op een nacompetitie met als inzet promotie naar de 3e klasse KNVB. In het seizoen 1967/68 behaalt ACV1 een derde plaats. De doorbraak komt in 1968/1969. ACV1 wordt kampioen. Het seizoen 1969/1970 brengt een sterk debuut in de tweede klasse. Er verschijnt een officieel wedstrijdprogramma met opstellingen en verloting. Helaas belandt ACV na de laatste wedstrijden op een gedeelde vierde plaats.
In april 1970 komt opnieuw een principekwestie aan de orde. Het Nederlands Amateurelftal, waaraan ACV haar sterspeler Ab Gritter leverde, gaat toch op zondag spelen. Enkele leden trekken hun conclusies en bedanken op principiële gronden.
Bloei en Verlies in de Jaren '80
In de jaren tachtig beleeft LTC een sportieve bloeiperiode met vele kampioenschappen. In 1981 worden het tweede, derde en achtste kampioen. Ook de jeugd timmert aan de weg.
Begin deze periode telt ACV ca. 600 leden. In ACV-kringen wordt men geconfronteerd met de betrekkelijkheid van succes en het leven. ACV-hoofdtrainer Geert Sannes sterft na een ziekbed. Jeugdkader medewerkers worden uit ons midden weggerukt. Op ACV's verjaardag 8 april 1981 wordt het Jeugdplan van ACV ingevoerd. In 1981 worden vanuit eigen jeugd onder andere talenten aan de eerste selectie toegevoegd. In 1981 wordt A1 reeds kampioen.
Op donderdag 9 april 1981 verschijnt de laatste "ACV-er". Vanaf september '84 gaat het clubblad als maanblad verschijnen. Naast clubbladredacteur is Meile Tamminga ook jarenlang omroeper bij de thuiswedstrijden van het eerste elftal.
ACV2 wordt met haar kampioenschap in 1981 officieus kampioen van het Noorden voor reserveteams. In 1982 prolongeert ACV2 het klassekampioenschap. Toen dat in 1983 opnieuw gebeurde, betekende dat promotie naar de reserve eerste klasse. ACV3 heeft het gepresteerd om in zes jaar tijd drie maal kampioen te worden en door te stoten van de 2e reserve klasse DVB naar de 2e reserve klasse KNVB-Noord.
Trainer Foppe de Haan zag de hoofdmacht van ACV na de afdelingskampioenschappen van '79 en '80 niet weer kampioen worden. Geweldig succes was het veroveren van de Noordelijke Districtsbeker in het seizoen 1981/1982. In 1983/1984 zou ACV onder leiding van haar nieuwe trainer Geert Sannes opnieuw de Noordelijke Districtsbeker-finale halen.
Opnieuw komt de Drentse en Asser Courant Cup, na drie veroveringen op rij, definitief in de prijzenkast van ACV. De ledenvergadering in 1981 had forse contributieverhogingen opgeleverd. Vanaf april 1985 ging het ACV-veld geheel over de kop en werd grondig gerenoveerd. Ook de kleedkameraccommodatie werd aangepakt.
Op de ledenvergadering in oktober 1984 werd reeds aangekondigd dat bij ACV serieus naar de eventuele invoering van meisjesvoetbal gekeken zou worden. In maart 1984 werd in principe besloten om in het seizoen 1984/1985 te starten met gemengd voetbal in de leeftijdsgroepen 6 tot 8 en 8 tot 10 jaar. Voortaan bestond ACV écht uit beide kunnen.
Het Historische Kampioenschap van 1986
Het seizoen 1985/1986 zou één van de meest succesvolle uit ACV's historie worden. Een oud-ACV-er was trainer geworden van ACV's hoofdmacht, namelijk Hans Westerhof. ACV1 was na de 0-3 zege tegen SC Genemuiden kampioen geworden. Twee zinderende wedstrijden tegen de zondaglandskampioen TOP Oss moesten de beslissing brengen wie zich Algeheel Amateur Kampioen van Nederland mocht noemen. Na de 2-0 winst op eigen veld moest in de "Hel van Oss" het werk afgemaakt worden. Na een schijnbaar onoverbrugbare 2-0 achterstand, wist ACV de titel binnen te halen. Daarna kon het feest beginnen! Een andere topper was de finale om de Noordelijke Districts Beker op het veld van v.v Drachten tegen Steenwijkerwold. Voor het toernooi om de landelijke amateurbeker moest ACV zich echter terugtrekken omdat deze datum samenviel met de T.T.
Het Protos Weering Zaalvoetbaltoernooi
In 1976 bestond Protos 25 jaar en daar moest natuurlijk het een en ander aan gedaan worden. Een van de jubileumactiviteiten was het organiseren van een zaalvoetbaltoernooi. Een commissie werd belast met de organisatie en uitvoering. In de Drostenhal werd CSVC de winnaar, voor Protos, Weber Germanicus en Raptim. De organisatoren hadden de smaak te pakken, vonden de hoofdsponsor Weering bereid door te gaan, en zo zag een jaar later het eerste officiele Protos Weering Zaalvoetbaltoernooi het licht. Maar liefst zestien amateurverenigingen waren van de partij, waarvan het sterke ACV uit Assen de beste was. Een resultaat dat die club een jaar later herhaalde.
In de 24 volgende jaren gebeurde er van alles. Het aantal deelnemende clubs werd telkens groter en dat gold ook voor het aantal benodigde vrijwilligers. Alles moest tenslotte wel in goede banen geleid worden, want de doelstelling was dat het Protos Weering zaalvoetbaltoernooi reclame voor de voetbalsport en de organiseerde verening moest zijn. Vereniging van heinde en ver meldden zich aan en het toernooi kreeg status. Zoveel status dat de KNVB er op toe ging zien dat alle zaalvoetbalspelregels werden nageleefd en voor scheidsrechters ging zorgen.
De accomodaties gaven de meeste zorgen. Alle hallen waarin gespeeld werd, puilden uit en de finale-avond was jaarlijks meer dan uitverkocht. De Drostenhal was al snel veel te klein en achtereenvolgens werden de finales gespeeld in de Grootveldhal in Dalen en de Bonte Wever in Slagharen. De laatste jaren is de finale-avond in sporthal Angelslo te Emmen, die eigenlijk ook de enorme toeloop niet meer kan verwerken. In de regio is echter geen grotere hal voorhanden. HZVV is de club die de meeste keren met de beker naar huis ging.
Tijdens de 24e editie, toen er niet minder dan 95 clubs meededen, waren er voorronden in Westerbork, maar ook in Dedemsvaart, Beilen, Nieuw Weerdinge, Vroomshoop, Ommen en Vriezenveen. Het 25e toernooi belooft iets heel bijzonders te worden. Het aantal deelnemende vereningen zal de magische grens van 100 bereiken.
tags: #acv #assen #toernooi #geschiedenis