Tennis, een sport met wortels die teruggaan tot Engeland in 1873, is uitgegroeid tot een wereldwijd fenomeen. Of het nu gaat om recreatief spel met vrienden of professionele wedstrijden, tennis blijft populair. Centraal in het tennisspel staat het doel om de bal binnen de speelhelft van de tegenstander te slaan, waardoor het voor hen onmogelijk wordt de bal terug te slaan. Leden van tennisverenigingen spelen vaak zowel wedstrijden als voor hun plezier. Elk jaar zijn er vier grote tennistoernooien, genaamd Grand Slams. Het speelveld wordt in twee helften verdeeld door een net, dat in het midden hangt. Elk van de twee speelhelften is verdeeld in drie vlakken: een achtervlak, en twee voorvlakken (service vakken). Het veld en de diverse vakken worden gescheiden door witte lijnen, die gelden als onderdeel van het speelveld. Een geslagen bal die buiten het veldkader van de tegenstander geslagen wordt (dwz. zelfs de lijn niet meer raakt) is 'uit' en levert de tegenstander een punt op. In het enkelspel wordt het veldkader begrensd door de binnenste zijlijnen. In de dubbelspelvariant worden de buitenste zijlijnen gebruikt. Tennis wordt gespeeld op verschillende soorten ondergrond. In het professionele circuit wordt er voornamelijk op gras, gravel en hardcourt gespeeld. De bal wordt van achter de achterlijn, de baseline, in het spel gebracht met de opslag, waarbij de bal met één hand omhoog wordt geworpen en met het racket in de andere hand wordt geslagen. Opslag en service is hetzelfde. Dit kan onderhands en bovenhands gebeuren (onderhands serveren is weliswaar toegestaan, maar geoefende spelers hebben voordeel aan een bovenhandse service). De bal moet daarbij zonder het net te raken neerkomen in het voorvak van de tegenstander, diagonaal ten opzichte van de kant waar vandaan men serveert. Indien de bal het net raakt (en in het service-vak komt) krijgt men een zogenaamde "let" en moet de opslag over worden gedaan, maar als de bal buiten het service-vak valt is het een fout. Een teruggeslagen serveerslag noemt men een return. Een niet door de tegenstander aangeraakte, correcte serveerslag heet een ace. Men mag eenmaal een foute service (opslag) doen zonder direct puntverlies. Bij de tweede foute opslag, een dubbele fout genoemd, gaat het punt naar de tegenstander. Men mag bij het serveren de achterlijn niet met de voet(en) raken voordat de bal geraakt is: bij een voetfout is de service altijd fout, zelfs al komt de bal in het juiste vak. De opslagbeurt rouleert per game. Wie goed serveert heeft over het algemeen meer kans de game te winnen, al geldt dit in mindere mate bij dames. Forehand - slag waarbij de palm van de speelhand naar voren wordt gehouden. De forehand kan zowel enkelhandig als dubbelhandig geslagen worden. Backhand - slag waarbij de rug van de speelhand naar voren wordt gehouden. Groundstroke - lange slag, die a.h.w. Slice / Backspin - onderscheiden in forehandslice en backhandslice. Topspin - onderscheiden in forehandspin en backhandspin. De doorsnee van de bal moet ongeveer 6,5 centimeter zijn. Het gewicht ongeveer 58 gram. Er zijn ook ballen zonder druk, die zijn harder dan de gewone ballen en spelen anders. Er worden in de professionele tenniswereld bijna uitsluitend gele tennisballen gebruikt. Bij training kunnen echter wel andere kleuren worden gebruikt. Geel-groene ballen zijn extra zachte ballen, die worden gebruikt bij mini's (jonge tennisspelers, meestal tot 7 jaar). Oranje-gele ballen zijn extra hard. Ze zijn erg geschikt om te worden afgeschoten door ballenmachines. Vooral vroeger speelden tennissers in witte kleding. Tegenwoordig is dit minder streng. Meestal wordt door heren een t-shirt of poloshirt met een korte broek (short) gedragen. Een match of wedstrijd wordt gespeeld naar twee gewonnen sets, hoewel de heren