Laura Dijkema, een naam die synoniem staat voor passie, toewijding en succes in de Nederlandse volleybalwereld, heeft onlangs een punt gezet achter haar indrukwekkende interlandcarrière. Na 443 interlands in het oranje shirt met nummer 14, heeft de 35-jarige spelverdeelster uit Beilen besloten om zich te richten op nieuwe uitdagingen in het volleybal, zowel op clubniveau als in andere functies binnen de sport. Haar afscheid markeert het einde van een tijdperk, maar haar invloed en nalatenschap zullen nog lang voortleven.
Een Nieuwe Rol in de Volleybalwereld
Hoewel Dijkema niet langer op het veld te zien zal zijn in de kleuren van TeamNL, blijft ze nauw betrokken bij de sport die haar zo dierbaar is. Samen met Lonneke Slöetjes vervulde ze de rol van toernooidirecteur tijdens de Volleyball Nations League in Apeldoorn. Voor Slöetjes is zo'n rol niet nieuw. In 2022 vervulde ze die taak ook al bij de WK volleybal voor vrouwen in eigen land, toen als vervanger van de geblesseerde Bas van de Goor. Slöetjes vormde destijds ook met een andere oud-international, Manon Flier, de toernooidirectie. Dijkema bekleeft voor het eerst een dergelijke functie. Na veertien jaar als international een ware ambassadeur van de volleybalsport te zijn geweest, trekt Dijkema die lijn nu in een andere rol door. "Dat is deels nieuw, maar ook in deze functie zal ik proberen op mijn manier de interactie met het publiek tot stand te brengen. "Ook naar die activiteiten kijken we uit”, aldus Slöetjes. “Ik hoop dat Laura en ik de mensen op en rondom het evenement niet alleen enthousiast kunnen maken voor onze sport en we ze kunnen meenemen in wat het inhoudt, maar ook wat de maatschappelijke waarde is van sport en een evenement in dat opzicht kan betekenen.
De Volleyball Nations League brengt in de tweede week van juli naast België en Tsjechië ook absolute toplanden als Europees kampioen Turkije, olympisch kampioen Italië en regerend wereldkampioen Servië naar Apeldoorn. Alle wedstrijden van de TeamNL Volleybaldames zijn nagenoeg uitverkocht. Naast een keur aan topduels op vijf wedstrijden worden er ook tal van side-events georganiseerd, waarvan vele met een verbindend, maatschappelijk oogmerk.
Van Smash Beilen tot de Olympische Spelen: Een Carrière in Vogelvlucht
Dijkema's volleybalreis begon bij Smash in Beilen, waar ze haar eerste stappen in de sport zette. Haar talent en toewijding werden al snel opgemerkt, en in 2010 debuteerde ze als international in een wedstrijd tegen Cuba tijdens de Montreux Masters. "De toenmalige spelverdeler Kim Staelens was zwanger. Ik werd eigenlijk voor de leeuwen gegooid omdat er geen andere setter was", blikt Dijkema terug. "Het overkwam me allemaal. Ik was er niet bewust mee bezig. Het was zelfs geen droom van mij om in het Nederlands team te komen."
In de jaren die volgden, groeide Dijkema uit tot een van de meest bepalende speelsters van het Nederlands team. Ze nam deel aan meerdere EK's en WK's, en bereikte een historisch hoogtepunt met een vierde plaats op de Olympische Spelen van 2016 in Rio de Janeiro. "Dat was Nederland in twintig jaar daarvoor niet gelukt, dus als kind was dat nooit een droom geweest. Ik dacht dat zoiets onhaalbaar was." Nederland eindigde op die Spelen als vierde. "We speelden dat toernooi heel goed. Jammer dat we onszelf toen niet hebben kunnen belonen met een medaille. Ik ben trots op de prestatie, dat gevoel wil ik vasthouden. Daarom heb ik die laatste wedstrijd nooit meer teruggekeken."
Lees ook: Volleybal: Alles over winnen
Naast haar successen met het nationale team, speelde Dijkema ook voor verschillende gerenommeerde clubs in binnen- en buitenland, waaronder DOK Dwingeloo, Martinus/Amstelveen, en clubs in Duitsland, Turkije, Italië en Rusland. Momenteel is ze actief in de Amerikaanse League One Volleybal met LOVB Omaha.
Hoogtepunten en Kippenvelmomenten
Gedurende haar interlandcarrière heeft Dijkema talloze hoogtepunten beleefd. Een van de meest memorabele momenten was het EK in eigen land in 2015, waar Nederland de zilveren medaille veroverde. "Ik zal bijvoorbeeld het EK in eigen land, waar we zilver wonnen, nooit vergeten. Dat staat op mijn netvlies gegrift. Tijdens de halve finale voor 10.000 Oranje fans in Ahoy kreeg ik voor het eerst kippenvel tijdens een wedstrijd. Dat moment zal ik altijd bij me dragen."
Ook de Olympische Spelen van 2016 in Rio de Janeiro waren een onvergetelijke ervaring. Hoewel Nederland net naast de medailles greep, was de vierde plaats een prestatie van formaat. "We speelden dat toernooi heel goed. Jammer dat we onszelf toen niet hebben kunnen belonen met een medaille. Ik ben trots op de prestatie, dat gevoel wil ik vasthouden. Daarom heb ik die laatste wedstrijd nooit meer teruggekeken."
Enthousiasme als Handelsmerk
Dijkema stond bekend om haar aanstekelijke enthousiasme en positieve energie, zowel op als buiten het veld. Haar manier van juichen, waarbij ze rondjes rende om punten te vieren, werd een handelsmerk. "Bij mijn club Dresden ben ik begonnen met het rennen van rondjes om punten te vieren, samen met Myrthe Schoot. Dat hebben we toen doorgetrokken naar het Nederlands team. Het werd mijn ding: het publiek meenemen, de energie in de ploeg brengen. Soms had ik geen zin in rondjes rennen, maar werd toch van me verwacht dat ik de boel ging opzwepen."
Haar enthousiasme werkte aanstekelijk en droeg bij aan de teamgeest en de sfeer tijdens wedstrijden. Ze wist het publiek te betrekken en de energie in de ploeg te brengen, wat haar tot een geliefde speelster maakte bij zowel teamgenoten als fans.
Lees ook: Alles over zand sokken en volleybal
Verantwoordelijkheid en Inspiratie
Naarmate haar carrière vorderde, groeide Dijkema uit tot een leider en aanvoerder van het Nederlands team. Ze voelde een grote verantwoordelijkheid voor het team en probeerde altijd haar steentje bij te dragen, zowel op als buiten het veld. "Ik ben zelf van klein meisje gegroeid tot aanvoerder, leider en captain van het team. Als captain voelde ik die verantwoordelijkheid heel sterk. Ik hoop dat ik ook het laatste jaar buiten het veld nog op die manier hebben kunnen bijdragen aan de prestaties van het team. Naast die van speelster heb ik bij Oranje ook een persoonlijke ontwikkeling doorgemaakt. Ik ben dankzij het team als mens enorm gegroeid. Het is misschien een cliché, maar het mooiste was om in het oranje shirt voor oranje publiek te spelen. Ik heb altijd hun steun gevoeld, ook als het even moeilijk ging. Daar ben ik ze super dankbaar voor", aldus Dijkema, die voorlopig nog wel actief wil blijven in het clubvolleybal.
Door haar rol en spel bij Oranje werd ze voor veel meisjes een inspiratiebron. Ze liet zien dat hard werken, toewijding en passie kunnen leiden tot succes, en dat het mogelijk is om je dromen na te jagen, zelfs als ze onhaalbaar lijken.
Afscheid van Oranje, Toekomst in het Volleybal
Het afscheid van Dijkema als international markeert het einde van een tijdperk, maar het betekent zeker niet het einde van haar betrokkenheid bij het volleybal. Ze blijft actief op clubniveau bij LOVB Omaha in de Verenigde Staten, en ze zet zich in voor andere functies binnen de sport, zoals haar rol als toernooidirecteur tijdens de Volleyball Nations League.
Heleen Crielaard, technisch directeur bij de Nevobo, benadrukt dat het afscheid van Dijkema als international het einde van een tijdperk inluidt. “We zijn Laura heel dankbaar voor haar enorme toewijding in de voorbije veertien jaar bij het nationale team.
Daarnaast staat er nog deelname aan de afscheidswedstrijd van de Koreaanse superster Kim Yeon-koung in Seoul op het programma en een maandje coaching bij een volleybalclub in Los Angeles.
Lees ook: Alles over Vrije Ruimte Volleybal
Ook volgend seizoen staat Dijkema, die dit seizoen na 443 interlands stopte bij Oranje, onder contract bij Omaha.
Een Podcast en Nieuwe Perspectieven
Dijkema is samen met Maret Grothues, Myrthe Schoot en Robin de Kruijf te horen in de podcast 'Over de top'. In de laatste aflevering spraken ze uitgebreid over de VNL, waar Laura samen met Lonneke als toernooidirecteuren actief waren en Myrthe Schoot onder meer bij Radio VolleybalNL het commentaar voor blinden en slechtzienden verzorgde.