in grote toernooien (Grand Slam, masters en Davis Cup) drie sets moeten winnen, en men dan maximaal een vijfsetter speelt. Een set wordt gewonnen door de speler die het eerst 6 games wint, met een verschil van twee games. Als de stand in een set 6-5 is en de speler die op 6 staat de volgende game wint, dan wordt het 7-5 en is de set afgelopen. er wordt een tiebreak gespeeld. Een game wint men door vier gewonnen punten, die geteld worden als 15, 30, 40 en 'game'. Nul punten duidt men in het Engels traditioneel aan met "love". Ook hier echter een verschil van twee. Als het 40-40 (deuce) wordt dan worden er nog minimaal 2 punten gespeeld. voordeel of nadeel wordt in het engels advantage genoemd. Wanneer men "No-ad" speelt is de game gewonnen na het eerstvolgende punt bij de stand 40-40 (deuce). Elke professionele tennispartij wordt geleid door een scheidsrechter (umpire), die op een verhoogde stoel aan een uiteinde van het net zit. De scheidsrechter kent de punten toe, beslist in twijfelgevallen (was de bal uit of in?), geeft de verplichte rustpauzes en spelhervattingen aan, geeft zo nodig toestemming voor blessurebehandeling, plaspauzes en shirtwisseling (dames), en houdt overenthousiaste spelers, trainers, ouders en overige toeschouwers bescheiden in toom. Bij een professionele tennispartij houden 8 (soms 10) lijnrechters in de gaten of de bal binnen, op, of buiten de lijnen valt: er zijn 6 lijnrechters voor de verticale lijnen en 2 (soms 4) voor de horizontale lijnen. Met roepwoorden en/of armgebaren maken ze hun waarneming duidelijk. Ballenjongens en -meisjes rapen de ballen voor de spelers op en zorgen ervoor dat de speler die de opslag heeft de nodige ballen ontvangt. Sinds 2007 wordt de scheidsrechter ook bijgestaan door een elektronisch systeem, de Hawk-Eye, dat de lijnen bewaakt. Iedere geslagen bal wordt gevolgd door een cameracircuit; op aanvraag produceert het systeem een animatie om te bepalen of de bal in of uit is. Beide spelers hebben het recht driemaal per set de hawkeye aan te roepen (dit heet een challenge). Het systeem werd al eerder gebruikt voor televisie-uitzendingen.
Dit artikel duikt in de geschiedenis van het WTA-toernooi van Moskou, een evenement dat een belangrijke rol heeft gespeeld in het professionele vrouwentennis.
De Opkomst van de WTA Finals
Na haar vroege uitschakeling op het tennis toernooi om de Kremlin Cup in Moskou leken de WTA Finals helemaal uit beeld. Maar de rugblessure van Simona Haleb bleek ernstiger dan gedacht. De WTA Finals werden voor het eerst in 1972 gespeeld destijds in Boca Raton in Amerika. De eerste edities werden altijd in het begin van het jaar gehouden. Later besloot de WTA het tennisseizoen te koppelen aan de kalender. Sindsdien worden de Finals gezien als jaar- en seizoenafsluiting. Van 1979 tot en met 2000 werd er jaarlijks in de Madison Square Garden in New York gespeeld. Later deden de Finals ook andere steden aan zoals München, Los Angeles, Madrid, Doha en Istanboel. Sinds 2014 wordt de WTA Finals gehouden in Singapore.
Naamgeving en Sponsoring
Het toernooi heeft ook al verschillende namen gehad. Tot 1994 was het toernooi bekend onder naam Virginia Slims Championship. Later hebben ook verschillende sponsors hun naam gegeven aan het toernooi.
Vroege Winnaars en Dominante Figuren
De eerste editie van dit prestigieuze toernooi werd in 1972 gewonnen door Chris Evert. Zowel Martina Navratilova, Monica Seles als Serena Williams wisten het toernooi drie keer op rij te winnen. De later tot Amerikaanse genaturaliseerde Tsjechische Martina Navratilova won het toernooi acht keer. In 1997 deed Brenda Schultz voor Nederland mee aan dit toernooi. Nederlands succes was er alleen in het dubbelspel. Betty Stöve won het dubbeltoernooi in 1977 samen met haar tennis partner Martina Navratilova.
Lees ook: Informatie over het Regio Voetbal Toernooi
Nederlandse Inbreng in de Recente Jaren
Aan de WTA Finals van 2018 doen twee Nederlandse tennissters mee. Demi Schuurs sluit een goed dubbelseizoen met haar Belgische partner Elise Mertens af bij de Finals. In het enkelspel gaan we Kiki Bertens op het hart court zien. Bertens is met een fantastisch seizoen bezig en is inmiddels de nummer negen van de wereld. Even leken de WTA Finals aan haar neus voorbij te gaan. In het toernooi om de Kremlin Cup werd ze in de tweede ronde al uitgeschakeld door Aliaksandra Sasnovitsj. Het halen van voldoende punten voor de WTA Finals leek onmogelijk. Bertens werd negende in de ranglijst en dus eerste reserve. Hoop was er wel op deelname, Simona Haleb nummer één van de wereld had het toernooi in Moskou laten schieten in verband met een rugblessure. Vrijdag 19 oktober kwam het bericht dat Haleb ook de Finals moest afzeggen.
De Loting van 2018
Vrijdag 19 oktober vond de loting plaats in het bij casino liefhebbers bekende Marina Bay Sands Resort. De acht deelneemsters werden verdeeld in twee poule van vier vrouwen. Onze landgenote Kiki Bertens speelt in de zogenaamde Red Group. Ze doet dat met De Duitse Angelique Kerber, Naomi Osaka uit Japan en de Amerikaanse Sloane Stephens in de Red Group. Kiki stuit is de eerste wedstrijd gelijk op de als eerste geplaatste Angelique Kerber.
Prijzengeld
Bij het toernooi draait het natuurlijk niet alleen om het prestige maar ook wel om het geld . Deelname aan de WTA Finals levert op voorhand al 153.000 dollar op. Bij een gewonnen wedstrijd kun je dit bedrag nog eens bijschrijven. Toernooiwinst levert voor de winnares 1,750 miljoen dollar op. De verliezer van de finale kan nog altijd een bedrag van 590.000 dollar op zijn rekening bijschrijven. Voor Kiki Bertens is het een fantastische afsluiting van een super tennisjaar.
De Davis Cup: Een Vergelijking
De Davis Cup is een internationaal landenteamtoernooi voor heren enkel- en dubbelspel tennis. Meer dan 130 landen doen elk jaar mee aan het toernooi dat al sinds 1900 wordt gehouden. Het toernooi werd eerst gehouden onder de naam "International Lawn Tennis Challenge", maar na de dood van de grondlegger Dwight Davis in 1945 werd het naar hem vernoemd.[1] De tegenhanger bij de dames is de Billie Jean King Cup. De Verenigde Staten zijn het succesvolst tot nu toe; ze wonnen 32 keer en eindigden 29 keer als tweede. De Davis Cup kent vijf niveaus. Op het hoogste niveau spelen landen tijdens de Davis Cup Finales om de Davis Cup. De Davis Cup is, naast de Hopman Cup en de Billie Jean King Cup, een landenontmoeting tussen tennisnaties. De Davis Cup geniet veel prestige bij toptennissers. De meeste toppers komen dan ook graag uit voor hun land in deze competitie. Het toernooi is in 1899 bedacht door vier leden van het tennisteam van de Harvard Universiteit, die het idee hadden om de Britse tennissers in een tenniswedstrijd uit te dagen. Na goedkeuring van de betreffende tennisorganisaties ontwikkelde een van deze vier spelers, Dwight Davis, een toernooi-opzet en uit eigen zak betaalde hij een beker. De eerste wedstrijd tussen de Verenigde Staten en Groot-Brittannië werd in 1900 gehouden in Boston in de Verenigde Staten. Het Amerikaanse team, waar Davis deel van uitmaakte, verraste de Britten door de eerste drie wedstrijden te winnen. Het jaar daarop werd er niet gespeeld, maar de volgende wedstrijd in 1902 werd wederom door de Amerikanen gewonnen. Het jaar daarop wonnen de Britten. Tot en met 1971 was de regerend kampioen automatisch geplaatst voor de finale. Sinds 1982 bestaan verschillende niveaus. Alleen landen op het hoogste niveau kunnen dat jaar de Davis Cup winnen. In 2019 werden op het hoogste niveau de Davis Cup