Beiden keken nog vol bewondering terug op Kids Day, waarop 2500 kinderen gelukkig werden gemaakt. “Het was één groot feest”, zegt Myrthe Schoot, die ook aan clinics meedeed. "Met kinderen die allemaal wilden volleyballen, ook op het zand, konden BMX’en en handtekeningen wilden.”
Dijkema grapt in de podcast ook: “En daar liep ik tussen te paraderen.” De werkelijkheid was een tikkie anders. Zij en Lonneke hadden een ceremoniële rol en genoeg taken. “Ik heb ook bij clinics heel wat set-ups gegeven. Ik moet nog een een shout-out geven aan de meiden van Jeugd Jong Oranje, die het allemaal hadden voorbereid en heel leuke oefeningen hadden bedacht.”
Ook zegt Dijkema dat de 'bobo’s van andere landen' best wel verbaasd opkeken dat zij en Lonneke de rol als toernooidirecteur vervulden. “In die culturen vinden die mensen dat doorgaans wel een baantje voor hunzelf. Maar zo denken wij in Nederland helemaal niet.”
Overigens kreeg Dijkema ook vaak complimenten ingefluisterd. “Dan kwam ik fans tegen die riepen ‘Laura, goed georganiseerd hoor’.
LOVB Omaha en de Amerikaanse League One Volleybal
Dijkema speelt momenteel voor LOVB Omaha in de Amerikaanse League One Volleybal. Ze blikt terug op haar eerste seizoen in de Verenigde Staten. “Het was misschien niet helemaal wat ik ervan had verwacht. Het collegevolleybal in Amerika is heel groot, die meiden zijn ook heel sterk en ik heb de indruk dat de fans nog een beetje moeten wennen aan professioneel volleybal. Maar dit was zeker een goede eerste stap. Deze competitie heeft absoluut potentie en er zijn tijdens het seizoen ook al dingen veranderd. Ik verwacht zeker meer verbeteringen. Persoonlijk vond ik het leuk om te kunnen samenspelen met Justine Wong-Orantes (libero) en Jordan Larsen, twee grote sterren van het Amerikaanse volleybal.
De finaleweek van de eerste League One Volleybal, een nieuwe Amerikaanse profcompetitie met zes teams, werd de afgelopen week in Louisville gespeeld. Alle zes teams plaatsten zich ook voor de Finals, iets dat volgend seizoen anders zal zijn, aldus Dijkema. “Dat format gaan ze wel veranderen, want eigenlijk heb je een seizoen voor niets gespeeld en draait het alleen maar om die ene week aan het einde.”
Austin en Omaha plaatsten zich uiteindelijk na zestien wedstrijden als de nummer 5 en 6 van de ranglijst voor de finale; een verrassende ontknoping. Dijkema: “Voor ons pakte het dus gunstig uit. We begonnen het seizoen sterk, maar hadden daarna een slechte periode en verloren zes wedstrijden op rij. We hadden ook wel wat blessuregevallen. In Louisville kwam Omaha niettemin als underdog goed voor de dag. “We wonnen in de kwartfinale en halve finale in vijf sets en waren daardoor ook wel een beetje uitgeblust, toen de finale begon. Austin wordt gecoacht door Chris McGown, die nog een tijdje bij Oranje de assistent van Jamie Morrison is geweest. We kregen het in de eerste set niet echt op gang. Austin heeft veel lange meiden, ze hadden een goed blok en wij kwamen er niet aan te pas. In de tweede en derde set was het verschil een stuk kleiner, alleen verloren we wel met 3-0. Vooraf hadden we ervoor getekend, maar eenmaal in een finale wil je natuurlijk winnen.”
Een Eerbetoon aan een Volleyballegende
Tijdens de Volleyball Nations League in Apeldoorn werd Laura Dijkema samen met Kirsten Knip en Anne Buijs publiekelijk bedankt voor hun jarenlange inzet voor het Nederlands volleybalteam. De drie speelsters werden onder luid applaus ontvangen door het publiek in Apeldoorn. Op het grote scherm werd een video getoond waarin meerdere hoogtepunten uit de interlandcarrière van de dames voorbijkwamen. Nevobo-voorzitter Peter Sprenger bedankte het drietal publiekelijk, waarna de dames een bos bloemen ontvingen. De Oranje-aanhang liet zich na afloop opnieuw horen met een uitbundig applaus voor Dijkema, Knip en Buijs.
Tussen 2010 en 2024 kwam Laura Dijkema 443 keer uit voor Oranje. Daarin was ze actief op meerdere EK’s en WK’s en behaalde ze een historische vierde plaats op de Olympische Spelen van 2016. Na veertien jaar met rugnummer veertien te hebben gespeeld, hield de spelverdeler het voor gezien.