Finals geïntroduceerd. Dit is een toernooi met 18 deelnemende landen dat in één week in één stad wordt gehouden waarbij de toernooiwinnaar de Davis Cup wint. In 2020 werd net als bij de Fed Cup geen eindtoernooi gespeeld vanwege de coronapandemie die dat jaar uitbrak. Het toernooi werd eerst gehouden onder de naam "International Lawn Tennis Challenge". Na de dood van Dwight Davis in 1945 werd het toernooi naar hem vernoemd. Hij was ook een bekend Amerikaans politicus in de jaren 20 van de twintigste eeuw. Tot en met 1973 werd het toernooi alleen maar gewonnen door de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Frankrijk en Australië (al dan niet in combinatie met Nieuw-Zeeland). Hun dominantie werd gebroken in 1974 toen Zuid-Afrika en India zich voor de finale plaatsten. Vanwege het apartheidsregime in Zuid-Afrika weigerde India de finale te spelen, waardoor Zuid-Afrika het toernooi won. De Davis Cup kent 5 niveaus. Op het hoogste niveau spelen landen om de Davis Cup. Het hoogste niveau zijn de Davis Cup Finals. Daaronder is de Wereldgroep I en daaronder de Wereldgroep II. In de Davis Cup Finals worden de 16 landen in vier groepen van vier gedeeld, op basis van de positie op de landenranglijst. 16 spelen in een groep tegen de drie andere landen van de groep. De vier groepswinnaars en de vier nummers 2 spelen de kwartfinale. De winnaars daarvan de halve finales en de winnaars daarvan de finale. De Wereldgroepen bestaan elk uit 24 landen die een thuis of uitwedstrijd spelen tegen een ander land uit de groep. De winnaars spelen het jaar erop een promotiewedstrijd, de verliezers een degradatiewedstrijd. Elke wedstrijd bestaat uit drie of vijf tennispartijen (ook wel rubbers genoemd). Het land dat de meeste rubbers wint, wint de wedstrijd. In de Finals en de regionale groepen gaat een wedstrijd over drie rubbers; twee enkelspelen en een dubbel en alle wedstrijden op dezelfde dag. Wedstrijden in de Wereldgroepen, inclusief de promotie- en degradatiewedstrijden bestaan uit vijf rubbers verdeeld over twee dagen. België debuteerde in 1904 en speelde meteen de finale tegen de Britse Eilanden, maar verloor deze met duidelijke cijfers. Daarna was het tot 2015 (111 jaar) wachten tot België de finale weer wist te bereiken. In Gent werd met 1-3 verloren van Groot-Brittannië. Ook in 2017 speelde België de finale, ditmaal in en tegen Frankrijk. De Belgische ploeg werd pas in de beslissende wedstrijd verslagen: 2-3. Nederland speelde vanaf 1992 tot en met 2006 15 jaar onafgebroken in de Wereldgroep. In 2001 behaalde Oranje haar grootste succes tot nu toe; een plaats in de halve finale. In 2008 promoveerde Nederland weer naar de Wereldgroep om een jaar later alweer te degraderen naar de regionale groep I waar het tot en met 2013 speelde. In 2014 promoveerde het naar de Wereldgroep en degradeerde daar direct uit. De Nederlandse Antillen deden van 1998 tot de opheffing ervan in 2011 mee aan de Davis Cup. Ze kwamen nooit verder dan de regionale groep 2. Aruba deed in 2007 voor het eerst mee aan de Davis Cup. Het begon op het laagste regionale niveau groep IV van de Amerikaanse zone. Bij het toernooi in Guatemala wisten de Arubanen direct promotie af te dwingen. In 2008 kreeg het succes geen vervolg, verloor het alle drie de wedstrijden en degradeerde weer naar de regionale groep IV. In 2009 werden weer alle wedstrijden gewonnen (4 stuks) en keerde het team weer terug in de regionale groep III om in 2010 direct weer te degraderen. Wel wist het voor het eerst een wedstrijd in groep III te winnen. In 2012 speelde het in de regionale groep II.
Lees ook: Informatie over het Volleybal Jeugd Toernooi in Vaassen
Lees ook: Padelclubs en toernooien Rijswijk
tags: #WTA #toernooi #Moskou #geschiedenis